FRIKOHESH NGA BOTA IME

Ti frikohesh te shkel ne
boten time, ti me thua kjo
esht bota per te fuqishmit
per ata tecilte mujne te
kopijojin, gjdo shej, kjo
ishte bota per ata pa zemer…

Shum gabon ti, un nganjiher
zemren time e shukati, ti thua
dyftyrsija ishte negative, mvarej
nga cili qyshk e shikon, un dy
ftyrat e mija jam e detyruar
ti barti, ajo e lendushme ne
mbrendin time,n uk guxoj para
tjerve ti paraqes…

Me milijona arsyje kam
duke u ndisur nga ajo, ma e
thijeshta, me pikllim duhej te
di te sillem, ti nuk mund te hec
ne kepucet e mija asnje hap
me gjukon ne baze asaj qka
shohin syt e tua,ti mendoje
se gjitha femrat, jan te njeta…

Do kisha pergjigje ne ket
konstantimin tend vullgar
por dyshoj qe te pelqen
por gjithsesi dote them, kur
mesohesh, te shikosh me zemer
pastaj mund te flasesh per
dyftyrsin time, deri ather un
jetoj jeten time, duke bartur
masken e buzqeshjes lumtur….

Si nje makeup perfekt, ne ftyren
time,ndoshta me perdorimin e tij
dele dyta un, ketu esht te me
jepje illuzijonin, pa brenga,qe i
nxite komentet, njerzve me adhurim
e thojin,lumja ajo, gjithnje ishte
e buzqeshur, per ket te them ik…

Ik, ik, nga anija zemres time
nese ishte qellimi yte, zemren
time ta fundosesh, un ende jam
kapiteni i anijes time…

UN TE PRES


Te pres un, ashtu deshiroja
te pres un, aq shum te dua
te dua te lutem, kthehu o
jeta ime, te dua dhe me mungon
ndijesa jote, ledhatimi yte
prekja, buzqeshja, dhe fjala
e mire, te pres e te doja….

Askush smund te me ndaloje
te pres, me premto qe dote vish
te pres, ah sa do doja ti prisja
gjdo nat me ty, vetem nje me
thuaj ti, a deshiron un te te doja
deri ne kufi te qijellit…

KUJTOHU TI

Do doja ter jeten te kujtohesh
ne ditet mate lumtura dashurise
tone, ather dhe jeta ishte ma e
bukur, e dijelli ma i shkelqyer se sod
fletat e vyshkur u palosen,per toke
e un, un ende nuk te harova ty…

Fletat e vyshkur u palosen per toke
si pikllimi i jone sebashku me kujtime
fryme e ftofte i barti, sebashku me
ate nate harese, por un, une ate kenge
nuk e harova, cilen ti ma kendoje
ajo kenge ishte komponuar per ne te dy…

Ty cili me doje, jetonim sebashku
por jeta gjithnje ndan ata qe dashurohen
shum, eh shum ngadal e pa shushullitje
lumi i fshine ferkemet neper zalle
hapat dashnoreve te ndare.

KENGA JOTE

Ti,ti e kendon ate kenge
te piklluar, cilen vetem
un e ndegjoja, e di se dote
me kaploje dhimbja e trisht
cila ritej si trandafili i dashurise
me arome flokut tend, me
stuhi doti limoja faqet e zjarta
duke u friguar ke haruar
pasijonin cili me shkatroj
mbas teje…

Vetem ti mund te me shpetosh
nga kjo qmendurija ime,
netet e gjata pagjumsije, gjdo
nat me dukej sikur ishte ftyra jote
atje ne ate eresire, me ndijes
e perpij, frikohem se dote me
reshqet ndonje troshe perjetsise
sate,ne kohen kalimtare…

Ishte heret te dorzohem, se
pikllimi dhimbja, jan pjese e dashurise
cila na lidhi me fije te arta, te
qendrojim, edhe neqofse nje qaste
sa marim frym nder ket dijell
shikoje qijellin, atje dota gjejsh yllin
tend besnik, nga pikllimi ishte
shkatruar, un pres e rrahjet e humbura
zemra mos te ngushllohej…

Ne ket pjes nates erte, mbaje
krenarin tende, mbylli syte me lejo
te vij ne endren tende, do e kerkojim
kohen ate koh cila iku, shkoj e nuk
kthehej dot, edhe pse dim se shum
pak kemi kohe per veti.