BUQETE POEZISH – ” DASHURI FEMERORE”
Nga: Rina Mytkolli

Rina Mytkolli

NËNËS SIME
Si të ta çlodh ballin,
rrudhat të t’i fshij?
Më ngjajnë si rrugë muzgjesh
që nisin me vetmi.
Vështrimet pikturuar
me qiej ngjyrë agimi,
lotët nëpër faqe
si rrëkezë burimi.
Diell i bardhë gjoksi yt
shpirtin zgjon e dritë sjell.
Kur qesh ti nënë, e bardha Nënë
blerimin shton e lulet çel!!
GJITHCKA U BE ASGJE
Ja dielli ciflohet e thyhet
me mijera therrime perhap.
Si valle i shkau nga dora,
c’pati hapesire e pamate?!

Rreth meje nuk ka me ajer,
e bota si mellani nxin.
Pa ty, gjithcka u be asgje…
U zbraz gjithkund ky shpirti im.

STRUKEM…

Kercet bresheri permbi xhama
si i dehuri qelqet kris.
Te zhubrosura flete, era ndan
si letra pa mbishkrim.


Tej fushave ngjyrendryshku
te percelluara si nden sac.
Nje sterg i fundit fluturoi
si lajmi me telegraf.


Serishmi hap televizori
e simfonine e vjeshtes shfaq.
Si nje statuje mermeri hesht Vivaldi
dhe une brengosur serish jam.
Shurdhuar mbetur telefoni
nuk ke arsye, une e di.
Mes dege pemesh griset hena,
si mjelme strukem vetem n’ shi.

KU JE TI?

Ku je ti, mall i mallit?
Kryqezuar ne lutje
te pres.
Ku je ti, brenge e pasosur?
Te mbeshtes koken,
te fle.

Ku je ti, shprese e perendishme
te me ndezesh zjarr.
Ku je ti, enderr e magjishme,
Te mos vdes pa te pare!

NJE DITE E PARE

Nuk di pse vjeshta kurthe me ka ngritur,
s’rreh pulsi e jeta u shua.
Ne shtratin e akullt larg teje,
pa pra zgjat nata per mua.


Do te vije papritur e nesermja
per gjithe ata qe fjeten gjate…
Do te vije serish dhe agu e shpresa,
nje bote plot diell, nje dit’ e pare!!

Mbas shiut

***
Te te harroj s’di.
Mos me meso, s’mundem…

**
Mulliri i kohes ndjenja bluan
Vetem e jona s’gatuhet.

***

Ka buze tulin e henes
dhe sy qiellin e thelle.
Ka flatra dy ylbere,
ne te dy, shi e diell.

TE PREKA…
********

Te preka butesisht
si fllad’ i embel
gjinjt’ e detit puth.

Te preka marrezisht
si cmendurisht pasioni
di te preke…
Te preka dhembshurisht
si ankimi oret e pabjerra
pret.
Te preka dashurisht
qiellin e virgjer te shpirtit
dhe klitha mes rrezeve-
vetetime !!

Pa suaze
********
Ne lindem parajsen
pa bere dashuri.
Dhe engjej gjeten qiell
thell’ syve te tu-
pa mjegull, bore edhe stuhi
Se diell shkrepem
ne ato kaltersi…

Jeni yjet ne qiellit tim te erret

asnjeren s'munda ta bej dot hene nen vello

Prandaj nuseron sonte vec kjo nate

nje enderr me kreher kujtimesh krehur

Ah ju dashurite e mia

fytyra mashkullore gdhendur ne pasione

piktura te fjetura ne korniza flet vetmia

muzeum i trishte ku heshtja eshte cicerone

Une jam ajo qe pres ne stacionin e zemres

veshtroj gjithmone me te njejten shpreseshina jane sy mashkullore pafund ndjedhes

Treni shpirti im nje pritje qe gjithmone do prese

Mos me pyesni se sa puthje kam shijuar

di vetem se cdo puthje ka qene nje bekim

Djall kam fjetur dhe engjell jam zgjuar

edhe nese fluturimet i kam djegur ne nje perqafim

Ju jeni rrekete qe bete lumin tim te rrjedhe

edhe pse shpeshhere jo kthjellet po turbulluar

perla qe do tu ruaj ne detin tim te thelle

edhe atehere kur vdekja trupin t'ma kete kafshuarFletet me te bukura te ditarit tim te palexuar

shkruar me qerpiket gervishtes te fjales dashuri

histori nga te cilat kam jetuar duke u mrekulluar

Prandaj ju jeni muzat e une thjesht nje poezi!