Dua të jem engjulli yt

Nuk e di ç`më shtyri të
të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete,por më beso se këto
fjalë nuk dalin nga koka ime,por nga zemra.Dalin nga thellësia e
zemrës,aty ku je vendosur edhe ti.Po të shkruaj,se më mungon sonte ashtu
sikur i mungojnë detit valët,si qiellit yjet,si syrit loti.....

Më
beso se të dua shumë.Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën
time.Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë,pa ty jamë gjysmë.Do të jap
gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty,nga vetja ime dhe nga
gjithëçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty.Do të pres,pa marr
parasysh sa.Gjithëmonë do të tregohem e duruar ndaj teje.Kurrë nuk do të
detyroj për ndonjë gjë,as edhe me fjalë.

Dua të te udhezoj ty,te
te mbrojë dhe të ruaj nga çdo e keqe.Dua të ndajë me ty mendimet e
mia,zemrën,trupin dhe gjithëçka që kam.Jam e gatshme të të ndegjoj
gjithëçka që ke për të thënë.Nuk dua që të ndermarr ,as edhe të vdes pa
bekimin tënd.....

Meditime te bukura

Nëse dhomat e shpirtit tim do vizitoje cfarë
pretendon se do shikoje? Cilin përbindësh mendon se fsheh? Po të
zhgënjej, por nuk më njeh. Nuk ka nevojë për të trokitur. Hyr, shih,
kërko, mbet e habitur... Mure të zbrazët lyer pa ngjyra fotografi, por
pa fytyra... Diku e hedhur afër shtratit eshte nje kuti e tersit, fatit e
mbushur plot është me kujtime. Brenda gjithë historia ime. Janë fjalët
që kam thënë aty, gjithkush që njoha, perfshi ty. Gjithcka që bëra, e
ç’veç ëndërrova vendet ku shkela, ku jetova. Janë zënkat tona dhe mërite
janë puthjet netëve pa dritë. Veset e mia që aq urreve mërgimi i
ngadaltë i reve. Dënimet që vuajta për ty herët kur s’të pash në sy
jetët që pa ty jetova. Të tjera femra që dashurova... Janë dhe sekretet
që s’të kam thënë e amanetet që kam lënë, fëmijet që kurrë nuk më
lindën, epshet që vrava se nuk mu bindën... Ka letra, që për ty i
shkrova në zarfet që kurre nuk dërgova e nëse gjithcka përmbys do kthesh
sekretin më të madh do gjesh se e kam fshehur në fund fare. Po nuk e
pe, s’ke pare gjë fare. Nxirre mes duarsh në
shtrëngim. K’të më të shtrenjtin sendin tim. Balsamin që plagët
shëronte, kur kjo djall jete më kafshonte. Para fytyrës ngadalë afroje.
Dhe mbylli sytë, pastaj zbuloje. E kur ngadalë ta kesh zbuluar veç një
pasqyrë do gjesh në duar... Do shohësh veten, reflektim. Se ishe ti
thesari im.!!! Charles Baudelaire

shaban cakolli shkruajti:Meditime te bukura

asgje mbehet qefi qe tpelqyennn

Koha e humbur.... e kerkejme,e ndjekim por nuk e rrimarim.Por ajo eshte
akoma aty e pranishme,si nje kujtim,dhe me shepjet te godet si nje çekiç
ne mendje.
Po eshte ne te vertete e pa arritshme,e hidhet dhe poshteruese? Gjendemi
ne momente te jetes kur duhet te bejme disa zgjedhje.Koerence kunder
impulsit.Regull kunder rremujes.Dhe rremuja, e dime, eshte nje jete e
copetuar. Si ja arrinin greket antike qe te jetonin nje jete me
proporcionet e duhura te rregullit dhe harmonise?
Eshte cdo gje kam e pamundur...jo njerzore.
Eshte njerzore te gabosh,vetem nese do ishte i ditur kufiri midis
gabimit dhe te drejtes,aty do ishte me e lehte te llogarisje kohen e
humbur.Eshte veshtire per mua te flas per zgjedhjet qe kam bere ne nje
forum....te kohes time te humbur...per ngjarje
personale,perballje,emocione qe ndodhen ne nje pjese inteme te mendimeve
personale.Por eshte e lehte te pranosh qe zgjedhjet e para ato qe
shfaqen perseri si zinxhir te koshiences personale kane rrenjet qe nga
adoleshenca,nga gjimnazi te cilin po e mbaroj dhe mbase disa do vine ne universitet.Mbase te parat e nje kohe qe do behet me e pergjeshme nga kercenimi i humbjes....

Boll....
Largohuni pergjithmone mendime te mallkuara.
Nuk ju lejoj te me mposhtni.
Jam me i forte se ju.
Kujtimet e bukura do t'i ruaj ne baule.
Do t'i hap here pas here,te buzeqesh me momentet e bukura.
Ne ate baule do te mbyll edhe ty,edhe kujtimin tend.
Do ruaj vetem te mirat,nga ty.
Do harroj gjithcka te keqe.
Une nuk mbaj meri.
Nuk kam pse ta helmoj te ardhmen time,me merira te kota.
Une do te jetoj!!!
Une do buzeqesh!!!
Do shikoj perpara,duke ecur me koken lart,drejt sfidave te reja...drejt
aventura te bukura...drejt personazheve te rinj,qe presin te hyjne ne
jeten time...
Mos kujto se nje fund,eshte edhe fundi i jetes sime...
Ky fund,me jep mundesine te rifilloj...Fillim i ri...!!!

Mua me mjafton nje xhest i vogel per te me rrembyer, Nje buzqeshje per
te me bere te lumtur. Me mjafton nje fjale per te me bere per te qare,
Mjafton nje shikim per te me bere xheloze se xhelozia nuk eshte mungesa e
besimit por frika e humbjes. Me mjafton me te vertet pak. Sepse ne jete
gjerat me te vogla jane ato qe vine nga zemra, Jane ato me te sinqerta.
Pamja e jashtme me intereson, si per te tjeret dhe per veten, por nuk
eshte ajo qe me ben te dua njerez. Ndonjehere jam perkushtuar aq shume
per nje njeri sa kam harruar veten time. Une gjithmone jap, por e
verteta mbi te gjitha dua te marr. dhe kam mesuar qe sa me shume jep aq
me pak merr. Gezohem edhe me pak. Merzitem shume shpejt dhe me shume
sepse shpesh bota behet shume e vogel dhe e ngushte per mua qe te kaloj.
A e dini pse nuk jam perfekte ? Sepse ndoshta jo cdo veprim i imi
tregon natyren time te vertete. Para se te fal dike per diçka qe me ka
bere e bej te ndihet shume keq, Por kur fal dihet se nuk harroj kurr.
Kam mesuar qe bota rrotullohet por atehere kur ste behet me vone. Jam
kokeforte, kam nje karakter te veshtire dhe shume pak njerez arrijne te
me kuptojne. Kam falur gabime gati te pafalshme, kam provuar te
zevendesoj persona te pazevendesueshem dhe harruar persona te
paharrueshem. Kam reaguar edhe keq, jam zhgenjyer nga persona qe nuk e
prisja. Kam mbajtur dike ne krahe per ta mbrojtur, jam bere shok deri ne
perjetesi. Kam qeshur kur nuk ka qene e nevojshme. Me donin dhe nuk kam
mundur tia kthe me te njejten monedhe. Kam bertitur e kam kercyer per
shume gezime. Kam jetuar me dashurine dhe kam bere premtime te perjetshme, por me eshte djegur zemra shpesh here. Kam
qare duke degjuar muzike ose duke pare nje foto. Kam telefonuar vetem
per te degjuar nje ze ♥♥♥ . Kam mesuar se lotet te ndimohjne te rritesh,
se kujtimet nuk fshihen kurre, qe fjalet e hedhura ne ere te lendojne.
Kam mesuar se dashuria e vertete nuk vdes kurr jan personat qe
dorezohen. Une jam serish e dashuruar pas nje buzeqeshje. Serish kam
besuar se do vdes nga dashuria dhe kam pasur frike se mos humb dike qe
gjithsesi e kisha humbur, Por kam mbijetuar, Dhe jetoj akoma. Per njerez
dikur do te kisha dhene dhe jeten Por tani e kam kuptuar qe do kisha
bere nje budallek!♥