Sabit Abdyli



Sabit Abdyli është mërgimtarë shqiptar që jeton dhe krijon në Zelandën e Re. Shkruan poezi dhe prozë. Për këtë shkrim ne po zgjedhim një cikël poezishë kushtuar Kosovës.

NËNTORI I TRETË

　

Eja Nëntor

eja!

Shtruar ta kem

rrugën:

me gurë stralli,

me gjak të kristaltë

me dhembjet tona deri në asht.

　

Auckland, 2007

KOSOVË

　

Tokë e lulëkuqeve.

Me mure të ndan.

Të goditën:

me hekur,

me zjarr...

Me drapër e çekiç:

të përçanë,

të helmuan,

të ndrydhën...

Gjë pa bë nuk lanë.

Krajlat me carë.

Tokë e Hasan Prishtinës,

Ademit,

Agimit...

E panënshtruar.

Guri e fortë.

Shkëmb.

Vullkan, lavë e valë.

Veshur me diell.

Shtegut bashkimit,

akullnajat shkrin.

　

Auckland, 2006

　

　

RREZON SHTET KOSOVA

　

Mbështetur në breg të Paqësorit

dielli më përcëllon

Nga thellësi e detit

Vala më freskon

　

Jehonë e valës detit

Oshëtin për liri

Tokë e lulëkuqeve

Feston Pavarësinë

　

Rrezon shtet Kosova

Lule në Evropë!

Qiellin tënd të përflakur

Me mall ta puth Kosovë!

　

Do t’ kthehem patjetër.

Me flakën e mallit,

Diellit të vendlindjes.

Shaluar mbi dallgë!

　

Ngutu valë e detit,

dallgës jepi valë!

Fishekzjarrët e Lirisë,

Shndrisin n’Dardanë!

　

Shekujt të thinjën,

shtrëngatës ballë për ballë.

Gjoks i Ademit hapur

Kosova ime e bardhë !

　

Shembull qëndrese

Qëndrinë, Zonjë e parë

Rrugë e lirisë,

Njëqind vjet e gjatë.

　

Rrezon shtet Kosova.

Buza më buzëqesh.

Lirinë tënde të pritur.

Ta puth nënë Kosovë!

　

Auckland, shkurt 2008