E filloj kete leter me e shkruar per ty,me fjalet me te embla te
zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete
leter ndihem shum i emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund
brenda zemres sime,dhe me te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri
Gezohem
qe gjindesh shendosh e mire e poashtu kalon,sidoqofte jeta dhe
realiteti ...dora ime kurr nuk do te ndjej lodhje duke shkruar per ty,do
te vazhdoj te shkruaj,do te vazhdoj te dua , dhe do te vazhdoj te
shpresoj ne ty sepse shpresa kurr nuk vdes,nuk di qte them ,ndoshta e
kam humbur rrugen time te jetes dhe gjindem ne rruge te gabuar por
zoti
me hapi kete rruge deri te zemra jote.Edhe pse kam nje ndenje
deshperimi ne zemer te them te verteten se ti meriton gezimin,lumturine
dhe gjitha te mirat e kesaj bote sepse vajze si ti nuk gjindet ne kete
botaskundi,beso se nuk e kam lehte ta shkruaj tere kete leter por
me detyron zemra te shkruaj dhe te nxjerr ate qe e kam ne brendesi te
saj(zemres). Kurr nuk do te mundem tia fal vetes nese diku gabova me ty e
nuk po e di, gje qe beri ndryshim te madh ne mes nesh,kurr nuk deshta
te lendoj ty e as veten time ,gjithqka ndodhi pa planifikuar diten e
mallkuar kur u dashurova ne ty,Heret e kam kuptuar se jam nje njeri i
denuar nga zoti por arsyen e ketij denimi asnjehere nuk e kuptova,tash
vazhdoj te qaj fatin tim qe shum e kerkova por kurr nuk e gjeta ,jetova
me nje shprese te vdekur dhe ne shoqeri te endrrave,per kete pafatsi
mbeta i vetmuar jeten pa ndale duke e mallkuar dhe veten e emertova ne
baze te asaj qe mbeta,,Robi i Dashurise'',Kurr nuk deshta te gaboj e
,para zotit te jem nje mekatare kur e di se ne kete bote jam vetem nje
kalimtar i rastit qe stacionin e fundit te jetes e kam ne pragun e
vdekjes per ne boten tjeter,asgje ne kete bote nuk eshte e perjetshme e
as e pavdekshme. Tash vazhdoj te qaj ditet e rinise qe me iken e kurr me
s`kthehen prap,asnjehere ne jete nuk i deshta avanturat e as
interesin,qdohere dashurova me shpirt e me zemer tepaster,sado qe po mundohem si duket rruget tona nuk po takohen
askund, se si ndihem une tani te tregon vete letra e shkruar,kurr nuk e
kam menduar nje dashuri te tille qe te ben te vuash me mall ne heshtje
,te lendosh zemren e askujt mos ti tregosh,qdohere qe shkruaj per ty
ndihem i priveligjuar dhe krenar kur e di faktin se ti e meriton kete,e
meriton qe nje djale si une te vdes per ty,kjo eshte nje ndenje qe shum
me frikeson sepse e di qka dmth ta dashuroj veq njera zemer,vetem zoti
mund te dije se ku perfundon rruga e loteve te mi dhe e vuajtjeve te
mia(nese ka perfundim diku),un kam besim tek zoti dhe jam i bindur se
kesaj radhe do te me ndihmoj,pa dashjen e tij as ne nuk do te ishim
takuar,prej se te njoha ty jeta ime mori tjeter kahje dhe kuptim,Te mos
harrojme se dashurine nuk e kemi obligim ndaj askujt,ajo ehte nje ndenje
e zemres dhe e shpirtit,ndoshta une nuk e meritoj dashurine tende por
nuk jam fajtor pse te dua shum... po jetoj me plage te pasheruar ne
zemer,nese zoti e ka shkruar qe un perjete te vuaj per ty dhe dashurine
tende,nese eshte shkruar qe kurr mos te takoj per te thene ne kater sy
ate qka ndjej ne zemer per ty,nese eshte shkruar per ty te qaj e te
vajtoj perjete do te pajtohem me kete fakt edhe pse shum i rende per mua
mos harro kurr se deri ne vdekje vetem ty te DUA. Fati dhe lumturia
jote mvaren nga rruga te cilen ti do ta zgjedhesh ne jete,Me fal te
lutem per gjitha keto fjale por nje te vertete mbaje ne zemer dhe kurr
mos e harro see me shpirt e zemer ty do te dua ...Nuk mjaftoi krenaria e as shpresa qe te ma shuaj mallin per ty,...nuk jetohet me shpres te
vdekur dhe me dashuri te shfaqur vetem ne leter...edhe sa do te zgjase
kjo agoni,kjo misteri,kjo mvaresi dhe ky mall e kujtim per ty kurr nuk
do te mundem ta di....kur ta lexosh kete leter mos e ndjej veten krenare
e as fajtore,le te beje kjo leter qe te kuptosh te verteten qe e tregon
...kete leter e shkruaj nga zemra per te pastruar shpirtin tim dhe per t
mos mbetur borgj i ndarjes ne dashuri....beso se tash gjindem i
paforce,brenda kater mureve i mbyllur ne vetmi per ty jam duke mbajtur
zi.....
zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete
leter ndihem shum i emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund
brenda zemres sime,dhe me te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri
Gezohem
qe gjindesh shendosh e mire e poashtu kalon,sidoqofte jeta dhe
realiteti ...dora ime kurr nuk do te ndjej lodhje duke shkruar per ty,do
te vazhdoj te shkruaj,do te vazhdoj te dua , dhe do te vazhdoj te
shpresoj ne ty sepse shpresa kurr nuk vdes,nuk di qte them ,ndoshta e
kam humbur rrugen time te jetes dhe gjindem ne rruge te gabuar por
zoti
me hapi kete rruge deri te zemra jote.Edhe pse kam nje ndenje
deshperimi ne zemer te them te verteten se ti meriton gezimin,lumturine
dhe gjitha te mirat e kesaj bote sepse vajze si ti nuk gjindet ne kete
botaskundi,beso se nuk e kam lehte ta shkruaj tere kete leter por
me detyron zemra te shkruaj dhe te nxjerr ate qe e kam ne brendesi te
saj(zemres). Kurr nuk do te mundem tia fal vetes nese diku gabova me ty e
nuk po e di, gje qe beri ndryshim te madh ne mes nesh,kurr nuk deshta
te lendoj ty e as veten time ,gjithqka ndodhi pa planifikuar diten e
mallkuar kur u dashurova ne ty,Heret e kam kuptuar se jam nje njeri i
denuar nga zoti por arsyen e ketij denimi asnjehere nuk e kuptova,tash
vazhdoj te qaj fatin tim qe shum e kerkova por kurr nuk e gjeta ,jetova
me nje shprese te vdekur dhe ne shoqeri te endrrave,per kete pafatsi
mbeta i vetmuar jeten pa ndale duke e mallkuar dhe veten e emertova ne
baze te asaj qe mbeta,,Robi i Dashurise'',Kurr nuk deshta te gaboj e
,para zotit te jem nje mekatare kur e di se ne kete bote jam vetem nje
kalimtar i rastit qe stacionin e fundit te jetes e kam ne pragun e
vdekjes per ne boten tjeter,asgje ne kete bote nuk eshte e perjetshme e
as e pavdekshme. Tash vazhdoj te qaj ditet e rinise qe me iken e kurr me
s`kthehen prap,asnjehere ne jete nuk i deshta avanturat e as
interesin,qdohere dashurova me shpirt e me zemer tepaster,sado qe po mundohem si duket rruget tona nuk po takohen
askund, se si ndihem une tani te tregon vete letra e shkruar,kurr nuk e
kam menduar nje dashuri te tille qe te ben te vuash me mall ne heshtje
,te lendosh zemren e askujt mos ti tregosh,qdohere qe shkruaj per ty
ndihem i priveligjuar dhe krenar kur e di faktin se ti e meriton kete,e
meriton qe nje djale si une te vdes per ty,kjo eshte nje ndenje qe shum
me frikeson sepse e di qka dmth ta dashuroj veq njera zemer,vetem zoti
mund te dije se ku perfundon rruga e loteve te mi dhe e vuajtjeve te
mia(nese ka perfundim diku),un kam besim tek zoti dhe jam i bindur se
kesaj radhe do te me ndihmoj,pa dashjen e tij as ne nuk do te ishim
takuar,prej se te njoha ty jeta ime mori tjeter kahje dhe kuptim,Te mos
harrojme se dashurine nuk e kemi obligim ndaj askujt,ajo ehte nje ndenje
e zemres dhe e shpirtit,ndoshta une nuk e meritoj dashurine tende por
nuk jam fajtor pse te dua shum... po jetoj me plage te pasheruar ne
zemer,nese zoti e ka shkruar qe un perjete te vuaj per ty dhe dashurine
tende,nese eshte shkruar qe kurr mos te takoj per te thene ne kater sy
ate qka ndjej ne zemer per ty,nese eshte shkruar per ty te qaj e te
vajtoj perjete do te pajtohem me kete fakt edhe pse shum i rende per mua
mos harro kurr se deri ne vdekje vetem ty te DUA. Fati dhe lumturia
jote mvaren nga rruga te cilen ti do ta zgjedhesh ne jete,Me fal te
lutem per gjitha keto fjale por nje te vertete mbaje ne zemer dhe kurr
mos e harro see me shpirt e zemer ty do te dua ...Nuk mjaftoi krenaria e as shpresa qe te ma shuaj mallin per ty,...nuk jetohet me shpres te
vdekur dhe me dashuri te shfaqur vetem ne leter...edhe sa do te zgjase
kjo agoni,kjo misteri,kjo mvaresi dhe ky mall e kujtim per ty kurr nuk
do te mundem ta di....kur ta lexosh kete leter mos e ndjej veten krenare
e as fajtore,le te beje kjo leter qe te kuptosh te verteten qe e tregon
...kete leter e shkruaj nga zemra per te pastruar shpirtin tim dhe per t
mos mbetur borgj i ndarjes ne dashuri....beso se tash gjindem i
paforce,brenda kater mureve i mbyllur ne vetmi per ty jam duke mbajtur
zi.....