Akush nuk e di saktë se si u krijua jeta nga kimia fillestare në Tokë. Por, sot, kemi më shumë prova se jetë e ngjashme me atë të Tokës mund të ketë evoluar në Mars.

Çdo rrugë të çon tek fosfatet, minerale që janë thelbësore për të ndërtuar ADN-në, membranat qelizore dhe pjesë të tjera të trupit tonë. Në Tokën e hershme, me miliarda vjet më parë, këto minerale ishin të mbërthyera në shkëmbinj. Me kalimin e mijëvejçarëve, uji gërreu ata shkëmbinj dhe në fund u shpërbënë fosfate të lira në oqeanë, mjaftueshëm për t'u shndërruar në blloqet ndërtuese të jetës.

Kjo na sjell tek Marsi, ky planet ka një bashkësi tjetër fosfatesh në gurët e tij. Këto fosfate, si meriliti, nuk ekzistojnë në Tokë, përveçse nga meteroite që kanë ardhur nga Marsi. Fosfatet marsiane treten rreth 45 herë më shumë se sa ato të tokës. Në fjalë të tjera, mund të ketë patur më shumë fosfate të lira në oqeanet e Marsit të hershëm.

Një grup gjeologësh dhe kimistësh prej Universitetit të Las Vegasit, Nevada, shpjeguan se fosfate mund të kenë qënë më të bollshme për format e para jetësore në Mars se sa në Tokë. Ata e zbuluan këtë duke rikrijuar kushtet që mund të kenë ekzistuar në Mars, ku uji në brigje gërryente merilitim dhe fosfate të tjera që treten shpejt. Më poshtë është foto e mineralit jashtëtokësor merilit që ata përgatitën në laborator.



Ata arritën se këto lloj reaksionesh kimike mund të kenë përshpejtuar abiogjenezën, ose procesin kur jeta shfaqet nga kimikate të thjeshta:

Gjetjet tona eksperimentale tregojnë se ritmi i lëshimit gjatë bashkëveprimit ujë-shkëmb në Mars janë rreth 45 herë më të larta se sa në Tokë dhe përqëndrimi i fosfateve në mjediset e hershme të lagështa ka qënë dy herë më i lartë se sa në Tokë. Ne sugjerojmë se rezervat e fosfatit mund të ketë lehtësuar një nga pengesat e abiogjenezës në Mars.

Në fakt, mund të ketë qënë më e thjeshtë për jetën të shfaqej në Mars se sa mund të ketë qënë në Tokë. Kjo ngre pyetjen nëse jeta mund të ketë evoluar në mars dhe të ketë ardhur në Toke prej meteoriteve - sikurse ka ardhur edhe meriliti.

Shkencëtarët të cilët e pranojnë tezën e panspermias thonë se kjo është një mundësi e mirë. Kjo tezë sugjeron se jeta erdhi në Tokë nga një botë tjetër. Shumë shkencëtarë mund të thonë se është e besueshme se blloqet ndërtuese të jetës mund të kenë ardhur nga Marsi me anë të meteoriteve.

Liza Grosman shpjegon se ka disa hipoteza konkuruese se si jeta mund të ketë ardhur nga Marsi në Tokë. Sa më shumë mësojmë për gjeologjinë marsiane, aq më shumë shohim se kushtet ishin të volitshme që jeta të lulëzonte në planet. Pyetja që intrigon më shumë Grosman është se çfarë roli ka pasur në të vërtetë uji.

Kimisti Stivi Bener mbajti një fjalim në Konferencën e Goldshmidit për gjeokimistët në Firence, Itali. Bener, i Institutit të Shkencës dhe Teknologjisë në Gejnsvill, Florida, argumentoi se Marsi i hershëm, jo Toka, mund të ketë qënë një djep më i mirë kimik për të prodhuar molekula ARN-je.

Sipas Benerit, Marsi i dikurshëm mund të ketë patur një bollëk oksigjeni në atmosferën e tij, i cili do të kishte reaksion me boronin dhe molibdenumin për të krijuar oksided përkatëse. Këto kimikate mund të sillen si katalizatorë të cilët çuan në formimin e ARN-së. Më pas molekulat e jetës, ose edhe organizma shumë të thjeshtë, mund të jenë transferuar në Tokë me anë të meteorëve. Propozimi i Benerit gjithësesi kërkon që marsi të ketë qënë shkretëtirë sepse ARN-ja nuk mund të krijohet në ujë.

Gjithashtu, propozimi i tij nuk tregon se ku mund ta ketë origjinën fosfati i ARN-së marsiane. Propozimi i Adkokut nga ana tjetër kërkon një oqean për të tretur mineralet e fosfatit, por nuk tregon më pas se si ARN-ja është e qëndrueshme në ujë. Këto janë pyetje të ngjashme për ato që bëhen se si filloi jeta në Tokë. Edhe sikur të themi se jeta ka origjinën nga Marsi, nuk do i jemi përgjigjur pyetjes thelbësore se si kimikate inorganike kthehen në qeliza të gjalla. Thjesht do i kemi shtyrëa ato pyetje në Mars, përbërja gjeologjike dhe kimike është po aq misterioze sa e Tokës.