Disa dite me pare, ne vazhden e studimeve hartografike sistematike, te realizuar nga satelite te sofistikuar mbi vendet simbol te qyteterimit egjiptian, jane lajmeruar ca unaza te cuditshme me forme persosmerisht rrethore dhe te pambyllura ne nje hapesire prej peseqind metrash 1 kilometer ne jug te rrafshines se Gizes.

Pak qindra metra nga Sfinksi, dhe ne linje me te simbas nje vertikaleje veri jug, jane zbuluar nje duzine figurash rrethore nga telekamerat e fuqishme te satelitit vezhgues: mbi terren ato shfaqen te mezidallueshme, te molisura nga kalimi i shekujve dhe nga veprimi i pareshtur i eres, e cila ka niveluar shkretetiren kompakte por te therrmueshme.

Megjithate s’eshte e veshtire te besohet se, ne zanafillen e vet, duhej te kene ekzistuar hulli me te qarta, me te mirepercaktuara dhe me te shquajtshme me sy te lire edhe ne nivelin e rrafshines se shkelur.

Perballe nje zbulimi te tille, te pazakonte, ende deri me tash nuk jane bere interpretime qe mund t’i konsiderosh te padyshimta, por megjithate as Egiptologjia zyrtare nuk eshte deklaruar ende.

Zahi Haeass, Drejtori i Keshillit te Pergjithshem te Antikitetit ne Kajro dhe dhe nismetar i studimit hartografik satelitor te vendeve arkeologjike (me mbeshtetjen e nevojshme edhe nga National Geographic), nuk ka deklaruar ende ndonje shpjegim bindes ne lidhje me kete fenomen.

Gjithsesi, shkencetaret hulumtues te Keshillit te Pergjithshem te Antikitetit te Kajros ngulmojne se nuk ka arsye per te mos besuar se ky zbulim ka lidhje me boten e larmishme mitologjike dhe religjioze te Egjiptit Antik, ndaj dhe duhet shpjeguar me elemente qe perfshihen ne boten e faraoneve.

Ka nga ata qe pranine e rratheve do te donin ta lidhnin me Sfinksin, i cili, me gjase, nepermjet figurash te tilla te thjeshta do mund te pasurohej dhe legjitimohej ne funksionin e tij si ruajtes i mjedisit te shenjte te varreve te rrafshines se Gizes.

Rrathet e zbuluar tash se fundmi lidhen me kete statuje gjysmenjeri gjysmeluan (ne vazhden e dhjete viteve reastaurim jane zbuluar kater tunele ne trupin e sfinksit, te gjithe te shpjeguar si funksionale per strukturen).

Fakti qe rrathet e rinj jane ne nje aks me sfinksin dhe dallohen se nuk jane vendosur ne menyre te rastesishme, mund te na beje te mendojme qe mund te kene patur ndonje funksion astronomik e se do te jene realizuar duke u orientuar mbas ndonje yllesie, e cila astronomeve te oborrit do t’u jete shfaqur qartesisht e dukshme ne kupen qielore.

Duke u shtyre edhe me tej ne interpretimin e figurave te reja gjeometrike, nuk kemi si te mos permendim nje tekst te rendesishem te sarkofageve, i cili daton ne kohen e Mbreterise Antike (gje qe domethene se eshte bashkekohes me ndertimin e sfinksit, i cili qe ngritur nga faraoni Kefren diku rreth vitit 2500 para Krishtit).

Teksti eshte shkruar me hieroglife egjiptiane dhe thote keshtu: «Isha ai qe lindi si nje rreth».

Dime qe ne mitologjine egjiptiane, per te thjeshtuar konceptet teogonike, universi i tere gjendej i shtrire ne

Egjipt dhe kesisoj qe hyjnizuar. Keshtuqe rrethi, ne raport me format e tjera gjeometrike, nuk do te kete qene tjeter vecse paraqitja e Universit ne castin e shperthimit ne erresire te koherave.

Vec kesaj lindja e universit me nekropolin e gjere rezultonte logjike, sepse ishte vendi qe egjiptianet e konsideronin burimin e jetes se ameshuar; e shihnin te ndryshme nga ekzistenca tokesore por absolutisht te permbyllur ne teresine e te krijuarit.

Nje lidhje e tille, absolutisht e respektueshme me mendimin religjioz te ketij qyteterimi antik, do t’i mekonte limfen jetesore kujtdo qe do te deshironte te sugjeronte nje interpretim ezoterik te figurave rrethore e do ta percillte zbulimin ne hulline e faraoneve antike dhe te nenshtetasve te saj.