DEMIR KRASNIQI

VOLUMI I XV-të

DIELL LIRIE

Gjilan, 2008.



I. DIELL LIRIE


1. DIELL LIRIE

Diell lirie lind mbi ne,
Po lulëzon një jetë e re.
Pëllumba paqe fluturojnë –
Ditëve të reja gugurojnë.
Sot, Kosova jonë kreshnike -
Krah për krah me shtetet mike,
Është e lirë , demokratike,
Zemërbardhë, e fortë, unike.

Nuk duam luftëra , as armiq –
Duam paqe , duam miq !
Sytë e tanë kah ardhmëria,
Larg qoftë armiqësia!
Sot, Kosova jonë sovrane,
Është në sofrën evropiane ,
N’ rrugë të drejtë me hap të mbarë,
Me t’ gjithë popujt barabar.

*****
Me këtë këngë, autori ka marrë pjesë në konkursin e hapur nga Qeveria e
Kosovës, për himnin e Republikës së Kosovës, por nuk është pranuar nga
ana e Komisionit seleksionues.

I FALEMI NDERIT AMERIKËS

Ne jem popull që kem emër,
Jem të lashtë n’ zemër t’ Kosovës.
Ne me motra e me vëllezër –
Jem familje e Evropës.
I falemi nderit Amerikës ,
Britanisë dhe miqve të botës,
Aleancës Atlantike –
Shpëtimtarëve të Kosovës!

Populli im, nuk meriton –
N’ tokë të vet – robër të jetë!
Populli im, lirinë e donë –
Pavarësinë e vërtetë!
I falemi nderit botës mbarë,
Prijatarëve mendje – artë,
Që përkrahin popullin shqiptarë –
T’ jetë kudo i barabartë!

TË VALLËZOJMË PËR PAVARËSINË

Thërrasim n’ valle krejt shoqërinë –
Të vallëzojmë për Pavarësinë!
Të pimë verë edhe mastikë,
Për Kosovën – Republikë!
Refreni:
Ngrite gotën, miku i mirë,
Se Kosova është e lirë!
Hajde, gëzuar me shëndet,
Kem flamur e kemi shtet!

Sa të lumtur tash këndojmë,
Shtrigat anash s’ na pengojnë!
Këndojmë me shpirt e me gjithë zemër,
Kemi shtet e kemi emër!
Refreni:
Ngrite gotën, miku i mirë...etj.

Gëzohen zemrat e dasmorëve,
Gëzohen varret e dëshmorëve,
Që ju shkoj n’ vend amaneti –
Në Kosovë, na lindi shteti!
Refreni:
Ngrite gotën, miku i mirë...etj.

Kurrë ma i gëzueshëm nuk këndova –
E pavarur është Kosova!
Po m’ këndon zemra lum e lum,
Kemi miq na shumë e shumë!
Refreni:
Ngrite gotën, miku i mirë...etj.

AGIM RAMADANI
Teksti: Faruk Tasholli
Muzika: Demir Krasniqi

N’ rrajza t’ Karadakut,
Pranë Idriz Seferit –
Rriti ‘ i djalë Kosova,
Me sy të skifterit!

Rriti ‘ i djalë Kosova,
Që ia mbanë flamurin,
Del n’ Koshare serbit,
N’ kufi ia shkul gurin.
Refreni:
Ngjiten përmbi male
Zhegra e Gjilani,
Të lumtë dora e pushka –
Agim Ramadani!

E shkul gurin trimi,
E shkul, bukur flet –
Gurë i tokës sime,
Do të bëhem vet!

Ku po i qan pritat,
Ku po e qet dorën –
Me bijë të shqiponjës,
Malit ia shkund borën.
Refreni:
Ngjiten përmbi male...etj.

N’ rrajza të Shkëlzenit,
Skuq do kroje bore,
Si rrjedh i kuq Drini,
Për liri Kosove.

Drejt Isë Boletinit,
Bacë Idriz Seferit,
Me flamur në dorë,
Shkon në fushë të nderit.
Refreni:
Ngjiten përmbi male.

PËLLUMBAT E LIRISË
-Dëshmorëve të kombit:
Burim Graiçecit dhe Fitush Kukajt-

N’ zjarr të luftës mësynin shkollën,
Në kërkim të diturisë;
Seç ëndërronin uniformën
Dhe ushtarët e lirisë!
Refreni:
Burim Graiçeci edhe Fitush Kukaj,
Jo, nuk bënë maturë, as pushim verorë!...
Në frontin e luftës, së bashku nip e dajë -
Në vijën e parë, o, kanë ra dëshmorë!

Prej Drenicës drejt Shqipërisë,
Ishin nisë me besa – besë,
Për t’ i dhënë grusht robërisë –
Nën emblemë të UÇK-së!
Refreni:
Burim Graiçeci edhe Fitush Kukaj...etj.

Nga Padeshi – në Koshare,
Ranë n’ altarin e lirisë.
N’ histori e n’ lapidare –
Morën vulë të pavdekësisë!
Refreni:
Burim Graiçeci edhe Fitush Kukaj...etj.

BABAIT TIM
Koautorë: Shkurte Zymberi – Demir Krasniqi

Atje n’ male të Karadakut –
Ku pushon Idrizi, trim;
Nuk ia shoh tymin oxhakut,
N’ vendlindje t’ babait tim!

Pesë Dhjetori – Nëntëdhjetë e nëntë,
N’ prag të Dimrit të Lirisë;
Qe për ne, një ditë e rëndë,
Që i hapi rrugë mërzisë!

Atje lartë, n’ ato kodrina –
Shkoi babai për të punuar;
Atje kishte rënën në mina,
Ah, sa shumë ishte lënduar!

Me t’ kuptuar këtë hata –
Zura t’ qajë e të bërtas;
Mendova se kurrë baba
N’ jetën time s’ do të thërras!

Erdhën fqinjët, farefisi,
Miq e shokë për t’ na ngushëlluar;
Dhembjen e babait tim,
Sado pak për t’ na e lehtësuar!

Nëna ime e fshihte vajin –
Mundohej të më mashtronte;
Porse dhembjen për babanë,
Me asgjë s’ mund t’ ma largonte!

Këtë lajm t’ hidhur me të kuptuar –
Morën rrugë për Karadak;
Babanë tim, për ta kërkuar,
Ku i pikojnë plagët me gjak?!

Ushtarakët amerikanë –
N’ vend të ngjarjes kishin shkuar;
Me helikopter, babanë,
Në Sojevë e kanë dërguar.

KURRË NUK SHUHET MANASTIRI
Me rastin e 100- Vjetorit të Kongresit të Alfabetit të Gjuhës Shqipe –

Me ngrohtësinë e kraharorit,
Me zemër të gjerë sa deti,
Po i këndoj 100 – Vjetorit,
Që kur lindi Alfabeti!

Lëshoi kushtrimin, o, Manastiri,
Për gjithë bijtë e shqiptarisë –
Gjithë kah jemi n’ këtë trung Iliri,
T’ ia ndërrojmë faqet , o, historisë!
Refreni:
Për pa u shua rrezet e diellit,
Për pa i mbulua oxhaqet hiri,
Për pa u shua yjet e qiellit –
Kurrë nuk shuhet, o, Manastiri!

Prijatarët mendje – artë,
Stërnipat e Skënderbeut,
Nga mëmëdheu dhe në mërgatë –
Gjithë u vunë n’ shërbim t’ Atdheut!

Në këtë qendër të Vilajetit,
Në këtë djep, ku u lind “Bashkimi”,
Me Kongresin e Alfabetit –
N’ gjuhën shqipe, o, filloi shkrimi!
Me bekimin e unitetit –
U lidh besa, u dha betimi!
Refreni:
Për pa u shua rrezet e diellit...etj.

MUSTAFË SALIH KELMENDI

Një shkollar me ide t’ reja –
Mësues Mustafa , erdh nga Peja.
Kish prejardhjen nga Rugova –
Pishtar drite nga Kosova.
Hej, hej! Mësues Mustafa, ai pishtar,
Erdh n’ Konçul, mësues i parë –
Për ta hapur shkollën shqipe,
T’ përhapë dije e rreze drite!

Bashkë me shkronja e abetare –
T’ i nxis ndjenjat atdhetare!
T’ ua mësoi hartën e Atdheut,
Historinë e Skënderbeut!
Hej,hej! T’ ua mësoi vargjet e Naimit,
Dhe “Poemën e mjerimit!”
T’ ua mësoi çështjet madhore –
N’ Shkup, Preshevë, n’ Kosovë lindore!

Thërrasin shqipet e këtij vendi –
Në Leran , t’ mbahet Kuvendi!
Si e do nderi, si e do rendi –
Ta udhëheqë Mustafë Kelmendi!
Hej,hej ! Në rrugëtime drejt lirisë –
Ra në pritë të pabesisë!
Në përbuzje t’ bujarisë –
Iu shtrua darka e tradhtisë!

Dy vëllazëri iu kanë avitë –
Ia kanë rrasë thonjtë në fyt!
Me bukë n’ gojë , mësuesin e ngratë –
N’ sofër t’ vet e kanë ngulfatë!
Hej, hej! Shërbëtorët e gjakatarit –
Ia shuan jetën atdhetarit!
E ndanë mësuesin prej ditarit,
I ndanë nxënësit prej arsimtarit!

SYLË ZARBINCA

Oh, në Zarbincë u mbajt mexhlisi –
Aty erdh Mulla Idrizi;
Oh, zgjodhën Sylën, o, prijatar ,
Komandant , mbi vullnetarë.
Refreni:
Sylë Zarbinca – sokol djali,
Për Atdhe, Zoti e fali.
Shtati i tij, si lis me rrema,
Trim mbi trima, me shtatë zemra.

Oh, kishte mbas vetit, o, krejt rininë,
Mirë po i rrinte, o, atit n’ shpinë.
Oh, për t’ i mbrojt , o, kufijtë shqiptarë –
Mbas po i shkojnë shumë vullnetarë!
Refreni:
Sylë Zarbinca – sokol djali...etj.

Oh, baca Sylë, kurrë nuk përkulej,
Mbi armiq , pa mëshirë vërsulej!
Oh, nuk lejonte n’ tokat shqiptare –
Që t’ shkelë kurrë këmba barbare!
Refreni:
Sylë Zarbinca – sokol djali...etj.

Oh, bëri lufta, o, heroike,
Bashkë me trima t’ Malësisë kreshnike.
Oh, pushkën – hasmit, o , kurrë s’ ia ndali,
Për Atdhe, o, jetën e fali.
Refreni:
Sylë Zarbinca – sokol djali...etj.

RAMË AVDYL POZHORANI
Teksti: Hysen Terziu
Muzika: Demir Krasniqi

Hej, lëshoi kushtrimin Ramë Avdyli,
Po ligjëron me zë bilbili –
S’ durojmë pashë, sulltan, dovlet,
Na Kosovën e sundojmë vet!
Refreni:
Hej, shkollat, gjuhën shqipe,
Rama, fort i deshi,
Bashkë me Islam Pirën
Ishte dhe Kurteshi.
N’ Pozhoran e hapët,
Ju, shkollën e parë –
Rreze diturie
Për nxënësit shqiptarë!

Hej, çallmën turke, kurrë s’e mbante,
Çdo rrethim me duf e çante!
Me atë plis të bardhë si borë,
Hije i kish martina n’ dorë!
Refreni:
Hej, shkollat, gjuhën shqipe...etj.

Hej, hapet shkollën n’ gjuhë amtare –
Sollët shkronja e abetare.
Rritet trima prej kësaj shkollës,
Që i dolën Zot, Kosovës!
Refreni:
Hej, shkollat, gjuhën shqipe...etj.

BEJTULLAH KËQIKU
Me rastin e 2- Vjetorit të vdekjes –

Vallë, po kush s’ e njohu,
Bacë Bejtullah Këqikun?
Bukë e kripë për mikun –
Plumba për armikun!

Vallë, po kush s’ e njohu,
Bejtë – humanitarin?
Lapsa për shkollarin –
Plumba për tradhtarin!

Vallë, po kush s’ e njohu,
Bejtën, atë skofiar?
Atë bamirës të madh,
Atë zemërbujarë?

Atë, që ia ktheu
Buzëqeshjen skamnorit,
Atë , që ua dinte hallet
Njerëzve, n’ ditë të zorit!...

Atë, që kurrë s’ kursente
Për të shpërndarë ndihma!
Atë, që ua fshinte lotët
Fëmijëve jetima!

Atë, që ua jepte bukën
Njerëzve të uritur,
Dhe kurrë nuk harronte
Se vet kështu është rritur!

Ditën derdhte djersën
N’ Gjilan, Anamoravë –
Natën bënte gjumë
Me ëndrra n’ Velegllavë!

Hapte rrugë e shtigje
Mu n’ zemër të tokës,
Që t’ i afrojë njerëzit
Sa ma afër botës!

I ndihmonte nxënësit,
Studentët, arsimtarët...
Ndihmonte kulturën,
Poetët e shkrimtarët...

E ndihmonte shkollën,
E ndihmonte librin,
E largonte t’ keqën –
E afronte t’ mirin!

Seç e shponte gurin
Mu në zemër t’ tokës,
Që t’ ua kthej me ari –
Bijve të Kosovës!

E ndihmonte luftën
Edhe çlirimtarët,
Ta fitojnë lirinë
Që të gjithë shqiptarët!

Me dy djemtë e vet – e,
Me forcë të Anteut,
Nga një pushkë më tepër
Ia shtuan Atdheut!

Për liri t’ Kosovës-
E shkriu pasurinë,
Por vdekja na e mori
Pa e pritë Pavarësinë!

Vdiq me fjalë t’ Naimit,
Duke i pëshpëritur...
Të rinj e të reja
Duke i porositur:

“Punë dhe vetëm punë,
O, vëllezër, natë e ditë,
Që të del Kosova
Prej territ – në dritë!

Gjilan, më 11 Gusht 2008.