Shteti
MoshaA jemi diçka më shumë se “kafshë” inteligjente?
Në lidhjeme veprimet dhe përpjekjet trupore, nuk jemi më shumë se “kafshë” të dobëta dhe krijesa të pambrojtura. Mbretëria në dispozicionin tonë ështëkaq e kufizuar, saqë gishtat tanë mund të prekin perimetrin e saj. Dobësia, pafuqia dhe mefshtësia jonë janë kaq të mëdha, saqë edhe kafshët e zbutura ndikohen nga to. Nëse ndonjë kafshë e zbutur krahasohet me homologen e saj të pazbutur, do të vihen re ndryshime të mëdha.
Por,si qenie të nënshtruara kemi nevojë të lutemi dhe të kërkojnë. Jemi udhëtarë të nderuar, që na kanë lejuar të qëndrojmë përpak kohë në shtëpinë e mysafirëve të kësaj bote. Ne jemi mysafirë të Bujarit, i Cilii ka vënë thesaret e mëshirës së Tij të pafundme në dispozicionin tonë,na i ka nënshtruar veprat e pashoqe të fuqisë së Tijkrijuese dhe shërbyesit e Tij specialë. Gjithashtu, Ai ka përgatitur përnevojat dhe kënaqësitë tona njëhapësirë kaq të gjerë, saqë rrezja e saje madhe zorse mund të përfshihet nga syri apo imagjinata.
Nëse mbështetemi në aftësitë tona fizike dhe të lindura, duke e konsideruar jetën e kësaj bote siqëllimin tonë kryesor dhe duke përqendruar në kënaqësitë e saj, do të mbytemi brenda një rrethi shumë të ngushtë. Përveç kësaj, pjesët e trupit tonë, ndjesitë dhe zotësitë do të jenë paditësit dhe kundërshtarët tanë në jetën e përtejme. Por, nëse e dimë se jemi mysafirë dhe si rrjedhojë, e kalojmë jetën brenda kufijve të miratuar nga Mikpritësi Bujar, do të çojmë një jetë të lumtur e paqësoredhe do të arrijmë nivelet më të larta. Do të shpërblehemi me një jetë të përhershme e të hareshme në botën e përtejme. Të gjitha pjesët e trupit tonë dhe zotësitë do të dëshmojnë në favorin tonë.
Aftësit tona të mrekullueshme nuk na janë dhënë vetëm për t’i përdorur në jetëne parëndësishme të kësaj bote, por na janë dhënë për jetën tonë të përhershme.Ne kemi më shumë aftësi dhe ndjenja sesa kafshët, por kënaqësia që na buron nga jeta jonë fizike është më e vogël nga ajo çka përfton një kafshë.Çdo kënaqësi në këtë botë mbart gjurmë dhembjeje, prishet nga brengat e
së shkuarës, frika e së ardhmes dhe zhdukja e kënaqësisë së përfunduar.Nga ana tjetër, kafshët ndiejnë kënaqësi pa dhimbje gëzim pa ankth dhe nuk kanë asnjë brengë të së shkuarës apo ankth pa ardhmerin
A jemi te persosur??
Në lidhjeme veprimet dhe përpjekjet trupore, nuk jemi më shumë se “kafshë” të dobëta dhe krijesa të pambrojtura. Mbretëria në dispozicionin tonë ështëkaq e kufizuar, saqë gishtat tanë mund të prekin perimetrin e saj. Dobësia, pafuqia dhe mefshtësia jonë janë kaq të mëdha, saqë edhe kafshët e zbutura ndikohen nga to. Nëse ndonjë kafshë e zbutur krahasohet me homologen e saj të pazbutur, do të vihen re ndryshime të mëdha.
Por,si qenie të nënshtruara kemi nevojë të lutemi dhe të kërkojnë. Jemi udhëtarë të nderuar, që na kanë lejuar të qëndrojmë përpak kohë në shtëpinë e mysafirëve të kësaj bote. Ne jemi mysafirë të Bujarit, i Cilii ka vënë thesaret e mëshirës së Tij të pafundme në dispozicionin tonë,na i ka nënshtruar veprat e pashoqe të fuqisë së Tijkrijuese dhe shërbyesit e Tij specialë. Gjithashtu, Ai ka përgatitur përnevojat dhe kënaqësitë tona njëhapësirë kaq të gjerë, saqë rrezja e saje madhe zorse mund të përfshihet nga syri apo imagjinata.
Nëse mbështetemi në aftësitë tona fizike dhe të lindura, duke e konsideruar jetën e kësaj bote siqëllimin tonë kryesor dhe duke përqendruar në kënaqësitë e saj, do të mbytemi brenda një rrethi shumë të ngushtë. Përveç kësaj, pjesët e trupit tonë, ndjesitë dhe zotësitë do të jenë paditësit dhe kundërshtarët tanë në jetën e përtejme. Por, nëse e dimë se jemi mysafirë dhe si rrjedhojë, e kalojmë jetën brenda kufijve të miratuar nga Mikpritësi Bujar, do të çojmë një jetë të lumtur e paqësoredhe do të arrijmë nivelet më të larta. Do të shpërblehemi me një jetë të përhershme e të hareshme në botën e përtejme. Të gjitha pjesët e trupit tonë dhe zotësitë do të dëshmojnë në favorin tonë.
Aftësit tona të mrekullueshme nuk na janë dhënë vetëm për t’i përdorur në jetëne parëndësishme të kësaj bote, por na janë dhënë për jetën tonë të përhershme.Ne kemi më shumë aftësi dhe ndjenja sesa kafshët, por kënaqësia që na buron nga jeta jonë fizike është më e vogël nga ajo çka përfton një kafshë.Çdo kënaqësi në këtë botë mbart gjurmë dhembjeje, prishet nga brengat e
së shkuarës, frika e së ardhmes dhe zhdukja e kënaqësisë së përfunduar.Nga ana tjetër, kafshët ndiejnë kënaqësi pa dhimbje gëzim pa ankth dhe nuk kanë asnjë brengë të së shkuarës apo ankth pa ardhmerin
A jemi te persosur??
24/2/2023, 00:58 nga Kledja