UNAZË DHEU
Erdhe me plis të djegur në majë
me faculetë të bardhë nëne
të lidhur katër cepash me nyje malli
Për në shtëpi mora atë lot dhe
Ky dhe i Kosovës
mban erë molle
erë shpirti me duhmë zjarri
erë vakësie t ´ëmblit të nënës
erë varri erë lirie
Mbrëmjeve në dritë të hënës
fëmijëve do t´ua sjell
Galdimit e Albinit
tri herë rreth koke
që tërë natën të ëndërrojnë
se shëtisin në grunaja të bukës së re
me xixëllonja në ballë
Do t´ua sjell rreth koke
Albinit e Galdimit
t´ua nyjëzoj shpirtin me Kosovën
me unazën e dheut të përndezur
do ta shijojnë për çdo mëngjes
dhe do të mësohen me erën e tij
rrugës qumështore përmes qiellit
do t´ i pluhuros yjet me prushin e këtij dheu
Galdimi dhe Albini
Kosovën do ta gjejnë të bleruar
edhe pas njëmijë vjetësh
kur ta puthin për herë të parë
kanë për të ditur
se kanë puthur Diellin e vet…

Nidda, ` 99

NË ÇAMËRI
Sa herë meteorët fluturojnë në Shqipëri
Thahet nga pikëllimi një ulli
Në Çamëri
Sa herë hëna përndizet
Në Çamëri
Hardhia hedh dhembje mbi dhe
Në bar bie rrush si prush
E digjet ajo fushë
Sa herë qiellin e ndan vetëtima
Në Çamëri
Vala e Jonit bëhet jelë kali
Në shkëmb varet nga malli

BISEDË NË AKSARAJ
(Nga malli në bebëzat e syrit
e njoha se ishte i dheut tim)
Kur u nisa këndej- i them
livadhet kositeshin në Kosovë
e ai më rrëfen për gjarprin
që e kafshoi në blerimin e jetës

I them se ende i ndërtojmë
Kullat me dritare nga dielli
e ai më rrëfen
për gjenezën e dheut
I them se sivjet kemi gëzim në verë
e ftoj në dasmën e madhe të vëllait të vogël
e ai më pyet
sa dërrasa qet plepi skaj oborrit
E pyes ç´t´i them Kosovës për të
më je mall i djegur në zemër-thotë
në fund e përshëndes TUNGJATJETA
e ai ma ktheu EJVALLA EVLAD

dhjetor,´85

ATJE DHE KËTU
Atje lash
një pjesë zemre peng
për një copë gur
këtu
Gjarpri i shtëpisë
Helmohet nga pikëllimi

REFUGJATI
As qetë e premtuar për lavër
As dele ne vath për tambël
As dhe për arë e farë
Askund as bar
Vetëm gurë e gurë
Për varr

VDEKJA NË KURBET
Në këtë kortezh të zisë
Asnjë mik i rinisë
Asnjë kujtim i fëmijërisë
Medet mbi varr
Asnjë lot i gjëmës
Asnjë fjalë e nënës
As mëmë as dhe
Për ty mëmëdhe
As at as dhe
Për ty atdhe
Asnjë ofshamë e dhimbjes
Asnjë lule e vendlindjes

TAKIMI ME NËNËN NË KURBET
Të përcolla burrë
E të gjeta si gur
Për ty zemra
Lot flake i vura...

LETËRZEZA

Larg shkuam larg përtej nëmës së nënës
përtej ku miza hekurin bren
përtej mallkimit të të marrit të lagjes
përtej ku na gjen vetëm letra e zezë
Kur të vijë kjo letër
e lidhur me fjongon futë
me shkronja të zeza e kumt të zi
për vdekjen e babait,vëllait a të nënës
Me kuaj të qiejve
me kafe të hidhët me dritë vetëtime
do të vij para muzgut të gjëmës
me ty motër do të rrimë para të meitit
Do të më rrëfesh me dënesë
për vdekjen e babait me sy çelë
nga malli për mua
me mërzinë tonë do ta pikëllojmë natën
Do të flasim për fëmijërinë
do të gëzohemi që u pamë
e zemra do të na plasë
nga ndarja e re

GJUHA THIKË
Gjuha thikë
derë e gozhduar
bar i egër rreth shtëpie
me dritare të verbra
shikimi i vëngër
mollë e këputur
nga pemë e dridhur
syri i fëmijës
qiell i trembur
nga rrufeja e krisur
pranvera e djegur

KOHË E SËMURË
Përditë ç´na bien flokët
Si ëndrrat miku im
Era s´do të mund t´i kthejë më në një anë
M´sa mendimet
Do të kemi kokë tullace si dielli
Prapë do t´i krehim nga shprehia
Do të kthejmë frizura me curril gjaku
Eh ç´të bësh
Sëmundje e kohës është kjo
Miku im

Shkurt ´89

PËRRALLË PËR KALORËSIT E ZI
Ata
Shalojnë kuaj të zinj si nata
Tërë ditën i përgjakin fytyra
Së rruari me thonj
Natën lëshojnë mjekra në zemër
Në dasmë
Vrasin bajraktarin
Ia shëmtojnë nuses bukurinë në gjak
Në lindjen e fëmijës
Ia fikun yllin
Ia hedhin në detin e vjedhur kamot
Në puthjet e njoma
Shartojnë lulen e sherrit
Ata
Shalojnë kuaj të zinj si futa
Ata kurrë kuajve shalën s´ua heqin…

HIPOKRIZIA
Kur Patrioti
Bëhet Partiot
Atdheu
Bëhet xhep
Lulet e vjedhura
Pikëllohen mbi varre
Me ironi
U fishkëllehet lapidarëve
(Kosovë ’06)

PA TITULL
Shqipet e lidhura
fluturonin
e të lirat
rënë përtokë
Të shenjtë
mbetën vetëm varret