Lamtumire vëndet e mija,
Që po m’zhdukeni dalngadalë
Gjëmon Deti
ushton duhija
Lkundet varka vale mbi vale.
Kah njaj Diell që asht tuj flakrue
Andej fill un tash do t’veta

Lamtumir atdhe i bekue
Lamtumirë për sa të jetë jeta!
Neser Nadja kur mbi ne,
Rrezja e diellit ka me ra,
Kush e di sa Ujë e
Dhe,
Mue prej teje ka me me më nda?
Po ni pvetsha retë minore?
Po në i pvetsha zogjt e detit?
Veç për ty
moj tokë arbnore,
Ska me më fol kush ma mue t’shkeretit
Kam me shkel në të tjera zalle
Në të tjera brigje e të tjera Dete
Kam
me ndije të tjera gjuhë
Në të tjera vënde e të tjera qytete…
Vëndin tëm ma skam me pa…
Ka me prit pra motër zeza
Me i pru nanës në shpi ndonjë re,
Po,
kushedi, i vllau atëhera,
Ku asht kah kalbet për nan dhe…
Para Hyut naltohet lutja,
O ju bjeshkët e shqiptarisë,
Ku ndër ju
s’dijmë, çka asht tuta!
Veç në ju asht logu i burrënisë!
Lamtumire ju mriza e stane!
Lamtumire ju “shkurre e mreta”!
Lamtumire
ju o armt e t’parve
Lamtumire për sa t’jetë jeta.

Lahuta e Malesise - Deshmoreve



O ata t'lumtë, qi dhanë jetën,

o ata t'lumtë, qi shkrinë vehten,
qi për Mbret e vend të Parëve,
qi
për erz e nderë t'Shqiptarëve
derdhën gjakun tue luftue,
porsi t'Parët u
pa'n punue!
Lehtë u kjoftë mbi vorr ledina,
but u kjofshin moti e stina,
ak'lli, bora e serotina:
e der' t' këndojë n'mal ndo' i Zanë,
e der'
t' ketë n' detë ujë e ranë,
der' sa t'shndërisin diellë e hanë,
ata kurr
mos u harrojshin,
n'kangë e n'valle por u këndojshin.
E njaj gjak, qi
kanë dikue,
ban, o Zot, qi t'jesë tue velue
për m'ia xe zemrën
Shqiptarit,
për kah vendi e gjuha e t'Parit!

NENE JAM E LODHUR!!

Nene o nene jam mbet e vetmuar shum
Qdo pjese trupit me dhemb nene
Kam shum nete te gjata pa gjum
E tera jam e dermuar nene
Nuk gjej prehje askund!

E dij qe smund te me ndihmosh
E dij qe je shum larg meje
Te lutem lutjen te ma pranosh
Merrem afer teje

Pse nuk me pranon o nene
A je hidherua me mua
Jam e lodhur o nene
Te kesh meshire per mua!