Edhe kësaj radhe, pa e shprehur hallin që kishte u kthye sërish në shtëpinë e tij. Por duke e parë veten të zënë ngushtë nëkthetrat e varfërisë, skamjes dhe mjerimit, u nis për herë
të tretë drejt Profetit. Përsëri buzët e Profetit me atë melodi,e cila i fal zemrës fuqi dhe shpirtit besim përsëritën të njëjtën fjali.

Kësaj radhe burri, ndjeu besim më të madh në zemrën e vet.Ndjeu se çelësi i zgjidhjes së hallit të vet gjendej në këtë fjali.Kur doli jashtë, i hodhi hapat me më siguri. Tanimë mendonteme vete se kurrë nuk do të shkonte t’u kërkontë ndihmënjërëzve të tjerë;

Mbështetem te Zoti mendoi ai, - dhe dotë shfrytëzoj të gjitha fuqitë dhe aftësitë që janë të fshehurabrenda meje dhe i kërkoj Zotit që të më mbështesë në punën që dua tëkryej e të më bëjë që të mos kem nevojë për asgjë.

Mendonte më vete se ç’punë mund të bënte? Shumë shpejt i erdhi në mendje se ai mund të shkontë në shkretëtirë dhe të mblidhte shkurre e të vinte t’i shiste.Shkoi, mori një trastëdhe u nis drejt e në shkretëtirë, mblodhi shkurret, erdhi dhe i shiti.

Këtu ai ndjeu dhe lehtësimin e tij.Të nesërmen ai bëri të njëjtën gjë, e kështu e vazhdoi dhe ditëve të tjera këtë punë,ca nga ca filloi të blinte gjëra të reja, kafshë, e shumë sendetë tjera të nevojshme.E vazhdoi sërish punën e tij derisa fitoi pasuri të madhe e mori shërbëtorë.

Një ditë, i afrohet Profeti dhe i thotë ëmbëlsisht: “A nuk të thashë që: Ne do ti japim ndihmë kujtdo që kërkon ndihmë prej nesh, por nëse dikush nuk ka nevojë për diçka dhe nuk ia shtrin dorën një krijese tjetër, Zoti e bën atë që të mos ketë nevojë për gjë?”