Çfarë ndodh realisht në një zonë të largët në veri të Nevadës?

Për shumë vite me radhë, kanë vazhduar spekulimet në lidhje me atë që ndodh realisht në një zonë të largët të shkretëtirës së Nevadës. Duket disi e çuditshme që një hapësirë kaq e madhe toke mund të përdoret për t'i fshehur diçka publikut, por duket thuajse e sigurtë se diçka është duke ndodhur, të cilën publiku nuk duhet ta dijë.

Sipas linjës zyrtare, kjo hapësirë shërben për teste ushtarake. I vetmi informacion që kemi është gjeografik - dimë që ndodhet në veri të Las Vegasit. Përtej kësaj, hyjmë në një rrjet të tërë mbështjellash dhe komploti.

Pak njerëz e dinë se çfarë ndodh vërtetë. E ndarë përmes një zone ndalim-fluturimi, është krejt e pamundur që të marrësh informacion të besueshëm. Ushtria përdor masa ndoshta edhe të tepruara për të parandaluar çdo përpjekje për të hyrë. Nëse kjo është një hapësirë ushtarake për qitje, atëherë kjo është e justifikueshme, por gjithsesi ndalimi i hyrjes ngjan shumë i rreptë, për të thënë më të paktën. Zona është e rrethuar me gardh, ky i fundit monitorohet nga qindra kamera me qark të mbyllur, i denjë për t'u quajtur një Mur Berlini i kohëve moderne.

Shenjat në afërsi paralajmërojnë se forca vdekjeprurëse dhe dhuna janë të lejueshme ndaj atyre që tentojnë të futen. Rrugët përreth zonës ruhen nga automjete të bardhë me targa të qeverisë. Brenda tyre ka njerëz me uniforma të zeza dhe të armatosur rëndë. Për më tepër, rrugët janë të mbushura me sensorë lëvizjesh, të cilët transmetojnë edhe lëvizjen më të vogël në rrugë. Të gjithë këto masa nuk duket se flasin për një hapësirë të përdorur thjeshtë për qitje.

Dhe ne thjeshtë nuk e dimë se çfarë ndodh aty brenda, pasi askush nuk ka hyrë. Ajo që dimë, është se bëhet fjalë për një bazë shumë të madhe ajrore, e cila nuk është e rregjistruar në asnjë hartë. Disa eksplorues të guximshëm kanë rrezikuar jetën, duke e fotografuar nga kodrat aty pranë, kështu që ne kemi prova fotografike të ekzistencës së fushës së avionëve.

Sipas njërës prej teorive, kjo zonë është një qendër kërkimore për investigimin e UFO-ve dhe për prodhimin e të famshmëve helikopterë të zinj. Sigurisht, UFO-t duhet të dërgohen diku për investigime, përshembull pas ndonjë rasti si ai i Rosuell. Sigurisht, qeveria amerikane mund të jetë gjithashtu, duke u përpjekur të prodhojë teknologjinë që ka mundur të kopjojë pak e nga pak prej mjeteve ajrore të jashtëtokësorëve.

Cinikët mund të hedhin ujë të ftohtë në çështjen e UFO-ve, por realiteti i helikopterëve të zinj është i padiskutueshëm. Armët më vdekjeprurëse të qeverisë amerikane janë mbajtur, për një kohë të gjatë, të fshehura nga vështrimi i armiqve potencialë. Cilado qoftë arsyeja e prodhimit të helikopterëve ogurzinj, është tashmë e qartë se, publiku mbahet qëllimisht i painformuar në lidhje me këtë çështje.

Një mundësi edhe më trazuese, është ajo që ndoshta në këtë zonë po ruhet një formë jete jashtëtokësorësh, të cilët janë gjetur në mjetet e trye të transportit. Kush e di se çfarë ndodhi me trupat e jashtëtokësorëve pas Rosuellit?

Nëse është kështu, atëherë autoritetet duket se qëndrojnë ulur mbi një minë me sahat. Vetë fakti që jashtëtokësorët kanë arritur të vijnë në Tokë tregon se, teknologjia e tyre është shumë më superiore se e jona. Gjë e cila tregon se ne nuk mund të presim që ata të jenë përjetësisht të nënshtruar.

Kush e di sa kohë do të kalojë, përpara se sekreti i Zonës 51 të zbulohet për ne, teksa alienët do të dalin nga hapësira e tyre e kufizuar? Nuk ka asnjë dyshim që atje ka diçka, të cilën ne nuk duhet ta dimë. Të gjithë variantet të kallin datën.


Rruga për në Zonën 51



Zona 51. Është institucioni më i famshëm ushtarak në botë që zyrtarisht nuk ekziston. Në qoftë se do të ekzistonte, ai do të gjendet rreth 100 milje jashtë Las Vegas në shkretëtirën e Nevadës, mbërthyer midis një baze të forcave ajrore dhe një vendi testimesh bërthamorë tashmë të braktisur.

Qeveria amerikane nuk pranon të flasë. Nuk mund të afrohesh me makinë pranë kësaj zone dhe deri kohët e fundit, hapësira ajrore mbi të ishte e kufizuar - deri në hapësirën jashtë atmosferës. Çdo përmendje e Zonës 51 redaktohet nga dokumentet zyrtare, madje edhe ato që janë deklasifikuar prej dekadash tashmë.

Ajo që ka bërë Grali i Shenjtë për ata që merren me teori konspirative, me UFOlogët që thonë se ndërtohen mjete kundër disqeve fluturues dhe se Pentagoni mban qenieve jashtëtokësore të ruajtura në gjendje të ngrirë. Një legjendë urbane thotë se Zona 51 është e lidhur nga tunelet nëntokësore dhe trena me objektet e tjera sekrete nëpër Amerikë.

Në vitin 2001, Katie Couric tha se 7 përqind e amerikanëve kanë dyshime mbi uljen në Hënë - ata mendojnë se filmimet janë realizuar në shkretëtirën e Nevadas. Miliona fansa të X-Files besojnë se vërtetë mund të jetë "atje", por më shumë të ngjarë ka që të jetë fshehur brenda hangarëve të Zonës 51 - ndërtesa që, edhe pse konfirmohen nga Google Earth, qeveria refuzon t'i pranojë.

Problemi është se mitet e Zonës 51 janë të vështirë për t'u diskutuar në qoftë se askush nuk mund të flasë për atë që ka ndodhur atje. E pra, tani, për herë të parë, dikush është i gatshëm për të folur - në fakt, janë pesë burra, dhe tregimet e tyre rivalizojnë edhe thashethemet më të egra. Kolonel Hugh "Slip" Slater, 87 vjeç, ishte komandant i bazës së Zonës 51 në 1960.

Edward Lovick, 90, kaloi tre dekada duke bërë testime me radarë të disa prej avionëve më të famshëm në botë (përfshirë U-2, A-12 dhe F-117). Kenneth Collins, 80 vjeç, një pilot eksperimental testimesh të CIA-s, ka marrë medaljen e Yllit të Argjendtë. Thornton "T.D." Barnes, 72, ishte një inxhinier projektimesh në Zonën 51 dhe Harry Martin, 77 vjeç, ishte një nga njerëzit përgjegjës për furnizimin me gjysmë milion gallonë në muaj të avinëve spiunë. Këtu janë disa nga tregimet e tyre më të mira.

Në 24 maj 1963, Collins fluturoi jashtë hapësirës së kufizuar të Zonës 51 në një avion spiun super të fshehtë me emrin e koduar OXCART, i ndërtuar në Lockheed Aircraft Corporation. Ai po fluturonte mbi Utah kur avioni nisi të lëkundet, më pas të rrokulliset dhe të shkojë drejt gremisjes.

Pothuajse 46 vjet më vonë, në fundin e vjeshtës së vitit 2008, i ulur në një kafene në Luginën San Fernando, Collins e ka kujtuar atë ditë me të njëjtën qartësi që kërkon një rrezik ndaj sigurisë kombëtare: "Tre vetë erdhën me makinë në drejtimin tim në një stacion. Pashë se prapa makinës së tyre kishin tendën e avionit. Më ofruan që të më çojnë tek avioni im".

Deri në atë moment, asnjë civil me një leje për objekte të sigurisë dhe fshehtësisë së lartë nuk i kish hedhur sytë në avionin që do të drejtonte në fluturim Collinsi. "U thashë që të mos i afroheshin avionit. U thashë që ai kishte një armë bërthamore në bord". Historia i shkonte shumë për shtat sfondit të Luftës së Ftohtë të atyre kohërave, pasi në Nevada kryheshin shumë teste bërthamore.

Të trembur, dy burrat e çuan me makinë Collinsin drejt patrullës vendase të autostradës. CIA e maskoi menjëherë aksidentin, duke thënë se bëhej fjalë për rrëzimin e një avioni F-105 të Forcave Ajrore dhe po në këtë mënyrë ajo ngjarje është e regjistruar edhe sot e kësaj dite në regjistrat zyrtarë.

Sa për ata që shkuan me makinë ta marrin, ata u gjetën se ku jetonin dhe iu kërkua që të firmosnin dokumente moszbulimi që lidheshin me sigurinë kombëtare. Sa për marrjen në pyetje të vetë Collinsit, CIA i kërkoi pilotit të dekoruar që të merrte serumin e të vërtetës. "Ata donin që të shihnin nëse kishte diçka që unë kisha harruar në ngjarjet që ndodhën në prag të aksidentit". Përvoja me Sodium-Pentothal shkoi pa asnjë problem, përveç reagimit të bashkëshortes së tij, Jane.

"Të dielën vonë, tre agjentë të CIA-s më shoqëruan për në shtëpi. Njëri ngiste makinën time; dy të tjerët më futën brenda dhe më ulën në sedilje. Isha në gjendje të marrë për shkak të ilaçeve që kisha pirë. I dhanë Jane çelësat e makinës dhe u larguan pa thënë asnjë fjalë". I vetmi konkluzion që ajo mund të nxirrte ishte që i shoqi kishte dalë dhe ishte dehur diku. "O zot sa e zemëruar që ishte", thotë Collins duke buzëqeshur.

Në kohën e aksidentit të Collins, pilotë të CIA-s kishin fluturuar avionë spiunë brenda dhe përreth Zonës 51 për tetë vjet me radhë, me misionin ekspres të sigurimit të të dhënave të shërbimit të fshehtë për të parandaluar një luftë bërthamore. Mbledhja e informacioneve nga ajri ishte një pjesë e rëndësishme e përpjekjeve të CIA-s, ndërkohë që pjesa tjetër e Amerikës ndërtonte bunkerë e vendstrehime dhe shpresonte për më të mirën.

"Nuk është quajtur gjithmonë Zona 51", thotë Lovick, fizikani që zhvilloi teknologjinë Stealth. Shefi i tij, projektuesi legjendar i avionëve Clarence L. Kelly Johnson, e quante vendin "Ferma e Parajsës" për të joshur njerëzit që të linin familjet e tyre dhe të vinin e të vendoseshin në shkretëtirën e Nevadës në emër të shkencës dhe të luftës kundër perandorisë së të keqes. "Piloti testues Tony Levier e gjeti vendin duke fluturuar mbi të", thotë Lovick. "Ishte një shtrat liqeni i quajtur Groom lake, që u përzgjodh për testimet për arsye se ishte i shehtë dhe shumë larg çdo gjëje. U mbajt i fshehtë për arsye se CIA testonte aty avionët U-2".

Kur francezi Gary Powers u godit dhe u rrëzua mbi Sverdlovsk, Rusi, në vitin 1960, programi U-2 humbi fshehtësinë e tij. Por CIA i kish tashmë në punë në Zonën 51 Lovickun dhe rreth 200 shkencëtarë të tjerë, inxhinierë dhe pilotë, të cilët do t'ua hidhnin radarëve sovjetikë duke përdorur lartësinë, dinakërinë dhe shpejtësinë.

Koloneli Slater ishte njëri prej gjashtë pilotëve që fluturuan në misionet OXCART gjatë Luftës së Vietnamit. Duke shijuar një sanduiç në restorantin kuban "Bahama Breeze" pranë Las Vegasit, ai thotë: "Unë isha rekrutuar për Zonën, pasi kisha punuar në Skuadronin e Fshehtë Macja e Zezë të CIA-s, i cili fluturoi në misione me avionë U-2 mbi territorin e Kinës. Pas kësaj, mua më thanë, 'Ju duhet të vini në Nevada dhe të punoni për diçka interesante që po bëjmë atje".

Edhe pse Slater e konsideron veten një pilot luftarak në zemër - ai fluturoi 84 misione në Luftën e Dytë Botërore - mundësia për të punuar në Zonën 51 ishte e pamundur për t'u injoruar. "Kur mësova për këtë avionin March-3 i quajtur OXCART, kjo ishte diçka krejtësisht intriguese për mua - kjo ide e fluturimit tri herë më shpejtë se shpejtësia e zërit!

Askush nuk dinte asgjë në lidhje me programin. Pyeta gruan time, Barbara, nëse ajo dëshironte të shkonte në Las Vegas dhe ajo tha po. Dhe unë thashë: 'Ti nuk do të më shohësh, përveçse në fundjavë", dhe ajo tha, "Për mua është mirë fare!" Tek kujton këtë, Slater qesh me gjithë zemër. Edhe Barbara qesh gjithashtu. Të martuar për 63 vjet, të dy rrallë i sheh veç e veç sot.

"Një vit më parë nuk mund të të thoja asgjë nga këto", thotë Slater. "Ndërsa tani nuk mund të t'i them me shpejtësinë e duhur". Kjo sepse në vitin 2007, CIA nisi deklasifikimin e programit 50-vjeçar OXCART. Sot ka një luftë të vërtetë në kërkim të dëshmitarëve që do të plotësonin boshllëkun e informacionit.

Vetëm shumë pak prej aktorëve origjinalë kanë mbetur. Edhe dy të tjerë na bashkohen mua dhe Slaterit për drekë: Barnes, një ish-inxhinier projektesh specialë në Zonën 51 bashkë me të shoqen Doris; dhe Martin, një prej atyre që mbikëqyrnin karburantin me përzierje speciale për projektin OXCART (karburanti normal shpërthen në lartësi, temperatura dhe shpejtësi shumë të larta), bashkë me bashkëshorten, Mary.

Për arsye se u është dashur të ruajnë fshehtësinë për dekada të tëra, edhe bashkëshortet e tyre janë të tronditura dhe të befasuara për shumë prej rrëfimeve të tyre të fshehta.

Barnes ishte martuar në moshën 17-vjeçare (Doris ishte 16). Për të mbështetur gruan e tij, ai u bë një magjistar elektronike, blente televizorë të prishur, i ndreqte dhe i rishiste për pesëfishin e çmimit fillestar. Ai shkoi nga një jetë në varfëri të hidhur në një fermë me lypës rrugëve të Teksasit, në blerësin e një shtëpie ëndrrash për nusen e tij të re, që para se të mbushin moshën për të votuar.

Si një ushtar i Luftës Koreane, Barnes tregoi një zotësi të çuditshme për sistemet e radarëve dhe të raketave Nike, që e bëri atë një objektiv kryesor për rekrutimin nga CIA - gjë që ndodhi kur ai ishte 22 vjeç. Në moshën 30-vjeçare ai kish në duar sekrete bërthamorë.

"Agjencia merrte njerëz që ishin më të mirët e një fushe të caktuar dhe na vuri së bashku për programet në Zonën 51", thotë Barnes. Si një masë paraprake të sigurisë, ai nuk mund të zbulonte emrin e tij të lindjes - përdorte pseudonimin Vetëtima. Të gjithë punonjësit udhëtonin me makina të veçanta, helikopterë dhe aeroplanë. Barnes dhe grupi i tij nuk flisnin me askënd. "Grupi ynë i projekteve të veçantë ishte ekipi më i fshehtë që nga koha e Projektit Manhattan", thotë ai.

Specialiteti i Harry Martin ishte karburanti. I përzgjedhur prej CIA-s kur ishte në Forcën Ajrore, ai iu nënshtrua testeve rigorozë psikologjikë dhe fizikë për të parë nëse ishte në lartësinë e detyrës. Kur kaloi, CIA e zhvendosi familjen e tij në Nevada.

Për arsye se OXCART duhej të furnizohej në mënyrë të shpeshtë, CIA i mbante furnizimet në impiante të fshehtë përreth globit. Martin udhëtonte shpesh në këto baza për kontrolle të cilësisë. Ai tregon për përgatitjet për një mision super të fshehtë nga Zona 51 në Thule, Groenlandë. "Ime shoqe më pa me çizme arktiku dhe me një pallto shumë të trashë dhe ajo e dinte që nuk duhej të pyeste se ku po shkoja".

Pra, çfarë mund të thuhet për ato legjenda urbane - UFO të studiuar në fshehtësi, tunele të nëndheshme që lidhin objektet e fshehtë? Për dekada me radhë, njerëzit në Zonën 51 menduan se do t'i merrnin me vete në varr sekretet e tyre. Në kulmin e Luftës së Ftohtë, ato kultivonin anonimatin, ndërkohë që ndiqnin disa nga projektet më të fshehtë të vendit. Teoritë konspirative iu lanë imagjinatës popullore. Por kur flasim me Collins, Lovick, Slater, Barnes dhe Martin, është e qartë se shumica e folklorit nxitej nga fakte reale.

Sa për legjendat e studimit inxhinierik të disqeve fluturues, Barnes thotë: "Ne në fakt, studionim shumë një pjesë të madhe të teknologjive të huaja, duke përfshirë edhe avionët gjuajtës sovjetikë MiG, pikërisht në Zonën 51 - ndonëse MIG nuk kish formën e një disku fluturues.

Sa për zërat e tuneleve të nëndheshëm, edhe këto kanë lindur nga e vërteta. Barnes ka punuar në një program raketash bërthamore të quajtur NERVA, brenda sallave të nëndheshme në Jackass Flats, në Zonën 51. Tre impiante të brendshëm ishin të lidhur me hekurudha, por çdo gjë tjetër ishte nën tokë", thotë ai.

Dhe thelbi i konspiracionit të Zonës 51 - se Pentagoni mban atje anije kozmike aliene, që ata i fluturojnë rreth hapësirës ajrore të kufizuar, - rezulton se është mjaft i lehtë për ta demaskuar. Forma e OXCART ishte e paprecedentë, me serbatorin e madh e në formë disku, projektuar për të mbajtur sasi të mëdha karburanti.

Pilotët civilë që fluturojnë mbi Nevada shihnin lart dhe vëzhgonin serbatorin e OXCART që fluturonte me 2000 milje në orë. Trupi prej titani i avionit që lëvizte me shpejtësinë e plumbit reflektonte rrezet e diellit në një mënyrë të tillë që i bënte të gjithë të mendonin se ishte UFO.

Në total janë kryer 2850 fluturime testues të OXCART në kohën që në krye ishte Slater. "Janë shumë shfaqje UFO", thotë ai. Pilotët civilë ia raportonin Federatës së Aviacionit Civil dje kur zbrisnin në Kaliforni, ata takoheshin prej agjentëve të FBI që i bënin të firmosnin për të mos folur". Por jo të gjithë e mbajtën gojën mbyllur, prandaj erdhën duke u shtuar zërat për UFO. Këto shfaqje shkaktuar zemërim në Nevada dhe zonat përtej dhe detyruan Forcat Ajrore të hapnin projektin BLUE BOOK për të regjistruar çdo ankesë.

Përderisa vetëm pak zyrtarë të Forcave Ajrore kishin lejë dhe dijeni për OXCART shumë prej shfaqjeve të UFO-ve shkaktuan alarme të brendshme ushtarakë. Disa gjeneralë beesonin se rusët mund të dërgonin mjete të shpejtësisë së lartë mbi qiejtë amerikanë për të shkaktuar paranojë dhe panik të përhapur për pushtim prej alienëve.

Sot, zbulimet e BLUE BOOK ndodhen në një mal 37 metër kub me dosje në Arkivën Kombëtare - 74 000 faqe raporte. Por, nëse kërkon nuk gjen gjëkundi të përmendet OXCART apo Zona 51.

UFO mbi Zonen 51

Historia me e famshme dhe e vertetuar e UFO-ve ne SHBA. Deshmite rreth Zones 51 dhe jashtetokesorit te fshehur nga ushtria amerikane

Jashtetokesoret kane qene gjithnje ne qender te vemendjes se njerezve qe prej antikitetit te larget kur me dhjetera fise mendonin se paraardhesit e tyre kishin ardhur ne Toke nga nje planet tjeter. Me kalimin e viteve ky mendim u zbeh ne menyre te perkohshme sidomos gjate mesjetes per tu ringjallur me ardhjen e shekullit XX.

Deri me sot asnje shkencetar nuk ka mundur te kundershtoje ekzistencen e jashtetokesoreve madje shumica e tyre e kane perligjur nen logjiken matematikore teorine per ekzistencen e qenieve te arsyeshme jashte planetit tone.

Por dilema me e madhe e njeriut ka qene nese keto qenie kane arritur te na vizitojne ndonjehere. Shume teori jane ngritur ne lidhje me ceshtjen ne fjale e shume te tjera jane rrezuar. Mirepo Zona 51 mbetet gjithnje si me e plota dhe vertetimi i vetem i ufologeve per viziten e jashtetokesoreve ne jeten tone.

Zona 51 nuk eshte asgje me shume sesa nje baze ushtarake e Shteteve te Bashkuara te Amerikes dhe u hap per here te pare ne vitin 1942 ne menyre qe te permbushte nevojat e luftes. Megjithate prej atij viti kjo zone u mbulua nga nje perde misteri si per ate cka ajo permban ne vetvete edhe per funksionin e saj.

Ne vitin 1954 te gjitha zonat ushtarake ne Shtetet e Bashkuara te cilat ishin krijuar enkas per Luften e Dyte Boterore ose u mbyllen ose u kthyen ne muzeume per heroizmat e superfuqise pertej Atlantikut me perjashtim te njeres sekreti i se ciles ka ngritur dyshimet e shume studiuesve.

Ardhja e jashtetokesoreve

Ne vitin 1988 ne SHBA u perhap me shume shpejtesi nje gojedhene sipas se ciles ne Zonen 51 strehohen dy jashtetokesore te cilet jane zene rob gjate uljes se tyre ne toke.

Gojedhena nisi nga ish-komandanti ne bazen ne fjale Adam Spejs i cili vite pasi kishte perfunduar punen e tij udheheqese ne kete baze vendosi te tregoje te fshehten per te cilen Zona 51 nuk ra pre e reformes ne ushtrine amerikane.

Sipas tij ne vitin 1951 ushtare amerikane prane bazes ne shkretetiren e Nevades pane teksa ulej nje pjate fluturuese por gjate uljes pjata u perplas me nje dune rere e per kete arsye ajo u shemb ne shkretetire.

Menjehere me marrjen e ketij informacioni nga qendra e radareve ushtaret u nisen per ne vendngjarje ku pane nje fluturues te tipit sovjetik AZ-176 ne formen e nje pjate. Ne kete menyre mendimi i pare per ushtaret ishte se sovjetiket kishin arritur te futeshin ne territorin amerikan pa u vene re dhe madje i ishin afruar njeres prej qendrave me te rendesishme te kohes. Por pasi iu afruan objektit realiteti ndryshoi krejtesisht.

Ne vend te nje fluturuesi sovjetik ushtaret amerikane verejten nje pjate te cuditshme ajrore e cila nuk perputhej me asnje avion te kohes. Per kete arsye ata shpejtuan te hapnin deren e fluturueses per te kapur ate cka deri ne ate cast mendonin se ishte nje spiun sovjetik. Ne vend te komunisteve pertej Atlantikut ne kabinen e fluturimit te avionit ishin ulur dy qenie te vecanta te cilat habiten ushtaret.

Pamja e ketyre qenieve do te perdorej me vone nga filmat amerikane per te saktesuar shembelltyren e nje jashtetokesori si edhe pjata fluturuese do te kthehej ne simbolin e mjeteve te fluturimit te banoreve te planeteve te tjere.

Pyetja qe me lindi ne ato caste ndash shpjegon gjate nje interviste te mevonshme Spejsi - ishte nese kam te bej me kloune apo ndonje farse per te dalluar gatishmerine. Sipas tij krijesat qe ndodheshin ne pjaten fluturuese ne radhe te pare nuk kishin lekure por ishin te mbuluara nga nje lloj lende ne formen e gjelit.

Kjo i habiti ushtaret amerikane te cilet menjehere renden te therrisnin ndihme te koleget e tyre ne baze. Te demtuara rende dy krijesat e kapura ne shkretetiren e Nevades iu nenshtruan nje kurimi nga mjeke me mjaft emer sipas Spejsit. Ata u transferuan ne bazen tone dhe prej asaj dite gjithcka ndryshoi.

Personeli u shkurtua dhe ne Zonen 51 u mbajten vetem deshmitaret okulare te ngjarjes si edhe u thirren shkencetare te njohur per te pare nga afer fenomenin e rralle ndash tha per kanalin Fox ne vitin 1995 Adam Spejsi. Ne fakt nje nga dy jashtetokesoret se per mua nuk ka dyshim qe ata ishin jashtetokesore u sherua dhe deri ne vitin 1976 ata ishin mjaft mire me shendet ndersa tjetri nuk arriti te mbijetonte.

Sipas Spejsit keto dy krijesa ishin mjaft te zgjuara dhe me ane te teknikave femijerore arriten te komunikonin me gjuhen e trupit. Per kete arsye u pagezuan. Ai qe mbeti mori emrin Viktor. Ne vitin 1996 gazetari Endriu Grejs tha se kishte edhe nje video me nje bashkebisedim me Viktorin te cilin e paraqiti ne emisionin special te nje prej kanaleve me te ndjekura ne SHBA Fox.

Interviste me Viktorin

Grejs paraqiti videon ne ekranin e vogel duke marre reagime nga me te ndryshmet prej asaj dite. Ne nje sondazh te zhvilluar kater dite me vone 65 per qind e te pyeturve nuk e besonte se dicka e tille mund te ishte e vertete por gjashte muaj pas publikimit te videos 49 per qind e amerikaneve besonin ne vertetesine e saj kundrejt 42 per qind mosbesuesish. Videoja tregonte jashtetokesorin ne nje dhome pyetjesh.

Ajo zgjat afersisht dy minuta e 55 sekonda dhe permban shkronjat DNI/27 ne pjesen e poshtme te ekranit nderkohe qe ne cep te tij eshte nje ore qe po mat kohen prej ores 04001815 deri ne 04031225. Nje qenie e cuditshme qe u permbahet pershkrimeve te Spejsit eshte i ulur ne nje tavoline te rrumbullaket.

Ne kete video dhoma eshte e mbuluar nga nje shtrese qe i perngjan nje xhami te cilen Grejsi shpjegon se eshte nje zone bio-mbrojtese e cila ndalon mikrobet dhe viruset te futen ne dhome. Ne kete dhome duken dy ekrane televizive te cilat jane te lidhura me nje kabllo qe perfundon rreth kokes se Viktorit.

Sipas Grejsit nje oficer i bazes po perpiqet te komunikoje me Viktorin ne menyre telepatike. Ne disa caste ky oficer duket ne cep te ekranit nderkohe qe eshte i veshur me rroba te bardha dhe i izoluar nga mjedisi rrethues ndoshta per te mos transmetuar mikrobet ne siperfaqen xhelatine te jashtetokesorit.

Diku nga mesi i ketij filmimi te shkurter jashtetokesori peson disa dritherima te cilat mendohet te jene spazma. Oficeri therret menjehere dy mjeke te cilet te veshur ne te bardha dhe dukshem te dezinfektuar duhen per te dhene ndihmen e pare. Videoja perfundon me perpjekjet e mjekeve per te mbajtur gjalle kete krijese.

Nderkohe qe vazhdohet te degjohen zera te cilat Grejsi thote se nuk jane transmetuar ne menyre qe te ruhet anonimati i personave qe ndodheshin ne kete video pra i mjekeve dhe i oficerit. Vertetesia e videos eshte pranuar nga shume specialiste te cilet u shpejtuan te kontrollonin nese kishim te benim me montazh apo jo.

Madje ne ndihme te ketij fakti kerkuesi Mikel Hesman thote se ardhja e Viktorit ne Toke perkon me nje raportim te Flotes Ushtarake te Afrikes se Jugut sipas se ciles nje objekt fluturues i paidentifikuar pershkonte Atlantikun nje dite perpara se te gjendej ne Nevada dhe gjysme dite te njejtin raportim beri edhe Flota Ushtarake Braziliane.

Kritikat

Menjehere pas publikimit te videos erdhen edhe reagimet e para kryesisht nga specialiste te ushtrise amerikane edhe nga publiku i thjeshte. Shume prej tyre mendojne se mund te degjohet zeri i Viktorit me kushtin e vetem qe te rritet pak shpejtesia e zerit ne video. Akoma me dyshues e ben kete fakt reagimi i Grejs i cili nuk pranoi ta vendose me nje shpejtesi me te madhe zerin.

Gjithsesi ata me pak skeptiketshpjegojne se ne kohen kur videoja eshte bere nuk kishte mundesi te ndodhte nje ndryshim i tille pasi nuk ishin mundesite teknike per zvogelim te shpejtesise se zerit.

Ushtria Amerikane nuk ka vendosur ende te hape per publikun bazen ushtarake te Zones 51 duke e izoluar ate nga pjesa tjeter e botes dhe per me shume duke shtuar misterin qe ajo permban.