Car Ivan Vasiljeviç, i njohur më tepër si Ivani i Tmerrshëm, deri më sot e kësaj dite vazhdon të mbetet një ndër personazhet më misteriozë të historisë ruse. Shkencëtarët debatojnë shumë në lidhje me faktin se ç’figurë ishte për vendin e vet Ivani IV. Kurse ne do të flasim për gostitë luksoze, madhështore të kohës së drejtimit të Car Ioanit të IV, të cilat shoqëronin të gjitha ngjarjet e shënuara të jetës shtetërore dhe asaj të oborrit mbretëror të vendit.

Në këto gosti merrte pjesë aristokracia kryeqytetase dhe paria e fisnikëve të provincës. Pas përfundimit të audiencës që u jepte monarku mysafirëve të huaj-ambasadorëve, reshperëve (tregtarëve), udhëtarëve-Ivani i Tmerrshëm i ftonte ata zakonisht për të ndarë me të bujarisht tryezën me “bukë e kripë e zemër”. Shërbyesit e pallatit i shoqëronin mysafirët e huaj në sallën e gostive.

Në vitin 1554 lundërtari anglez Richard Chenslor ishte mysafir i nderuar në drekën e Ivanit të IV. Në shënimet e veta ai shkruan, se gjellët i servireshin Ivanit të Tmerrshëm pa kurrfarë rregulli, ndërkohë që takëmet e ngrënies në tryezë ishin jashtëzakonisht të pasura, luksoze. Të gjitha gatimet servireshin me komplete florori, dhe duhet thënë, jo vetëm monarkut por dhe mysafirëve të tij - atë ditë drekonin tek Cari rreth 200 persona.

Pjatancat me gatime ishte të mëdha, kupat e verës gjithashtu ishin prej floriri dhe shumë të rënda. Përpara se të silleshin pjatat në tryezë Ivan Vasiljeçi i dha çdonjërit mysafir një copë të madhe buke, të ndarë me dorën e vet. Ndërkohë shpërndarësi thërriste me zë të lartë emrin e çdo mysafiri, të cilit i adresohej copa e bukës, duke u shprehur kështu: “Ivan Vasiljeviç, Cari i Rusisë dhe Knjazi (Princi) i Madh i Moskës të nderon ty me bukë”. Gjatë kësaj të gjithë duhet të çoheshin nga vendi dhe të qëndronin më këmbë deri sa të përfundonin së tingëlluari këto fjalë. Pas kësaj sollën me pjatanca të mëdha gostinë mbretërore - mjellma të pjekura të ndara copa-copa. Çdo pjellmë u servir në pjatancë të veçantë.

Monarku ia ndante ato mysafirëve po ashtu si dhe bukën - me po ato fjalë të thënë pak më parë. Më tej po e njëjta gjë ndodhte edhe me pijet. Lundërtari anglez kujton, se para se të ulej në tryezën e drekës Ivani i IV ndërroi kurorën, kurse gjatë vetë drekës i ndërroi kurorat edhe 2 herë të tjera. Kështu, brenda një ditë Richard Chenslor pa tre kurora të ndryshme në kokën e tij. Kur u servirën të gjitha gatimet në tryezë, ai me dorën e vet i ndante gjellët dhe pijet çdonjërit që i shërbente aristokratëve. Dreka përfundoi natën vonë.

Duke u ndarë me mysafirët Cari e quante çdonjërin nga ata me emër, gjë me të cilën u la një përshtypje të pashlyeshme anglezëve të pranishëm në gosti. Ambasadori i Perandorisë së Shenjtë Romake në Shtetin e Moskës Daniel Prince nga Bukhovo kështu ka shkruar mbi zakonet e gostisë së Ivanit të Tmerrshëm: “Kur ai ulet në tryezë, në krah të dhjathtë të tij duhet të ndodhet djali i madh. Ndërsa vetë ai është primitiv, aspak i sofistikuar në sjelljen e vet, sepse mbështet bërrylat në tavolinë dhe, meqënëse nuk përdor kurrfarë pjatash, e han ushqimin duke e marrë me duar, ndërsa ngandonjëherë copën e filluar e të pambaruar e vë sërish në pjatancën e madhe.

Para se të hajë apo të pijë ndonjë gjë nga ato që i serviren, ai zakonisht e shënon veten me një kry të madh dhe hedh sytë nga ikonat e Virgjëreshës Mari dhe Shën Nikollës. Kravçij (kështu quhej shërbyesi dhe posti i oborrtarit në Shtetin e Rusisë të periudhës së shekujve XV-XVIII-të. Detyrë e Kravçij-it ishte ti shërbente monarkut në tryezë) gjatë kohës së servirjes së pijes monarkut, të cilën ai e përdorte në sasira të mëdha, një pjesë të kësaj pije e hedh në një kupë tjetër dhe e lë për degustim... Në qoftë se Cari i jep me dorën e vet ndokujt atë që nuk ha nga ushqimi, apo nuk pi nga pijet, kjo do të thotë se mysafirit i bëhet nder i madh”.

Në slloboda-në (kështu quhej në historinë e Rusisë, Bjellorusisë dhe Ukrainës në periudhën e shekujve XI-XVIII-të pika e banimit (fshati) apo rajoni në qytet) Aleksandrovo, e cila gjatë kohës së oprichnina-s (oprichnina-periudhë në historinë e Rusisë (përafërsisht nga vitit 1565 deri në vitin 1572), e cila u shënua nga terrori shtetëror dhe veprimi i sistemit të masave të jashtëzakonshme. “Oprichnina quhej gjithashtu edhe një pjesë e shtetit me drejtim të veçantë, e caktuar për mbajtjen e oborrit të carit dhe oprichnikëve- kështu quheshin njerëzit që përbënin policinë sekrete të Ivanit të Tmerrshëm dhe që kryenin represionet) u shndërrua në rezidencë të carit, u krijua njëfarë vëllazërimi murgjish me në krye Ivanin e Tmerrshëm.

Cari së bashku me oprichnikët e vet organizonte atje tryeza të përbashkëta (komune), duke i kombinuar ato me shërbesat kishtare. Të tilla gosti e tryeza destinoheshin të rikujtonin ata kohëra të moçme, kur knjazët (princat) hanin e pinin së bashku me druzhinjikët e vet (druzhinjiki - luftëtarët e knjazit (princit), të cilët shpesh herë përveç funksionit të mbrojtjes ishin edhe këshilltarë të tij). Fisnikët gjermanë Johann Taube, Elert Kruse, të cilët shërbenin në oprichninë, njoftonin se në tryeza të tilla “çdonjërit i jepet ushqim dhe pije shumë e shtrenjtë, e cila përbëhet nga vera e përzierë me mjaltë”. Të ngrënat e të pirat ia linin vendin shërbimeve të gjata e sfilitëse kishtare.