Konfirmohet prania e ujit ne hene
Eshte konfirmuar zbulimi i 'nje sasie te konsiderueshme uji' ne mostrat e shkembinjve te mbledhur nga astronautet ne misionin Apollo. Zbulim qe ve ne dyshim teorine sesi eshte formuar hena, sipas shkencetareve.
Eshte qe ne epoken e misionit te pare te Apollos qe shkencetaret mendojne se hena eshte formuar pasi nje trup qiellor me madhesine e Marsit u bashkua perfundimisht me token, duke formuar keshtu ate qe ne e quajme 'hene'.
Ky lloj procesi, sipas shkencetareve, ka projektuar ne hapesire hidrogjenin, elementin thelbesor per formimin e ujit. Por nje studim i ri sugjeron se ky lloj skenari eshte i mundur duke pasur parasysh sasine e ujit te gjetur ne shkembinjte henore te mbledhura ne siperfaqen e henes qe ne fillim te viteve '70 me misionet e Apollo 15, 16 dhe 17.
Kur flitet per uje, shkencetaret nuk flasin per nje gjendje te lenget, por per hidrosil, nje element kimik qe perfshin hidrogjenin dhe oksigjenin, pra elementet e ujit. Studime te se kaluares tregojne se elementet qe formojne ujin mund te kene arritur ne hene nga burime te jashtme pas ftohjes se kores se henes.
Ererat diellore, meteoritet dhe kometat jane pare si agjente te mundshem mbartes. Por gjithsesi, kjo nuk shpjegon gje per sasine e ujit te gjetur ne mostrat e misioneve te Apollos, kane deklaruar shkencetaret.
Meqenese hidrosili gjendet ne thellesi te mostrave te mbledhura, shkencetaret kane eleminuar teorine e ererave diellore. Ndikimet nga asteroidet dhe kometat do te kishin sjelle uje me ne thellesi, por kjo nuk do te ishte ne kushte perfekte sic kane mundur te vezhgojne shkencetaret, sepse perberja e saj do te kishte ndryshuar si pasoje e temperaturave te larta.
Gjurmet e hidrosilit jane gjendur ne cdo shkemb ne misionet e Apollos, i cili sugjeron se uji nuk gjendet vetem ne nje pike te siperfaqes. Kerkimi i ri duket se pergenjeshtron kerkimet e meparshme, por duhet te kemi parasysh se mjetet e viteve '70 dhe '80 nuk ishin kaq te sakta dhe moderne sa jane sot.
Eshte konfirmuar zbulimi i 'nje sasie te konsiderueshme uji' ne mostrat e shkembinjve te mbledhur nga astronautet ne misionin Apollo. Zbulim qe ve ne dyshim teorine sesi eshte formuar hena, sipas shkencetareve.
Eshte qe ne epoken e misionit te pare te Apollos qe shkencetaret mendojne se hena eshte formuar pasi nje trup qiellor me madhesine e Marsit u bashkua perfundimisht me token, duke formuar keshtu ate qe ne e quajme 'hene'.
Ky lloj procesi, sipas shkencetareve, ka projektuar ne hapesire hidrogjenin, elementin thelbesor per formimin e ujit. Por nje studim i ri sugjeron se ky lloj skenari eshte i mundur duke pasur parasysh sasine e ujit te gjetur ne shkembinjte henore te mbledhura ne siperfaqen e henes qe ne fillim te viteve '70 me misionet e Apollo 15, 16 dhe 17.
Kur flitet per uje, shkencetaret nuk flasin per nje gjendje te lenget, por per hidrosil, nje element kimik qe perfshin hidrogjenin dhe oksigjenin, pra elementet e ujit. Studime te se kaluares tregojne se elementet qe formojne ujin mund te kene arritur ne hene nga burime te jashtme pas ftohjes se kores se henes.
Ererat diellore, meteoritet dhe kometat jane pare si agjente te mundshem mbartes. Por gjithsesi, kjo nuk shpjegon gje per sasine e ujit te gjetur ne mostrat e misioneve te Apollos, kane deklaruar shkencetaret.
Meqenese hidrosili gjendet ne thellesi te mostrave te mbledhura, shkencetaret kane eleminuar teorine e ererave diellore. Ndikimet nga asteroidet dhe kometat do te kishin sjelle uje me ne thellesi, por kjo nuk do te ishte ne kushte perfekte sic kane mundur te vezhgojne shkencetaret, sepse perberja e saj do te kishte ndryshuar si pasoje e temperaturave te larta.
Gjurmet e hidrosilit jane gjendur ne cdo shkemb ne misionet e Apollos, i cili sugjeron se uji nuk gjendet vetem ne nje pike te siperfaqes. Kerkimi i ri duket se pergenjeshtron kerkimet e meparshme, por duhet te kemi parasysh se mjetet e viteve '70 dhe '80 nuk ishin kaq te sakta dhe moderne sa jane sot.