Kush jam Unë ndaj amshueshmërisë? Kush jam Unë ndaj të kaluarës dhe ardhmërisë? A kam rast të di se kush jam Unë?
Ç’mund të përgjigjeni? Absolutisht asgjë. Kurrgjë! Gati 99% të njerëzve nuk e dinë se kush janë. Nuk e dinë Unin e vet. Ata 1% të njerëzve të cilët e ditën Unin e tyre të vërtet arritën përndritjen përmes teknikës së meditimit.
Kur njeriu për të parën herë shkeli në truallin e Hënës, njerëzit e zakonshëm menduan se më në fund pushtuan gjithësinë! Komentatorët e radiove dhe TV-ve me ngazëllim brohoritnin se iu afruam me tepër yjeve!...
Hëna është larg Tokës gjithsej 384.000 km, ndërsa ylli më i afërt është Proxima Centauri, në largësi 4.27 vjet drite, apo 400 bilion km! Në të vërtet ai yll na është para hundëve, duke pasur parasysh gjerësinë e kozmosit. Konsiderohet se rrezja e kozmosit, sa e njohim sot, është më e madhe me miliarda herë se sa largësia që përmendëm ndaj yllit më të afërt.
Që të tregojmë se cila është madhësia e kozmosit që e njohim deri në ditët e sotme, sjellim këtë krahasim: xhylja e topit bashkëkohorë kalon një kilometër në sekondë. Nëse xhylja e tillë do të udhëtonte në thellësitë e pafundme të kozmosit, ajo do të duhej të udhëtonte pa ndërprerë, ditë e natë, 10.000 bilion vjet që të arrijë prej një skaji në skajin tjetër të kozmosit. Kjo kohë është dy milion herë më e madhe se sa koha që kalon prej fillit të Tokës dhe Diellit gjer më sot.
Kur të mendohet në mundësin e jetës në gjithësi apo për vizitat e jashtëtokësorëve në Tokë, përfshirë edhe mundësinë e dërgimit të radio sinjaleve, gjithmonë duhet të mendohet në dimensionet e gjithësisë të cilat janë të pakuptueshme për logjikën dhe matjet tona tokësore.
Nëse, për shembull, civilizimet me intelekt të zhvilluar do të gjendeshin në largësinë prej vetëm 1.000 vjet drite (viti i dritës është gjatësia e rrugës të cilën e drita e kalon për një vit, ndërsa shpejtësia e dritës është 300.000 kilometra në sekondë), gjë që sipas vlerësimeve të shkencëtarëve është gjasë shumë e vogël, atëherë deri te ata, xhylja e lartpërmendur do të fluturonte “vetëm” 400 milion vjet. Anija kozmike e cila do të ishte 1.000 herë më e shpejtë se xhylja e topit, do të duhet të fluturonte deri te fqinjët tanë më të afërt dhe të kthehet për rreth gjysmë milion viti. Do të thotë se do të duhej të lansohej anija kozmike shumë më herët se që është paraqitur paranjeriu i Neandertalit.
Shtrohet pyetja: Kush mund të shkoj aq larg? Materia jo, natyrisht. Vetëm MENDJA mund të fluturoj më shpejt se drita. Madje edhe ajo çka mendja paramendon në gjithësi, s’mund të ndalet apo të pengohet! Pos faktit për pengesat në vetë materien, shtrohet edhe një problem, e ai është KOHA Kozmike!
Që të kuptoni se ç’është koha kozmike po bëjmë këtë ilustrim. Supozojmë e Toka është e vjetër 4 deri 5 miliardë vjet dhe se jeta mesatare e njeriut është 75 vjet. Atëherë Toka është e vjetër 60 milion jetëra të njeriut. Kjo është vjetërsia e planetit të Tokës, po ku mbetet vjetërsia e galaktikës, metagalaktikave apo lashtësia e tërë universit?
Të ndalemi për një kohë në këtë shembull: në Tokë jeton një insekt i vogël i quajtur “Lule Uji”. Paramendoni se jetojmë sa Lule Uji, e jeta e tij zgjat dy deri në tri orë! Ai insekt lind në një ditë të bukur verore me diell rreth orës 19. Rritet, fluturon mbi moçal, përfundon fluturimin e vet martesor duke lënë trashëgues dhe më në fund, rreth orës 21, ngordh. Ai nuk kishte lidhje se dielli doli dikur në lindje dhe që do të fshihet në perëndim. Insekti kurrsesi nuk di se dje ishte ditë, mu si kjo e sotmja, dhe para së djeshmes qenë edhe shumë ditë të tjera, madje shekuj të tërë, dhe se në sipërfaqen e tokës dikur ecnin dinozaurët, brontozaurët dhe shumë e shumë zvarranikë gjigant. Ndoshta kjo ndodhë edhe me ne, të robëruar në kohë, hapësirë dhe materia.
Nëse në gjithësi ekzistojnë civilizime tjera, ato sigurisht jetojnë në fazën e tyre zhvilluese, siç pohojnë shkencëtarët.
Kthehuni pak rreth vetes dhe në vete, ndoshta aty fshihet përgjigja. Njihe veten - do ta njohësh tërë botën!
Ndërdija dhe mbidija juaj janë detyrë e universit. Do të shihni e nuk ka asgjë jashtë Jush e që nuk gjendet në veten Tuaj. Hapësirat e largëta dhe të pakapshme gjenden në vetëdijen tuaj si pjesë përbërëse të saj. Nëse gjenden qenie me intelekt në kozmos, atëherë, sigurisht që gjenden edhe në Ju. Me teknikën e meditimit bini në kontakt me to, zbuloni botën e tyre, mënyrën e jetesës së tyre. A duhet që vetëdija (lexo: qenia) patjetër të jetë e përbërë nga materia? Jo, ajo është këtu në botën materiale vetëm materie (lexo: trup). Trupi është “automjet” në këtë botë materiale, ndërsa vetëdija është ajo e cila nuk vdes kurrë, sepse është pjesë përbërëse e kozmosit (lexo: Zotit). Ne (vetëdija), vetëm inkarnohemi prej jetës në jetë duke mësuar leksionet që i morëm nga i Gjithëlarti - Atmani.
Për vetëdijen nuk ekziston koha (shembulli i Lile Ujit), as hapësira, sepse ajo është pjesë përbërëse e të gjitha këtyre. Ajo është gjithkund dhe e amshuar, thamë, pjesë integrale e çdo gjëje. Ajo nuk duhet të jetë e robëruar në materie (trup), ajo mund të ekzistojë edhe pa të, si vetëdije e pastër kozmike apo vetëdije e universit. Por, mund të merr “automjetin” (trupin) e botës në të cilën banon: për botën materiale - trup material, për botën frymore - trup frymor, për botën astrale - trup astral, etj.
Shtrohet pyetja: A ka jetë në diell, do të thotë intelekt? Po, ka, por trupat e tyre janë të përbërë nga zjarri. Dhe automjetet e tilla për shpirtrat (vetëdijet), mund normalisht të ekzistojnë në ato kushte që mbizotërojnë në diell. Mjaft qesharake është që qeniet intelektuale të kërkohen në pafundësinë e kozmosit në formën dhe përbërjen tonë: gjak, asht, mish, ujë... Pyetemi: A do të mundej një qenie e këtillë të ekzistojë në diell apo në ndonjë mes tjetër të kozmosit?!
Energjia e vetëdijes është gjithkund rreth nesh dhe në ne. Sikur fije të qëndisura jetojnë në pafundësi. Mirëpo, vetëdija ditore e shtynë atë që të njoh diç më tepër për veten, e kjo njohje arrihet me meditim, me intensiv të ndriçimit. Ai që kryen intensivin, arrin përndritjen, di çdo gjë për veten: kush është, cilat janë detyrat e tij, cilat janë shtigjet e tij, cilat detyra i janë dhëna në Tokë nga Zoti...
Ç’është ajo më e rëndësishmja, ai, Njeriu i Ri, di formën e vet fillestare të krijuar nga Zoti, vetëdijen e vet, Unin e vet...