Sidoqofte eshte nje fakt i padiskutueshem : njeriu eshte nje perberje,
nje perzierje e TRUPIT - gje materiale - dhe SHPIRTIT - gje absurde.
Eshte
mese e vertete se pasi te gjithe njerezit kane te njejtin fund,
vdekjen, vjen vete pyetja : perderisa do te vdes cila eshte vlera qe i
jep kuptim jetes sime? pasi gjithcka qe pata bere do te shuhet me fikjen
time? dmth sikur te mos kisha bere asgje?
Nga pergjigjet e dhena
deri tani supozohet vetevetiu se te gjithe jane te pazote, ate.
Perndryshe ceshtja merr te gjithe kuptimin dhe ska me nevoje te
diskutohet.
Nje nga pergjigjet eshte kjo : MENDJA (arsyeja) I MERR
GJERAT NGA NJE, ME RADHE, jo te gjitha sebashku. Per kete arsye
egzistojne te VUAJTURIT shpirterisht dhe te GEZUARIT truperisht
(materialisht). Pra ne kufijte qe na ka vene "jeta" ka kufizime
intelektuale dhe materiale. Patjeter qe mund te ndalojme te bejme cdo
gje, por ne kete rast nuk do te kemi mundesine te kenaqim as "shqisat"
tona. Po crendesi ka perderisa jeta ne fund do te dale e pakuptimte dhe e
FUNDSHME? Njeriut i jepen dy mundesi, ose te jetoje jeten - te
egzistoje - ose ti jape fund asaj, vdekja. Ketu hyn ne loje "cogito" : mendoj pra jam. Kjo
eshte e vetmja "siguri" qe egzistojme. Shume mire njeriu mund ti jape
fund jetes por eshte egzistenca ajo qe i jep te vetemen mundesi per te
qene i ndergjegjshem, per te jetuar. Dhe kjo pikerisht sepse kur vdesim
nuk jemi me, por me ane te egzistences na jepet te pakten mundesia per
te shijuar kenaqesine trupore - kenaqesine e qejfit do thesha -, per te
cilen jemi te ndergjegjshem, edhe pse mund te jete nje iluzion. Por duke
bere kete gje, dhe duke qene se mendja i ben gjerat nje nga nje dhe me
radhe, duke bere pikerisht kete te fundit, pra aktin, mendja na ben te
harrojme mosmireqenien shpirterore. E di qe ne kete rast duket sikur
eshte vetem nje ZEVENDESIM, por mund te mos jete i tille neqofte se
aplikohet pergjithmone. Nuk e konceptoj dot ne emer te cfare mund ti
jepet me shume vlere shpirtit sesa trupit. Mund ti jepet me shume
rendesi shpirtit kur shpresohet se ky i fundit mund te jape nje shpetim
pas vdekjes, por juve duke qene se s'besoni ne Zoti, dmth besoni ne
karakterin e fundshem te njeriut, nuk duhet te shqetesoheni per kete.
Llogjike apo jo?!E bera ketu nje lemsh te mire Epicurianizmi, Descartizmi, dhe
Egzistencializmi (Sartrizmi). Megjithate epiqendra ngelet, ketu,
Epicurianizmi! Kush e tha se ku i fundit eshte DEMODE, i tejkaluar apo i
vdekur fare!...