LASGUSH PORADECI

Poradeci

Perëndim i vagëlluar mi Liqerin pa kufir
Po përhapet dal-nga-dale një pluhúrë si një hije.
Nëpër Mal e nër Lëndina shkrumb' i natës që po bije,
Duke sbritur që nga qjelli përmi fshat po bëhet fir...

E kudó krahin' e gjërë më s'po qit as pipëlim:
Në katund kërcet një portë...në Liqer heshtë një lopatë...
Një shqiponjë-e arratisur fluturon në Mal-të-Thatë...
Futet zemra djaloshare mun në fund të shpirtit t'im.

Tërë fisi, tërë jeta, ra... u dergj... e zuri gjumi...
Zotëroj më katër anë errësira...
Po tashi:
Dyke nisur udhëtimin mes-për-mes nër Shqipëri,
Drini plak e i përrallshëm po mburon prej Shëndaumi

Zemra

Bëj e ri mendohem,
Të mos t'afërohem,
Bën e ri mendohesh
Të mos m'afërohesh.

Dhe ri bëj e bëjnë
Mos të shkoj andejnë,
Dhe ri e bën bejnë
Mos të shkosh këtejnë.

Ha! tek bëj kështuzë,
Hop! të shoh këtuzë!
Ha! tek bën ashtuzë,
Hop! buzë-për-buzë.

Pa me puth një herë,
Pa të puth dy herë,
Pa më puth tri herë,
Të puth tridhjet herë,

Uf! moj zemrë-e mjerë...

Zemër-lule-e-verë,
Gas-e-vrer-përherë,
Zemër-kopsht-me-erë,
Zemëra-skëtere.

Gremina

Ti sot as qesh as qan,
Ri larg e qetë.
Në shpirtin t'ënd ti mban
Një faj për jetë.

Një dashuri me gas,
Siç fryri era,
E zure shpejt në ças,
E le përhera.

U ngrove-ashtu sa mund,
As shumë-as pakë,
S'të ndriu përdrejt në fund
E bardha flakë:



Durimi

Tashi me gas, tashi me lot,
Tashi dhe nj'herë,
Duro durimin si për-mot
E si përher.

Mendo mendimin zemërak,
Ndaj vjen të sjellë
Sa leu e zjeu e shfreu me gjak
Në zemër fellë;

Sa pati shkrirë aq ëmbëlsi
Dyke kënduar,
E vaj e zi e shkrumb e hi
Të pambaruar;

Dyke përflakur plot me gas,
Plot afsh të ndritur,
Një mall të math që më vjen pas,
Kujtim-zhuritur;

Vjen ku përplaset përmi dhé,
Nër ulërimë,
e greminuar si rrufe,

Kjo jeta ime;

Ku mban shtrëgatën me sa mund,
Dhe kësaj radhe,
E hapur krejt, gjer mu në fund,
Ah plag'e madhe;

Fund e gjehenë e ang i zi,
Jetë pas jete,
Yll-dashuri! Hon-lemeri
Që mbaj me vete!

Edhe mendoj mendim me lot,
Me përvëlime,
Duroj durim të mbushur plot
Me zemrën t'ime.

Më ndriu e griu e shkriu
Ah mua zjarri!
U mvarrësh un'i ziu
Mi buzë varri!

E nuk më dhemb aspak
Një vdekje-e gjallë,
Ndaj qava lot me gjak,
Si në përrallë;

Ndaj hoqa rëndë-ashtu,
Gjer në greminë,
Llaftarën që më zu
Për dashurinë;

Për dashurinë-o Zot,
Që shemb një burrë,
Që s'e pat ndjerë dot
Gruaja kurrë;

Që lind e ndritur krejt,
Bukuriplotë!
Me dritën drejt-për-drejt
Nga drita jote!

Që qesh e qan e zjen,
E s'jep të qetë,
E zjen e bren e shfren,
E s'vdes përjetë..

Llazar Sotir Gusho i njohur nën pseudonimin Lasgush Poradeci, lindi më 27 dhjetor të vitit 1899 në Pogradec, Shqipëri dhe vdiq më 12 nëntor të vitit 1987, poet dhe shkrimtar shqiptar.

Mbas mbarimit të shkollës fillore në Pogradec, i ati i Lasgushit që ishte patriot dhe arsimdashës e dërgoi në moshën 9-vjeçare për të vazhduar studimet në Liceun Rumun të Manastirit (Bitola). Me filllimin e Luftës së Parë Botërore Liceu u mbyll dhe ai u kthye në 1915 në Pogradec duke e lënë Liceun pambaruar. I jati që nuk e shihte dot të birin pa shkollë e dërgoi në Athinë, dhe ai regjistrohet në një Lice francez. Atje sëmuret nga mushkëritë dhe për dy vjet qëndron i shtruar në sanatoriumin "Sotiria". Përsëri nuk e mbaron liceun.Në vitin 1921 ai shkoi në Bukuresht (Rumani], për të vazhduar studimet e lëna përgjysëm. Duke qenë pa bursë dhe pa asnjë ndihmë, ai u detyrua të punonte dhe njëkohësisht të studionte. Në Bukuresht ai u lidh me lëvizjen atdhetare të kolonisë shqiptare, u miqësua me Asdrenin e atdhetarë të tjerë shqiptarë dhe u zgjodh edhe sekretar i përgjithshëm i Kolonisë. Në Rumani, duke dhënë provimet mori bacalaureatën në Silistra. Në verën e vitit 1924 Qeveria e Fan Nolit i dha bursë dhe ai regjistrohet në Universitetin e Gracit (Austri) në Universitetin Karol Francik dhe në 1934 përfundon studimet e larta në Grac (Austri) në Fakultetin e Filologjisë Romano-Gjermane dhe fiton titullin Doktor-Profesor. Në dallim nga poetët e Rilindjes, që megjithë origjinalitetin e tyre kishin tipare të përbashkëta, poetët e shquar të periudhës së Pavarësisë Noli, Fishta, Poradeci, Migjeni, janë krejtësisht të ndryshëm nga njëri-tjetri si nga formimi, nga prirja e tyre, ashtu edhe nga interesat e synimet.
Lasgush Poradeci e jetoi Rilindjen në periudhën e shpërthimit të kryengritjeve të mëdha për liri. Në veprën e këtij romantiku të fundit të letërsisë sonë jetoi shqetësimi atdhetar i mbrojtjes së kombit dhe të traditës së Rilindjes, ashtu sikurse edhe dëshira për triumfin e pikëpamjeve demokratike, shqetësimi për një emancipim të përgjithshëm kulturor e shpirtëror të shoqërisë shqiptare. Ai është nga lirikët tanë më të mëdhenj, i cili u shqua për sensibilitetin dhe ëmbëlsinë poetike me të cilën i këndoi Shqipërisë dhe dashurisë.


Shtatorja e Lasgush Poradecit
Në vitin 1933, u botua vëllimi i tij i parë "Vallja e yjeve", dhe më 1937, u botua vëllimi i dytë "Ylli i zemrës". Pas Luftës së Dytë Botërore Lasgush Poradeci e vazhdoi veprimtarinë krijuese, por u mor edhe me përkthime. Ai shkroi, veç të tjerash, poemat "Eskursioni teologjik i Sokratit", "Mbi ta", "Kamadeva", baladat për Muharrem e Reshit Çollakun. Gjithashtu, përktheu disa nga kryeveprat e letërsisë botërore si "Eugjen Onjegin" të Pushkinit, lirikat e Lermontovit, të Bllokut, Poemat e Hajnes, të Majakovskit e Miçkieviçit, lirikat e Gëtes dhe Hajnes, poezi të Lanaut, Brehtit; Hygoit, Mysesë, Bajronit, Shellit, Bërnsit, të Emineskut, etj.
Lasgush Poradeci lë pas një krijimtari të bukur, e cila kishte fituar zemrën e lexuesit dhe kishte tërhequr vëmendjen e disa studiuesve të shquar të kulturës sonë si Eqerem Çabej, Skënder Luarasi, Mitrush Kuteli, Sabri Hamiti, Ismail Kadare, Rexhep Ismajli, etj. Si një personalitet i shquar dhe poet i vërtetë ai nuk ua nënshtroi kurrë artin e tij kërkesave dhe synimeve të diktaturës. Për këtë arsye ai u la në një gjendje ekonomike të rëndë dhe pothuaj në harresë nga shtypi zyrtar. Vetëm në vitin 1989 mundi të botohet vepra e tij e plotë.Duhet te themi me bindje edhe me krenari se emri i Lasgush Poradecit eshte nje nder per kombin shqipetare.Mirenjohjet

Mbaron studimet e larta per filologji romano-gjermanike në Grac, Austri dhe fiton titullin Doktor-Profesor. [1]
Me rastin e 100-vjetorit të lindjes në 27 dhjetor 1999, presidenti i Republikës Rexhep Mejdani i jep titullin "Nderi i Kombit" dhe Pogradeci, qyteti i tij i lindjes titullin "Qytetar nderi".
Pallati i Kulturës në Pogradec mban emrin Lasgush Poradeci.
Në lagjen Kombinat në Tiranë ndodhet shkolla "9-vjeçare Lasgush Poradeci".
Rruga te Diga te Liqeni artificial i Tiranës mban emrin Lasgush Poradeci.
Në Pogradec në 27 dhjetor 2006 vendoset shtatorja e tij, vepër e skulptorit Mumtaz Dhrami.

GJENIU I ANIJES

Veshtroni si shket siper valash
E tundet anija me nge ? -
...Me krisme -e me prush prej sterkalash
Mi te shkreptiu nje rrufe ! ...


Ti det , brohori fshehtesire !
Kuptim i potershem , ti det !
...Po heshtje . ndaj vales se nxire
Gjeniu i anijes po flet :


Prej zallit qe sot po largohem ,
Fillova mergimin e ri ;
hepohem...anohem... humbohem...
Po sulmen s`e ndal kursesi .


Dh`aspak nuk me tremb zhurmerija ,
Ndaj turret me hov e vertik
Me balle-e mi korje te mija
Ndersimi-i tallazit armik.


Perpara kur shoh gjeratore ,
Dh`ato me gremisin ne fund -
Mi kulmin e vales malore
Un` heq te shpetoj sa me mund.


E morti fatkeq ne me ciku,
N`u desh tmerresisht te fundas -
Aspak nuk me thyen reziku,
Po nis e permbysem me gas :


Se prapa le vazhden e ndritur -
Q`e hapa me shpirtin fatos : -
Fistonin gazmor ku pat shkitur
valim-i anijes q`u sos.
................... .................
................... .................
................... .................
................... .................



Valim-i anijes se lete
Qetohet, ndalohet, mbaron :
Gjeniu i anijes perjete
Hepohet...anohet... valon...

MBI TA

(Poeme per kryengritjen e Malesise se Madhe)
Kujtimit te poetit Risto Siliqi


Risto Siliqi-nisu shpejt
Ku shfren me kob e liga,
Ku ndeshet kombi i ngritur krejt
Me tri Kucedra shtriga.

Shpejt me mauzerin tend zemrak
Dhe penden e praruar,
Ku mposht halldupin turkoshak
Atdheu duke u deshmuar.

Ne Hot e Grude e Traboin
Puth Ded Gjo`Lul viganin,
Mirdite e Shale e Dukagjin
Puth Mehmet Shpend Luanin.

Dhe puth kuvendin heroik,
Ku ngrihet kombi peshe,
Ku mposht t`urryerin armik
Malsija burrereshe;

Malsija qe ben sulm ne zjarr
Po si dragoj me flete,
Sic bente sulm ngadherimtar
Gjergj Kastrioti vete.

U zgjua Shkodra me tundim
Prej lajmit te papritur,
se cak me cak leshoj kushtrim
Malsij`e kryengritur.

Leshoj kushtrim shpagimtar
Malsij`e burreruar,
se prape qeni turk barbar
Per dhune u pat leshuar.

Dhe prape djem e pleq e gra
Ngarendin t`armatosur,
te pershendesin krah per krah
Vellezerit e kanosur.

U nisme shoke e miq
Prej Shkodres ne malsite,
Ku Ded Gjo`Luli me Deciq
I mbron atdheut kufite
Pershkuam Tuz e Grude e Hot
E Shale dhe Tropoje,
Ku Mehmet Shpendi i gjindet zot
Atdheut ne pararoje.

Me Ded Gjo`Lul e Mehmet Shpend
U bujtem gjith nji nate,
Na dha si kush me gaz e shend
N`agim nga nji dhurate :

Nga nji djalosh per lufte e zjarr
Nga kull`e vet krenare,
Nga gjaku i zemres, gjak shqiptar,
Pere Motren shqiptare.

Ky Deda qe nuk njeh Sulltan
Na dha Kol Marash Vaten,
Ky Shpendi qe s`njeh Turk-Osman
Na dha Zef Bua Shpaten;


Po Gjon Pullumbi xhvat krenar
Prej gozhdes jatagane .
" Do vij dhe vete vullnetar,
Ta skuqim tok mejdane".

Hajt!Digjni plumb n`ate mauzer,
me qitjen e pashare,
perftoni lavd, perftoni nder,
ta ndjeje Evropa mbare.

Tumirembec I shtrenjte atdhe-
Dh`u nisem shtate vete,
Dhe fluturonim plot hare,
Si t` ishim zogj me flete.

Dhe krep me krep e zall me zall,
Me shpiert te paduruar,
Nga I madhi shkas, nga I madhi mall,
Plot duf per te luftuar :

Kaptuam shtate male rresht,
Dhe s`folem shtate fjale,
Kaptuam shtate male rresht
Malesise per t'ju fale.

Dhe ja!Te shtate burrat tok
Ne kulm teMalesise,
Ku Drin`i Bardhe nen`Istok
Merr fill drejt Shqiperise.
Mes Arberit , me mall rinor,
E zbret kalitas drumi,
Ku Drini plak e perrallor
Buron prej Shendaumi.

Mire se te gjejme atdhe bujar!
Malesi e lavduruar!
Pranon ti, oh!Pak gjak shqiptar
Qe vjen per t`u deshmuar.

Per t`u mbuluar me lavdi
Ne sulmet fitimtare,
Te behet fli , ku behen fli
Heronjet shqipetare.
S`qendronim dot,s`duronim dot
Prej kobit te papritur,
Mirdite e Lume e Shale e Hot
Pa beft ish kryengritur.

Se kish dhen`urdher qeni turk
Te qarmatoset vendi,
te derdhet gjak shqiptari curk,
te lidhet Deda e Shpendi.


Kur zbritem ne shtegim jugor,
nga Drini i zi matane,
kendonin me ze burreror
Hatjan dhe Shaljane :
Nuk lidhet Ded Gjo`Luli I math
Dragua fis prej fisi,
Te kap sib err, te therr`ne vath
Te vare ne dege lisi ›.

" Nuk lidhet Shpendi lart ne Theth,
Prej gjylet njiqind oke,
I prêt mbi sup e prap t`i hedh,
Sulltan jezit, mbi koke".

Duke shtegtuar gjithnje,
Degjonim kengetore,
Ia thoshin fort qe cke me te
Lumjane e mirditore.

"S`hyn dot ne Lume, qen zuzar,
Manov anadollaku,
Rrok pushken qindvjeqari,
Dhe shtatvjeqar cunaku".

"S`hyn dot, ti turk e turceli,
Ne kullat mirditore,
Te prêt ne prite e ne frengji
Mirdita pushkmizore".

Kendonte vendi ne kushtrim
Perballe me gjith Turqine,
Qe vjen me kob e perdhunim
Te qarti Shqiperine;

Por turku avitet plot maras :
Marshon kuceder`e pare:
Marshon kuceder`e dyte pas-
Dy xhindrit pashallare.
Shefqet Pashai, me peshtjellim
E britme e zjarr e hekur,
marshon per dhune e carmatim
Drejt Lumes se pa prekur;

Bedri Pashaj, me fe dhe din,
E me trumbete e loder,
Del ne Mirdite e Dukagjin
E Shale e Hot e Shkoder.

›Nuk duam fe ,nuk duam din",
Kendonin Malesia,
ze turfullon e shkrefetin
Filloi ne Lume sulmi i zi,
Do Lumen ta shkretoje,
Pashai finok, perpara tij,
Dergon nje pararoje.

Nji kumadar I eger`halldup,
Hypur serbes mbi kale,
takon me pushken permbi sup
Aty perballe nji djale.

Kendonte djaloshari I lum
Me delet n`ato shpate,
I shfryu turqeliu-dumdum:
" He!Jep at `armen tate!"

Po shpejt bariu qellon e shtje,
Permbys perposh barbarin :
Ja shpje Sulltanit per meze, e
shfren e shfryn Bedrija.Kush carmatos Shqiptarin.


Keshtu pashane e leu me gjak,
nuk e pandeu tirani,
E leu ne Lume nji cunak,
nji brisk i ri Lumjani.

Nga krism`e rrepte atje mbi shpat,
Sa shtiu djaloshi jone,
U ngrit gjith Luma fshat me fshat,
Siq kish dhe ka zakone,

Dhe pa vonim e pa durim
Krahin`e tere ish gati:
Gezoheshin qe per luftim
Erdh me ne fund sahati.

Buciten pushket n`at cas,
Mbi gerxhe , mbi livadhe,
Gjemonin si per shend e gas,
Si te isahte dasme e madhe.

U mbush me vrer pashaj allcak
Nga krisma prej cdo ane,
Ndaloj ne prag,ngurroj ne prag
N`ato kufi lumjane.

Mbi kater ushtrira zot
Dhe dyzetmije ushtare,
Prej vrerit s`e permbante dot
Marshimin sa me pare.
Prapo-u shpejt, bre derbede,
Marsh!Me gjithe ushterira!
Vjen Luma dhe t`i shtrin perdhe
Te majmen egersirat.

S`ta le ty nderin Luma aspak
Qe te sulmosh i pari :
M`i pari neper lufte e gjak
Sulmon gjithnji shqiptari.

Ne front t`armikut ne kufi
S`rektin as fryme as jete:
Pasha finok, me dredheri
Gaditet me te fshehte.

Do nis sulmin ndeshkimtar
Ta beje Lumen troke:
Do ta shtroj popullin shqiptar,
Do t`i ve mend ne koke".


Ec hijerende e vuv e hesht :
Sa mire i ka renduar
Te kater ushtrirat rresht!
Gati per te sulmuar.

Ndan njezet mije e pret…e pret…
Gjithe pret…per sulm perpjete,
Krekohet plot me salltanet,
Si t`ish Sulltani vete.

Po befas Luma u derdh tallas,
Shperthen orti vigane,
Perball e anas e perplas
Sulmon hordhite osmane.

Ketej-dymije heronj mezi
Andej-plot njezet mije,
Dymije plumba bresheri
Rrezojne`armiq dymije;

Dhe rish dymije batare-
Dymije armiq te shtrire,
Dhe rish, e rish, e rish-perdhe
Te gjithe shtrire e grire.

Dhe prap sulm : ›Mbi ta!Mbi ta!,
Mbi mijera e tjera,
Iu shtir permendesh te ziut pasha
Sikur vershoj sketerra.
Dh`ish nji perleshje e mbytje e mort
E britem e tmerruar,
U mbraps pashaj, i tundur fort,
Me ushtaret e gjysmuar.

Dhe te plagosurit e shkrete,
Mes fushes se mejdanit,
I la plot plage e gjak e et
Dhe ashk kunder Sulltanit.

Keshtu ben Luma sulm shqiptar,
shkon vrake e lum gjaku :
Rrok pushken plaku qindvjeqar,
Dhe shtatevjeqar cunaku.

Por kur u mbraps Shefqet PashajMe ushtaret e gjysmuar,
Nji lajm I keq per kuj e vaj,
Ne zemr`e pat pikuar :


Ne Qaf t`Agrit ku si horr
Bedri Pashaj vraponte,
E pret ne ball nji mirditor
Qe shtiu e po kendonte:

›S`del dot ti turk e turqeli ,
Prej atmes mirditore,
Te shtrine ne prite e ne frengji
Mirdita plumbmizore."

Keshtu Mirdita kish adet,
Kur turku vjen tan gas,
ne prite e ne mejdan pervjet
Nga nji pasha ta vrase.

Shko shpejt, mos hash dhe ti nji plumb,
Shefqet Pasha, ne koke :
Dhe bente Lumen troke e shkrumb,
Te beri shkrumb e troke.

Dreken perjasht ne karakoll,
Nis shpejt llandon , hamshore,
Dhe darken brenda ne Stamboll,
Sa shpejt e ben nji fore :

› Me faj e turp, Sulltan-Baba,
Po kthehem I ngarkuar,
Se Mehmet Shpendi ish katalla,
S`do mbret per ta sunduar;

As Ded Gjo`Luli s`do ne Hot
Mbi krepat tmerrimtare ,
Ku as shqiponjat s`ngjiten dot,
Veq djajte shqiptare;

Dh`as Luma s`te le nder aspak
Qe te sulmosh i pari :
M`i pari, thote, ku rrjedhe gjak,
Sulmon vetem shqiptari;

Dhe thote ajo ben sulm shqiptar,
Rrjedh vrake e lume gjaku .
Rrok pushken plaku qindvjeqar
Dhe shtatvjeqar cunaku"

C`kundron ashtu kur del ,
Ti moj e mira ?

------------------------------
Kurm – holla si gargi
Per mezi thyer ,
Shtat – hedhura – selvi ,
Vaj – ere – lyer :


E hepuara si bar ,
Llere – kulluar ,
E qruara si ar ,
Gji – qumeshtuar .
Je vese a menje a je
Bryme a debore ,
Hirploteja mi dhe
Vetull – kurore ;


Je hene a djelle a yll
Vetetime – nalte ,
Kaprolleja ne pyll ,
Rritur me mjalte


U cquan hene e yll
Ne mug te vone ,
Ndricuan n`ate pyll
Takimin tone .
Dhe pylli ndezur n`ar ,
Q`u tung nga vendi,
Gjemoj tingellimtar
Si gjeme ergjendi .


Limeri u mbush perplot
Me shkrumb e hije ,
Ne t`ikim s`ikim dot
Prej kaq magjije .

Ja , posi n`enderrim ,
Lumteri – dehur ,
Ne qiell nje murmurim
Zu papandehur .


Nje keng`e lart` u ndje ,
me plot jehona :
Kendonin permbi ne
Dy shpirtrat tona :
Ku je , ti mall ! ti mall !
O jeta ! Jeta !
Sa large qe zall me zall
Mezi te gjeta !


Mendoj e shkoj nga pak
Si gjithemone ,
Me shpirtin zemerak
Ne rrugen tone .

Ku silleshim te dy ,
Me te baritur ,
Me desherim ne sy ,

Me shpirt te ndritur


Ku regetin dhe sot ,
me ato kujtime ,
Bucimi gjeme – plot
I zemres sime

LAMTUMIRE


Me del e ze pshon me te fshehte
Nje breng hije-rende mi sy ;
Perbrenda ne zemren e shkrete
M`i shtje drejt-per-drejt qe te dy .


E loti prej syve te tua
Rengjethet valome perdhe :
M`j-a ndjen veshtrim-bukur-pallua
Ti zemres greminen e re…
Po kenget qe sot me nuk jane ,
Stolisen me mall ne megrim.
Permbytur mjerimesh pa ane,
Ndrin Yll` i te riturit t`im.


LAMTUMIRE

Variante

Me vjen edhe pshon me t`u qasur,
Nje breng hije-rende mi sy.
Perdrejt mun ne zemren e plasur
M`i shtje llaftarisht qe te dy.


Bje loti prej syve te qare,
Venitet rrembyer perdhe :
M`j-a ndjen zemerimin e pare,
Ah!moter ti dhembjes se re…
Sot kenget qe vane- e me s`jane
Bucasin me mall ne megrim,
Pa-i mbytur mjerimesh pa ane
Zbret Yll` i te riturit t`im.
LAMTUMIRE

Variante


Me del me-ate hir te zemruar
Nje breng hije-rende mi sy,
Qe sot kur po ish i merguar
Ti shoh drejt-per-drejt qe te dy.


Ra loti prej syve te tua
E vate kulloj gjer perdhe:
Ne piken q`u tret nen mua
Qan zemra vajen e re.
Ju ditet e mallit prej flake!
Ju nete me endera plot!
Sesi m`ju pushton varfnjake
Ky det i nje sumbulle lot!-



Sot pikave lot qe m`u thane
J-u ndjeva te parin kullim,
Pa dridhet liqeri pa ane
O vashe-e te riturit t`im.

ERE TRENDELINE


Sesi m`ju lendon dashurija!
Sesi m`ju lendon pa pushim!
O lotet e syve te mija!
O klithmez e tingellit t`im!


Ju shoqe te kohes mitare…
Mikesha…motricka…pa faj!
Ju humbte ne mjegull perfare,
Dh`u solla nder mend e po qaj!


As flak` e shkendijes q`u shua,
As syri qe nxihet e plas,
Nuk lane-o ju vasha per mua
Vurratat e erreta pas :


Haj!flutur` e zeze me duar
Nje flutur secila prej jush
Me la ne gishtrinj dyke shkuar
Pluhurin qe ndrin posi prush…


Sot cela pellemben e dores
Q`u ciku gazmore dikur-
Si pah verbimtar i debores
Se-rish po me ndrin nje pluhur…


Perse nuk m`u shojte perhere
Te hesht te pushoj per kurdo,
Ti mall qe ner to pate lere
Dh`u rite dh`u ndrite ner to!


Ju shoh pertej mjegulles s`uaj
E shpirtin prej jush e kam plot,
Pa s`mund si t`a them, si t`a shuaj
Ah!kengen e mbushur me lot.


Se koti-u larguat menjane,
Me vajtte me kot aq larg,
Kur sumbulla lot qe me rane
Si ruazat i shkova ne varg…
Dh`i ndrita me syrin e fshehur…
Dh`i vela me zerin mitar…
Dh`i skuqa me buzen e dehur…
Me shpuzen e flogut si ar…


Oji!trendelin` e venitur
Ju fali gjith eren e saj…-
Pse rreh kaq me hov te cuditur,
Haj!Zemera ime ti haj?...


Ju lule q`u leu parevera,
Dh`u cika me gas nje mengjes!...
Se largu prej jush me ra era,
E desha prej mallit te vdes

Kush ta fali bukurine

Kush ta fali bukurine
Qe t'e me trerosh te zine!
Kur te pashe per te vluar,
Pellumbeshe pende-shkruar,
Bubu!plumb ne kraharuar,
Plumb qe vret dyke gjemuar!

Mbledhur shoqet me nje qoshe,
Dic, m'ju flisje,dic m'ju thoshe,
Gushe-e-llere-e-gji-bardhoshe.

Pa me syckezat e tua,
Sy-larme!c'me fole mua.

Leshrave t'ju binte hija,
Yll i ndezur me shkendija,
Ndezur mun ne mes ne balle,
Te me vesh ne dhe te gjalle.

Zemra

Bëj e ri mendohem,
Të mos t'afërohem,
Bën e ri mendohesh
Të mos m'afërohesh.

Dhe ri bëj e bëjnë
Mos të shkoj andejnë,
Dhe ri e bën bejnë
Mos të shkosh këtejnë.

Ha! tek bëj kështuzë,
Hop! të shoh këtuzë!
Ha! tek bën ashtuzë,
Hop! buzë-për-buzë.

Pa me puth një herë,
Pa të puth dy herë,
Pa më puth tri herë,
Të puth tridhjet herë,

Uf! moj zemrë-e mjerë...

Zemër-lule-e-verë,
Gas-e-vrer-përherë,
Zemër-kopsht-me-erë,
Zemëra-skëtere.

TE BUKURA