Matematika shpeshher? quhet mbret?resh? e shkencave. Ajo merret me studimin e raporteve sasiore dhe cil?sore t? objekteve konkrete dhe abstrakte, si dhe me studimin e formave hap?sinore. Sipas Burbakist?ve (Nicolas Bourbaki) ajo ?sht? shkenc? q? studjon relacionet dhe n? thelbin e saj ?sht? kuptimi i numrit. Matematika ?sht? shkenc? deduktive d.m.th p?rfundimet e saj jan? t? p?rgjithshme dhe t? sakta.
Fillimet e matematik?s humben n? thell?sit? e shekujve dhe ajo u shfaq si rezultat i v?shtrimeve dhe p?rvoj?s s? njer?zve n? p?rballje me problemet dhe nevojat praktike. Sistematizimi dhe p?rmbledhja e njohurive matematikore ka filluar relativisht von?. Kinez?t e lasht?, civilizimi i Ink?ve, pastaj n? Indi kishte nj? zhvillim t? konsideruesh?m t? matematik?s.

Në Greqinë antike matematika përjetoi një zhvillim të paparë nga një plejadë e tërë matematikanësh siç janë: Pitagora, Talesi, Platoni, Eudoksi, Euklidi, Arkimedi etj. Grekët e vjetër matematikën e kuptonin në sensin e gjeometrisë dhe të parët ishin ata që të vërtetat matematikore të cilat ato i quanin teorema i vërtetonin. Njohuritë matematikore të grekëve të vjetër më vonë i përvetësuan dhe i pasuruan arabët të cilët quhen edhe themelues të algjebrës. Përkthimet arabe të veprave të matematikanëve grekë në mesjetë depërtuan në Evropë.

Pastaj shtytjen dhe zhvillimin e matematikës e morën në dorë Evropianët. Në këtë periudhë mund të përmendim Vietin, Cardanon, Fibonaccin etj. Më vonë dolën në skenë Descartesi, Pascali, Leibnitzi, Bernoulli, Gaussi, Euleri etj. Në fund të shekullit XIX David Hilberti një matematikan i shkëlqyer gjerman në kongresin ndërkombëtar të matematikanëve të mbajtur në Paris në vitin 1900 propozoi dhe i formuloi njëzetetre (23) probleme matematikore të cilat shekulli XIX ia le në trashëgimi shekullit XX. Shumë prej këtyre problemeve i preokupuan matematikanët nga gjithë bota një kohë të gjatë dhe shumica e tyre u zgjidhën pas një punë të palodhshme ku participuan një numër i madh matematikanësh nga gjithë bota.
Matematika në ditët e sotme përjeton një zhvillim marramendës dhe është e shpërndarë në shumë degë të specializuara të cilat janë mjaft apstrakte.

Në ditët e sotme është e pamundur të gjindet një autoritet si Hilberti i cili të ketë një pasqyrë të përgjithshme për të gjithë degët e matematikës. Poashtu nuk u gjet një matematikan i cili në fund të shekullit XX të propozonte probleme për shekullin XXI. Kjo është e kuptueshme sepse matematika si edhe të gjitha shkencat tjera kanë përjetuar një zhvillim të paparë.
Matematika në interaksion me shkencat tjera e ndihmon zhvillimin e tyre por në të njejtën kohë ajo edhe vetë pasurohet. Sot matematika ka depërtuar edhe në ato degë të shkencës në të cilat deri para pak kohë as që ishte e imagjinueshme. Matematika në përgjithësi e mban karakterin e njerëzve të cilët e zhvillojnë atë. Është i gabueshëm mendimi i njerëzve për të cilët matematika është e pakuptueshme se në matematikë nuk ka konteste dhe ç'do gjë është e qartë. Ndërmjet matematikanëve ka pikëpamje të ndryshme për matematikën. Fatmirësisht kjo nuk do të thotë se matematika nuk ka perspektiva të ndritshme.

Nocionet dhe simbolet matematikore
Janë shprehjet matematikore (psh. emrat e numrave, figurave, operacioneve), shprehjet për marrëdhënie në mes të sasive (më i madh, më i vogël, i barabartë), simbolizmin matematikor (psh. 4+3 = 7), konventat matematikore (psh. njësitë standarde të matjes, nderimi i përparësisë së operacioneve), rezultatet dhe formulat e caktuara (memorimi i llogarisë, psh.6 + 6, për të njehsuar 6 + 7; njohja e formulës për sipërfaqen e katrorit; teorema e Pitagorës).

Konceptet matematikore
Konceptet dhe strukturat themelore matematikore, jo vetëm si njësi të posaçme, por edhe në ndërlidhje me koncepte dhe struktura tjera matematikore. Asnjëri prej koncepteve matematikore që shtjellohet nuk na »paraqitet« vet për vete. Kështu, koncepti i shumëzimit është i lidhur me konceptin e mbledhjes, kurse koncepti i pjesëtimit me zbritje.
Konceptet dhe strukturat le të shqyrtohen edhe në kontekst të njohurive dhe ambienteve tjera matematikore dhe jashtëmatematikore si dhe në situata të ndryshme mësimore

Ndarja globale
Disa nga degët e matematikës janë:



Logjika Matematikore

Teoria e bashkësive

Algjebra

Teoria e numrave (aritmetika)

Gjeometria algjebrike

Gjeometria analitike

Ekuacionet diferenciale

Gjeometria diferenciale

Topologjia

Gjeometria

Analiza Matematike

Analiza komplekse

Kombinatorika

Matematika diskrete

Teoria e lojrave

Teoria e gjasës (probabilitetit)

Synimi i mesimdhenies te matematikes është te zhvilloje një menyre fleksibel, te
disiplinuar te menduarit, te zbuloje gjerat dhe te kerkoje për zgjidhje krijuese. Ne kete
menyre objektivat e pershkruara këtu duhet te përmbajnë elemente te zhvillimit te
mendimit matematikor ashtu si dhe një liste te koncepteve kryesore dhe metodave me te
perdorshme. Ky është synimi i kapitujve Zhvillimi i te Menduarit Matematikor dhe me
pas te Menduarit Matematikor. Te menduarit konstruktiv Heuristik dhe perdorimi i
analogjive te gjitha jane pjese e procesit te menduarit. Studentet duhet te kuptojne qe
matematika mund te zbatohet ne praktike dhe ne shkencat natyrore

Kjo reflektohet dhe
ne objektivat. Historia e matematikes permban shumë histori dhe mesime interesante.
Prezantimi i tyre mund te sherbeje për te motivuar studentet.
Interpretimi i problemeve matematikore, zgjidhja e tyre dhe ekzaminimi i gjithë teksteve
te shkurtra matematikore, te gjitha i sherbejne zhvillimit te mesuarit te pavarur. Te
kuptuarit e koncepteve dhe pervetesimi i njohurive matematikore baze zhvillojne
memorjen, vullnetin individual dhe forcojne kembenguljen si ne punë dhe ne te mesuar.
Mesimi i metodave te provave matematikore sigurojne mundesi për te zbuluar lidhje baze
midis matematikes dhe realitetit.

Mesimdhenia e matematikes nuk mund te mos marre ne konsiderate se:
Te mesuarit e Matematikes nuk mund te mos marre parasysh sa me poshte:
• se mesimdhenia e lendeve te caktuara kerkon aplikimin e njohurive te matematikes ne
një nivel te caktuar duke filluar qysh ne nivele fillestare te arsimit,
• se aftesia për te menduar ne menyre te abstraguar brenda një ekipi mund te jete e
ndryshme,
• se, ne vetevete, zhvillimi i koncepteve matematikore, lidhjet dhe zhvillimi i te
menduarit matematikor tregojne për një strukture ne kurrikulen e shkolles,
Ne kete menyre, te kuptuarit e koncepteve dhe aftesive te caktuara qe varen prej tyre
shfaqen ne objektivat ne fund te viteve 4,6,8 dhe 10 pershtatur ne nivelin e e
pershtatshem te karakteristikave te moshes te studenteve. për kete aresye, jane perdorur
krye-kapitujt me yll.

$EB@$TJ@N shkruajti:Matematika shpeshher? quhet mbret?resh? e shkencave. Ajo merret me studimin e raporteve sasiore dhe cil?sore t? objekteve konkrete dhe abstrakte, si dhe me studimin e formave hap?sinore. Sipas Burbakist?ve (Nicolas Bourbaki) ajo ?sht? shkenc? q? studjon relacionet dhe n? thelbin e saj ?sht? kuptimi i numrit. Matematika ?sht? shkenc? deduktive d.m.th p?rfundimet e saj jan? t? p?rgjithshme dhe t? sakta.
Fillimet e matematik?s humben n? thell?sit? e shekujve dhe ajo u shfaq si rezultat i v?shtrimeve dhe p?rvoj?s s? njer?zve n? p?rballje me problemet dhe nevojat praktike. Sistematizimi dhe p?rmbledhja e njohurive matematikore ka filluar relativisht von?. Kinez?t e lasht?, civilizimi i Ink?ve, pastaj n? Indi kishte nj? zhvillim t? konsideruesh?m t? matematik?s.

Në Greqinë antike matematika përjetoi një zhvillim të paparë nga një plejadë e tërë matematikanësh siç janë: Pitagora, Talesi, Platoni, Eudoksi, Euklidi, Arkimedi etj. Grekët e vjetër matematikën e kuptonin në sensin e gjeometrisë dhe të parët ishin ata që të vërtetat matematikore të cilat ato i quanin teorema i vërtetonin. Njohuritë matematikore të grekëve të vjetër më vonë i përvetësuan dhe i pasuruan arabët të cilët quhen edhe themelues të algjebrës. Përkthimet arabe të veprave të matematikanëve grekë në mesjetë depërtuan në Evropë.

Pastaj shtytjen dhe zhvillimin e matematikës e morën në dorë Evropianët. Në këtë periudhë mund të përmendim Vietin, Cardanon, Fibonaccin etj. Më vonë dolën në skenë Descartesi, Pascali, Leibnitzi, Bernoulli, Gaussi, Euleri etj. Në fund të shekullit XIX David Hilberti një matematikan i shkëlqyer gjerman në kongresin ndërkombëtar të matematikanëve të mbajtur në Paris në vitin 1900 propozoi dhe i formuloi njëzetetre (23) probleme matematikore të cilat shekulli XIX ia le në trashëgimi shekullit XX. Shumë prej këtyre problemeve i preokupuan matematikanët nga gjithë bota një kohë të gjatë dhe shumica e tyre u zgjidhën pas një punë të palodhshme ku participuan një numër i madh matematikanësh nga gjithë bota.
Matematika në ditët e sotme përjeton një zhvillim marramendës dhe është e shpërndarë në shumë degë të specializuara të cilat janë mjaft apstrakte.

Në ditët e sotme është e pamundur të gjindet një autoritet si Hilberti i cili të ketë një pasqyrë të përgjithshme për të gjithë degët e matematikës. Poashtu nuk u gjet një matematikan i cili në fund të shekullit XX të propozonte probleme për shekullin XXI. Kjo është e kuptueshme sepse matematika si edhe të gjitha shkencat tjera kanë përjetuar një zhvillim të paparë.
Matematika në interaksion me shkencat tjera e ndihmon zhvillimin e tyre por në të njejtën kohë ajo edhe vetë pasurohet. Sot matematika ka depërtuar edhe në ato degë të shkencës në të cilat deri para pak kohë as që ishte e imagjinueshme. Matematika në përgjithësi e mban karakterin e njerëzve të cilët e zhvillojnë atë. Është i gabueshëm mendimi i njerëzve për të cilët matematika është e pakuptueshme se në matematikë nuk ka konteste dhe ç'do gjë është e qartë. Ndërmjet matematikanëve ka pikëpamje të ndryshme për matematikën. Fatmirësisht kjo nuk do të thotë se matematika nuk ka perspektiva të ndritshme.

Nocionet dhe simbolet matematikore
Janë shprehjet matematikore (psh. emrat e numrave, figurave, operacioneve), shprehjet për marrëdhënie në mes të sasive (më i madh, më i vogël, i barabartë), simbolizmin matematikor (psh. 4+3 = 7), konventat matematikore (psh. njësitë standarde të matjes, nderimi i përparësisë së operacioneve), rezultatet dhe formulat e caktuara (memorimi i llogarisë, psh.6 + 6, për të njehsuar 6 + 7; njohja e formulës për sipërfaqen e katrorit; teorema e Pitagorës).

Konceptet matematikore
Konceptet dhe strukturat themelore matematikore, jo vetëm si njësi të posaçme, por edhe në ndërlidhje me koncepte dhe struktura tjera matematikore. Asnjëri prej koncepteve matematikore që shtjellohet nuk na »paraqitet« vet për vete. Kështu, koncepti i shumëzimit është i lidhur me konceptin e mbledhjes, kurse koncepti i pjesëtimit me zbritje.
Konceptet dhe strukturat le të shqyrtohen edhe në kontekst të njohurive dhe ambienteve tjera matematikore dhe jashtëmatematikore si dhe në situata të ndryshme mësimore

Ndarja globale
Disa nga degët e matematikës janë:



Logjika Matematikore

Teoria e bashkësive

Algjebra

Teoria e numrave (aritmetika)

Gjeometria algjebrike

Gjeometria analitike

Ekuacionet diferenciale

Gjeometria diferenciale

Topologjia

Gjeometria

Analiza Matematike

Analiza komplekse

Kombinatorika

Matematika diskrete

Teoria e lojrave

Teoria e gjasës (probabilitetit)

Synimi i mesimdhenies te matematikes është te zhvilloje një menyre fleksibel, te
disiplinuar te menduarit, te zbuloje gjerat dhe te kerkoje për zgjidhje krijuese. Ne kete
menyre objektivat e pershkruara këtu duhet te përmbajnë elemente te zhvillimit te
mendimit matematikor ashtu si dhe një liste te koncepteve kryesore dhe metodave me te
perdorshme. Ky është synimi i kapitujve Zhvillimi i te Menduarit Matematikor dhe me
pas te Menduarit Matematikor. Te menduarit konstruktiv Heuristik dhe perdorimi i
analogjive te gjitha jane pjese e procesit te menduarit. Studentet duhet te kuptojne qe
matematika mund te zbatohet ne praktike dhe ne shkencat natyrore

Kjo reflektohet dhe
ne objektivat. Historia e matematikes permban shumë histori dhe mesime interesante.
Prezantimi i tyre mund te sherbeje për te motivuar studentet.
Interpretimi i problemeve matematikore, zgjidhja e tyre dhe ekzaminimi i gjithë teksteve
te shkurtra matematikore, te gjitha i sherbejne zhvillimit te mesuarit te pavarur. Te
kuptuarit e koncepteve dhe pervetesimi i njohurive matematikore baze zhvillojne
memorjen, vullnetin individual dhe forcojne kembenguljen si ne punë dhe ne te mesuar.
Mesimi i metodave te provave matematikore sigurojne mundesi për te zbuluar lidhje baze
midis matematikes dhe realitetit.

Mesimdhenia e matematikes nuk mund te mos marre ne konsiderate se:
Te mesuarit e Matematikes nuk mund te mos marre parasysh sa me poshte:
• se mesimdhenia e lendeve te caktuara kerkon aplikimin e njohurive te matematikes ne
një nivel te caktuar duke filluar qysh ne nivele fillestare te arsimit,
• se aftesia për te menduar ne menyre te abstraguar brenda një ekipi mund te jete e
ndryshme,
• se, ne vetevete, zhvillimi i koncepteve matematikore, lidhjet dhe zhvillimi i te
menduarit matematikor tregojne për një strukture ne kurrikulen e shkolles,
Ne kete menyre, te kuptuarit e koncepteve dhe aftesive te caktuara qe varen prej tyre
shfaqen ne objektivat ne fund te viteve 4,6,8 dhe 10 pershtatur ne nivelin e e
pershtatshem te karakteristikave te moshes te studenteve. për kete aresye, jane perdorur
krye-kapitujt me yll.

ekzaktesisht tema per projektin tim

pse nuk i hedh ne forum projektet qe ben, me ate rast ndimon dhe shum te tjera qe mund te ken ate projekt si ti

$EB@$TJ@N shkruajti:pse nuk i hedh ne forum projektet qe ben, me ate rast ndimon dhe shum te tjera qe mund te ken ate projekt si ti

ketej e tutje do ta bej

eh zdihet sa veta do shpetsh

$EB@$TJ@N shkruajti:eh zdihet sa veta do shpetsh

ok do ti postoj se i kam ruajtur ne pc tim personal kur ta hap atje forumin do i hedh direkt

$EB@$TJ@N shkruajti:

Matematika përbën një fushë të njohurive abstrakte të
ndërtuara me ndihmën e arsyetimeve logjike mbi koncepte të tilla si
numrat, figurat, strukturat dhe transformimet.

Matematika dallohet nga shkencat tjera për një lidhje të veçantë që
ka ajo me realitetin. Ajo është e një natyre të pastër intelektuale, e
bazuar tek një seri aksiomash të deklaruara të vërteta (do të thotë që
aksiomat nuk i janë nënshtruar asnjë eksperience por janë të frymëzuara
nga eksperienca) ose mbi disa postulate përkohësisht të pranuara. Një
pohim matematikor – i quajtur përgjithësisht teoremë ose propozicion
konsiderohet i vërtetë nëse procesi i vërtetimit formal që përcakton
vlefshmërinë e saj respekton një strukturë arsyetuese logjike-deduktive.

Edhe pse rezultatet matematike janë të vërteta plotësisht formale,
ato gjejnë zbatim në shkencat tjera dhe në fushën e teknikes. Për këtë
arsye Eugène Wigner flet për « efikasitet të paarsyeshëm të matematikes
në shkencat e natyrës ».

Matematika merret me studimin e raporteve sasiore dhe cilësore të
objekteve konkrete dhe abstrakte, si dhe me studimin e formave
hapësinore. Sipas Burbakistëve (Nicolas Bourbaki)
ajo është shkencë që studion relacionet dhe në thelbin e saj është
kuptimi i numrit. Matematika është shkencë deduktive d.m.th përfundimet e
saj janë të përgjithshme dhe janë rrjedhim logjik i aksiomave.
Etimologjia


Fjala "matematikë" vjen nga gjuha e lashtë greke (μάθημα máthema), që do të thotë mësim, studim, shkencë, përveç kësaj ajo përgjatë kohëve ka marrë një kuptim më të ngushtë dhe më teknik që do të thotë "studim matematik"
Fillimet e matematikës humben në thellësitë e shekujve. Matematika u
shfaq si rezultat i vështrimeve dhe përvojës së njerëzve në përballje me
problemet dhe nevojat praktike. Sistematizimi dhe përmbledhja e
njohurive matematikore ka filluar relativisht vonë. Kinezët e lashtë,
civilizimi i Inkëve, pastaj në Indi kishte një zhvillim të konsiderueshëm të matematikës.

Në Greqinë antike matematika përjetoi një zhvillim të paparë nga një plejadë e tërë matematikanësh siç janë : Pitagora, Talesi, Platoni, Eudoksi, Euklidi, Arkimedi, etj. Grekët e vjetër matematikën e kuptonin në sensin e gjeometrisë dhe të parët ishin ata që të vërtetat matematikore të cilat ato i quanin teorema
i vërtetonin. Njohuritë matematikore të grekëve të vjetër më vonë i
përvetësuan dhe i pasuruan arabët të cilët quhen edhe themelues të
algjebrës. Përkthimet arabe të veprave të matematikanëve grekë në
mesjetë depërtuan në Evropë.

Pastaj shtytjen dhe zhvillimin e matematikës e morën në dorë Evropianët. Në këtë periudhë mund të përmendim Vietin, Cardanon, Fibonaccin, etj. Më vonë dolën në skenë Rene Descartes, Pascali, Leibnitzi, Bernoulli, Gaussi, Euleri, etj. Në fund të shekullit XIX David Hilbert i një matematikan i shkëlqyer gjerman në kongresin ndërkombëtar të matematikanëve të mbajtur në Paris në vitin 1900 propozoi dhe i formuloi njëzetetre (23) probleme matematikore të cilat shekulli XIX ia le në trashëgimi shekullit XX.
Shumë prej këtyre problemeve i preokupuan matematikanët nga gjithë bota
një kohë të gjatë dhe shumica e tyre u zgjidhën pas një pune të
palodhshme ku participuan një numër i madh matematikanësh nga gjithë bota.
Matematika në ditët e sotme përjeton një zhvillim marramendës dhe
është e shpërndarë në shumë degë të specializuara të cilat janë mjaft
abstrakte. Sot është e pamundur të gjendët një autoritet si Hilberti i
cili të ketë një pasqyrë të përgjithshme për të gjithë degët e
matematikës. Poashtu nuk u gjet një matematikan i cili në fund të
shekullit XX të propozonte probleme për shekullin XXI.
Kjo është e kuptueshme sepse matematika si edhe të gjitha shkencat
tjera kanë përjetuar një zhvillim të paparë. Por një analogji e përafërt
me Hilbertin Clay Mathematical Institute, në fund të Stampa:Shek-, ofron një çmim prej një milion Dollar
atij i cili jep një zgjidhje të pranueshme njërit prej shtatë
problemeve të shekullit XX. Deri më sot zyrtarisht nuk është ndarë asnjë
çmim. Problemi i vetëm i zgjidhur është hipoteza Poincaré të cilën e
zgjodhi Grigori Perelman por ky i fundit e refuzoi atë. Gjashtë problemet tjera janë të hapura.^{[citim i duhur]}

Matematika në interaksion me shkencat tjera e ndihmon zhvillimin e
tyre por në të njëjtën kohë ajo edhe vetë pasurohet. Sot matematika ka
depërtuar edhe në ato degë të shkencës në të cilat deri para pak kohe as
që ishte e imagjinueshme. Matematika në përgjithësi e mban karakterin e
njerëzve të cilët e zhvillojnë atë. Është i gabueshëm mendimi i
njerëzve për të cilët matematika është e pakuptueshme se në matematikë
nuk ka konteste dhe ç'do gjë është e qartë. Ndërmjet matematikanëve ka pikëpamje të ndryshme për matematikën. Fatmirësisht
kjo nuk do të thotë se matematika nuk ka perspektiva të ndritshme.
Simbolet dhe gjuha matematikore






simboli për infinitin të pakufishmen ∞


Shumica e simboleve që përdoren sot në matematikë nuk ishin zbuluar
deri në shekullin XVI. Matematika shkruhej me fjalë dhe kjo e kufizonte
zhvillimin e saj. Në shek XVIII, Euleri
futi në matematikë një numër të madh simbolesh të cilat përdoren edhe
sot. Simbolizmi matematikor sot është shumë i rëndësishëm për
profesionistët por fillestarët nuk mund ta kuptojnë. Ai është shumë i
ngjeshur sepse vetëm pak simbole shprehin një sasi të madhe
informacioni. Simbolizmi modern ka një sintaksë të përcaktuar
rreptësisht e cila përshkruan informacione në lidhje me një teori të
caktuar matematikore. Gjuha e matematikës është shumë e vështirë për
jomatematikanët.
Konceptet matematikore


Konceptet dhe strukturat themelore matematikore, jo vetëm si njësi të
posaçme, por edhe në ndërlidhje me koncepte dhe struktura tjera
matematikore. Asnjëri prej koncepteve matematikore që shtjellohet nuk na
"paraqitet" vet për vete.

Konceptet dhe strukturat le të shqyrtohen edhe në kontekst të
njohurive dhe ambienteve tjera matematikore dhe jashtëmatematikore si
dhe në situata të ndryshme mësimore.

Matematika del natyrshëm në trajtimin e llojeve të ndryshme të problemeve. Së pari këto u gjetën në tregti, matjen e tokës, në arkitekturë dhe më vonë në astronomi ;
në ditët e sotme, të gjitha shkencat merren me problemet të studiuara
nga matematikanët, dhe shumë probleme lindin vetë në matematikë. Për
shembull, fizikanti Richard Feynman shpiku metodën e integralit të shtegjeve në mekanikën kuantike duke përdorur një kombinim të arsyetimit matematikor dhe depërtimit fizik të problemit, në ditët e sotme teoria e fijeve, një teori ende në zhvillim e cila përpiqet për bashkimin e katër forcave themelore të natyrës, vazhdon të frymëzojë degë të reja në matematikë.^[1]
Disa metoda matematike janë të vlefshme vetëm në zonat përkatëse që i
dhanë shkas asaj metode, dhe mund të aplikohen për të zgjidhur problemet
më tej në atë fushë. Por shpesh matematika e frymëzuar nga një fushë e
caktuar del të jetë e dobishme në shumë fusha të tjera, bashkuar me
koncepte të tjera matematikore. Një dallim bëhet shpesh mes matematikës së pastër (e quajturthjesh matematikë) dhe matematikës së aplikuar. Megjithatë tema nga matematika shpesh gjejnë aplikime direkte, p.sh. teoria e numrave në kriptografi. Fakti që edhe matematika më e "pastër" shpesh rezulton të ketë aplikime praktike është ajo që Eugene Wigner e ka quajtur "Efektshmëria e paarsyeshme e Matematikës në shkencat natyrore".^[2]
Si në shumicën e fushave të studimit, shpërthimi i njohurive në
epokën shkencore ka çuar në specializime : tani ka qindra fusha të
specializuara në matematikë.^[3]
Disa fusha të matematikës së aplikuar janë bashkuar me disiplina të
lidhura jashtë matematikës, gjë që i ka çuar këto që të bëhen disiplinat
më vete, duke përfshirë degë si Statistika, operacionet kërkimore, dhe shkenca kompjuterike.

Për ata që janë të prirur matematikisht, shpesh ka një aspekt të
caktuar estetik mbi shumë tipare të matematikës. Shumë matematikanë
flasin për hijeshinë e matematikës, estetikën e shfaqur dhe bukurinë e brendshme të saj. Thjeshtësia dhe përgjithësimi janë parime tepër të vlerësuara. Bukuria duket në një provë të thjeshtë dhe elegante, të tilla si prova e Euklidit që provon se ka një numër pafundësisht të madh numrash të thjeshtë, dhe në një metodë numerike elegante që përshpejton llogaritje, të tilla si transformimi i shpejtë i Furierit. G. H. Hardy në Apologjia e matematikanit
shprehu besimin se këto konsiderata estetike janë, në vetvete, të
mjaftueshme për të justifikuar matematikën e pastër. Ai identifikoi
kritere të tilla si rëndësia, papritshmëria, pashmangshmëria, dhe
ekonomia e ideve si faktorët që kontribuojnë në një estetikë matematikore.^[4]