Keto me mesoj Jeta... : Ndoshta erdhi koha te flas
pak per veten, u lodha duke vleresuar njerez qe nuk ja vlenin dhe gjera
qe mbaronin pa nisur mire... Qe e vogel u njoha me peripicite e jetes,
kjo ndoshta ishte dhe arsyeja e cila me beri ti shoh gjerat me nje sy me
kritik... E pranoj qe kam dhe une te meta dhe qe kam bere gabime...
Ama, kurre nuk I percmova si te tilla, sepse ishin pikerisht keto gjera
qe me lejuan dhe mesuan te jem kerkuese ndaj vetes dhe me mesuan
gjithashtu te dalloj te miren nga e keqja e te bardhen nga e zeza! Ne
jete mesova qe jo cdo gje eshte sic duket dhe se, jo gjithkush eshte sic
pretendon... Se lot I derdhur ishte nje force me shume, se cdo lot me
pastroi syte e me beri ti shoh gjerat me te qarta! Mesova ti them
"Lamtumire" te kaluares dhe ta mirpres te ardhmen, pa plane... gjerat ti
merja me sportivitet... Mesova se pas cdo zhgenjimi, zgjidhja me zgjuar
nuk ishte te mbyllesha ne dhome dhe te qaja me ore te tera, por duhej
te ngrihesha te mblidhja veten e te vazhdoja perpara! Mesova ne jete qe,
njerezit ashu sic vine nje dite ikin, mesova se cdo kujtim I bukur
duhej ruajtur dhe kujtuar si I tille, nuk duhej urryer... se cdo kujtim I
hidhur duhej mare si mesim! Mesova te
dhe atehere kur nuk isha e lumtur, dhe se nuk duhej te me shihte kush
piken e lotit ne sy per 2 arsye : lendoja ata qe me donin dhe gezoja ata
qe me urrenin! E falenderoj jeten per peripicite qe me dha, sepse fale
tyre kuptova qe.. e keqja me e madhe te vjen nga ata qe ju ke hap
zemren, nga ata qe pretendojne se te duan dhe njerezit e tu
me te afert, se ne jete eshte vec dikush qe te do e te prano ashu sic
je... familja jote! Mesova se kurre nuk duhet ti shkosh askujt mbrapa,
se ne momentin qe njerezit e shofin qe nuk je duke I kerkuar... vijne
vet... te lusin, te qurraviten, te kerkojne te falur ! Ne jete, shume
personave ju dhashe rastin te vinin te me plasnin ne fytyre ato qe
thonin neper telefone ose neper te ashtu-quajturat shkrime, se kjo
tregon qe nuk kane karakter te majtueshem per tu perballur, qe nuk jane
si ju duket vetja... qe duhet te shpreh keqardhje per ta! Qe dhe kur
goditen, e bene pas shpatullave te mia, se perpara nuk mundnin dot.. Ju
falenderoj gjithsesi sepse, me ndihmuat te gjej vetvlersimin qe se kisha
dhe te ndihesha krenare per veten... Keto e shume te tjera me tregoi
jeta... ndoshta eshte fillimi I "te mesuarit" tim.. por qe, pa
meshirshem mu desh ti fiksoja... e ti jepja kurajo vetes per nje jete me
te mire... ose, jo aq te veshtire sa e kisha njohur deri tani...!!
pak per veten, u lodha duke vleresuar njerez qe nuk ja vlenin dhe gjera
qe mbaronin pa nisur mire... Qe e vogel u njoha me peripicite e jetes,
kjo ndoshta ishte dhe arsyeja e cila me beri ti shoh gjerat me nje sy me
kritik... E pranoj qe kam dhe une te meta dhe qe kam bere gabime...
Ama, kurre nuk I percmova si te tilla, sepse ishin pikerisht keto gjera
qe me lejuan dhe mesuan te jem kerkuese ndaj vetes dhe me mesuan
gjithashtu te dalloj te miren nga e keqja e te bardhen nga e zeza! Ne
jete mesova qe jo cdo gje eshte sic duket dhe se, jo gjithkush eshte sic
pretendon... Se lot I derdhur ishte nje force me shume, se cdo lot me
pastroi syte e me beri ti shoh gjerat me te qarta! Mesova ti them
"Lamtumire" te kaluares dhe ta mirpres te ardhmen, pa plane... gjerat ti
merja me sportivitet... Mesova se pas cdo zhgenjimi, zgjidhja me zgjuar
nuk ishte te mbyllesha ne dhome dhe te qaja me ore te tera, por duhej
te ngrihesha te mblidhja veten e te vazhdoja perpara! Mesova ne jete qe,
njerezit ashu sic vine nje dite ikin, mesova se cdo kujtim I bukur
duhej ruajtur dhe kujtuar si I tille, nuk duhej urryer... se cdo kujtim I
hidhur duhej mare si mesim! Mesova te
dhe atehere kur nuk isha e lumtur, dhe se nuk duhej te me shihte kush
piken e lotit ne sy per 2 arsye : lendoja ata qe me donin dhe gezoja ata
qe me urrenin! E falenderoj jeten per peripicite qe me dha, sepse fale
tyre kuptova qe.. e keqja me e madhe te vjen nga ata qe ju ke hap
zemren, nga ata qe pretendojne se te duan dhe njerezit e tu
me te afert, se ne jete eshte vec dikush qe te do e te prano ashu sic
je... familja jote! Mesova se kurre nuk duhet ti shkosh askujt mbrapa,
se ne momentin qe njerezit e shofin qe nuk je duke I kerkuar... vijne
vet... te lusin, te qurraviten, te kerkojne te falur ! Ne jete, shume
personave ju dhashe rastin te vinin te me plasnin ne fytyre ato qe
thonin neper telefone ose neper te ashtu-quajturat shkrime, se kjo
tregon qe nuk kane karakter te majtueshem per tu perballur, qe nuk jane
si ju duket vetja... qe duhet te shpreh keqardhje per ta! Qe dhe kur
goditen, e bene pas shpatullave te mia, se perpara nuk mundnin dot.. Ju
falenderoj gjithsesi sepse, me ndihmuat te gjej vetvlersimin qe se kisha
dhe te ndihesha krenare per veten... Keto e shume te tjera me tregoi
jeta... ndoshta eshte fillimi I "te mesuarit" tim.. por qe, pa
meshirshem mu desh ti fiksoja... e ti jepja kurajo vetes per nje jete me
te mire... ose, jo aq te veshtire sa e kisha njohur deri tani...!!