Nje grua hyn ne nje dyqan dhe koke ulur nga turpi dhe me gjysme zeri i kerkon pronarit nese mund ti jepte disa ushqime me liste.
Me zerin qe i dridhej i apjegoi se burri i saj ishte semurur rende dhe nuk mund te punonte keshtu qe shtate femijet e saj po vuanin urie.
Pronari i dyqanit nuk pranoi dhe me ton serioz i tha te dilte nga dyqani.
gruaja duke ditur sa nevoje kishte x ato ushqime ju lut serish:
''Ju lutem zoteri, do tjau paguaj sapo te mundem''
Por pronari serish i tha se nuk i jepte asgje, i tha te shkonte diku tjeter dhe te kerkonte.
Afer banakut ndodhej ne kembe nje prift, nje djale i ri ne moshe qe kishte degjuar biseden mes pronarit dhe gruas.
Kur pa se gruaja ishte gati te ikte, prifti foli dhe i tha pronarit se do ta paguante ai ushqimet qe i duheshin gruas.
atehere pronari e pyet gruan:
''E ke listen e ushqimeve qe te duhen me vete?''
''Po zoteri, e kam''
''Mire, vemdose ne pjaten e peshores dhe une do te jap aq ushqime sa peshon lista''
Gruaja hezitoi nje cast pastaj kerkoi ne cante dhe gjeti nje copez letre, shkruajti dicka dhe e vendosi ne pjaten e peshores. Syte e pronarit dhe te priftit gjithashtu u shqyen nga habia kur pane se pjata e peshores ku ishte copeza e letres u ul papritur dhe qendroi ashtu.
Pronari duke pare peshoren tha: ''E pabesueshme''
Prifti i iri buzeqeshi dhe pronari filloi te vinte ne anen tjeter qeskat me ushqime, por sado qe shtonte pjata e peshores nuk levizte derisa ana tjeter u mbush plot e perplot.
Shume i habitur nga kjo gje pronari i dyqanit mori ne dore copezen e letres dhe u habit akoma me shume kur lexoi se c'ishte shkruar ne te.....nuk ishte nje lite ushqimesh!
Ishte nje copez letre me nje lutje ku thuhej: '' ZOTI Im, ti e di gjendjen time dhe di shume mire per cfare kam nevoje.Le cdo gje ne doren tende!!''
Pronari i dha gruas te gjitha qeskat qe kishte vene ne peshore. Gruaja falenderoi dhe u largua.
Prifti i ri duke paguar gjithcka i tha pronarit: ''TANI E DIME SA PESHON NJE LUTJE''

Ai prift i ri quhej KAROL WOJTILA!!