Shkaktarët e depresionit dhe të mërzisë
Gjendja e mërzisë dhe e depresionit ka tre shkaktarë kryesorë:
Shkaku i parë, një fatkeqësi e rëndë si humbja e një të dashuri, problemet shëndetësore, sëmundjet kronike etj...
Shkaku i dytë është mossuksesi në jetë, mosdija si të krijosh raporte të mira me Zotin dhe si ta adhurosh etj...
Shkaku i tretë, mund të jetë një gjynah i rëndë, një gabim, faj dhe konflikt me njerëzit, të cilin nuk di ta korrigjosh dhe ta ndreqësh.
Në këtë temë, ne do të përpiqemi t’ju ofrojmë një pishtar profetik të rëndësishëm, jo për zgjidhjen e problemeve dhe të halleve, por për lehtësimin dhe ndryshimin e këndvështrimit.
Në disa tema të kaluara, ne kemi hapur dyer të ndryshme për zgjidhjen e problemeve dhe të halleve. Ndërkohë që në këtë temë, nuk kemi një portë të tillë, por ofrojmë një pishtar i cili të ndriçon udhën në errësirën e halleve dhe të fatkeqësive të kësaj bote.
Në filmat e vjetër egjiptianë, kur personazhi kryesor përballej me fatkeqësi dhe probleme të shumta, fillonte e dehej me qëllim që të harronte hallet dhe fatkeqësitë. Sot ka shumë të rinj, të cilët vazhdojnë me këtë mënyrë reagimi në raste fatkeqësish, duke ia shtuar vetes depresionin dhe hidhërimin. Kjo është njëlloj sikur të sëmurit t’i japësh helm, gjoja për ta kuruar.
Sot ne jetojmë në një epokë të re, ku zgjidhja shihet te besimi dhe përkushtimi fetar. Pishtari, të cilin do t’jua ofrojmë në këtë temë, është pishtari i durimit. Ai i përngjan melhemit që vihet mbi plagë.
Unë e di që shumë prej jush mund të mos e pëlqeni këtë, pasi prisni diçka më praktike, diçka të prekshme. Megjithatë, unë ju këshilloj të mos e mbyllni librin dhe të duroni gjer në fund të kësaj teme.
Ideja e durimit është një ide hyjnore, të cilën e këshillon Kurani, pasi është melhem dhe ilaç efekt-prurës, ai është sekreti dhe çelësi i suksesit. Betohem në Zotin që durimi (sabri) është çelësi i gjithçkaje në këtë botë. Madje, gjithçka që na rrethon në univers, operon në bazë të durimit dhe të sabrit. Të gjitha bimët dhe pemët, kanë nevojë për një kohë të konsiderueshme për të mbirë dhe për t’u zhvilluar. Vetë embrioni i njeriut, ka nevojë për nëntë muaj derisa të jetë gati për të lindur. Dielli ka nevojë për dymbëdhjetë orë, derisa të mbërrijë në kupën e qiellit. Zoti i lartësuar e krijoi gjithësinë për gjashtë ditë, me qëllim që të na mësojë se gjithçka kërkon kohën e saj.
Në kohët moderne që jetojmë, ku gjithçka kërkohet të bëhet me shpejtësi – ushqimi i fastfood-eve të ofrohet për dy tre minuta, ushqimi ngrohet menjëherë në mikrovalë, për një çast të shkurtër u dërgon mesazhe kushedi sa miqve dhe të njohurve nëpërmjet e-mailit etj... – saqë kemi filluar ta konsiderojmë durimin si diçka të turpshme.
Nëse kërkon diçka më praktike se durimi, unë të them se nuk ka gjë më praktike se durimi, përderisa i gjithë universi operon në bazë të tij. Prandaj bëhu i durueshëm në tre raste: E para, në raste fatkeqësish. E dyta, bëj durim në përkushtimin fetar, në angazhimet e përditshme, duro edhe pse e ke rrogën e ulët, derisa të kualifikohesh dhe t’i meritosh shpërblimet. E treta, bëj durim dhe mos bëj gjynahe, sidomos gjatë Ramazanit të madhëruar.