Dianetika (nga greq. dia - mes, nëpërmjet; nus - mendje) është një tërësi idesh dhe praktikash që kanë të bëjnë me përkatësinë midis mendjes dhe trupit që u zhvilluan nga autori fantast L. Ron Hubbard.

Dianetika është një mënyrë e zhvillimit vetjak, bazuar mbi njohjen dhe zvogëlimin sistematik të kujtimeve plagosëse (engrameve), që ruhen në pavetëdije.

Qëllimi i dianetikës është "pastrimi" i kësaj pjese të mendjes. Kur arrihet ky pastrim, njeriu është i aftë të përdorë plotësisht fuqinë mendore të tij.

Dianetika është një besim që ushtrohet nga antarët e Kishës së Shkencologjisë me zanafillë vitin 1950, vit në të cilin u botua libri i Hubbardit, "Dianetika: Shkenca moderne e shëndetit mendor" (1950).

Ky libër është puna shumëvjeçare kërkuese vetjake e Ron Hubbardit, i cili shpall aty të ketë identifikuar (zbuluar) burimet e sëmundjeve psikike. Poashtu autori pohon që, dianetika mund të rrisë mençurinë, zhdukë emocione të padëshiruara, dhe të lehtësojë një numër të gjërë sëmundjesh psikosomatike.

Dianetika paraqitet si një afri tejet e thjeshtë, si për teorinë ashtu edhe për praktikën.

Ushtresa kryesore e dianetikës është dëgjesa, në të cilën një njeri i "parapastruar" (zakonisht me ndihmesën e një këshilltari të quajtur "dëgjues") përpiqet të ballafaqohet me kujtimet e tij lënduese (engramet) në mendjen e tij kundërvepruese, duke shtjelluar larminë e gjërë të kushtëzimeve që ata shkaktojnë.

Dëgjesa shpesh përdor një aparat të quajtur E-metër, i cili mat rezistencën elektrike të trupit të njeriut, dhe i cili sipas pohimeve të nxënësve të Hubbardit "mat gjendjen shpirtërore apo ndryshimet e gjendjes së një personi".

Dianetika është kundërshtuar fuqimisht që në zanafillat e saj.

Bashkësia ndërkombëtare shkencore nuk e ka njohur kurrë punën e Hubbardit "Dianetika: Shkenca moderne e shëndetit mendor", si një teori shkencore të besueshme dhe të mirfilltë, dhe është etiketuar gjithnjë në shtyp si pseudoshkencë ose sharlataneri nga shkencëtarët, mjekët dhe historianët.


Dianetika është një shkencë e mendjes (SHKENCA MODERNE E SHËNDETIT MENDOR)

Çfarë duhet të përmbajë një shkencë e mendjes ?

1.- Një përgjigje për qëllimin e mendimit.

2.- Një burim të vetëm të të gjitha çmendurive,psikozave,neurozave,kompulsioneve,represioneve e çrregullimeve sociale.

3.- Prova të pandryshueshme shkencore mbi natyrën bazë dhe sfodim fuksional të mendjes njerëzore.

4.- Teknikat,artin e zbatimit,me anën e rë cilave burimi i vetëm i zbuluar mund të kurohej përgjithnjë;sigurisht,duke përjashtuar çmenduritë e keqformimit të trurit ose sistemit nervor, të shkatërruara ose të dëmtuara në mënyrën patalogjike dhe sidomos psikozave iatrogjenike (atyre të shkaktuara nga doktorët dhe që përfshijnë shkatërrimin e vetë trurit të gjallë).

5.- Metodat e parandalimi të çrregullimit me mendor.

6.- Shkaku dhe kurimi i të gjitha sëmundjeve psikostomatike që disa thonjë se arrijën deri në 70% të listës së sëmundjeve të njeriut.

Një shkencë e tillë do t’i tejkalonte edhe k ufijtë më të gjërë të mësipërm të parashtruar për të në çdo epokë,për çdo përllogaritje mbi këtë temë duhet të zbulojë që një shkencë e mendjes duhet të jetë e aftë dhe të pikërisht këto gjëra.

Pasi grupi i aksiomave dhe teknika u organizuan dhe u vunë në fuksionim si shkencë e mendjes,në një rradhë me shkencat fizike,do të konstatohej se ajo kishte pika takimi me pothuajse çdo shkollë të mendimit,që kishte ekzistuar më parë.Përsëri ky është një virtyt dhe jo një e metë.

Edhe pse e thjeshtë,DIANETIKA është dhe bën këto gjëra:

1.Ajo është një shkencë e organizuar e mendimit,e ndërtuar mbi aksioma të përcaktuara(thënie për ligjet natyrore sipas rregullave aksiomave të shkencave fizike).

2.Ajo përman një teknikë terapeutike ne të ciliën mund të trajtohen të gjitha sëmundjet mendore joorganike dhe të gjitha sëmundjet organike psikosomatike,me garancinë e një kurimi të plotë në raste të papërzgjedhura.

3.Ajo krijon një gjendje aftësie dhe racionaliteti për njeriun,mjaftë më të zhvilluar nga norma e sotme,më tepër duke rritur sesa duke rrënuar energjin dhe personalitetin e tij.

4.Dianetika siguron një depërtim të plotë në tërë potencialet e mendjes,duke zbuluar se ato janë shumë më të mëdha nga ç’është menduar në të kaluarën.

5.Dianetika zbulon natyrën themelore të njeriut,në vend që të rrezikojë ta parashtrojë apo postulojë,pasi kjo natyrë themelore mund të vihet plotësisht në lëvizje tek çdo individ.Dhe kjo natyrë themelore është zbuluar se është e mirë.

6.Burimi i vetëm i çrregullimeve mendore zbulohet dhe demostrohet,klinikisht ose laboratorikisht,nga Dianetika.

7.Përmasat,aftësia ruajtëse dhe rikujtuese e kujtesës njerëzore përcaktohen plotësishtë nga Dianetika.

9.Dianetika sjell teorinë e sëmundjes pa prejardhje mikrobesh,duke plotësuar biokimin dhe punën e Pastërit mbi teorin e mikrobeve,për të përmbledhur të gjithë fushën.

10.Me Dianetikën përfundon “nevoja” e shkatërrimit të trurit me anë të shokut ose kirurgjisë për të arritur “bindjen dhe shtrimin” e pacientëve mendorë dhe “për t’i ndrequr” ata.

11.Në Dianetik bëhet një shpjegim i vlefshëm i efekteve fiziologjike,të provokuara nga drogat dhe substancat endokine,dhe u jepet përgjigje shumë problemeve të shtuara nga endokrinologjia.

12.Dianetika zgjeron dhe përmison studimet e ndryshme edukative, sociologjike, politike, ushtarake dhe studime të tjera humane.

13.Dianetika ndihmon fushën e citologjisë,si dhe fusha të tjera studimore.

Ky pra,është profili skeletor i asaj çfarë do të ishte fusha e veprimtarisë së një shkence të mendjes dhe çfarë është fusha e veprimtarisë së DIANETIKËS.

Thënjë për Dianetikën

“Dianetika më vendosi mua në periudhën e artë.Unë gjithmonë kam patur aftësinë për të qenë disi i sukseshëm,por Dianetika më çliroi deri në atë pikë ku diçka vërtet e madhe mund të ndodhë pa përplasje.”
JOHN TRAVOLTA (Aktor)

“Të qenit Clear është të kuptuarit e mendimeve dhe qëllimeve të mia.Beteja me mendjen time reaktive ka marrë fund.Nuk ka më “konflikte të mbrendëshme”.
CHIK COREA.(Muzikant i Famshëm,fituesi i çmimit Grammy në muzikën Jazz).

“Dianetika eleminoi ato lloj mendimesh të pakontrolluara që ndikonin mbi mua gjatës jetës sime.Tani unë mund të arrijë të bëj çdo gjë që dua.Unë kam rifituar shumë prej potencialit tim dhe kjo është e mrekullueshme.”
KEITH KODE.(Motoçiklist,Kampion dhe Instruktor Garash)

“Nga të gjitha treguesit,ajo(Dianetika) do të provohet të jetë për njerëzimin po aq revolucionare sa dhe zbulimi dhe përdorimi i zjarrit nga njeriu i parë i shpellave...”

Fusha e veprimtarisë së Dianetikës

Një shkencë e mendjes është objektiv që ka tërhequr mijëra breza të njerëzimit.Ushtri,dinasti dhe qytetërime të tërra janë shfarosur nga mungesa e saj.Roma u bë pluhur e hi nga dëshira për të.Kina noton në gjak nga nevoja pët të.Dhe thellë në arsenal,për shkak se një shkencë e tillë nuk njihet,është një bombë atomike,me majën të mbushur në pritje.

Asnjë kërkim nuk ka vijuar kaq parreshtur dhe nuk ka qenë më i dhunshëm.Asnjë fisi primitiv,sado i paditur,nuk i ka shpëtuar ta njohë problemin,apo të mos ketë tentuar të sajojë të pakëtën një formulim të përafërt.Akoma edhe sot gjejmë indigjenët e Australisë që zëvendësojnë me “kristalin që shëron magjin”,një shkencë të mendjes.

Shamani i Guajanës Britanike arrin t’ia dal mbanë duke përdorur në vend të ligjeve të sotme të mendjes,këngën e tij monotone dhe puron e shenjtëruar.Në mungesë të një teknike të efekshme, regëtima e daulles së njeriut të mjekësisë së Goldit shërben për të hequr ankthin tek pacientët.

Megjithëatë edhe epoka e ndritur dhe e artë e Greqisë nuk kishte tjetër, veçse supersticionin në qendrën e saj kryesore të kurimit të sëmundjve mendore:Tempullin e Eskulupit.Më e shumta që mund të bënin romakët,për qetësinë e mendjes tek të sëmurët,ishte t’u drejtoheshin penateve,hyjnive të familjes,ose të bënin kurban për Febrisin,perëndeshën e etheve.Dhe shekuj më pas,një mbret anglez mund të gjendej në duart e yshtësve,të cilët përpiqeshin të shëronin delirët e tij duke përzënë demonët që e kishin mbërthyer.

Nga kohërat më të lashta e deri sot,në fisin më të egër primitiv ose në qytetërimin e zbukuruar në mënyrën më madhështore,njeriu është ndodhur në një gjendje të pashpresë e pa rrugëdalje kur është ndeshur me dukuritë e aberracioneve ose sëmundjeve të pashpjegueshme.Dëshpërimi i tij,në orvatjet për të kuruar një individ, gjatë historisë,ka ndryshuar vetëm pak; dhe deri në gjysmën e dytë të shekullit të njëzetë,përqindjet e çrregullimeve mendore,që janë arritur të lehtësohen,ishin të barabarta me sukseset e shamanëve kur ata përballeshin me të njejta probleme.Sipas një shkrimtari modern,i vetmi përparim i psikoterapisë ishte akomodimi në mjedis të pastër i të sëmurit mendor.

Përsa i përketë brutalitetit në trajtimin e të sëmurëve mendorë, metodate përdorura nga shamanët ose në Baldam janë kapërcyer dukshëm nga teknikat “e qytetëruara” që shkatërrojnë indet nervore me dhunën e elektroshok-ut ose të kirurgjisë – trajtime të cilat nuk ishin garantuar nga rezultatet e përfituara dhe të cilat nuk do të ishin pranuar as në shoqërinë më të ulët primitive,pasi atoo e katandisin viktimën në një zombizëm të plotë,duke e kthyer atë veçse në një kafshë që zbaton urdhërat.

I përmendëm këto,jo për t’i paditur praktikat e “neurokirurgut” dhe të instrumenteve kirurgjikale që ai ngul dhe përdredh në mendjet e sëmura, por vetëm për të demostruar thellësitë e dëshpërimit ku mund të arrijë njeriu kur ai përballet me problemin në dukje të pazgjidhshëm të mendjeve të sëmura.

Duke kaluar më gjërë,në sferën e shoqërive dhe kombeve,mungesa e kësaj shkence të mendjes nuk ka qenë kurrë më evidente se sot; shkencat fizike duke u zhvilluar shumë më shpejtë sesa aftësia e njeriut për të kuptuar njeriun,e kanë armatosur arë me armë të tmerrshme dhe të sofistikuara,të cilat presin vetëm një shpërthim tjetër të çmendurisë sociale – luftën.

Këro probleme nuk janë të vogla,ato qëndrojnë në çdo shteg të njeriut,ato mbesin dhe shoqërojnë të ardhmen e tij.Përsa kohë që njeriu ka pranuar se epërisia e tij kryesore mbi zotërimine e kafshës është një mendje që mendon dhe për aq kohë sa ai ka kuptuar se vetëm mendja e tij është arma e tij.ai ka kërkuar,është thelluar në përsiatjet dhe përpjekjet për të gjetur një zgjidhje.

Ashtu si lodra me formim figurash nga copëza të shpërndara sa andej- këndej nga një dorë e pakujdesshme,ekuacionet që do të na çonin tek një shkencë e medjes dhe akoma më lartë,tek një shkencë e përgjithshme mbi universin u trazuan dhe u trazuan.Ndonjëherë mund të bashkoheshin dy fragmentet; ndonjëherë si në rastin e epokës s[ artë të Greqisë,ndërtohej një kapitull i tërë.

Filozofi,shamani,mjeku,matematikani:secili vështroi copëzat.Disa mendoni se ato i përkisnin të njejtës lojë.Disa thanë se,në të vërtetë, në to kishte gjashtë lojëra,disa thanë dy.

Luftrat vazhduan dhe shoqëritë u sëmurën ose u shpërndanë dhe vëllime të tëra dijetarësh u shkruajtën për hordhitë gjithnjë në rritje të njerëzve të çmendur.

Shkencat fizike vazhduan me metodat e Bejkonit,me matematikën e Njutonit,duke konsoliduar dhe zgjeruar kufijtë e tyre.Dhe ashtu si një batalion i shthurur,i pakujdesshëm për numrin e rredhëve të bashkuara që ia ekspozonte shkatërrimit nga armiku,studimet mbi mendjen mbetën prapa.

Por,në fund të fundit,në çdo lojë formimi figure ka shumë pjesë.Para dhe pas Frensis Bejkonit,Herbert Spencerit dhe shumë pak të tjerëve, shumë prej kapitujve të vegjël ishin mbydhur dhe ishin vëzhguar mjaft fakte të vërteta.

Për të ndërmarrë aventurën e hyrjes në mijërat e variableve nga të cilat përbëhej loja,mjaftonte të dallohej e drejta nga e gabuara,e vërteta nga gënjeshtra dhe të përdoreshin të gjithë njerëzit e natyra si porvëz.Dhe ato 13 pika që i cekëm më lartë janë fusha e veprimtarisë së Dianetikës.



Clear-i

Dianetikisht,individi optimal quhet Clear.Do të dëgjohet shumë për këtë fjalë në këtë libër,si emër dhe si folje,prandaj do të ishte mirë t’i kushtohet që në fillim pak kohë,për të shtjelluar me përpikmëri çfarë mun të quhet Clear,që është qëllimi i terapsië dianetike.

Një Clear mund të testohet për çdo lloj psikoze,neuroze,kompulsioni dhe represioni(të gjitha forma të aberracionit) dhe mund të ekzaminohej për çdo sëmundje autogjenetike (shkaktuar nga personi vetë),të quajtura këto sëmundje psikostomatike.

Këto teste vërtetojnë se Clear-i është pa asnjë sëmundje ose aberracion të tillë.Teste të tjera mbi inteligjencën e tij tregojnë se ai është shumë lartë normës së sotme.

Vëzhgimi i veprimtarisë së tij tregon se ai e jeton ekzistencën e vet me energji dhe kënaqësi.

Përveç kësaj,këto rezultate mund të përfitohen edhe mbi baza krahasimore.Një individ neurotik,gjithashtu është i mbërthyer edhe nga sëmundje psikostomatike.Ai mund të testohet për këto aberracione e sëmundje,duke treguar se ato ekzistojnë.

Pastaj atij mund t’i bëhet terapi dianetike që në fund rezulton me çlrimin e tij nga këto neuroza dhe sëmundje.Së fundi,ai mund të riekzaminohet,për rezultate e mësipërme.

Kalimthi,ky është një eksperiment që është jkryer shumë herë dhe ka patur rezultate të pandryshueshme.Është një çështje testi laboratorik që vërteton se të gjithë indivdët,që kanë sistem nervor të plotë organikisht,i përgjigjen në këtë mënyrë proçesit të clearing-ut dianetik.

Krahas kësaj,Clear-i zotëron cilësi,themelore dhe të lindura,por jo gjithnjë të disponueshme tek një individ që nuk është Clear,për të cilat as nuk është dyshuar se njeriu mund t’i zotërojë,dhe prandaj ato nuk janë përfshirë në diskutimet e të shkuarës mbi aftësitë dhe sjelljet e tij.

Pikësëpari është çështje e perceptimeve.Edhe të ashtuquajturit njerëz normalë nuk e shohin gjithmonë tërë gamën e ngjyrave,nuk i dëgjojnë tërë luhatjet e tingujve ose nuk ndjejnë në maksimum me organet e tyre të nuhatjes, shijes, prekjes dhe ndëgjimit organik.


Këto janë linjat kryesore të komunikimit me botë shqisore të kufizuar që shumica e njerëzve e njohin si realitet.Interesant është komenti se,ndërsa vëzhguesit e së shkuarës e ndjenin se përballja e realitetit ishte një nevojshmëri absolute në rast se individi i aberruar dëshironte të ishte shëndosh mendërisht, nuk ka qenë parashtruar asnjë kufizim se si të kryej kjo gjë.

Në kohën e sotme, për të përballur me realitetin,njeriut sigurisht do t’i duhej të ishte i aftë ta perceptonte atë përmes atyre kanaleve të komunikimit që përdoreb më gjerë nga njerëzit në çështjet e tyre të përditshme.

Secili prej perceptimeve të njeriut mund të aberrohet nga çrregullime psiqike,të cilat nuk pranojnë të lejojnë që ndijimet e marra të realizohen nëpërmjet pjesës analitike të mendjes së individit.

Me fjalë të tjera,ndonëse nuk ka asgjë të gabuar në mekanizmat e marrjes së ngjyrave,në mendje mund të ekzistojnë qarqe të cilat i fshijnë ngjyrat përpara se vetëdija të lejohet të shohë objektin.

Verbëria ndaj ngjyrave mund të zbulohet se është relative ose në nivele të ndryshme e tillë që ngjyrat duken më pak të ndritura,të zbardhura ose, që është maksimumi, ato mungojnë fare.

Të gjithë jemi njohur me persona tek të cilët ngjyrat e “forta” nuk pëlqehen dhe me persona të cilët i shohin ato jo aq “të forta” sa t’i vënë re.Kjo shkallë e ndryshme e verbërisë ndaj ngjyrave nuk është njohur si faktor psiqik,por është hamendur me dyshim se është një lloj i gjendjes së mendjes në rastet kur është vrojtuar.

Ka njerëz tek të cilët zhurmat janë mjaft shqetësuese,tek të cilët,p.sh.,tingëllimi i vazhdueshëm i violinës është njësoj si trapani shpues që godet daullen e veshit; dhe ka nga ata tek të cilët 50 violina bashkë edhe pse me zë të lartë do të ishin qetësuese;ka edhe nga ata që në prani të një violine shprehin mungesë interesi dhe mërzitje;përveç këtyre,ka edhe persona tek të cilët tingulli i një violine,edhe pse luhet melodia më e ndërlikuar,është monoton.

Këto ndryshime të perceptimit të tingullor (sonik)(të dëgjimit),ashtu si gabimet me ngjyrat dhe gabimet të tjera,vizuale,i janë atribuar natyrës së brendshme të lindur ose defiçencës organike,ose nuk i janë atribuar asgjëje.

Në mënyrë të ngjashme,shqisat e nuhatjes,të prekjes,perceptimet organike, dhimbja dhe gravitieti,ndryshojnë gjerësisht dhe dukshëm nga një njeri tek tjetri.Një kontroll i përciptë në radhët e miqve do t’i tregonte një njeriu që për stimuj të njëjtë,ekzistojnë ndryshime të mëdha perceptimi.

Aromën e gjelit të detit në furrë dikush e percepton si të mrekullueshme, dikush me indiferencë, ndërsa një tjetër mund të mos ndjejë asnjë aromë.Dhe në ndonjë rast ekstrem , një tjetër mund të mbrojë idenë se gjeli i detit i pjekur mban të njëjtën erë si vaji i flokut.



Derisa të përfitojmë njerëzit Clear,do të mbetet e errët përse duhet të ekzistojnë të tilla dallime.Pasi, në masën më të madhe,kjo sasi dhe cilësi kaq e gjerë perceptimeve ka shkak një aberrim.


Për shkak të përvojave dhe përjetimeve të kënaqësive në të kaluarën dhe ndjeshmërisë së brendshme,midis njerëzve Clear do të ketë disa ndryshime;dhe reagimi i një Clear-i nuk duhet të merret automatikisht i standartizuar,një e mesme e përshtatur,gjë që ka qenë objektivi i mefshët dhe i papranueshëm i doktrinave të mëprashme.

Clear-i vjen me një përgjigje maksimale që përputhet me dëshirën e tij për t’u përgjegjur.Aroma e barutit që digjet pa tym,edhe atij,i duket e rrezikshme,por kjo nuk e shqetëson.Aroma e gjelit të pjekur i duket e këndshme në rast se është i uritur e i pëlqen gjeli,dhe, në këtë rast kjo aromë i duket shumë shumë e këndshme.

Violinat luajnë melodi,jo monotinguj,nuk të shkaktojnë dhimbje dhe shijohen plotësisht deri në fund, në rast se Clear-i i pëlqen violinat,pra,ka shije për to-në rast se nuk e ka këtë shije,ai pëlqen dullet, saksafonin ose në të vërtetë,duke iu përshtatur gjendjes së tij shpirtërore,mund të mos dëshirojë të dëgjojë fare muzikë.

Me fjalë të tjera,këtu hyjnë në lojë dy variable: njëri,më i paparashikueshmi,është variabli i shkaktuar nga aberracionet. Tjetri,krejt raciona dhe i kuptueshëm,është rezultat i personalitetit. Kështu, perceptimet e një të aberruari (individi jo Clear) ndryshojnë gjerësisht nga ato të individit Clear.

Ndërkohë,midis organeve konkrete të perceptimit ka ndryshime dhe rastis që të bëhen edhe gabime prej tyre.Disa prej këtyre gabimeve, më të paktat,janë organike: daullja e shpuar veshit nuk është mekanizëm i aftë për regjistrimin e tingujve.

Pjesa më e madhe e të metave në perceptim (mesazhin ndijimor)në sferën organike shkaktohen nga gabimet me natyrë psikostomatike.




Syzët shihen mbi hund gjithandej,edhe tek fëmjët.Shumica e këtyre syzeve vendosen mbi fytyrë në përpjekje për të korrighuar një gjendje që vetë trupi lufton ta çkorrigjojë përsëri.Shikimi,kur hyn faza e syzeve,po keqësohet për shkak të parimit psikostomatik (dhe kjo jo për shkak të syzave).Ky vëzhgim është thuajse po aq i papërgjegjshëm sa pohimi që kur mollët bien nga pemët ato zakonisht i binden gravitetit.

Një ndër gjërat e rastësishme që i ndodhin një Clear-i është se,në rst se shikimi i tij do të ishte i keq kur ai ishte i aberruar,ky shikim përgjisisht përmirësohet ndjeshëm dhe duke i kushtuar pak vëmendje e brenda pak kohësh rivendoset perceptimi optimal.

(Kjo gjë nuk duhet t’i bëj okulistët,që marrin vesh këtë,të jenë kundër Dianetikës,sepse siguron një biznes mjaftë të mirë për taihet që në fund të trajtimit,njerëzve Clear iu është dashur të blejnë, shumë shpejtë njërën pas tjetrës,deri në pesë palë syze,për të kompenssuar përmirësimin e vazhdueshëm të shikimit të tyre;nga ana tjetër, shumë të aberruar,të bërë Clear disi vonë,e stabilizojnë shikimin në nivelin maksimal.që është pak nën optimalin).

Tek i aberruari shikimi zvogëlohet në nivelin organik nga aberracionet e tij,kështu që funksionimi optimal i vetë organit perceptues bie. Testet e përsëritura kanë vërtetuar se,me heqjen e aberracioneve, trupi bën një përpjekje të lavdërueshme për të rikthyer gjendjen optimale.

Krahas perceptimeve të tjera,dëgjimi ndryshon organikisht në një masë të madhe.Për shembull, depozitat e kalciumit bëjnë që veshët “fishkëllejnë” pa pushuar.Heqja e aberracioneve e lejon trupin të ripërshtatet deri në optimumin që mund të arrihet; depozita e kalciumit zhduket dhe veshët pushojnë së gjëmuari.

Por krejt larg këtij rasti mjaft specifik,ekzistojnë ndryshime të mëdha në dëgjim në nivelin organik.Si për shkaqe organike ashtu edhe aberracionale,dëgjimi mund të shtohet ndjeshëm ose të zhduket thuajse fare,aq sa një njeri të mund të dëgjojë hapat një pallat më tutje si të ishte një gjë normale,kurse një tjetër të mos dëgjojë as gjëmimin e daulles në verandë.



Fakti që perceptimet e ndryshme ndryshojnë gjërësisht nga individi në individ në bazë të nivelit aberracional dhe psikostomatik,është më e pakta e zbulimeve të përvijuara këtu.Ndryshimet nga njëri person te tjetri në aftësinë për të rikujtuar janë shumë më të pabesueshme.

Në procesin e vëzhgimit të personave Clear dhe të atyre me aberracione doli në dritë një proçes krejt i ri rikujtues,i cili ishte karakteristik për mendjen,por që nuk ishte vënë re deri më sot.Ky porçes rikujtimi,në kuptimin e plotë të tij,është i mundur vetëm nga një pjesë e vogël të aberruarish.

Megjithatë tek Clear-i është i zakonshëm.Natyrisht,këtu nuk bëhet asnjë aludim që dijetarët e epokave të shkuara nuk kanë qenë vëzhgues të mirë.Këtu merremi me një objekt shqyrtimi krejtësisht të ri që deri tani nuk ekzistonte,domethënë,Clear-in.Atë që një Clear mund ta bëjë pa mundim, shumë pak njerëz kanë arritur dhe, rrallëherë kanë qenë thuajse të aftë,ta bëjnë në të shkuarën.

Aftësia e lindur ,jo e mësuar,e mekanizmave të kujtesës në mendje mund të quhet me fjalën teknike të Dianetikës rikthim.Ajo përdoret sipas kuptimit të saj në fjalor,por asaj i shtohet fakti se mendja e zotëron si funksion normal kujtese në mënyrën e mëposhtme;njeriu mund të “dërgojë” një pjesë të mendjes së tij në një periudhë të së shkuarës,ose vetëm në nivelin mendor ose të konbinuara mendor e fizikë bashkë,dhe mund të ripërjetojë incidente të cilat kanë ndodhur në të kaluarën e tij, në të njejtën mënyrë dhe me të njejtat ndijime si më parë.

Një herë e një kohë,arti i quajtur me emrin hipnotizëm përdorte atë që quhej “regresion” mbi subjektet e hipnotizuara,ku hipnotizuesi e dërgonte subjektin prapa në ndodhitë e së shkuarës në dy mënyra.Kjo kryej me teknikat e transit,droga dhe teknologji të konsiderueshme.

Subjekti i hipnotizuar mund të dërgohej “tërësisht” prapa në një moment të caktuar,saqë ai shfaqte krejt pamjen e të qënit në moshën në të cilën dërgohej duke patur vetëm aftësisë dhe perceptimet që kishte patur në atë moment; kjo quhej ivivifikim (ri përjetim).

Regresioni ishte një teknikë me anën e së cilës një pjeë e vetë individit mbetej në të tashmen dhe një pjesë tjetër kthehej në të shkuarën.Këto aftësi të mendjes mendoheshin të lindura vetëm në hipnotizëm dhe përdoreshin vetëm në teknikat hipnotike.Ky art është mjaft i vjetër,shkon rreth mijëra vjet përpara, dhe sot ekziston në Azi,ashtu siç ka ekzistuar mesa duket që nga agimi i kohës


Këtu rikthimi përdoret në vend të regresionit,sepse këto dy gjëra nuk mund të krahasohen me njëra-tjetrën dhe sepse regresion,si fjalë,ka njëfarë kuptimi të keq,i cili do ta pengonte përdorimin e tij.

Në vend të fjalës rivivifikim në Dianetikë përdoret fjala ripërjetim, sepse Dientika është në gjendje të shpjegojë parimet e hipnotizimit, por siç do të shpjegohet më vonë,hipnotizmi nuk përdoret në terapinë e Dianetikës.

Mendja,pra,ka një aftësi tjetër të kujtojë.Një pjesë e mendjes mund të “rikthehet” mandje edhe kur një person është krejt zgjuar dhe ripëjetojë plotësisht ndodhi të së kaluarës.

Në qoftës se dëshironi ta vërtetoni këtë,provojeni me njerëz të ndryshëm,derisa të gjeni një që e bën këtë lehtësisht.Krejt zgjuar ai mund të “rikthehet” në çastet e së shkuarës së tij.Ndoshta ai nuk e dinete që e ka këtë aftësi,deri në momentin kur dikush t’ia kërkonte ta bënte.

Në rastin kur ai e ka këtë aftësi,ai ndoshta mendonte se kushdo tjetër mund ta bëjë (pikërisht ky lloj supozimi ka penguar që kaq shumë të dhëna si këto të mos kenë dalë në dritë më parë).

Ai mund t’i kthehet një kohe kur notonte dhe të notojë duke kujtuar plotësisht tingujt,pamjen,shijen,nuhatjen, ndijimet organike,prekjen etj.

Dikur,një zotëri “iditur” kaloi disa orë duke i treguar një turme se psh.rikujtimi i një nuhatjeje,si ndijim, ishte krejt i pamundur pasi “neurologjia kishte vërtetuar se nervat e nuhatjes nuk lidheshin me talamu-in”.

Dy njerëz në turmë zbuluan se zotëronin aftësinë e rikthimit dhe, megjithë dëshminë e tyre,zotëria i dituri vazhdonte debatin që rievokimi i nuhatjes ishte i pamundur.

Një verifikim midis të pranishmëve mbi këtë aftësi,pavarësisht nga diskutimi për rikthimin,zbuloi që gjysma e tyre e rikujtonin erën e diçkaje duke e nuhatur atë përsëri.

Rikthimi është realizimi i plotëi rievokimit të shëmbëlltyrës.Kujtesa e plotë është e aftë t’i bëjë zonat e organeve shqisore të rindjejnë përsëri,të gjitha stimujt e pranishëm në një ndodhi të së shkuarës.

Kujtesa e pjesshme është një fenomen i zakonshëm,jo mjaft e zakonshme sa për t’u konsideruar normale,por,sigurisht,aq e zakonshme sa të ketë merituar studim të konsiderueshëm,pasi edhe ajo është një variabël i gjërë.

Perceptimi i së tashmës është një ndrë metodat e përballjes me realitetin.Por,në rast se njeriu nuk është në gjkendje të përballet me realitetin e së shkuarës,atëherë ai,në njëfarë mënyre,nuk po përballet me ndonjë pjesë të realitetit.

Dhe,në rast se biem dakord që përballja me realitetin është një gjë e dëshirueshme,atëherë duhet të jemi në gjendje të përballemi edhe me realitetin e së shkuarës,në rast se duam të konsiderohemi ttërësisht “të shëndoshë nga mendja”,sipas përkufizimit të sotëm.

Që të “përballesh me të djeshmen” nevojitet zotërimi i një aftësie të caktuar rievokimi.Njeriu,pra,duhet të jetë në gjendje të rikujtojë.Po sa mënyra rikujtimi ekzistojnë?



Pikësëpari,ekziston rikthimi.Kjo është diçka e re.Ai të jep epërsinë e ekzaminimit të figurave në lëvizje dhe perceptimeve të tjera shqisore të regjistruara në kohën e një ngjarje dhe të të gjitha shqisave që kanë qenë të pranishëm aty.

Njeriu mund t’u rikthehet edhe konkluzioneve dhe përfytyrimeve të së shkuarës.Të jesh në gjendje të kthehesh përsëri në vendin ku janë shqyrtuar fillimisht të dhënat që po kërkon,është një ndihmë e konsiderueshme në studim,kërkime shkencor,e jetesën e
përditshme.Përveç kësaj,ekzistojnë edhe mënyra më të zakonshme të kujtesës.

Kujtesa optimale realizohet me metodën e rikthimit të një apo disa shqisave,ku vetë individi mbetet në kohën e tanishme.Me fjalë të tjera,kur disa njerëz mendojnë për një trëndafil,e shohin atë,i marrin erë,e prekin.

Ata shohin plotësisht ngjyrat,të gjalla-me “sytë e mendjes”,po të përdorim një shprehje të vjetër.I ndjejnë fort aromën.Mund të ndjejnë edhe gjembat e tij.Ata mendojnë për një trëndafil duke rievokuar vërtet një të tillë.

Kur mendojnë për një anije,këta njerëz shohin një anije konkrete, ndjejnë lëvizjen e saj,në qoftëse e mendojnë veten hipur në të, kujtojnë aromën e katranit,mandje edhe aromat më pak të forta dhe dëgjojnë çfarëdolloji tingulli përreth.Ata do ta shihnin anjijen me të gjitha ngjyrat e në lëvizje,dhe do të dëgjonin të gjitha tonet e tingujve.

Këto aftësi ndryshojnë së tepërmi tek i aberruari.Kur disave u thuhet të mendojnë një trëndafil,ata thjesht përfytyrojnë një të tillë.Disa mund të ndjinë aromën,por nuk e shohin.Disa e shohin atë pa ngjyra ose me ngjyra mjaft të zbehta.Kur iu thuhet të mendojnë një anije, disa të aberruar shonin vetëm një formë të sheshtë,pa ngjyra,pa jetë, të palëvizshme,të ngjashme me pikturën apo fotografinë e një anije.



Disa perceptojnë një anjije në lëvizje,pa ngjyra,por me tinguj.Disa dëgjojnë zhurmën e një anije,por nuk arrijnë të shohin asnjë llojë pamje.

Disa,thjesht,e mendojnë një anije mbështetur vetëm në konceptin që anijet ekzistojnë dhe,që ata e dijnë këtë,pa arritur të shihin, ndjejnë ,dëgjojnë, nuhasin aromën ose,thënë ndryshe,të perceptojnë ndonjë gjë mbi bazën e kujtesës.

Në të kaluarën disa vëzhgues e kanë quajtur këtë “shëmbëlltyrë”,por termi është kaq i pamundur të përdoret për tingullin dhe prekjen, ndijimin organik dhe dhimbjen,prandaj tani përdorim termin teknik,
që në Dianetikë është rievokim.

Vlerës së rievokimit në procesin e jeteës i është kushtuar kaq pak vëmendje,saqë tërë koncepti i tij nuk është formuluar asnjëherë më parë.Prandaj ai është shtjelluar ne hollësi,siç bëmë më lartë.

Për të testuar rievokimet është mjaftë e thjeshtë.Në rast se një njeri i pyet miqët e tij se cilat janë aftësitë e tyre,ai do të fitojë një ide të qartë se sa ndryshon kjo aftësi nga njeri individ te tjetri.Disa kanë një lloj të caktuar rievokimi,disa kanë një lloj tjetër,disa nuk kanë fare,por veprojnë vetëm mbi koncepte rievokimi.

Dhe në rast se bëni ndonjë test mbi ata që ju rrethojnë,kujtoni që çdo perceptim arkivohet në kujtesë dhe,kësisoj,ka një rievokim që përfshin dhimbjen,temperaturën,ritmin,shijen dhe peshën me pamjen e lartpërmendur,tingullin,prekjen dhe nuhatjen.




Terma e Diantikës për këto rievokime janë vizio(pamja), sonik (dëgjim), të prekjes(prekja), të nuhajtjes (nuhatja), ritmike, kinestike (pesha dhe lëvizja),somatike (dhimbja),termale (tenperatura) dhe organike (ndijimet e mbrenshme dhe,sipas përkufizimit të ri, emocioni).

Përveç këtyre ka edhe një numër veprimesh mendore të tjera që mund të përmblidhen nën titujt e imagjinatës dhe imagjinatës krijuese.Edhe këtu materiali për testim është i bollshëm.

Imagjinata është rikombinim i gjërave që ka shqisuar,menduar ose njehsuar njeriu intelektualisht,të cilat nuk është e domosdoshme të ekzistojnë.Kjo është metoda me të cilën mendja përfytyron objektiva për t’u realizuar ose parashikon të ardhmen.

Imagjinata është tejet e vlefshme si një elemnt për zgjidhje thelbësore të çdo problemi në nivelin mendor dhe në jetën e përditshme.Fakti që ai është rikombinim,nuk e privon atë aspak nga kompleksiteti i tij i pamasë dhe i jashtëzakonshëm.

Clear-i e përdor imagjinatën në tërësinë e saj.Imagjinata përfshin mbresat për pamjen,nuhatjen, shijen,tingullin – me një fjalë,për të gjitha perceptimet e mundshme.Këto janë mbresat të krijuara në bazë të modeleve në bankat e kujtesës,të konbinuara me ide dhe ndërtime konceptuale.

Struktura të reja fizike,e nesërmja në lidhje me të sotmen,viti tjetër në lidhje me vitin e kaluar, kënaqësia për t’u arritur,veprat për t’u kryer,aksidentet për t’u shmangur; janë të gjitha funksione imagjinativë.

Clear-i,në gjendje të mirë,ka imagjinatë të plotë vizive e me ngjyra,të tingullit me tone,të prekjes, dëgjimore, ritmike, kinestetike, të temperaturës organike. Nëse i kërkohet ta përfytyrojë veten duke ngarë një karrocë të praruar me katër kuaj,ai “sheh” karrocën në lëvizje,tërë ngjyrat,”dëgjon” të gjitha zhurmat që duhet të jenë të pranishme,”nuhat” aromat që mendon se duhet të jenë atje dhe “ndjen” tapicerinë,l ëvizjen dhe praninë e vetvetes në kabinë.



Krahas imagjinatës standarte ekziston imagjinata krijuese.Kjo është një aftësi mjaft e gjërë dhe e pa kufij,krejt e ndryshme nga individi në individ,e zotëruar në sasi të pamasë nga disa të tjerë.

Ajo përfshihet këtu,jo sepse bën pjesë në funksionet e mendjes që zakonisht trejtohen në Dianetikë, por për ta afirmuar dhe izoluar si një entiet që ekziston.

Prania e kësaj imagjinate krijuese tek Clear-i që e zotëronte,edhe pse e penguar kur ai ishte aberruar,është e demonstrueshme.Ajo është e lindur,Ai mund të aberrohet vetëm duke ndaluar ushtrimin normal të saj,dëmethënë,duke aberruar këmbënguljen në zbatimin e saj,ose duke kyçur tërë mendjen.

Por,imagjinta krijuese,kjo e mirë me anën e së cilës realizohen të gjitha veprat e artit,ndërtohen shtete dhe pasurohen njerëzit,mund të përfyttyrohet si një funksion i veçantë,i pavarur në veprim dhe ekzistenca e të cilit nuk varet aspak nga një gjendje aberracioni tek individi,pasi analiza e veprimtarisë së saj te Clear-i që e zotëron
dhe përdorimi që i bëhet nga ana e tij,tregon bindshëm karakterin e qenësishëm të saj.Janë të rrallë njerëzit të privuar plotësisht prej saj.

Së fundi,kemi veprimtarinë e fundit,por më të rëndësishme,të mendjes.Njeriu duhet të konsiderohet si qenie ndjesore.Kjo cilësi varet nga aftësia e tij për zgjidhjen e problemeve,duke perceptuar ose krijuar dhe duke kuptuar situatat.

Ky racionalitet është funksioni kryesor dhe më i rëndësishëm i asaj pjese të mendjes që e bën atë njeri,pra,jo thjesht një kafshë tjetër.

Duke kujtuar,uke perceptuar,duke përfytyruar,ai ka aftësinë e shquar të zgjedhë probleme,të arrijë përfundime dhe t’i përdorë përfundimet e nxjerra për të arritur në përfundime të tjera.Ky është njeriu racional.


Racionaliteti,si shkëputur nga aberracioni,mund të studiohet vetëm te njeriu Clear.Aberracionet e të aberruarit i japin atij pamjen e irracionalitetit. Megjithëse ky irracionalitet mund të quhet me emra më të butë si “ekcentricitet” ose “gabim njerëzor” ose edhe “tipar karakteristik vetiak”, prapëseprapë ai është irracionalitet.

Personaliteti nuk varet nga shkalla se sa irracional mund të jetë njeriu në sjellen e tij.Për shembull, nuk është tipar personaliteti të ngasësh makinën ndërsa je i prirë dhe të vrasësh një fëmijë në udhëkryq – ose edhe të rrezikosh të shtypësh një fëmijë duke ngarë makinën kur je i pirë. Irracionaliteti është thjjesht ky- paaftësia për të dhënë përgjigje të sakta duke u nisur nga të dhënat.

Ndërkohë,është intersante që,megjithëse “të gjithë dinë” (dhe çfarë mase e tmerrshme keqinformimi qarkullon për shkak të kësaj deklartet!) se “të gabosh është njerëzore”,pjesa e ndjeshme e mendjes që njehson përgjigjet e problemeve dhe që e bën njeriun njeri,është shprehimisht e paaftë për gabime.

Kur u arrit,ky ishte një zbulim i mahnitshëm,por nuk ishte nevoja të ishte i tillë.Ai mund të ishte nxjerrë si përfundim kohë më parë sepse është krejt i thjeshtë dhe i lehtë për t’u kuptuar.Aftësia efektive e njeriut për të arsyetuar nuk gabon kurrë,as edhe te njeriu në gjendjen më të rënd aberrative.

Duke vëzhguar veprimet e një të aberruari mund të arrihej,pa u menduar,në përfundimin që arsyetimet e tij janë të gabuara.Por ky do të ishte një gabim i vëzhguesit.Çdo njeri,i aberruar ose Clear arsyeton në mënyrë të përkryer mbi bazën e të dhënave të regjistruara dhe të perceptuara.

Merrni çfarëdo makine llogartitëse (dhe mendja është instrumenti më i mahnitshëm,me epërsi shumë më të madhe se çdo makinë që ajo vetë do të shpikë në epokat e ardhshme) dhe i shtroni një problem për zgjidhje.Shumëzoni 7 herë 1.Ajo do të përgjigjet,me të drejtë 7.Tani shumëzoni 6 herë 1,por vazhdoni ta mbani të shtypur 7-ën.6 herë 1 bëjnë 6,por përgjegja që do të merrni është 42.

Vazhdoni të mbani të shtypur 7-ën dhe zgjidhni ushtrime të tjera me makinë. Të gjitha do të jenë të gabuara,jo si probleme,por si përgjigje. Tani bllokoni 7-ën në mënyrë të tillë që ajo të qëndrojë e shtypur,pavarësisht se cilët butona preken dhe provoni t’ia dhuroni makinën dikujt.

Askush nuk do ta dëshirojë këtë,sepse kuptohet,makina ka lajthitur. Ajo thotë se dhjetë herë dhjetë bëjnë 700.Por a është pjesë llogartise e makinës vërtet e gabuar,apo asaj thjesht po i ushqehen të dhënat e gabuara?




Në të njëjtën mënyrë,duke u thirrur për të zgjidhur preobleme madhësish dhe me mjaft variable, aq sa për të ngatërruar çfardo makinen llogaritëse një mijë herë në orë,mendja njeëzore është pre
e të dhënave të pasakta.Në rast se në makinë futen të dhëna të pasakta makina jep përgjigje të gabuara.

Po të futen të dhëna të pasakta në bankat e kujtesës njerëzore,njeriu vepron në “mënyrë jonormale”. Pra,në thelb,problemi i zgjidhjes së aberracionit është problemi i gjetjes së “shtatës së mbajtur shtypur”.Por me këtë do të merremi shumë më tepër,më vonë.Tani për tani ne i kemi arritur qëllimet tona imediate.

Këto janë aftësitë dhe veprimet e ndryshme të mendjes në detyrën e saj të përhershme të zgjidhjes dhe vënies në rrugën e zgjidhjes të një pafundësie problemesh.Ajo percepton,rievokon ose rikthehet, përfytyron, koncepton dhe pastaj zgjidh.

E ndihmuar nga teminalet e saj-perceptimet,bankat e kujtesës dhe pëprfytyrimet- mendja përpunon përgjigje të cilat janë të sakta në mënyrë të pandryshueshme dhe,zgjedhjet modifikohen vetëm me vëzhgim,edukim dhe këndvështrim.

Qëllimet bazë të kësaj mendjeje dhe natyra bazë e njeriut,siç mund të shihet tek një Clear,janë konstruktive dhe të mira në mënyrë konstante dhe,modifikohen vetëm me vëzhgim,edukim dhe këndvështrim.

Njeriu është i mirë.
Hiqni aberracionet bazë të tij dhe bashkë me to shkojnë edhe të këqiat që skolastikët dhe moralistët i kanë patur kaq për zemër.E vetmja pjesë e shkëputshme e tij është pjesa “e keqe”.Dhe kur ajo shkëputet,personaliteti dhe energjia e tij intensifikohen dhe ai gëzon kur sheh largimin e pjesës së “keqe”, sepse ajo ishte dhimbje fizike.

Më vonë do të kemi eksperimentet dhe provat për këto gjëra dhe këto mund të maten me përpikmëri,kaq të shtrenjtë kjo për zemrën e shkencëtarit të fizikës.

Pra,Clear-i nuk ështëp një person “i përshtatur",i vënë në punë nepërmjet represioneve të tij tashmë krejt të shtypura.Ai është një person pa represione,që vepron mbi bazën e vetëvendosjes.Dhe aftësitë e tij për të perceptuar,rievokuar,rikthyer,përfytyruar,krijuar dhe njehsuar,përshkruhet siç pamë më lartë.

Clear-i është qëllimi i terapisë dianetike,një objektiv që,me pak durim,studim e punë,mund të arrihet. Çdo njeri mund të bëhet Clar,në qoftë se nuk ka qenë aq i pafat sa t’i kenë hequr një pjesë të madhe të trurit,ose të ketë lindur me një strukturë nervore të deformuar rënd.

Deri këtu kemi përshkruar qëllimin e Dianetikës.Le të shqyrtojmë tani qëllimin e njeriut.

QËLLIMI I NJERIUT

Qëllimi i njeriut,emëruesi më i vogël i përbashkët i të gjitha verpimtarive të tij,parimi dinamik i ekzistencës së tij,është kërkuar për një kohë të gjatë.Në qoftë se kjo përgjigje do të zbulohej,është e pashmangshme që pas saj do të vijonin shumë përgjigje të tjera.

Ajo do të shpjegonte të gjitha dukuritë e sjelljes;do të çonte drejt zgjidhjes probemet madhore të njeriut;dhe mbi të gjitha,do të ishte e zbatueshme.

Ta marrim të gjithë dijen sikur ndodhet brenda ose nën një vijë ndarëse.Çdo gjë mbi këtë vijë nuk është e nevojshme për zgjidhjen e aberracioneve dhe të metave të përgjithshme të njeriut dhe nuk njihet me saktësi.

Kjo fushë mendimi mund të mendohet të përfshijë çështje të tilla si metafizika dhe misticizmi.Nën këtë vijë ndarëse mund ta zemë se shtrihet universi shqisor.

Të gjitha gjërat në universin shqisor,qofshin të njohura ose edhe ende të panjohura,mund të perceptohen,të përjetohen ose të maten.

Kur janë perceptuar,përjetuar dhe matur një herë,këto të dhëna të njohura të universit shqisor mund të klasifikohen si të vërteta shkencore.

Të gjithë faktorët e nevojshëm për përcaktimin e shkencës së mendjes u gjetën brenda universit shqisor dhe u zbuluan, perceptuan, u matën dhe u përjetuan,dhe u bënë të vërteta shkencore.

Universi shqisor përmban kohën,hapësirën,energjinë dhe jetën.Asnjë faktor tjetër,përveç këtyre nuk është parë i nevojshëm në ekuacion.
Koha,hapësira,energjia dhe jeta kanë një emrërues të vetëm të përbashkët.

Sa për analogji mund të mendohet që koha,hapësira dhe jeta nisën në një pikë fillestare dhe u urdhëruan të përparojnë drejt destinacioni thuajse pa fund.Atyre nuk iu tha asnjë përveçse çfarë të bëjnë.
Ato i binden një urdhëri të vetëm dhe ky urdhër është “Mbijeto!”.


Parimi Dinamik i Ekzistencës Është Mbijetesa

Qëllimi i jetës mund të vlerësohet se është mbijetesa pa fund.Mund të demonstrohet se nejriu,si formë e jetës,i bindet në të gjitha veprimet dhe qëllimet e tij një urdhëri: “Mbijeto!”

Mendimet se njeriu po mbijeton nuk është i ri.Por e re është ideja se njeriu motivohet vetëm nga mbijetesa.

Që qëllimi i tij i vetëm është mbijetesa,nuk do të thotë se ai është mekanizmi më i mirë mbijetësor që ka arritur ose do të zhvillojë jeta.Edhe qëllimi i dinosaurit ishte mbijetesa, por dinosauri nuk ekziston më.

Bindja ndaj kësaj komande,”Mbijeto!” nuk do të thotë që çdo përpjeke për t’uiu bindur kurorëzohet gjithnjë me sukses.Ndryshimet e mjedisit,mutacionet dhe shumë gjëra të tjera punojnë kundër çdo organizimi që përpiqet të ndërtojë teknika ose forma të pagabueshme mbijetese.

Format e jetës ndryshojnë dhe zhduken dhe zhvillohen forma të reja jetese, ashtu si organizmi i vetëm jetësor i cili,duke mos prasur pavdekësi në vetvete,krijon organizma të tjerë jetëror pastaj vdes vetë.

Nëse ndokush do të dëshironte të bënte që jeta të mbijetonte për një periudhë mjaftë të gjatë,një metodë e shkëlqyer do të ishte të përcaktoheshin mjetet me anën e të cilave ajo mund të marrë shumë forma dhe vetë vdekja do të ishte e nevojshme për të lehtësuar mbijetesën e vet forcës së jetës,pasi vetëm vdekja dhe kalbëzimi mund t’i spastrojnë format e vjetra kur ndryshimet e reja në mjedis bëjnë të domosdoshme format e reja.

Si forcë që ekziston për një periudhë pothuajse të pafund,jetë i duhet një aspekt ciklik në njësitë organike dhe format e saj.

Cilat do të ishin karakteristikat optimale të mbjetesës të formave të ndryshme të jetës? Ato do të duhej të kishin karakteristika të ndryshme themelore që variojnë nga njëra specie në tjetrën,po ashtu si një mjedis ndryshon nga tjetri.

Kjo është e rëndësishme,pasi në të kaluarën,është konsideruar jo e saktë,që një bashkësi karakteristikash mbijetese të një specieje nuk do të përbënin karakteristika mbijetese për një tjetër.

Metodat e mbijetesës mund të përmblidhen nën titujt e ushqimit,mbrojtjes (mborjtëse dhe sulmuese) dhe lindjes së pasardhësve.Nuk ka forma jete të cilat nuk dinë t’i zgjidhin këto probleme.

Çdo formë jete gabon,në një mënyrë a një tjetër,kur një karakteristikë e ruan mjaftë gjatë,ose kur zhvillon karakteristika që mund të çojnë në shfarosjen e saj.

Por zhvillimet që i sjellin suksesin një forme bien më shumë në sy se gabimet. Natyralisti dhe biologu vazhdimisht përcaktojnë karakteristika e kësaj apo asaj forme të jetës,duke zbuluar që evolucioni diktohet më tepër nga nevoja se sa nga kapriçoja. Kllapat e guaskave, fytyra e frikshme në krahët e fluturës,kanë vlerë mbijetes.

Me t’u përcaktuar që mbijetesa ishte vetmja dinamikë e formës së jetës që shjegonte të gjitha veprimtaritë e saj,ishte e domosdoshme të studiohej më tej si shpjegohej mbijetesa. Dhe u zbulua që,kur merreshin parasysh dhimbja dhe kënaqësia,atëhere njeriu kishte në dorë të gjithë përbërësit e domosdoshëm pë të formuluar mënyrën si sillet jeta në përpjekjen e saj për mbijetesë.

Siç shihet në grafikun shoqërues,u konceptua një shkallë jete që shtrihet nga zeroja e vdekjes ose shfarosjes drejt pafundësisë së pavdekësisë potenciale. Kjo shkallë pëmban një pafundësi drejtëzash të cilat shtrihen në progresion drejt potencialit të pavdekësisë. Ndërsa ngjisim shkallën,hapësira midis drejtëzave zgjerohet në progresion gjeometrik.

Shtytja për mbijetesë i largohet gjithmonë vdekjes dhe shkon drejtë pavdekësisë. Mund të konceptohet se dhimbja më ekstreme ekziston fill para vdekjes dhe kënaqësia me e lartë mund të konceptohej si pavdekësi.

Mund të thuhet se,nga këndvështrimi i organizmit të vetëm ose species, pavdekësia zotëron forcë tërheqëse kurse vdekja forcë shtytëse.Por ndërsa mbijetesa ngrihet lart e më lart drejt pavdekësisë, hapësirat bëhen gjithnjë e më të gjera,deri sa bëhet praktikisht e pamundur që të vendoset urë lidhëse midis këytre boshllëqeve.

Impulsi është largimi nga vdekja,e cila ka forcë shtytëse,dhe afrimi me pavdekësinë,që ka forcë tërheqëse;forca tërheqëse është kënaqësia,forca shtytëse është dhimbja.

Në rast se shigjeta arrin në zonë katër,individi ndodhet në potencial të lartë.Këtu potenciali i mbijetesës do të ishte i shkëlqyer dhe individi do ta shijonte ekzistencën.


Impulsi drejt kënaqësisë është dinamik.Kënaqësia është shpërblim dhe kërkimi i shpërblimit - arritja e qëllimeve të mbijetesës – do të ishte një akt kënaqësie.Dhe për të siguruar arritjen e mbijetesës nën urdhërin “Mbijeto!” duket se është parashikuar që zbritja nga një potencial i lartë të sjellë dhimbje.

Dhimbja jepet për ta larguar individin nga vdekja,kënaqësia jepet për ta thirrur atë drejt jetës optimale.Në mbijetesë kërkimi për kënaqësi dhe arritja e saj nuk janë më pak të vlefshme se shmangia e dhimbjes. Në fakt,mbi bazë e të dhënave të vëzhguara,duket se në skemën kozmike kënaqësia ka vlerë shumë më të madhe se sa dhimbja.

Tani do të ishte mirë të përkufizonim se çfarë nënkuptohet me kënaqësi,përveç lidhjes së saj me pavdekësinë.Fjalori pohon që kënaqësia është “lartësim, emocione të pëlqyeshme, mendore ose fizike; gëzimi kalimtar; i kundërt me dhimbjen.”

Kënaqësia mund të gjendet në kaq shumë gjëra dhe veprimtari,saqë vetëm një katalog i të gjitha gjërave dhe veprimtarive që njeriu bën,ka ose mund t’i konsiderojë të pëlqyshme,mund ta përmblidhte tërë përkufizimin e kësaj fjale.

Çfarë nënkuptojm me dhimbje? Fjalori pohon:”vuajtje fizike ose mendore; ndëshkim”.Këto dy përkufizime, midis të tjerash,tregojnë ekzistencën e një lloj mendimi intuitiv që përshon gjuhën. Sapo konstatohet që kemi diçka që na çon në zgjidhjen e problemeve deri më tani të pazgjidhura,zbulohet se mandje edhe fjalorët e kanë “ditur atë gjithmonë”.

Po të dëshironim të bënim këtë grafik për t’iu referuar një ciklit të formës së jetës,ai do të ishte i njejtë,me përjashtimin që,në këtë rst,vlera e vitetve do të rritej dhe do të matej me epoka.Pasi,siç duket,nujk ka ndonjë ndryshim,përveçse në madhësi,midis jetëgjatësisë së individit dhe jetëgjatësisë së species.

Ky përfundim mund të nxirrej edhe pa të dhëna të tilla të spikatura si fakti që një qenie njerëzore,nga zigota (qeliza e parë e një individi të ri)deri sa bëhet individ i rritur,zhvillohet duke kaluar nëpër të gjitha format ku mendohet të ketë kaluar tërë specia.

Gjendja fizike dhe mendore e individit ndryshon nga ora në orë,nga dita në ditë,nga viti në vit.Prandaj niveli i mbjetesës do të formonte ose një kurbë ditore ose kurbën e tërë jetës,ku pozicioni i saj në zona të matej çdo orë ose vit. Dhe me këtë do të bëhej e mundur të kishim dy kurba;kurbën fizike dhe kurbën mendore.



Pra,zonat mund të zbatohen për dy gjëra: gjendjen fizike dhe gjendjen mendore. Për rrjdhojë,këto katër zona mund të quhen zonat e gjendjeve të ekzistencës.Në qoftë se një njeri është mendërisht i lumtur, niveli i mbijetesës së tij mund të vendoset në zonën 4.Në qoftë se fizikisht është i sëmurë rënd,duke vlerësuar sëmundjen e tij,ai mund të futej në zonën 1 ose afër vdekjes.

Këtyre zonave u janë vënë emra mjaft të paskatë por, gjithësesi, përshkrimorë.Zona 3 është e lumturisë dhe mirëqenies së përgjithshme. Zona 2 është një nivel i tolerueshëm i ekzistencës. Zona 1 është e zemërimit. Zona 0 është e apatisë.

Këto zona mund të përdoren si Shkalla e Toneve(një shkallë e cila do të tregonte tonet emocionale të një personi.Këto pjesërisht,të rradhitura nga më e larta tek më e ulta janë;kthjelltësi(niveli më i lartë), entuziazëm(ndërsa ne zbresim më poshtë),konservatorizëm, mërzitje,antagonizëm,zemërim,armiqësi e fshehur, frikë dhimje, apati.) me anën e së cilës mund të shkallëzohet gjendja e mendjes.

Fill mbi vdekjen,që është 0,do të ishte nivel më i ulët i apatisë mendore,ose niveli më i ultë i jetës fizike, 0,1.Tono 1, ku trupi lufton me dhimbjen fizike ose sëmundjen,ose kur qenia lufton në zemërim, mund të shkallëzohet nga 1,0,që deo të përfshinte inatin ose armiqësinë, nga 1,5,zemrërimi gjithë turfullim,deri në 1,9,që do të ishte zhjeshtë një prirje për sherr.

Nga toni 2,0 deri në tonin 3,0 do të kishim një interes në rritje për ekzistencën,e kështu me radhë.Ndodhë që gjendja e qenies fizike ose qenies mendore nuk mbetetn statike për një kohë të gjatë.Prandaj ka luhatje të ndryshme.Gjatë një dite të vetme gjendja mendore e një të aberruari mund të luhatet nga 0,5 deri në 3,5.Një aksident ose sëmundje mund të shkaktonte një luhatje të ngjashme brenda dite.

Këto janë pra,shifrat që mund t’iu caktohen katër aspekteve;gjendja mendore akute dhe gjendja mendore e përgjithshme, mesatare, gjendja fizike akute dhe gjendja fizike e përgjithshme. Në Diantetikë nuk e përdorim shumë shkallën e toneve fizike. Ndërkaq,shkalla e tonit mendor ka rëndësi të pamasë dhe jetësore!

Këto vlera të lumturisë,ekzistencës së durueshme,zemërimit dhe apatisë nuk janë vlera arbitare.Ato nxirren nga vëzhgimi i sjelljes së gjendjeve emocionale.

Zakonisht toni Clear-it në një ditë të zakonshme luhatet rreth 4+ose 4-.Në përgjithësi një ton 4 është një ndër gjendjet e lindura të një Clear-i.Me hamendje, në shoqërinë tonë,mesatarja mund të sillet rreth tonit të përgjithshëm 2-2,8.

Dinamika e mbijetesës mbete në fakt brend organizmit ashtu siç është trashiguar nga specia. Organizmi është pjesë e spcies ashtu si një travesë mund të thuhej se është pjesë e hekurudhës siç shikohet nga vëzhguesi që ndodhet në tren dhe ndodhet gjithmonë në të tanishmen - ndonëse kjo analogji ndoshta nuk është më e mira.

Shkenca e mbijetesës është një libër i botuar në vitin 1951 nga L. Ron Hubbard, goli shkrimet e tij të mëparshme në Dianetics. Subtitle saj origjinal ishte "e thjeshtuar, më të shpejtë teknika dianetic", edhe pse botimet më të fundit të ketë "parashikimin e sjelljes njerëzore" subtitle. Ajo eshte nje nga tekstet kanonikë e Scientology. [1]

Titulli i Shkencave të mbijetesës aludon për Shkencës dhe mendje e shëndoshë, një punë shumë popullor nga Alfred Korzybski, themeluesi i semantikë të përgjithshme. Hubbard pranoi kontributet Korzybski në libër. [2]

Ajo ka mbetur përjetësisht në shtyp gjatë viteve, dhe aktualisht është botuar nga Publications Ura, Inc [3] Megjithatë, elementet në tekst kanë ndryshuar gjatë viteve, me disa botime moderne nuk përmbajnë pretendime specifike mjekësore të aftësisë Dianetics 'ndaj kuruar sëmundjen dhe për të rritur IQ. [citim nevojshme]Shkenca e Mbijetesës ishte follow-up më të mirë-shitjen e HUBBARD Dianetics: shkenca moderne e shëndetit mendor. Ajo u zgjerua në mënyrë të konsiderueshme më Dianetics, vendosjen se çfarë Hubbard quajti "dinamika e sjelljes" dhe përshkrimet e ofruara të teknikave të reja të përpunimit të Dianetics se Hubbard përshkruara si më të shpejtë dhe të thjeshtë se ato që kishte ngritur më parë. Në libër, Hubbard prezantuar dy koncepte që ishin më vonë të bëhet elementet kyçe të Scientology: theta dhe shkallë ton. Ai gjithashtu mbështeti konceptin e jetëve të kaluara.
Theta

Edhe pse Hubbard nuk kishte vendosur ende Scientology i cili u paraqit haptazi si një praktikë fetare, dhe vazhdoi të ruajë Dianetics se ishte një subjekt shkencor me teknika të synojnë drejt rezultateve terapeutike, informacion mbi "Theta" në librin e qartë fillon të lëvizë në këtë temë një drejtim fetar. Hubbard theta përshkruan si një lloj i "energjisë së jetës", dhe në kontrast me atë "MASHT" - "lënda, energjia, hapësirë ​​dhe kohë", komponentët e universit fizik. Ai diskuton konceptin e "entheta", ose enturbulated theta, dhe "enMEST", apo MASHT enturbulated, si konfuze ose shtetet jofunksionale e të qënit, dhe përshkruan se si në nivele të ulëta të Theta ton shkallë dhe MASHT bëhet përshkuar nga entheta dhe enMEST para se në fund të fundit dhe vdekja ndodh vetëm mbetjeenMEST, ndërsa si shkallë ton theta është ngritur dhe veprojnë MASHT gjithnjë e më shumë në përputhje me njëri-tjetrin deri në MASHT është kapërcyer tërësisht dhe të pastër Theta është arritur. Ky koncept i një energji shpirtërore jeta hyjnë dhe pastrimi i universit fizik kujton idetë e feve gnostik.Testimet dhe rezultatet

Si Hubbard tregon historinë në Shkencë e mbijetesës, në vitin 1950 Dianetic Hubbard Research Foundation ranë dakord për një provë definitive të kërkesave të kërkuara nga komuniteti të cilët dëshironin Dianetics psikologjik për të vërtetuar pretendimet e saj. Pretendimet për t'u testuar janë rritur IQ, lehtësim i psychoses dhe ndihma e sëmundjeve psikosomatike.

Hubbard tha se testet ishin kryer duke përdorur protokolle të rreptë psikologjinë e psikometrike (Test Minnesota Multiphasic dhe Wechsler-Bellevue, "Formulari B") me ekzaminerët Gordon Southon, Peggy Southon dhe Dalmyra Ibanez, Ph.D., Ed. D. i cili u tha për t'u regjistruar personel profesional. [Kush?] Hubbard tha gjithashtu se nënshkrimet e tyre janë dëshmitarë affixed në çdo bankë e testeve dhe se të gjitha tri kërkesa janë vërtetuar nga këto teste dhe këto psychometristsJan 1951 Hubbard botoi një broshurë nga këto mjekët njëjta supozuara: Përpunim Dianetic - Një sondazh i shkurtër i projekteve kërkimore dhe rezultatet preliminare nga Dalmyra Ibanez, Ph.D., Ed. D., Gordon Southon, Peggy Southon dhe Peggy Benton Në të, autorët shteti:
"Në qoftë se hulumtimi dianetic është që të definohet si" studimin e sjelljes njerëzore për qëllim të zbulimit dhe largimin e burimeve të lajthitje ", ose, me fjalë të tjera, si në studimin e shëndetit mendor, lind nevoja për mjete me të cilat për të ndjekur se studimi. Në fakt, mjete të tilla si nuk ekzistojnë mund ose nuk mund të zbatohet për dinamikën e Dianetics, sepse metodologjia e tij nuk ka asnjë paralelizëm saktë në historinë e psikologjisë ... Për studimet tona të pranishëm, prandaj, është bërë përdorimi i këtyre instrumenteve të testimit të gjykuara
ga një grup psikologësh, si më e përshtatshme për qëllime dianetic. "

Emrat e personave në këtë "grup psikologësh" nuk janë përmendur.Broshurë paraqet historitë e rasteve dhe radiografitë dhe thotë se kjo provon se Dianetics mund te kuroje "aberrations" përfshirë depresioni maniak, artrit, astma, kolit dhe "homoseksualitetin haptazi."Broshura më tej thotë se ajo përdoret dymbëdhjetë teste të ndryshme dhe paraqet rezultatet nga pesë, katër prej të cilave erdhi nga Byroja Test Kaliforni dhe kishte në bazë të një hetimi të 1946 VE Ordahl i Universitetit të Kalifornisë asnjë dëshmi e besueshmërisë ose vlefshmërisë.Reprintings moderne të Shkencave të mbijetesës (shtypje mesazhin e njëzetë) nuk përmbajnë informacion në lidhje me këtë studim apo përmendur fitimet pretenduara IQ prej rreth dhjetë pikë dhe fitimet e tjera të ngjashme të dyshuara.Versioni modern (ISBN 0-88404-418-1) të mbajnë një nëntitull të re: "parashikimi i sjelljes njerëzore". Edicionet e mëhershme ishin të titruar "thjeshtësoi, teknikat Faster Dianetic". [4]Erë Trupi dhe Scale Ton

Në shkencë e mbijetesës, Hubbard diskuton korrelacion mes erë të trupit, substancave trupore, dhe pozitën e dikujt në shkallë Ton:

"Trupi është zakonisht i ëmbël-nuhatje deri në 2.0, por fillon të kulloj effluvia kronikisht të caktuar të pakëndshme nga 2.0 poshtë. Individët nga 2.0 poshtë zakonisht keni fryma e keqe. Këmbët e tyre mund të ketë një erë të konsiderueshme. Gjëndra misk janë shumë aktive. Djersë ka një erë karakteristike. organet seksuale të lëshojnë një erë rrehojë. dhe funksione të ndryshme të shter trupit nuk janë nën kontroll shumë të mirë. person mund të ketë të urinojë ose pastroj nën streset lehta ose mund të lehtë të qarë për asnjë arsye të dukshme. Kjo kolonë nuk është shtuar për ky grafik për shkak se ajo nuk është eksploruar plotësisht, por është i njohur vetëm në mënyrë të përgjithshme. Cdo pak ose shumë erë pështirë fizike nga një individ ka, megjithatë, tregojnë një pozicion në shkallë më poshtë 2.0 ton. është zbavitës të theksohet se në bashkëshorteve të Orientit janë zgjedhur zakonisht nga ëmbëlsinë e djersës së tyre. Ky është një test shumë i besueshëm për pozitën në shkallë ton. Njerëzit të cilët kanë fryma e keqe si ata janë të përpunuara humbasin atë, kur ata janë mbi 2,0 në shkallë ton. Njerëzit të cilët janë të shtypur përkohësisht poshtë 2.0 zakonisht keni fryma e keqe. "(pg.146)polemikë

Një pasazh veçanërisht në kapitullin 27 të Shkencës i mbijetesës ka qenë i veçuar për kritika nga kundërshtarët e Scientology. [5] Në të, Hubbard thekson se

Fshirjen e papritur dhe të papritur të gjithë individëve që zënë grupet ulët të shkallës ton nga rendi shoqëror do të rezultojë në një rritje pothuajse të menjëhershëm në tonin kulturor dhe do të ndërpresë spiralen pakësuar në të cilën çdo shoqëri mund të ketë hyrë. Ajo nuk është e nevojshme për të prodhuar një botë e pastron në mënyrë që të ketë një mënyrë të arsyeshme dhe të vlefshëm social, ajo është vetëm e nevojshme për të fshini ato individë që shkojnë nga 2.0 poshtë, ose duke përpunimin e tyre të cila, në të vërtetë, nuk është shumë e madhe, pasi sasia e përpunimit në shumë raste mund të jetë nën pesëdhjetë orë, edhe pse ajo mund të jetë edhe në të tjerët në tepërt e dyqind - ose thjesht karantinuar ata nga shoqëria. Një diktator i Venezuelës [Juan Vicente Gómez] vendosi një herë për të ndaluar lebre. Ai pa se shumica e lebrozë në vendin e tij gjithashtu ishin lypsa. Nga leverdishme thjeshtë i mbledhjes dhe shkatërruar të gjitha lypësa në Venezuelë një fund ishte vënë në lebrës në atë vend. [6]mjaftueshmeKritikët,
të tilla si anti-kult misionit ndërministror qeveria franceze-së,
besojnë se me forcë karantinuar të gjitha qeniet njerëzore që janë të
klasifikuara në shkallë të ulët Scientology e ton do të jetë një shkelje
e të drejtave të njeriut. [7]

Për
më tepër, pretendimet e librit se "nepërkës jane bedmates të sigurta në
krahasim me njerëzit në bandat e ulëta të shkallës Tone" [7] dhe se kjo
është "niveli në shkallë ton e cila i jep [atij apo të saj] value" e
dikujt [8] kanë ardhur edhe nën zjarr. [9]

Hubbard është kritikuar gjithashtu për kundërshtimin e fortë ndaj abortit se ai tregon në për të marrë nivelin e tyre ton mbi vijë 2.0 - një detyrëlibër,
në të cilën ai thotë se "Amerika shpenzon miliarda [] vjetore në
institucione për të çmendur dhe burgjet për kriminelët ... kryesisht për
shkak të aborteve të kryera nga disa tentativash sex-bllokuar nënën e të cilit fëmijët janë një mallkim, jo ​​një bekim i Perëndisë. " [10]
Historia Publikimi

Libri u botua në gusht 1951 dhe ishte dedikuar fillimisht për vajzën Alexis Hubbard tij Valerie (të cilin ai më vonë mohuar). Ajo
u diktuar në disqe SoundScriber në Havanë, Kubë, ku u strehuan Hubbard
kur martesa e tij e dytë për gruan e tij Sara Hubbard Northrup
ndërprenë. Author
Russell Miller pretendon Hubbard ishte në një gjendje të avancuar të
përkeqësimit mendore në kohën e krijimit të librit, që konsumojnë sasi
të mëdha të alkoolit dhe drogës Addictive recetë, të konsumuar nga
paranoja dhe komplekset përpunuar persekutimit që lidhen me një
përpjekje tërësisht imagjinar nga komunistët në rrënojat Dianetics, dhe
ishte përfshirë në një mosmarrëveshje kujdestarinë e hidhur dhe shpesh
surreal mbi atëherë foshnjore Alexis tij fëmijëve. [11]

Duke
Shkenca kohën e mbijetesës është botuar, popullariteti publik i
Dianetics kishte venitur dhe vetëm një Dianetics Foundation - Hubbard
Dianetic Research Foundation në Wichita, Kansas, financuar nga
Dianeticist Purcells milioner Don - ishte ende në ekzistencë. Fondacioni Wichita nënshkruaj kostot e shtypjes së librit. Ai
regjistroi shitjet e varfër kur botua së pari, me vetëm 1.250 kopje të
edicionit të parë duke u shtypur. [2] Megjithatë, libri ka mbetur në
shtyp si një punë referim standard të Kishës së Scientology dhe është e shënuar në materialet e tyre Chart Guide.

Një botim luksoz 50 vjetori i rishikuar u lirua në vitin 2001 dhe një botim të ri të rishikuar në vitin 2007.