Jetonte para shumë kohësh ,në një qytet të vogël një burrë i vjetër , i verbër , që nuk dëgjonte , këmbët dhe duart i dridheshin ...
Kur ulej në tryezë duart i dridheshin dhe luga me supë i derdhej në mbulesën e tavolinës, ndonjëherë i derdhej edhe nga goja .
Nusja e djalit ishte shumë e lodhur me të , po ashtu edhe i biri .
Ata vendosën që i vjetri mos të ulej dhe të hante më me ta në tavolinë .
Plaku i gjorë duhej të ulej në një cep tjetër të shtëpisë dhe të hante i vetmuar supën e tij me një tas balte .
Një ditë me duart që i dridheshin ai theu tasin e supës .Tasi u nda në copa të vogla .
Nusja e djalit reagoi shumë keq duke i bërtitur dhe ofenduar ..
Plaku i gjorë nuk tha asgjë , psherëtiu dhe u përkul .
Ditën tjetër i blenë një tas druri dhe i thanë : Ruaje me kujdes!
Në mbrëmje nusja dhe djali i plakut panë birin e tyre që luante duke mbledhur copat e tasit .
Cfarë po bën aty ? - i thotë i ati .
Po mbledh copat e tasit , ti ngjis për të ushqyer ty dhe mamin kur të rritem .
Nusja dhe djali u panë në sy dhe nisën të qajnë .Që nga ajo ditë ata e morën sërish plakun në tavolinë dhe e trajtuan mirë .

shum e bukur kjo histori tpakten djali ka ber qe prinderit e tij te reflektojn per sjelljet e tyre