Vazhdoj te te veshtroj e qete.Rreth e rrotull teje toka ka marre ngjyren e kadifenjte.Ti ke rrezuar shume, teper shume gjethe.Shpeshhere kam pyetur veten pse gjethet e tua kane ngjyren e kadifenje por smunda kurre te gjej nje pergjigje.Me vone, me kalimin e viteve kuptova se ishin te vetmet lote te tute qe ti leshoje ne mungese te fuqive per te ecur perpara.Ti vazhdoje te qendroje e vetme, e pa prekur, pa folur dhe duke u munduar te mos zhgenjeje veten ne cdo rreze drite.Ti sje njelloj si shoqet e tua.Ti gjithmone ja ke dale mbane vetem.Tek ty shoh te zbatuar deri ne perfeksion shprehjen se gjithkush qe ne momentin e pare qe vjen ne jete eshte vetem.Te vetmit miq te tute jane dielli qe cdo mengjes te dhuron shume rreze te arta, dhe hena qe te ledhaton gjethet dhe ne netet me re dhe ere.Ti vazhdon te rrethohesh me shume peme te tjera por asnjehere ske mundur te jepesh plotesisht ne gjithcka qe ben me to.Shpeshhere ndien ne zemer qe ti si perket ketij ambienti qe te rrethon, ne te vertete ti sperket askund. por pavarsisht nga kjo ti vazhdon te germosh me thonj cdo centimeter toke per te shtrire rrenjet e tua.Shume peme te tjera jane perpjekur te te afrohen por ti ke vendosur se deget e tyre sishin aq te gjata sa te arrinin te treteshin ne perqafim deget e tua.Ti gjithmone i ke besuar zemres tende dhe pse gjithmone ka qene e para qe te ka tradhetuar.Megjithate ti asnjehere sje rrezuar pavaresisht disfatave qe jeta te ka rezervuar perpara.Ti perseri i ke ringjallur deget dhe gjethet e tua pavaresisht nga sa i forte dhe i eger ka qene dimri qe ke pasur perpara.Por sot shoh qe jane shtuar gjethet e rena te tua. Shume larg teje qendronte pema nene,Ajo vazhdonte te qendronte ne heshtje por krenare sepse kishte nxjerre ne jete dike qe se trembnin vuajtjet dhe lotet.Fillova te mendoja pse asnjehere ti spranoje ne syte e saj se vuaje, se skishe me lot per te qare rrugen tende. Si neser,shume vite me perpara, ti leshove rrenjen e pare.Por askujt si duket e rendesishme kjo.Ndoshta sepse ti ske mundur te lulezosh si shume shoqe te tua.Ti ske mundur te sjellesh ne drite dicka per te cilen te mbahesh mend.I vetmi person qe po ben gati krahet te te perqafoje eshte pema nene.Ajo eshte i vetmi person qe si intereson se cke mundur te besh per tu mbajtur mend.Per te ti ke nje rendesi te vecante sepse je kopja e saj.Ajo eshte e afte dhe te te thoje se sa gjethe ke ti ne deget e tua.Dhe pse larg teje dhe ne mohimin tend per ti treguar ajo di gjithcka rreth teje.Di sa here te perkeledhelin rrezet e diellit, di sa here ti ke mbyllur syte ne perpjekje per te mbijetuar.Ne ato momente ka qene e vetmja gje qe ka frenuar eren te fryje rrotull teje ne friken e rrezimit te gjetheve te tua.Eshte perpjekur ti bej balle dhe tufanit me te rrezikshem vetem e vetem qe ti te mos kishe te ftohte.Por shoh qe me kalimin e viteve dhe ajo ka rene ne mendime.Kerkon te gjej arsyet pse pjella e saj vazhdon te qendroje e vetme.Kerkon tek vetja cdo gje te gabuar qe ka bere, ne friken e tmerrshme se mos do jesh ti vogelushe qe po paguan gjithcka ne vend te saj.Gjethet e saj kane filluar te zverdhen nga dhimbja por ty asnjehere ste thote cndien.Gjithmone te tregon pjesen e saj me te gjelbert me shpresen se ne kete menyre do te te japi kurajo.
Dhe ne te vertete ka meriten kryesore ne faktin qe ti vazhdon te lulezosh akoma duke u perpjekur ti falesh tokes dhe shume gjelberim dhe lumturi.
Te dyja e dime se dhe pas dimrit me me acar vjen serish behari.E dime qe ti do celesh perseri dhe gjethet e tua do marrin ngjyren e tyre naturale.
Por kur te shoh keshtu, pa gjethe, me token ne ngjyren e kalbur, me hyn tmerri se ti sdo mund ti gjesh kurajon dhe forcat e nevojshme per ti dale perballe ketij dimri.E di qe ti ke shume nevoje te mbyllesh syte, te flesh, te harrosh gjithcka, te qetesohesh por une smund te kaloj rruges dhe te mos shoh egzistencen tende.Dhe pse e rrudhur dhe e plakur ne shpirt ti duhet tja dalesh mbane.Te pakten per hir te diellit qe po te buzeqesh dhe per hir te nenes tende qe po tund deget e saj me shpresen se vetem ne kete menyre dote mund te te fali gjelberimin qe te duhet te per te jetuar.
Ti do behesh e forte dhe do rezistosh...

ikin akrepat e ores si pa u kuptu...rrij edhe mendoj madje edhe qaj derisa flas por harrova se aty ne dhom ishte vllai i vogel pasi un mendova se ate e kishte zen gjumi jo se ishte tu qa per fjalet qe thoja un.......eh mor visi,eh mor diti ju te dy duhet te mesoni qe ne rradh te par te knaqni veten tuaj shpirtin e mamit e mos tlejoni tju mallkoj mami eh mopr visi mor ditu ju du shum po edhe ju mos u boni fmi tkqin j sduhet ta lendojm mamin me gabimet tona sduhet tbejm gabime se do merzisnim mamin me shum...sduhet tbehni cuna ytkqinj eh mor visi eh mor diti pse silleni ne ket menyr a mor ba si ike aq shpejt ti askush smna don askush sna perfill e mallkoj 12 korrikun e mallkoj o ba diten qe ti vdiqe e mallkoj o ba diten qe lindi ajo *** e mallkoj o ba e mallkoj sepse para kohe ne tok te coj e mallkoj o ba diten qe ike ti e mallkoj o ba seppse mami shum esht merzitur e mallkoj o ba se mami harron ndonjeher deren hapur duke trpritur....harrova se ai ishte nmdhom vetem kur pash syt e tij me lot e afrova e puha e i thash mfal esht gabimi diti qe flas kshu falem sepse jam nervoze e skuptoj se cthem,......

bukur shume