Ai dhe Ajo u njohen rastesisht dhe ajo njohje u be njohja me e bukur e atyre dyve ,u njohen ne Fb dhe si shume njerez ne boten virtuale duke fol lindin edhe ndjenjat... Filluan te flisnin ne Fb thjesht si miq virtual sepse ne fillim nuk i dihet vertet se c'fare mund te ndodhet nga ana tjeter e pc... dita e dites ato vazhdoni te flisinin Nga nje " Ckm si je?! " deri ne Nje " e di qe te kam xhan " ?! ,benin shume shaka dhe Ajo sidomos sa here qe Ai fliste buzeqeshte edhe pse nuk e shikonte i pelqente menyra e se folurit e atij. Kaluan nje fare periudhe ku shkonin shume dakort ,,por ajo ishte pak si e frikesuar kur ai e pyeste per emrin ose per dicka tjeter .. nuk donte te tregonte dhe nuk fliste shume per jeten e saj ,kishte frike se duke treguar mund te humbiste dike qe e bente per te qesh edhe pse ato te qeshura mbanin nje dhimbje brenda saj!! ( dicka qe nuk fliste asnjeher me askend..por qe nje dite ai zbuloj vete gjithcka )...ne dashuri asnjeher nuk kishte pasur fat vetem humbje dhe vuajtje. Kur ajo ndihesh keq i thonte gjithmone atij : " te lutem me thuaj dicka qe t'me bej per te qesh ",dhe ai nuk ja prishte i falte gjithmone buzeqeshje...Ajo pak ngapak filloj te ndjente se dicka po ndryshonte dhe i thosh vetes saj " ca ben mi budallaqe ,ti as qe nuk e njeh nuk din asgje per te nuk mund te kesh Ndjenja " ,dhe vendosi t'i thonte atij : " shiko un nuk mundem te flas me me ty..me vjen keq e mbyllim ketu ti vazhdo jeten tende dhe un timen " ,,Ai e pyeste po me trego ka ndonje arsyeje qe ti nuk don te flasesh ,pse merzitesh per c'do fjale qe te them ?! Nuk merzitem i tha ajo thjesht s'kam deshir te flasim me me mire per ty edhe permua... Ndenjen per nje faresoje kohe pa fol dhe ajo nuk kishte sekond qe kalonte pa menduar ate ,sepse ne mendje i vinin gjithmone gjerat qe i kishte shkruar ai ..i lexonte dhe rilexonte sms e atij Ato sms ku ai ( e kishte pershendet me kenge ,kishte thene bazaleta per t'a ber me qesh, edhe ndonje poezi )..dhe kujtonte se sa shume i mungonte dhe sa deshire kishte per te folur perseri me ate qe e bente per te qesh. Jeta e saj ne fakt nuk kishte qen dhe aq e bukur dhe kishte humbur besimin te " Shpresa " si i thuhet nje njeri pa shpres duket sikur vdes,,ajo ishte ne ate situat. Pas asaj periudhe ato rifilluan te flisnin ,ajo i shprehu ndjenjat atij ,por ai i tha : " shiko ne jemi larg nuk mund te kemi asgje bashke sepse s'do jemi kurre bashke me largesin qe kemi nuk mund te genjejme veten por te shikojme realitetin ,nuk dua te genjej sepse nuk e meriton..te kam xhan madje me shume se xhan ... Ajo kur degjoj ato fjale ju mbushen syte me lot ,dhe ne ate moment filloj te mendonte : " pse o zot ,pse me ben te kem ndjenja per persona qe un nuk do kem kurre pran vetes pse me ben te takoj njerez qe me hyjne ne zemer "?! Ajo fshiu lotet dhe vazhdoj t'i shkruante atij : " Ok pranoj te jemi miq por te lutem kur te me flasesh me fol si mik jo ne menyre tjeter ,vetem kaq po te kerkoj " Ai i tha do mundohem dhe me aq i uroven njeri tjetrit fat dhe lumturi. Ato dy vazhduan te flisnin thjesht si miq por ne fundin e zemres vajzes ,kiishte ndjenja dashurie per ate djale jo ndjenja miqesie,por mos me humbur ate pranoj gjithcka edhe te flisnin si miq , duke menduar se ato fjale qe kish thene ai ishin te drejta sepse kur ke nje distatnce me nje person plus nje jete te komplikuar nuk mund te pretendosh te kesh nje dashuri te pamundur. Kishin pasur te drejte ato qe thonin : Dashuria nuk eshte asnjeher ashu sic e don ti..me tjeter dashurohesh , tjeter te do dhe me tjeter perfundon !!