Le të supozojmë se takoni një njeri krejt të panjohur: në kafene, në metro, në një bulevrad. Ky i panjohur ju pyet, se ku banoni, a jeni i fejuar apo i martuar, apo çfarë bindjesh politike keni.
"E ç´ju duhet juve kjo?" - do të përgjigjeshit ju, si person real.
Por për shumë persona që depozitojnë profilet e tyre në internet, një gjë e tillë konsiderohet më se normale, si p.sh. në rrjetin “Facebook“.
Kthehemi 25 vjet më pas, në fillim të viteve 80. Qeveria gjermane planifikoi asokohe numërimin e popullsisë. Për këtë qytetarëve iu shtruan disa pyetje personale:
Jetoni në apartament apo në shtëpi? Keni telefon? Çfarë profesioni keni?
Miliona qytetarë e quajtën një gjë të tillë si ndërhyrje në sferën private dhe krijuan qindra iniciativa qytetare kundër kësaj nisme të qeverisë.
Këto lëvizje patën sukses: më 15 dhjetor 1983 Gjykata Kushteteuese Gjermane e ndaloi numërimin e popullsisë, në mënyrën se si ishte planifikuar të kryhej ai. Gjykata e argumentoi këtë me të drejtën themelore mbi privatësinë e të dhënave personale: Çdo qytetar ka të drejtë të vendosë vetë mbi publikimin dhe përdorimin e të dhënave personale.
A jeni beqar? Ku banoni? Ç numër konfesioni keni?
Sot jemi në vitin 2009: E drejta për privatësinë e të dhënave personale vazhdon të jetë në fuqi. Çdo njeri mund të vendosë vetë se çfarë të dhënash dëshiron të publikojë. Vetëm se sot miliona njerëz nuk ruhen më për të publikuar të dhënat personale, përkundrazi, në internet ata e bëjnë këtë vullnetarisht, në të ashtuquajturat rrjete sociale ose komunitete online.
Këto janë portale interneti, në të cilat kushdo mund të paraqesë profilin e vet, me fotografi, me tipare të karakterit dhe listën e miqve. Në mbarë botën llogaritet që në të tilla rrjete sociale të jenë regjistruar një gjysmë miliardë njerëz. Facebook-u është njëri prej më të mëdhenjve me 200 milionë anëtarë. Pothuajse secili prej tyre i lejon të tjerët që të kenë akses në të dhënat e veta.
Çfarë lexoni ju? Cilat janë bindjet tuaja politike? Çfarë lloj marrëdhënieje keni?
Në internet qarkullon një link për një video, përmes së cilës satirizohen praktikat e rrjeteve sociale si Facebook-u.
Një folëse lexon me zë të akullt kushtet e sipërmarrjes Facebook-ut: "Përmes paraqitjes së përmbajtjeve në faqe ju i garantoni autmatikisht Facebook-ut të drejtën e parevokueshme, të përhershme, të transferueshme, joekskluzive, gratis dhe mbarëbotërore për përdorimin, kopjimin, prezantimin, realizimin, riformatimin, përkthimin dhe përhapjen e përmbajtjeve ose për përpunimin e përmbajtjeve derivate, apo inkorporimin e tyre në të tjera përmbajtje dhe për dhënien nën licencë të përmbajtjes paraprirëse."
Imazhet që shoqërojnë videon janë fabrika, në të cilat nga njëra anë depërtojnë të dhënat e përdoruesve dhe nga ana tjetër fluturojnë përmes oxhakut kartëmonedha simbolike dollarësh. Më pas filmi vendos edhe një lidhje mes investuesve të Facebook-ut dhe shërbimit sekret CIA.
Teori komplotesh konspirative ose jo, fakt është që Facebook-u mbledh sasi të mëdha të dhënash.
Të dhëna me vlerë dhe të dhëna, ndaj të cilave sipërmarrja i siguron vetes të drejta masive. Shumë ofrues të tjerë, që janë të varur prej kreativitetit dhe kontributeve të përdoruesve, kanë kushte të ngjashme.
Juristët, megjithatë, kanë dyshime, nëse delegimi kaq masiv i të drejtave ndaj të tretëve është i lejueshëm – të paktën sipas ligjit gjerman një gjë e tillë është me pikëpyetje. Përdoruesit nuk e vrasin shumë mendjen për këtë. Në muajin shkurt Facebook-u donte t i ashpërsonte kushtet e përdorimit.
Si reagim ndaj kësaj pati protesta dhe Facebook-u përpunoi një projekt të dytë, për të cilin përdoruesit duhet të votonin deri në fund të prillit.
Pjesëmarrja në votim ishte 0,3 %.
Informatika - mjet i lirisë apo i kontrollit
Facebook Inc. “shkishëron” Web 2.0 Suicide Machine
Duke llogaritur vetëm Facebook-un, të ashtuquajturat jetë online e kalojnë numrin e 400 milionëve. Shifra të të njëjtit rend madhësie duhen pritur edhe për rrjetet e tjera sociale të përhapura ngado.
Përhapja e tillë dëshmon për përdorues që e vlerësojnë çka ofrohet nga këto rrjete sociale të Internetit. Kur kjo “ofertë” është, në dukje, e dlirë dhe bamirëse, nuk ka ç’pritet ndryshe.
Nëse kësaj pune i hyhet më thellë, tabloja ndërron ca.
Përdoruesit ngjajnë më shumë me delet që ndjekin njëra tjetrën, bamirësia mbulon një projekt të financuar rëndshëm nga kapitalistë të rinj e të vjetër.
Te ky projekt ndërthuren nxjerrja e fitimeve nga një marrëdhënie e tillë si miqësia me minimin e privacy-s së përdoruesve, përdorimin e tyre nga bizneset e mëdha (pa miratimin e përdoruesit), izolimin e tyre, ekzaltimin e anës vanitoze në ta.
Këto dhe të tjera hije të Facebook Inc., përshkruheshin qartë në një artikull të dikurshëm të Tom Hodgkinson-it në The Guardian.
Përdoruesve që lirinë e tyre e çmojnë më tepër se shënimet pa gramatikë dhe fotot zbavitëse, iu shfaqet kështu një tjetër tablo.
Për ata që nuk pajtoheshin e nuk pajtohen më me këtë trajtim, Web 2.0 Suicide Machine ofron (ofronte?) një mënyrë të veçantë të mbylljes së llogarisë në një nga rrjetet e mirënjohura Facebook, MySpace, LinkedIn dhe Twitter. Asgjë më shumë se:
Çlirojini shokët tuaj të rinj me një vetëvrasje Web2.0!
Kjo makinë ju lejon të fshini krejt profilet tuaj në rrjete sociale që ju pijnë energjitë, të asgjësoni miqtë tuaj virtualë të rremë dhe të ndaheni plotësisht me alter ego-n tuaj Web2.0. Makina është thjesht një metaforë për site-in web që strehohet nga moddr_ ; barku i bishës ku mbahen programthet për vetëvrasje web2.0.
Mirëpo të zotët e Facebook-ut janë kundër një procedimi të tillë. Edhe pse llogaria ime në një rrjet shoqëror është e imja. Dhe duhet të jem i lirë të mbyll plotësisht dhe pa asnjë gjurmë llogarinë time në një rrjet shoqëror në Internet. Apo jo? Sipas avokatëve të Facebook Inc., jo. Në një kërkesë të tyre, bërë më 6 Janar të 2010, kërkohej mbyllja e menjëhershme e site-it!!!
Web 2.0 Suicide Machine është deri më sot online. Por Facebook Inc. ka vendosur të mbyllë grupin WORM në Facebook, pra grupin e prodhuesve të Web 2.0 Suicide Machine. Dhe ka kërcënuar që nëse site-i nuk e heq Facebook-un nga objektet e tij, atëherë do të ndërmerren hapa të tjerë ligjorë. Në pusullën e tyre para “vetëvrasjes” thuhet:
Ideja pas Web 2.0 Suicide Machine ishte të krijohej mundësia për t’u ‘çmiqësuar’ në mënyrë të automatizuar dhe për t’i bërë përdoruesit e rrjeteve shoqërore të ndërgjegjshëm që ata duhet të jenë përherë në kontroll të të dhënave të tyre. Facebook-u nuk ka për ta lejuar këtë kontroll dhe as nuk ka dëshirë të hyjë në këtë debat. Për ne kjo ka mbaruar dhe nuk na mbetet zgjedhje tjetër veç të kryejmë vetë ne vetëvrasje online.
‘Shkishërimi’ ilustron faktin që liria mbi të dhënat dhe neutraliteti në rrjet për përdoruesit janë thjesht një iluzion në mjaft nga rrjetet sociale në Internet. Njerëzve jo vetëm që nuk ju lejohet të çmiqësohen (në një mënyrë të automatizuar), por shoqëritë kanë edhe pushtetin të përzënë përdoruesa që atyre nuk u pëlqejnë. Facebook-u tregon që një përdorues ka aq të drejta sa lejon Facebook-u.
Krejt të drejtat i ka në dorë Facebook-u. WORM-i nuk dëshiron të jetojë një botë të tillë 2.0. E kjo është arsyeja që u themi lamtumirë tërë miqve tanë. Ju urojmë gjithë të mirat.
Pa kurora, pa fjalime.
Deri në këtë çast Web 2.0 Suicide Machine u përdor 3109 herë.
"E ç´ju duhet juve kjo?" - do të përgjigjeshit ju, si person real.
Por për shumë persona që depozitojnë profilet e tyre në internet, një gjë e tillë konsiderohet më se normale, si p.sh. në rrjetin “Facebook“.
Kthehemi 25 vjet më pas, në fillim të viteve 80. Qeveria gjermane planifikoi asokohe numërimin e popullsisë. Për këtë qytetarëve iu shtruan disa pyetje personale:
Jetoni në apartament apo në shtëpi? Keni telefon? Çfarë profesioni keni?
Miliona qytetarë e quajtën një gjë të tillë si ndërhyrje në sferën private dhe krijuan qindra iniciativa qytetare kundër kësaj nisme të qeverisë.
Këto lëvizje patën sukses: më 15 dhjetor 1983 Gjykata Kushteteuese Gjermane e ndaloi numërimin e popullsisë, në mënyrën se si ishte planifikuar të kryhej ai. Gjykata e argumentoi këtë me të drejtën themelore mbi privatësinë e të dhënave personale: Çdo qytetar ka të drejtë të vendosë vetë mbi publikimin dhe përdorimin e të dhënave personale.
A jeni beqar? Ku banoni? Ç numër konfesioni keni?
Sot jemi në vitin 2009: E drejta për privatësinë e të dhënave personale vazhdon të jetë në fuqi. Çdo njeri mund të vendosë vetë se çfarë të dhënash dëshiron të publikojë. Vetëm se sot miliona njerëz nuk ruhen më për të publikuar të dhënat personale, përkundrazi, në internet ata e bëjnë këtë vullnetarisht, në të ashtuquajturat rrjete sociale ose komunitete online.
Këto janë portale interneti, në të cilat kushdo mund të paraqesë profilin e vet, me fotografi, me tipare të karakterit dhe listën e miqve. Në mbarë botën llogaritet që në të tilla rrjete sociale të jenë regjistruar një gjysmë miliardë njerëz. Facebook-u është njëri prej më të mëdhenjve me 200 milionë anëtarë. Pothuajse secili prej tyre i lejon të tjerët që të kenë akses në të dhënat e veta.
Çfarë lexoni ju? Cilat janë bindjet tuaja politike? Çfarë lloj marrëdhënieje keni?
Në internet qarkullon një link për një video, përmes së cilës satirizohen praktikat e rrjeteve sociale si Facebook-u.
Një folëse lexon me zë të akullt kushtet e sipërmarrjes Facebook-ut: "Përmes paraqitjes së përmbajtjeve në faqe ju i garantoni autmatikisht Facebook-ut të drejtën e parevokueshme, të përhershme, të transferueshme, joekskluzive, gratis dhe mbarëbotërore për përdorimin, kopjimin, prezantimin, realizimin, riformatimin, përkthimin dhe përhapjen e përmbajtjeve ose për përpunimin e përmbajtjeve derivate, apo inkorporimin e tyre në të tjera përmbajtje dhe për dhënien nën licencë të përmbajtjes paraprirëse."
Imazhet që shoqërojnë videon janë fabrika, në të cilat nga njëra anë depërtojnë të dhënat e përdoruesve dhe nga ana tjetër fluturojnë përmes oxhakut kartëmonedha simbolike dollarësh. Më pas filmi vendos edhe një lidhje mes investuesve të Facebook-ut dhe shërbimit sekret CIA.
Teori komplotesh konspirative ose jo, fakt është që Facebook-u mbledh sasi të mëdha të dhënash.
Të dhëna me vlerë dhe të dhëna, ndaj të cilave sipërmarrja i siguron vetes të drejta masive. Shumë ofrues të tjerë, që janë të varur prej kreativitetit dhe kontributeve të përdoruesve, kanë kushte të ngjashme.
Juristët, megjithatë, kanë dyshime, nëse delegimi kaq masiv i të drejtave ndaj të tretëve është i lejueshëm – të paktën sipas ligjit gjerman një gjë e tillë është me pikëpyetje. Përdoruesit nuk e vrasin shumë mendjen për këtë. Në muajin shkurt Facebook-u donte t i ashpërsonte kushtet e përdorimit.
Si reagim ndaj kësaj pati protesta dhe Facebook-u përpunoi një projekt të dytë, për të cilin përdoruesit duhet të votonin deri në fund të prillit.
Pjesëmarrja në votim ishte 0,3 %.
Informatika - mjet i lirisë apo i kontrollit
Facebook Inc. “shkishëron” Web 2.0 Suicide Machine
Duke llogaritur vetëm Facebook-un, të ashtuquajturat jetë online e kalojnë numrin e 400 milionëve. Shifra të të njëjtit rend madhësie duhen pritur edhe për rrjetet e tjera sociale të përhapura ngado.
Përhapja e tillë dëshmon për përdorues që e vlerësojnë çka ofrohet nga këto rrjete sociale të Internetit. Kur kjo “ofertë” është, në dukje, e dlirë dhe bamirëse, nuk ka ç’pritet ndryshe.
Nëse kësaj pune i hyhet më thellë, tabloja ndërron ca.
Përdoruesit ngjajnë më shumë me delet që ndjekin njëra tjetrën, bamirësia mbulon një projekt të financuar rëndshëm nga kapitalistë të rinj e të vjetër.
Te ky projekt ndërthuren nxjerrja e fitimeve nga një marrëdhënie e tillë si miqësia me minimin e privacy-s së përdoruesve, përdorimin e tyre nga bizneset e mëdha (pa miratimin e përdoruesit), izolimin e tyre, ekzaltimin e anës vanitoze në ta.
Këto dhe të tjera hije të Facebook Inc., përshkruheshin qartë në një artikull të dikurshëm të Tom Hodgkinson-it në The Guardian.
Përdoruesve që lirinë e tyre e çmojnë më tepër se shënimet pa gramatikë dhe fotot zbavitëse, iu shfaqet kështu një tjetër tablo.
Për ata që nuk pajtoheshin e nuk pajtohen më me këtë trajtim, Web 2.0 Suicide Machine ofron (ofronte?) një mënyrë të veçantë të mbylljes së llogarisë në një nga rrjetet e mirënjohura Facebook, MySpace, LinkedIn dhe Twitter. Asgjë më shumë se:
Çlirojini shokët tuaj të rinj me një vetëvrasje Web2.0!
Kjo makinë ju lejon të fshini krejt profilet tuaj në rrjete sociale që ju pijnë energjitë, të asgjësoni miqtë tuaj virtualë të rremë dhe të ndaheni plotësisht me alter ego-n tuaj Web2.0. Makina është thjesht një metaforë për site-in web që strehohet nga moddr_ ; barku i bishës ku mbahen programthet për vetëvrasje web2.0.
Mirëpo të zotët e Facebook-ut janë kundër një procedimi të tillë. Edhe pse llogaria ime në një rrjet shoqëror është e imja. Dhe duhet të jem i lirë të mbyll plotësisht dhe pa asnjë gjurmë llogarinë time në një rrjet shoqëror në Internet. Apo jo? Sipas avokatëve të Facebook Inc., jo. Në një kërkesë të tyre, bërë më 6 Janar të 2010, kërkohej mbyllja e menjëhershme e site-it!!!
Web 2.0 Suicide Machine është deri më sot online. Por Facebook Inc. ka vendosur të mbyllë grupin WORM në Facebook, pra grupin e prodhuesve të Web 2.0 Suicide Machine. Dhe ka kërcënuar që nëse site-i nuk e heq Facebook-un nga objektet e tij, atëherë do të ndërmerren hapa të tjerë ligjorë. Në pusullën e tyre para “vetëvrasjes” thuhet:
Ideja pas Web 2.0 Suicide Machine ishte të krijohej mundësia për t’u ‘çmiqësuar’ në mënyrë të automatizuar dhe për t’i bërë përdoruesit e rrjeteve shoqërore të ndërgjegjshëm që ata duhet të jenë përherë në kontroll të të dhënave të tyre. Facebook-u nuk ka për ta lejuar këtë kontroll dhe as nuk ka dëshirë të hyjë në këtë debat. Për ne kjo ka mbaruar dhe nuk na mbetet zgjedhje tjetër veç të kryejmë vetë ne vetëvrasje online.
‘Shkishërimi’ ilustron faktin që liria mbi të dhënat dhe neutraliteti në rrjet për përdoruesit janë thjesht një iluzion në mjaft nga rrjetet sociale në Internet. Njerëzve jo vetëm që nuk ju lejohet të çmiqësohen (në një mënyrë të automatizuar), por shoqëritë kanë edhe pushtetin të përzënë përdoruesa që atyre nuk u pëlqejnë. Facebook-u tregon që një përdorues ka aq të drejta sa lejon Facebook-u.
Krejt të drejtat i ka në dorë Facebook-u. WORM-i nuk dëshiron të jetojë një botë të tillë 2.0. E kjo është arsyeja që u themi lamtumirë tërë miqve tanë. Ju urojmë gjithë të mirat.
Pa kurora, pa fjalime.
Deri në këtë çast Web 2.0 Suicide Machine u përdor 3109 herë.