Ditën që fillojmë ti shprefim afirmimet pozitive ,
Atë ditë dalim nga roli i viktimës.
Nuk jemi më të paaftë.
E provojmë
FUQINË TONË.
Ky është hapi i ri në rrugën e shërimit tim
Afirmimet janë pikat fillestare.Ato e hapin rrugën.Me afirmime i themi mendjes së pavetëdijshme: “Po e marr përgjegjësinë për veten time”. “Jam e vetëdijshme se ekzistojnë shumë gjëra që UNË duhet t’i bëj.”
Në qoftës se vazhdojmë t’i shqiptojmë afirmimet,ne ose do të përgatitemi të lirohemi nga diçka; për çfarëdo që të jetë fjala,ose do të na ftojë miku të na pyesë: “A e ke provuar ndonjëherë këtë?”
Gjithsesi do të shfaqet hapi i ri,i cili do të na ndihmojë në punën tonë të mëtejshme të shërimit.Në këtë libër afirmimet janë sugjestione të qarta pozitive,të cilat ia dhurojmë vetes sonë me qëllim që t’i arrijmë ndryshimet e dëshiruara në jetë.
Afirmimet nënvetëdijes sonë i dhurojnë nxitje që të punojë për të mirën e qenies sonë.
Jam e hapur për pranim
Kur ushtrojmë sfirmimet për të arritur ndryshimet pozitive në jetën tonë,mes nesh ekzistojnë disa që besojnë se nuk i meritojnë ndryshimet,ato afirmime nuk do të kenë efekt.Do të arrijmë te çasti kur do të mendojmë: “Afirmimet nuk po veprojnë”.Kjo nuk ka kurrfarë lidhjeje me veprimin e afirmimeve,por bëhet fjalë për faktin se ne nuk po besojmë që MERITOJMË më mirë.
Duhet të vedijesohemi për besimin tonë.
Përgjigjet nga brendia e qenies sime vijnë me lehtësi
Në qoftë se i shprehni afirmimet para pasqyrës,gjithnjë mbani afër letër e laps,në mënyrë që t’i shënoni porositë negative të cilaat jua dërgon vetëdija.Nuk do të thotë që menjëherë të merreni me ato informata.Në qoftë se e keni listën e reaksioneve negative, mund ta analizoni më vonë,në qetësi,dhe,prandja,pasi t’i analizoni,do ta kuptoni pse nuk po mund ta fitoni atë që me vetëdije po thoni se e kishit dëshiruar.Në qoftë se nuk jeni të vetëdijshëm për porositë tuaja negative,vështirë se do të arrini ta realizoni ndonjë ndryshim.
Je në procesin në të cilën po bëhesh miku yt më i mirë-personi me të cilin shoqërohesh me kënaqësinë më të madhe.
E dua dhe e pranoj veten time pikërisht tash.
Në mesin tonë gjenden shumë njerëz që nuk e duan veten e tyre,derisa të; dobësohen të gjejnë punë të mirë,të realizojnë ndonjë lidhje,derisa nuk e arrijnë këtë ose atë.Kështu, gjithnjë e shtyjnë dashurinë ndaj vetes së tyre.E çka ndodh në qoftë se; gjen punë të mirë,e realizon ndonjë lidhje të këndshme,ose ia del mbanë që të lirohesh nga pesha e tepërt,po edhe më tutje nuk e do veten tënde? Njerëzit vetë e sajojnë listën e kërkesave dhe prapë vetë e shtyjnë dhe e vonojnë dashurinë ndaj vete së tyre.E vetmja kohë kur mund të fillosh ta duah veten tënde është pikërisht KËTU dhe pikërisht TASH.Dashuria e pakushtëzuar është dashuri e vërtetë.Kjo është pranim i plotë i asaj që JE.
Zemërimi është mekanizëm mbrojtës.Mbrohemi për shkak se jemi të frikësuar.
Me lehtësi ndahem nga e kaluara dhe besoj në rrjedhën e jetës.
Zemërimi është proces normal dhe i natyrshëm.Më së shpeshti zemërohemi për shkak të gjërave të njëjta.Kur jemi të zemëruar,ndiejmë se nuk kemi të drejtë ta shprehim zemërimin tonë dhe,prnadaj,e përmbajmë.Ky zemërim i përmbjatur rëndom grumbullohet në pjesë të caktuara të trupit dhe manifestohet si SËMUNDJE. Zemërimi me vite grumbullohet në të njëjtin vend. Për këtë arsyje,me qëllim të shërimit.është e domosdoshme t’i shprehim ndjenjat tona.
Në qoftë se nuk mund t’ia thoni sikur pasqyra të ishte personi.I thoni: “Jam e hidhëruar në ty.”-“Jam e tmerruar”.-“Më ke lënduar”. Lirisht vazhdoni me këtë derisa të liroheni plotësisht nga zemërimi.Pastaj merrni frymë thellë, shikojeni veten në pasqyrë dhe pyeteni veten: “Ç’ishte ajo që shkaktoi zemërimin e këtillë në mua?”-“Çka mund të bëj që ta ndryshoj?” Sikur të arrinim ta ndryshonim sistemi tonë të bindjeve,i cili e ka shkaktuar këtë sjellje, atëherë ne kurrë nuk do të kishim nevojë të zemëroheshim.
Atë ditë dalim nga roli i viktimës.
Nuk jemi më të paaftë.
E provojmë
FUQINË TONË.
Ky është hapi i ri në rrugën e shërimit tim
Afirmimet janë pikat fillestare.Ato e hapin rrugën.Me afirmime i themi mendjes së pavetëdijshme: “Po e marr përgjegjësinë për veten time”. “Jam e vetëdijshme se ekzistojnë shumë gjëra që UNË duhet t’i bëj.”
Në qoftës se vazhdojmë t’i shqiptojmë afirmimet,ne ose do të përgatitemi të lirohemi nga diçka; për çfarëdo që të jetë fjala,ose do të na ftojë miku të na pyesë: “A e ke provuar ndonjëherë këtë?”
Gjithsesi do të shfaqet hapi i ri,i cili do të na ndihmojë në punën tonë të mëtejshme të shërimit.Në këtë libër afirmimet janë sugjestione të qarta pozitive,të cilat ia dhurojmë vetes sonë me qëllim që t’i arrijmë ndryshimet e dëshiruara në jetë.
Afirmimet nënvetëdijes sonë i dhurojnë nxitje që të punojë për të mirën e qenies sonë.
Jam e hapur për pranim
Kur ushtrojmë sfirmimet për të arritur ndryshimet pozitive në jetën tonë,mes nesh ekzistojnë disa që besojnë se nuk i meritojnë ndryshimet,ato afirmime nuk do të kenë efekt.Do të arrijmë te çasti kur do të mendojmë: “Afirmimet nuk po veprojnë”.Kjo nuk ka kurrfarë lidhjeje me veprimin e afirmimeve,por bëhet fjalë për faktin se ne nuk po besojmë që MERITOJMË më mirë.
Duhet të vedijesohemi për besimin tonë.
Përgjigjet nga brendia e qenies sime vijnë me lehtësi
Në qoftë se i shprehni afirmimet para pasqyrës,gjithnjë mbani afër letër e laps,në mënyrë që t’i shënoni porositë negative të cilaat jua dërgon vetëdija.Nuk do të thotë që menjëherë të merreni me ato informata.Në qoftë se e keni listën e reaksioneve negative, mund ta analizoni më vonë,në qetësi,dhe,prandja,pasi t’i analizoni,do ta kuptoni pse nuk po mund ta fitoni atë që me vetëdije po thoni se e kishit dëshiruar.Në qoftë se nuk jeni të vetëdijshëm për porositë tuaja negative,vështirë se do të arrini ta realizoni ndonjë ndryshim.
Je në procesin në të cilën po bëhesh miku yt më i mirë-personi me të cilin shoqërohesh me kënaqësinë më të madhe.
E dua dhe e pranoj veten time pikërisht tash.
Në mesin tonë gjenden shumë njerëz që nuk e duan veten e tyre,derisa të; dobësohen të gjejnë punë të mirë,të realizojnë ndonjë lidhje,derisa nuk e arrijnë këtë ose atë.Kështu, gjithnjë e shtyjnë dashurinë ndaj vetes së tyre.E çka ndodh në qoftë se; gjen punë të mirë,e realizon ndonjë lidhje të këndshme,ose ia del mbanë që të lirohesh nga pesha e tepërt,po edhe më tutje nuk e do veten tënde? Njerëzit vetë e sajojnë listën e kërkesave dhe prapë vetë e shtyjnë dhe e vonojnë dashurinë ndaj vete së tyre.E vetmja kohë kur mund të fillosh ta duah veten tënde është pikërisht KËTU dhe pikërisht TASH.Dashuria e pakushtëzuar është dashuri e vërtetë.Kjo është pranim i plotë i asaj që JE.
Zemërimi është mekanizëm mbrojtës.Mbrohemi për shkak se jemi të frikësuar.
Me lehtësi ndahem nga e kaluara dhe besoj në rrjedhën e jetës.
Zemërimi është proces normal dhe i natyrshëm.Më së shpeshti zemërohemi për shkak të gjërave të njëjta.Kur jemi të zemëruar,ndiejmë se nuk kemi të drejtë ta shprehim zemërimin tonë dhe,prnadaj,e përmbajmë.Ky zemërim i përmbjatur rëndom grumbullohet në pjesë të caktuara të trupit dhe manifestohet si SËMUNDJE. Zemërimi me vite grumbullohet në të njëjtin vend. Për këtë arsyje,me qëllim të shërimit.është e domosdoshme t’i shprehim ndjenjat tona.
Në qoftë se nuk mund t’ia thoni sikur pasqyra të ishte personi.I thoni: “Jam e hidhëruar në ty.”-“Jam e tmerruar”.-“Më ke lënduar”. Lirisht vazhdoni me këtë derisa të liroheni plotësisht nga zemërimi.Pastaj merrni frymë thellë, shikojeni veten në pasqyrë dhe pyeteni veten: “Ç’ishte ajo që shkaktoi zemërimin e këtillë në mua?”-“Çka mund të bëj që ta ndryshoj?” Sikur të arrinim ta ndryshonim sistemi tonë të bindjeve,i cili e ka shkaktuar këtë sjellje, atëherë ne kurrë nuk do të kishim nevojë të zemëroheshim.