FJALË ZEMRE
Keto fjale që mi tha zemër

ethe shpirtit me pikojne

le te jene dhurate për ty

për te bukren kohen tone.



Le te jene si trendafil,

mbaje ne buze e neper goje,

merri mbaji shpirti im

se prej zemres ti dhuroj!



Gjdo petale ka nji mall,

ka nji fjale që ma the mua,

ka një zjarr e një Dëshirë,

që na mbeti pa u shuar...!



Gjith aroma që e kane

ka burimin veç tek ty ,

ne çdo puthje kur u dhame

vjen kjo ere plot dashuri.



Po ti fali keto fjale,

merri mbaji thell ne gji,

si kujtim te kohes tone

le te mbese dhurate për ty..



Ti ske faj qe vuaj une,

ti ske faj qe rri pa gjume,

jo jo zemer ti ske faj,

KA KOHË

Ka kohë që s'shihemi dhe ndjej

si të harroj une dalëngadal

si vdes tek une kujtimi yt

si vdesin flokët dhe gjithçka.



Tani kërkoj poshtë e lartë

një vend ku ty të të lëshoj

nje strofë a notë, a një brilant

ku të të lë, të puth, të shkoj.



Në s'të pranoftë asnjë varr

asnjë mermer, a morg kristal

mos duhet vallë prapë të të mbart

gjysëm të vdekur, gjysëm të gjallë.



Në s'gjetsha hon ku të të hedh

do gjej një fushë a një lulnajë

ku butësisht porsi polen

gjithkund, gjithkund të të shpërndajë.



Të të mashtroj ndoshta kështu

dhe të të puth të ik pa kthim

dhe nuk do dine as ne askush

harim ish ky a s'ish harim.

qe mi le syte ne vaj.

Fajtori i vetem jam une,

fajtor se te dua shume,

mekati i vetem dashuria,

ndershkimi i diteve te mia.

Dhe me beso ti o shpirt,

per kete faj vuaj denimin,

trishtim dhe lot ne sy,

deri ne fund te jetes time.

Veq nje here do te te lutem,

dhe ma thuaj mua ne sy,

a me ke dashur ndonjehere,

siq te kam dashur une ty.

Nese po do te me pergjigjesh,

eja me puth e me perqafo,

nese jo do te me pergjigjesh,

me mire me vrit dhe me harro.

MADHËRI

O perëndi e gjithëpushtetshme

e universit te gjithesis

Bëj ç’të duash me veten time

jam instrumenti yt i verbër.



Në jetë më solle kaq shumë dhimbje

dhe shqetësime pa mbarim

po s’jam ankuar kundër teje

as me gojë e as me shkrim.



Të jam nënshtruar e të nënshtrohem

gjersa në botë të jem i gjallë

ndën pushtetin tënd të përbotshëm

më pëlqen të jem skllav.



Ma ktheve gjuhën në përçartje

më bëre plak me shpirt fëmijë

herë më hodhe qefinin krahëve

herë më ngrite gjer në yje.



Më hidh në zjarr, në det, në ferr!

Më hidh në baltë, më hidh në hon!

Veç të lutem mos më lër…

në atë vend ku ti mungon.



Unë emrin tënd e zë rrallë në gojë

kjo do të thotë që në zemër e ruaj thellë

veç në ndodhtë të kthehem në rrenojë

do të dalësh si legjenda mbi një kështjellë



Unë emrin tënd s’e kam vënë në asnjë vjershë

E s’do ta shkruaj as në vargun më me bujë

Kjo do të thotë që gjërat me peshë

rrinë në thellësi dhe është zor t’i ngresh mbi ujë

E dashur NENE!

Po t’i shkruaj keto rreshta per te thene se:

-Per cdo sakrifice te vazhdueshme,te madhe apo te vogel,

-Per cdo dite e nate,qe me ke mbajtur ne barkun tend,

-Per cdo nate pagjumesie,qe ke kaluar prane djepit tim,

-Per cdo pike qumesht,qe kam mar nga trupi yt,

-Per cdo cast te bukur,kur ke luar me mua,

-Per cdo ninull,qe me ke kenduar kur me vije ne gjume…

-Per cdo hap qe ke hedhur,kur me ke cuar ne kopsht,

-Per cdo ndihmen tenden,per suksesin tim ne shkoll

-Per cdo lot qe ke derdhur per mua

-Per cdo lot qe me ke thare me faqen tende

-Per cdo lutje,urim dhe bekimin qe me ke dhene

-Per cdo ledhatim e shtrengim,qe me ka ngrohur shpirtin,

-Per cdo cast kur kam vene koken ne prehrin tend

Dhe per listen e pafund te gjerave,

qe eshte e pamundur t’i permend ketu, te gjerave qe i di dhe nuk i di...

TE FALENDEROJ , TY dhe ZOTIN QE JE NENA IME.