Erresira e nates sapo kishte hedhur vellon e saj, une ndodhesha i vetem duke ecur ne reren e plazhit ku zakonishte shkoja…..Veshtroja si i dehur dritat e dyqaneve qe me mjegullonin syte…heshtja e asaj nate, thyhej vetem nga kercitja e lehte e hapave te mia…
….Hena e plote dhe yjet, duket sikur kishin pikturuar qiellin….drita esaj pasqyrohej, duke formuar nje spekter shumngjyresh ne siperfaqen e detit….
….Une vazhdoja te ecja, pa e kuptuar se ku po shkoja…ne horizont dallova nje turm njerezish qe po vinin drejt meje me hap te shpenguar…..
….Hej….mundohem ti therras!…po askush nuk pergjigjet……vetem heshtje!…..
shtanga duke pare fytyrat e tyre te ngrysura , qe me dukesh sikur kerkonin te me qortonin…
….Ne ate cast turma e tyre me mori perpara, dhe une fillova te bertas: ….hej, me leshoni ,une nuk jam si ju!…..ne moment nje hije e zeze mes tyre foli: …..Ku po shkone more i marre ?…nuk e shikon se te gjithe po ecin ne drejtim te kundert me ty?….U mundova te reagoja po ne ate cast hija e zeze u zhduk…..
….I mblodha te gjitha forcat, luftova me kembe dhe me duar dhe arrita te shpetoja nga kthetrat e tyre….vrapova si i marre ne drejtim te kundert…as vete nuk e di se sa kam vrapuar, derisa prane meje pashe nje stol te vjeter dhe u ula per tu shplodhur…
….Veshtroja henen qe vazhdonte te mbizoteronte duke ndricuar cdo gje mbi toke…..nje melodi e embel degjohej degjohej aty prane….une arrita te dalloj notat e Castadives se Bellinit…..
…..Papritur degjoj kercitje te lehta si hapa qe ecin mbi rere….ne ate cast mu rrenqeth trupi dhe peshtyma mu tha ne gryke, nje ndjesi frike me pershkoi gjithe trupin…
…..Ashtu i strukur dhe i rraskapitur, shoh te shfaqet para meje silueta e nje vajze dhe nje ndjesi lehtesie me perkedheli….ajo vinte drejt meje me hap te ngadalt….fillova te dalloj me qart floket e saj, qe era e detit ja perkedhelte, dallova linjat e trupit te saj, te mbuluara me nje vello te tejdukshme…..vajza kishte nje buzeqeshje si te pikturuar, dhe ngjyren e buzeve te saja nuk do ta krahasoja as me lulen me te bukur ne bote…..Fytyra engjellore i shkelqente nga lumturia…ne ate cast mu duk sikur Aferdita , perendesha e bukurise dhe e dashurise, sapo kishte dale nga valet e detit….
…Ajo vinte drejt meje dhe une veshtroja i emocionuar, fytyren esaj engjellore,trupin e hijshen, gjoksin e saj te mbuluar me vellon qe here here era e detit ja zbulonte…..Ishte nje pamje hyjnore…..Aferdita e kishte bekuar bukurine e saj sa une nuk gjeja fjale per ta pershkruar……
….Une po e veshtroja te me afrohej, ajo ndali hapat dhe melodia u nderpre ne cast….zeri i saj kumboi ne heshtjen e nates….Hej djali?…..une ate cast veshtrova prapa meje se mos dikujt tjeter po i drejtohej…po nuk pashe asgje…..ishim vetem ne te dy, hena dhe yjet ishin deshmitar te atij casti magjik…
….Vajza erdhi dhe u ulne stol prane meje, kofsha e saj prekte timen, trupi mu rrenqeth nga emocioni….kisha ngelur i shtangur dhe nuk flisja dote…thjeshte e shikoja , humba ne bukurine e saj…
….Vajza mori doren time dhe e vendosi ne gjoksin e saj, e ndieja zemren qe i rrihte forte, ajo zemer ishte e mbushur me dashuri ,e ndjeja!…….
….Ne fytyren e saj engjellore, vura re nje pike loti te rreshqiste ngadale, kishte marre nje hije trishtimi, dhe nuk e di ,po ne ate caste u ndjeva fajtor….cfare kisha bere per ti prishur buzeqeshjen kesaj bukurie?…vajza sikur e dinte se cfare po mendoja dhe me thote: …Nuk e ke fajin ti ,po bota…..bota?…..po pse bota?…Ne ate cast e urreva ate bote mizore me gjith shpirt!….vajza u zhduk nga syte e mij dhe une fillova te bertisja si i marre……mos ik te lutem, mos me ler vetem….shikoja henen sikur doja ta pyesja…ku shkoi?…te lutem me trego?….Hena sikur donte te me thoshte ,shiko ne driten time dhe atje do ta gjesh…………
…..U ngrita si i turrullosur, nuk po e kuptoja se cfare po ndodhte…..Dielli shkelqente, dhe une isha i shtrire siper reres se nxehte…..trupi me ishte mbuluar gjithe djers…..zeri i nje vajze te vogel me solli ne realitet: …..Xhaxhi,xhaxhi….pse beltite ti moç ik,moç ik?…ele une jam tu, me thote vajza e vogel…..buzeqeshja me erdhi ne buze, dhe shikoja ate engjell te vogel, qe ne syte e saj shkelqenin rrezet e diellit…vogelushja mu drejtua: ….xhaxhi, xhaxhi do loxhim me lele?…dhe qeshte e lumtur…..fillova te luaj me vajzen e vogel, qe ne ato caste ishte e gezuar , dhe mendova me vete…..DY BOTE TE NDRYSHME ,PO QE PLOTESOJNE NJERA TJETREN

hmmmmm e trisht nga njera ane