Jeta e Nje Femre

-Mëngjesi është gati,zgjohuni zgjohuni ose do t`ia hedh nga një gotë ujë fytyres,zgjohuni-ishin fjalët e nënes që gjate gjithë kohës më kujtohen dhe më jan future aq thellë në kokën time saqë nuk mund ti harroj dot.

-A thua pse Zoti deshti që ajo të shkojë,nuk e kuptoje dot? Nganjeherë njerzit më të dashur nuk i ke pranë,kerkon një ndihme,një fjalë të bukur ,një mirkuptim,një besim,por nuk ti ofron askush,ndjehesh njeriu më fatkeq sikur don të mos jetosh fare më,të largohesh e të shkosh atje ku edhe ti Nëna ime gjendesh atje larg.larg… Oh sa largë!

-Babai im i gjori punon tërë ditën punon,punon që nga mëngjesi i hershem e deri në mbrëmje dhe kur kthehet dikur vonë në mbrëmje në vend të nënes sime e prêt një grua tjeter nëna e dytë e imja-do te thosha Hmh…Çudi vërtetë Çudi!

-Ja do e pershkruaj pak si duket që të keni me lehtë të besoni e të kuptoni ate që do t`ia rrëfej tani,të dashur lexues: E gjatë e bukur (Kur rregullohet dy apo tri orë të tëra),syte e zi ,flokët e bardha që i ngjajnë si një plakë e thinjur,eee të them të drejten është e bukur nga pamja e jashtme,tërheqse.

-Kjo me të vertete i ngjanë një fruit të mollës nga jashtë duket e fortë e rrumbullakët e pjekur,kuqe,mirpo kur ta ndash në dysh e kupton se është e dëmtuar aq shumë saqë krimbat e vegjel ja kan pushtuar zemrën,ja kan thither ëmbelsin e shijen e ka mbetur vetem një hidherine e pa vlerë.

-Vendin e Nënës askush në bote nuk do ta zë kurrë,kurrë…

-Një fjalë e urtë nga Leopardi thotë:Sillu me prindërit ashtu si do të deshiroje që femijet e tu te sillleshin me ty.Shumë e vërtetë,por ja që mua më duket jo edhe rrallë herë se tek unë nuk ngjan kjo.Nëna e kuptuat ajo më nuk egziston,vdiç që gjatë,ka kohë kur unë mbeta pa të më mungon aq shumë ,shumë pa mas.Babai është gjallë veq se s`ka vdekur punon aq shumë edhe në vend të pak qetësie në shtëpi të ketë,takon një grua që aspak nuk të rrespekton,nderon.

-Nuk e kuptojë përse babai u martua me të?ndoshta nga nevoja ,interesi mendonte se do ta gjente kujdesin ,dashurinë,rrespektin si te nëna ime e dashur dikur ,shpirti i se ciles prehet diku në parajsën e largët.

-Ka pesë vite që më mungon dashuria e saj,më mungojnë fjalët e saja,më mungon dhe me mungon...!

-Mbas një viti babai u martua me këtë grua(Nënën time të dytë)-kështu e quaja unë në fillim ngaqe sillej aq mirë,më perqafonte çdo kohë çast,më përgaditëte për shkollë,bënte gati ushqimin,rrobat mi pastronte ishte pra ashtu siç e ceka më lartë (Nëna ime e dytë),mirpo vitet kaluan koha ecte s`kishte të ndalur…ajo ecte ecte i ngjante një lumi qe s`ka të ndalur ecte e merrte me vete të gjitha kujtimet që unë i kisha të vetmit që i ruaja me mallë e dashuri,unë rritesha ,fillova të kuptoj shumë gjëra që më parë as që i mendoja fare tash sillesha mirë me të gjithë sidomos me gruan e dytë të babait , pra njerkën time Çudi ndoshta ky ndryshim i madhë,më parë e quaja:”Nëna ime e dytë”e tash pas një kohe thjeshtë i them”Njerkë”-pasiqë është ashtu i ka të gjitha vetitë që ka një njerkë e vërtetë, sa Çudi!

-Vërtetë Çudi! Njeriu ndryshon aq shpejtë,vertete Çudi!Nuk mund të kuptoj pse?

-Ky ndryshim në sjelljen e saj ndaj meje ndodhi menjëherë pasi ajo lindi vajzen e saj Elen –ahh sa e embel është ajo e bukur,sytë e zi të medhenje,pak e shendoshe në trup,e dua shumë shumë sikur ta kisha moter të vërtetë,fare nuk i ngjan të ëmes.





-Në shtëpi pra jetojmë:une,pra Lisa-ky është emri im i shkurtër ai i vërteti është Arlisa mirpo Lisa më pelqene më shumë dhe të gjithë kështu më therrasin,Babai im Basriu (Xha Basriu)të gjithë kështu e thërrasin përveq meje që e thërras (Babi Basri),Njerka ime e cila quhet Nurie të gjithe e thërrasin Zonja Nurie përveq meje që e thërras Nena Nurie edhe pse me deshire do ta quaja vetëm NJERKË thjeshtë NJERKË,por nuk guxoj,si dhe Ela 4vjeqare që unë e thërras moter ,engjull…Kjo është familja ime ,kështu është jeta në shtëpine tonë:Babai zgjohet në mëngjes në ora 06:00 të mëngjesit ,ha mëngjes dhe niset për në punë,mandej ka ora 07:00 zgjohem unë pregadis vetëm mëngjesin vet ha dhe nisem për në shkollë,kurse njerka ime(Nena Nurie) zgjohet diku ka ora 10:00 e mëngjesit besoj.Tërë kohën pi cigare,kafe shikon telivizorin,dëgjon muzikë e kur kthehem unë diku rreth orës 14:00 në shtëpi atëherë ia fillon me fjalët e saja që të helmojnë shpirtin , ja Ç`më tha sot, dëgjoni:

-Hë u ktheve bushtër,më trego me kë ishe deri tash ,si ja kaluat hë fol? Më goditi në faqe,unë vetëm qaja,dënesja…

-Isha në shkollë,pastaj kesh të Jeta për ti bërë detyrat e matematikes,të mbajme orë shtes-u pergjigja unë.

-Ahë te Jeta ,të kam thënë që nuk dua më ta takosh atë bushtër të mallkuar-bërtiste si e marrë Njerka Nurie

-Të thash pra orë shtes pata për teste...më kupton?

-Të kuptojë hahaha (qeshte si e marrë) humb ,largomu nga sytë ose të mbylla në dhomë.

-Të më mbyllësh në dhomë,vërtetë?-pyeta me habi…

-Largohu të thash pra-mi hapi sytë

-Unë u largova shkova në dhomën time lartë duke qare e qare… Ahë moj nënë e imja nënë pse më le? Pse?

-Hyri ajo në derë ,pse vazhdon të mendosh më për të,unë jam nëna jote,ajo ka vdekur tash është kalbur më,s`dua të dëgjojë më duke folur për të kuptovee?

-Vertete,ajo ka vdekur mirpo ne zemren time ende eshte gjalle,ajo ishete nena ime e vertete e jo ti…

-Çka qenka unë pra fol,fol oj bushtër e mallkuar fol?-bërtiste Njerka Nurie

-Ti nuk je asgjë më shumë veqse Njerke,njerka ime.

-Unë njerke a? Si po ke guxim moj e Çmendur,filloi të më godet më rrahu e më rrahu dhe më mbylli në dhomë.

-Ela e vogel qante briste:Nënë Çfarë ka Lisa? Dua ta shoh,ku është motra ime,pse e ke mbyllur?

-Dikur vonë mbas tri apo katër oresh më hapi derën dhe më urdhëroi ti bëj të gjitha punët e shtëpis,të gjitha dhe më tha se ky ishte denim i rëndë dhe se do të zgjaste me javë të tëra ,poashtu më tha:Te degjojë që vetëm një fjalë të vogël të nxjerresh nga goja me baban tënd do të vras kupton,do të vras…!

-Fillova duke i bërë punët,duke qar,lotët më rridhni faqeve të mia të njoma nga vapa atij muaji qershori të nxehët ,e une punoja punoja si ndonjë skllave në shtëpin time që tash isha bërë si e huaj.

-Erdhi mbremja u erresua çdo gjë e edhe sytë e mi poashtu mezi prisnin të mbylleshin e të pushonin pak nga kjo lodhje e mundimshem e sotme.

-Si kalove në shkollë?-pyeti babai

-Po …pooooo mirë,mirë-thash unë si në mendime

-Me dukesh pak e lodhur ,merzitur më trego moj bijë çke,të ka folur ndonjeri,tregoj babait ëëë?

-Jo,jo askush mirë jam ,veq se jam pak e lodhur për gjumë.

-Njerka ime vazhdo s`me la hapsirë për të folur më shumë

-E lodhur për gjumë ndoshta se sa për pune asgjë ske bërë sot,të gjitha vet i kam bërë jom lodhur si kurrë më parë…

-Asgjë nuk fola une,ajo mi hapi sytë si shenjë që të shkoja lartë në dhomë,dhe më buzëqeshi e tha:

-Do të shkosh të flesh pasi që më herët the jam e lodhur per gjumë ëëë?

-Mund të rrish ende e dashur,sa të duash ,s`na pengon asgjë.

-Jo ,jo !Po shkojë në gjumë ,ashtu keshtu më duhet nesër të jem në shkollë më herët se tjera ditë ,kam paraorë.

-Natën e mirë e dashur-tha Njerka

-Natën e mirë e përqafova babain dhe u ngjita lartë…

-U ngjita lartë,kokëulur e thyer në shpirtë ,kembët mezi më mbanin i ngjaja kësaj nate të errët pa hëne s`dija nga t`ia mbaja ,gjumi s`me zinte fare...

-Thash me vete:Kush është i keq nuk bëhet kurrë i mirë,vera mund të bëhet lehët uthull,por kurrë uthulla nuk mund të bëhet verë.

-Kapakët e syve të mi të përlotur kishin filluar të mbylleshin pak e nga pak veq kur e degjova një ze të butë:Hape derën motër jam unë Ela,s`më zë gjumi ,je zgjuar motër?

-Menjëherë u ngrita hapa derën e futa brenda e e perqafova fortë e fortë ...ahë motra ime ,vetem ti më ke mbetur në jetën time,vetem ti…!

-E futa brenda në shtratin tim duke e përkedhelur,përqafuar.

-A më don motër? –pyeti Ela

-Po të dua shumë,më shumë se çdo gjë tjetër në botë ti je engjulli im mbrojtës dhe e përqafova fortë e lotët më rridhnin pa të ndalur.

-Me trego një përrallë,motër?

-Mire do ta tregoj: Na ishte një herë…

-Akrepat e orës kishin shënuar 06:00 më doli gjumi sikur të më kishte thirrur dikush,e pashë Elen pranë meje më kishte kapur për çafe sikur s`donte të më lëshonte kurrë haha qesha më të , ja përkedhela flokët dhe e mbulova mirë me jargan e unë fillova të pregaditem për në shkollë ,babai ishte i zgjuar poshtë në kuzhinë e po pinte kafe.

-Mirmëngjesi Baba i dashur-thash unë duke qeshur

-Mirmëngjesi o bija ime qenke zgjuar,psë kaq herët?-pyeti babai

-Të tregova mbrëme ,kam paraorë sot.Ngrëna ca biskota me Çokollate,një gotë qumsht dhe u nisa.

-Ditën e mirë Babi

-Ditën e mirë moj bijë e ditë e mbarë.Pasi bëra ca hapa babai me një zë të mprehur më thirri:

-Lisa ,eja moj bijë këtu vetem ca minuta,dua vetem të pyes diçka ,shkurtë.Ma mori mendja se çka dhe si ti iki kësaj bisede thash:Por baba,ora po bëhet vonë…

-Eja ,eja këtu vetem ca çaste

-Urdhero babi-pyeta unë me frikee

-Dëgjome moj bijë,edi e ndjej thellë diku në zemer se të mundon diçka,jam munduar ta kuptojë vet pa të pyetur fare,mirepo ja s`ja arrita qëllimit të mësojë gjë,të lutem më trego çke,ç`të mundon hë ma thuaj?

-Unë si e trembur e humbur nga frika se mos babai po kupton gjë eee atëherë do të bëhej nami ,e kujtojë vetëm fytyrën e Nënës Nurie-ahë më kaploi një rrënqethje e nxehët tërë trupit jo ,jo s`kam guxim të flas`mundem edhe pse dua dua të tregoj o baba ,e di se ti se meriton këtë të të gënjejë se asgjë s`kam por nuk mundem.

-Mu silleshin ndermendë fjalët e saja:Të dëgjojë që vetëm një fjalë të vogël ke nxjerre nga goja me babane tënd do të vrasë,kupton të vrasë…

-Babai kishte vërejtur këtë heshtje tek unë ,më tha:Çke moj bijë,ç`je humbur kështu fol pra tregom ç`ke ,ç`të mundon aide fol pra se më plase moj bijë,fol?

-Unë si e trembur vazhdova:Asgjë baba,asgjë sinqerisht asgjë s`më mundon,askush s`më merzitë as Nëna Nurie ,e edhe Elen e dua shumë,por ja që ajo që më mungon është Nëna e ndjera ime Nëne e vërtetë,vitete po kalojnë koha po ikën e gjëja më e shtrenjët ,vetëm një gjë në botë është më e bukur dhe më e mirë se gjithçka :NËNA e mua ore Baba sikur e gjithë bota të bëhej e imja ,s`do të më duhet jo asgjë ,kur të mungon Nëna ,je si një zog pa krahë në shtegëtimet e jetës.

-E ndjeva se babai u prek ,u merzite aq shumë ,pa prit pak u qua në këmbë erdhi pranë meje më morri në përqafim ,dy pika lot I rrodhen nga qepallët e mëdha që tash I kishin mbuluar rrudhat të imta të pleqëris,dhe më tha me zë të dridhur:Jo vetëm ty ,por edhe mua më mungon shumë,shumë…!

-Sekreti i jetës së njeriut nuk qëndron vetëm në të jetuarit por edhe që të dishe PSE JETON ?

-Ashtu është unë këtë të parën e bëj ashtu sikurse edhe ju të gjithë të tjerët JETOJ,por kur bëhet fjalë për këtë të dytën PSE JETOJ?

-Të them të drejtën po flasë për vetën time ,nuk e di pse po jetojë,ndoshta te tjerët kan motive të jetojnë,por unë s`kam,hë më thuani për kë të jetojë?

-Nëna –ahë nëna ime e dashur,ajo s`jeton më ,babai është humbur i tëri mbas punës,Njerkës Nurie s`është si më parë jo,jo eeee e vetmja që më mban shpresë për jetë është Ela e vogël ,ahë është krijesë e paparë ,engjull.Ndoshta është ende vetëm një femijë ,por të jeni të bindur se din më shumë se një i rritur.

-Fjalët ngushlluese jan ilaq për një shpirtë që vuan eee ngushllimi i vetëm për mua është Ela e vogël ,e bukur! Edhe pse nuk din të flasë ende aq mirë,flet një gjuhë fëmijesh akoma,por siq duhet gjuha është veshja e mendimit.

-Jemi në muajin qershor tani,por çudi shirat s`kan të ndalur,një shi i furishëm që duket se s`do të pushoj kurrë, ëshë muaji i fundit i këti viti shkollorë duhet edhe pak të ushtrojë në matematikë pasiçë aty e kam të vetmën katër e që të kem një sukses shembullor ashtu siç dua.

-Sot e premte ishte 30 qershori po mbaron edhe ky vitë shkollorë fillore pasiçë vitin e ardhshëm do të jem në fillim të shkollës së mesme ,vit i ri ,nisme e re ,shokë e shoqë të reja,një nismë e re pra drejt ardhmeris sime.

-Të fitosh njohuri është punë e dobishme për mendjën e njeriut ,sepse vetvetiu largohen gjërat e padobishme dhe mbetën të mirat.Dihet se asgjë nuk mund ta mos e duam ose ta urrejme po nuk e ditëm më parë se ç`është.

-Nuk ka thesarë më të çmuar se dituria e edhe unë mendojë ashtu nuk ka dhe nuk do të ketë thesar më të madhë se një mendje e ndritur.

-Sonte të gjithë ndejtëm më gjatë se herave të tjera zgjuar,jo nga që ishte ditë pushimi e nesermja ,pra e dielja mirepo festuam suksesin e shkelqyer te treguar gjatë ketyre nëndë viteve të shkolles fillore .Biseduam gjatë e gjatë me babain për të ardhmen se si tu ndimosh të tjerëve të kesh guxim,vullnet për gjithçka etje.

-Ke vendosur Lisa ç’do të regjistrosh? –pyeti Babai

-Po mendoje dhe të them të drjten kam vendosur mjeksinë ,të bëhem një mjeke tu ndihmojë të gjithëve që kan nevoj.

-Ahë mjaftë mirë ke vendosur vetëm suksese bija ime- ma ktheu Babai

-Faliminderit Baba-thash unë

-Te kujtohet se gjithmonë edhe kur ke qenë e vogël ja mu si sot ke qenë kështu guximtare e dashur ,femijë i lazdruar ke pasur gjithmonë dëshirë tu ndihmosh të tjerëve ,lozje me kukullat tua ,kur ato semureshin u jepje barna,ineksione u jepje ndihmë sikurse mjeke e që atëherë e dija se do të vie një ditë kur do të më thuash:Baba du ate behem mjeke, dhe ja erdhi dita …!

-Po erdhi Baba,erdhi vetem edhe pak kohë,edhe pak.

-Bija ime mjeke ,mjeke më perqafoi fortë aq fortë e perqafimi i tille më solli ndërmend Nënën ahë sikur nëna të ishte gjallë ,a thua si do të ndjehej në këto momente,ahë moj nëne sa shumë më mungon,sa shumë…!

-Sot më zgjuan nga gjumi thirrjet e shoqe sime të dashur Jeta,u zgjova si e trembure tash me vete : a thua ç`ndodhi?

-Zgjohu moj më ,eja tek unë shpejtë ,bëhu gati don të të takojë dikush shpejtë,shpejtë-tha shpejtë e mezi merrte frymë

-Ngadalë vetëm pak,qetesohu pse te vie tek ti,kush don të më takojë ëëë kush,pse ? –pyeta unë

-Beni është ,quhet Beni është në vitin e dytë në mjeksi,shumë djalë i mirë,i bukur ,sjellshëm deshiron të takon ty gjithqysh të lutem …eja.

-Po ku të vie ,ku ta takoje,pse E njeh ti apo?

-Po po e njoh ai është kushëriri im i afërt,por jeton në qytet,të kishte parë disa herë ,të kish percjellë e edhe në fotot e mia të ka parë dhe thjeshtë i ke pëlqyer shumë,don të flasë me ty…. Te lutem eja.

-Por ku është ai tani? – pyeta unë

-Të unë moj Lisa , të unë është duke pritur që heret …eja te lutem ,më ka thënë të mos kthehem pa ty.

-Në rregull po vie,mirpo vetëm të flasë,asgjë më shumë,në rregull?

-Po po në rregull vetëm se veshu mirë,rregullohu pak ,zbukurohu.

-Ik moj çfarë të veshuri,rregulluari unë,ik…

-Hahaha-qeshte Jeta

-Më pritë poshtë ,gjersa të vishem-thash unë

-Vesha një fustanë të kuqë me ca lule aty-ketu të bardha ,sandale të bardha ,kreha feloket dhe i lash të leshuara ,vura pak grim vura shumë pak sa mezi vërehej dhe dola jashtë ,që nga largë Jeta më buzëqeshi tha:

-Haha ngjyrë të kuqë,ngjyrë dashurie Haha-qeshte si e marrë

-Ç`je duke folur moj,as që më ka ren ndër mend tek dashuria ,më erdhi papritpas ashtu më pëlqeu dhe e vesha,kuptove?

-Po,po ashtu është ,pse s`të është kujtuar më parë ta vishje?- tha Jeta

-Me të vertetë s`më është kujtuar-thash unë me mjafte bindje

-Sa çudi,haha-qeshte Jeta

-Erdhëm,erdhëm dëgjohej zeri i Jetes nga oborri i gjerë i shtëpis së saj.Jeta hyri e para ,unë ndalova të dera duke I zbathur sandalet.

-Dhe ja tamam bëra hapin e parë,ngrita kokën lartë dhe ja:Një fytyrë e bukur,vetulla të zeza e të ngritura në ballin e ndritur ,sytë të mëdhenjë ngjyrë kafe më shikonin me habi ,buzet sikur i digjeshin zjarr e sikur donin të thonin atë çka e digjte brenda ,e dora e tij e butë papritur kapi dorën time të njomë e shtrengoi fortë e me tha ngadalë:Eja Brenda ,mos u frikëso,të lutem.

-Unë mbeta e shtanguar ,sytë më lotonin,ndjeja një të rrenqethur trupit,dridhesha e tëra,sdi si ta them një gëzim të madhë e ndjeja në shpirt…sa çudi!

-Hyrëm brenda u ulëm së bashku dhe heshtje ,nuk flisnim asgjë ,por shikimet flisnin,s`kishin të ndalur.Jeta në anën tjeter të kuzhinës bënte kafet fliste fliste tregonte diçka por siç duket ne të dy nuk e degjonim.Me shikonte në sy,me ata sytë e mëdhenjë e të bukur që të shponin si shigjet,mu në zemer.

-Një herë deshta të flasë ,të bërtas me zë të madhë e ti them:Kush je ti,ç`don nga unë,pse valle ndjehem keshtu ?Pse hyre në jeten time,pse …pse?

-Mirpo s`pata fuçi,guxim të flasë ,zëri s`më bënte të nxjerrë asnjë fjalë nga goja.Prisja qe ai të fillonte i pari dhe ashtu vërtetë ndodhi.Unë jam Beni ,njëzet vjeqar,jam në vitin e dytë në mjeksi,jam kusheriri i afërt i Jetës-ndoshta të ka treguar edhe vet ajo.

-Pooo-thash me habi

-Të kam parë disa herë duke shkuar duke u kthyer nga shkolla ,madje të kam parë edhe në disa foto të Jetës më ke pëlqyer shumë ,kam deshirë të njoftojë,të di diçka më shumë për ty.Mu afrua më afër,eee mua këmbët s`më mbanin ,i gjithë trupi më dridhej,oh Zot-thash me vete s`dua të me afrohet më shumë,s`mundem të durojë këtë,s`dua ,s`mundem.

-Më kapi dorën,Te dua ty ,kuptom jam dashuruar në ty besomë!

-Largova doren e tij nga imja,s`mundem me fal por s`mundem,s`te njoh s`du ate të dua ,s`dua s`mundem…Ika përplasa derën dhe ika.

-Hapat e mi të shpejtë më dërguan në një rrugë të panjohur,vetëm doja të ikja në një vend ku askënd s`shoh,s`njoh askënd doja thjesht të ecja e të ecja…e zëri i tij ende më vinte nga pas:Prit,prit të lutem ndalo…!

-Unë nuk mundem të dashurohem,s`kam kohe për dashuri ,s`dua s`mundem,pse …pse!

-Kush është ai djale,pse të dashurohet në mua,psee? Oh zot lerme të marr një vendim të duhur ,s`dua të lëndohem.

-Çdo gjë,çdo dukuri që ndodhë në jetë ka arsye,motiv edhe pse ndoshta atë arsye se njohim nuk e dim ne ,mirpo ka një qëllim të caktuar.Ndoshta është një arsye shkaku që ai njeri të futet në jetën time,çdo gjë ka vendin dhe çdo gjë në jetë vie me kohen e vet .Unë nuk kam kohë të dashurohem,të njoftojë dikë , të dashurohem në dikë,nuk dua!

-Dashuria është gjeja më e shtrenjët në jetë,ajo sundon gjithçka e edhe vet në i nenshtrohemi dashurisë.

-Dashnorët nuk shohin në botë veq vetën e tyre ,por harron se bota i sheh.Edhe unë harrova sot të shoh vetën ,harrova se kam një botë që më shikon mbrapa harrova gjithçka a thua valle është kjo dashuri ,një simpati e re apo fillimi i një dashurie të re? Sa çudi vie dhe është si ethet lind dhe shuhet pa nderhyrjen më të vogel të vullnetit.

-Jeta nganjëherë është e bukur e nganjëherë jo.Është e bukur nëse merr atë çfarë kerkon ,çfarë dëshiron ,mirpo nese don ti kesh ato që i deshiron atëherë kerkoje tek brendsia jote ,çfarë do që të dusha do ta gjesh tek vetja jote,beso dhe besimi yt do të ndihmojë të marrësh atë çfarë don ,të gjesh rrugen e drejtë të cilën të gjithe e kerkojnë ,por pak e marrin.Atë që mbjell dhe do ta korresh ,atë që e krijon një ditë do ta perfundosh,do ta marresh patjeter.Truri është si toka atë çfarë e mbjell aty punohet dhe po aty realizohet (piqet dhe korret), mendimet e mira i pranon dhe i realizon shpejtë pa asnjë mëdyshje.

-Ditët ecnin e s`kishin të ndalur ,e unë çdo ditë e më shumë ndjeja mallë për Benin doja ta takoja ,doja të bisedoja me të ,ta shihja aq shumë doja…E kuptoj tani fare mirë çfarë do të thotë:DASHURI jam dashuruar në të o Zot a thua pse po më ndodhë kjo mua? Sa çudi truri kërkon por zemra zgjedh.

-Akrepat e orës shënuan 14:00 të mesdites ,gjeta një arsye të shkoje tek Jeta ,u nisa më ngurrim hapat e mi të shpejtë më dërguan drejtë e në oborrin e Jetës.

-Jeta…-thirra unë

-Po Lisa,eja eja mirë se erdhe më perqafoi fortë uff sa më ka marr malli për ty të të shoh,eja futu brenda.Hyrem brenda në dhomën e saj u ula aty tek një qoshe tek dritarja po mendoja e thashe me vete:Eh moj Jeta,shoqja ime deri dje nuk e doja Jetën ,nuk më vinte interesant asgjë,nuk ecnin ditët ,vetem jetoja sa të mos vdes, ndersa tani është më ndryshe e dua aq shumë jetën ,aq shumë do thoja me shumë se kurrë …e lotët më rrëshqisnin ngadalë e ngadalë,Jeta vetem më shikonte e si per çudi nuk bënte zë e dikur vonë duke më qeshur më tha:Të pëlqen Beni a po?

- Të pëlqen Beni a po?

-Unë si e menduar i thash poooo…!

-Të kuptojë e dashura Lisa e di të besojë edhe ti ndihesh njesojë si Beni ,jeni të dashuruar në njëri-tjetrin.

-Çfarë mendon të bësh tani? –pyeti Jeta me nxitim

-Nuk e di,mendoj ta largoj nga mendja besom dua të mendojë vetëm për shkollë ,familje ,por zemra ime e kërkon Benin ,besom Jeta nuk di çfarë të bëjë ? o Zot më lejo të marr një vendim të duhur që neser mos të pendohem!

-I thua nesër Benit të vie tek ti, i thua se dua ta takojë ,kam shumë gjëra për të folur me të ,në ora 08:00 do të jem tek ti më herët më mirë pasiçë në mesdite nuk mundem ta takojë,Njerka Nurie do të shkojë tek familja e sajë e unë duhet të kujdesem për shtëpi ,në rregull e dashur ? –pyeta Jetën

-Po në rregull- u pergjegj Jeta ndersa unë ika për në shtepi…

-Nganjëherë jeta nuk na shkonë ashtu siç në e planifikojmë,siç mendojmë të është e drejtë të shkojë,thotë një thenje e vjeter”Truri kerkon,por zemra zgjedh”e vërtetë kjo truri kerkon ,bën plane mirpo ajo që vendos,ajo që i vë pikë çdo gjëje ,nese don një rrugë të drejtë atëherë degjo rrugën e zemrës tënde.Po dua edhe unë do ta ndjekë rrugën e zemrës, është ajo çfarë po kerkon zemra ime ,truri diçka tjetër,dy rrugë të ndryshme njëra në një anë tjetra në anën tjetër ,njëra kerkon tjetra deshiron ,njëra fiton tjetra humb,njëra të shtyn me fytyrë përpara e tjetra mbrapa ,dy rrugë që të bëjne të mendosh :Çfarë,si dhe a të veprojmë apo jo?!

-A thua si do të shkojë neser? …Do të takohem me Benin ,çfarë do të ndodhë?

Mendimet e shumta më kishin kapluar sonte,gjumi s`më zinte ,ora kishte kaluar diku 02:30 e mengjesit ,sytë më ishin lodhur por siç duket s`pushonin duke shikuar lart e poshte,zemra me rrihte aq shpejtë si tik-taku i orës.A thua kur të kupton familja ime,Babai,Njerka Nurie,si do të reagojnë,çfarë do të më thonë:

-Vetëm po i kujtojë fjalët e saja (Njerkes Nurie):

-Ju thosha se kjo vajzë nuk e ka syrin e mesimit ,as të shkollës ,apo e shihni a po më dalin fjalët e mia , Jeta të njoftoi me të a po?-të thosha unë se ajo shoqe është një bushter e fëlliqur …në ato caste u zgjova nga këto mendime e më doli një e qeshur Hahaha,nuk e di nga më erdhi prap hahaha, me shpresë që neser të jetë një ditë e bukur dhe me fat i mbylla syt për të pritur neser një mëngjes të ndritur.

-Ende pa kenduar gjeli i parë i mëngjesit më doli gjumi ,gjumi nga meraku thonë se del shpejtë sikur të ishte i kurdisur dhe ashtu është.Në ora 08:00 më duhet të jem tek Jeta më duhet të dal sa më shpejtë,Nëna Nurie nuk duhet të më shoh,po shpejtojë.Shikova të gjitha fustanet ,zgjedha një të kuq,atë që e pata të veshur për herë të parë kur takova Benin,ky fustan duket se do të mbetet një kujtim i bukur,simbolizon një rëndsi të veqant të jetes time…Po e veshi edhe sot ndoshta më sjell fat të mirë ashtu siç edhe dua ,flokët e zeza dhe të gjata i lëshova përgjat ,bëra pak grim pak buzëkuq në buzë,një shkëlqim syve ,kepucët e kuqe me take të vogla të cilat më bënin të duke më e gjatë se që dukem më jepnin një pamje më të bukur e më tërheqëse.

-Zot më ndihmo-thash me vete ,hapa deren e dhomes ngadale pa be zhurmë e qetë dhe me një fytyrë të gezuar,edhe pse kokerdhoku i syve të mi ishte i hapur aq shumë dhe më jepte një pamje interesante e të çuditshme.Hapat e mi shkonin te poshte shkalleve të shtëpis ngadalë ,hapa deren e hymjes dhe dola jashtë,u çlirova uff me në fund dola ,fillova të vrapojë shpejtë shpejtë e duke qeshur ,syteë e mi shkëlqenin sikur rrezja e parë e diellit herët në agim ,bota më dukej e imja,zemra më rrahte shumë aq shumë .Oh njerëz o botë më shiko sa shumë kam ndryshuar,aq shumë e dua jetën tash ,më shumë se kurrë,më duket se vetëm tash po jetojë,vetem tash po e ndjejë zemrën time që rrah aq shpejtë aq fuqishëm”Njeriu jeton vetem atehere kur dashuron” – e vërtetë kjo po ndodhë edhe me mua po jetojë vetëm tash,po jetojë pse po dashurojë një përgjigjje e shkurter pa asnje dyshim.

-Ja mbërrita ,jam pran dyerve të shtëpise së Jetës,trupi im dridhej,më erdhi një forcë dhe hapa derën hyra mbrenda pa trokitur ,u futa në dhomën e Jetes dhe ja befasia ajo që e prisja aq gjatë,hapa derën dhe drejtë e tek Beni ,mbeta u hutova,kembet s`më mbanin mbylla derën edhe prisja në këmbë kokëulur.

-Jeta shkoi poshtë për ti bërë kafet-tha dikur Beni

-Ahë ma morri mendja-thash ngadalë unë

-Një kohë të gjatë mbetëm të heshtur,vetëm heshtja na shoqëronte,shikimet i ndihmonin shpesh herë,sytë na flisnin gjuhën e Dashurisë,e ndjejë këtëe tek sytë ajo fletë tek sytë, është gjuha e saj.

-Nëse nuk të vjen keq ulu ,mos rri në këmbë-prap foli Beni

-Si e habitur ia ktheva…Pooo-faliminderit ,tash po ulem

-U ula perball ti me një kolltuk tjetër pran kolltukut te tij ku ishte i ulur ai dhe bëja sikur shikoja një libër që e kishte filluar ta lexonte Jeta ,i kaloja faqet me ngadalë sikur më intersonte (kinse),e në të vërtetë nuk isha në dijeni se çfarë përmbante ,as titullin, as autorin nuk ja dija …!

-Libri PSE- Stereo Spase a po? –tha Beni

-Po,po shikova me të shpejtë ballinën e librit dhe tash me më një siguri thashë:Po po Stereo Spase libri PSE,dhe e shikova në sy duke i buzëqeshur.

-Në ato çaste u hap dera dhe ja hyri Jeta mezi e hapi derën ngadalë me një dorë,kurse me tjetrën dorë mbante një tabak të mbushur me kafe dhe llokume.

-Te ndihmojë-i thash Jetes

-Po,po te lutem mbaje tabakun ,une ta mbylli derën ,unë mbeta me tabak në dorë ,Jeta u ul pranë Benit ,une mbeta syhapur duke shikuar ,më dukej vetja sikur një nuse e re që mysafireve iu rri në kembe me tabak në dorë, ato mendime mi nderpreu te qeshurat e Jetes:

-Hajde moj nuse hajde ,qitna kafe me kajmake e të qeshurat e saja s`kishin të ndalur Hahaha,une bera dy hapa u ofrova tavolines dhe i ofrova kafet ngadalë dhe pse fare mirë vereheshin të dridhurat e duarve të mia,por prap u mundohesha të mbaja qëndrimin tim ,leshova tabakun aty tek një qoshe e tavolines dhe u ula pran Jetës dhe Benit e me një zë gjysmë të shterrur thash:

- Ju bëftë mirë

-Faliminderit edhe ty gjithashtu –ma kthyen që të dy menjëherë

-Filluam të pimë kafet pa be zë ,vetem heshtja ishte prezente ,sikurse askush nuk dinte çfarë të bisedonte ,fjalët kishin humbur e ishin zevendesuar me mendim e mendime.

-Të faliminderit Jetë për kafe-tha Beni sikur e theu pak atë heshtje

-Të beftë mirë morri filgjanin e Benit e edhe unë zgjata doren lash filgjanin tim dhe ju falenderova:

- Te faliminderit Jetë për kafe

-Te beftë mirë moj e dashur-ma ktheu Jeta

-U mbyll dera,shkoi Jeta mbetëm vetëm unë edhe Beni ,një moment i shumë pritur ,i ëndërruar qe sa kohë ,uff me zinte toka ,faqet e mia ishin skuqur ishin ber prush nga turpi kurse sytë me shkëlqenin nga gëzimi.

-Me tregoi Jeta ,me ke thirrur të më tregosh diçka apo jo? –pyeti Beni

-Poo ashtu mezi fola pooo…Per nje moment pash duart e tij mbi duart e mia ,mbeta e heshtur s`merrja frymë dot…ufff ç`më gjeti mua-thash me vete

-E di e di që ke frike,mirpo nganjëherë njeriu nga frika se mos gabon ,bën gabime tjera,gabime më të medha.Une të njoh fare mirë edhe e kuptoj mjaftë mirë frikën tënde,të njoh familjen e edhe e di qe je rritur si një zog i vrarë pa nëne,më shiko në sy ,beson ti se unë do të isha në gjendje të të lendoja një vajzë si ti? –pyeti Beni.Syte e mi shihnin sytë e tij të bukur …ohh sa të bukur ,sy të tillë nuk kam parë asnjherë në jetën time.Dikur vonë thash:

-Babai im ,njerka ime nuk do të pranonin kurrë ty ,kam shkollën e mesem që ende se kam filluar e shumë shumë gjëra tjera…!

-E di e di të kuptojë shumë mirë,mirpo ndoshta do të pranonin unë do të vie të flas me ta ,as shkollën nuk do ta nderpres ,do të shkollohemi së bashku ,më beso nuk do të zgjënjejë kurrë.

-Dora e tij kapi dorën time të bardhë si qumshti dhe u përqafuam që të dy me një buzëqeshje në fytyrë ,do të jemi së bashku përgjithmonë të premtoj –tha Beni

-Po,po do të jemi së bashku të premtoj-thash unë

-Besa ,ma jep besën dhe zgjati dorën Beni

-Besa-Bese more Beni se do të jem e jotja përgjithmonë askush dhe asgjë nuk do të na ndajë.Të përqafuar dhe të gëzuar pa mas, nuk e kishm vërejtur fare Jetën e cila ishtë future në dhomë dhe po na shikonte e humbur në mendime e ku ta di unë,ndoshta po mendonte se sa të lumtur jemi,ndoshta mendon dhe thotë me vete:Kur do të më vie edhe mua kjo ditë.

-Ahë sa të lumtur që jeni-tha dikur vonë Jeta

-Po ,po shumë të lumtur jemi ,ndjehem femra më e lumtur në botë duke qeshtu me të madhe hahaha

-Mos qesh mori lazdrajka ime,se vetëm ti nuk je e lumtur ,unë jam më i lumtur se ti dhe më shtrongoi dorën edhe me fortë.

-Do të flasesh me familjen,babain,njerken e Lises,çfare ken në plan Beni? –pyeti Jeta

-Po,po do të flasë,mbasi edhe njerka e saj nuk qenka në shtëpi ,do të shkojë që tash menjëherë do të nisemi së bashku tani ,dua të di sa më parë mendimin e babait të saj.

-Kam frikë Beni-thash unë

-Nuk ke përse të frikesohesh,nuk do të lë vetëm së bashku do të shkojmë të flasin.U ngritem së bashku dorë për dore të kapur e të lumtur ,u pershendetem me Jetën e dashur edhe pse edhe ajo insistonte qe të vinte,mirpo pasi nuk donim të dal ndonjë problem me të shkaku ynë nuk erdhi.

-Kishim bërë një cop rrugë e rruga sa çudi sot më dukej më e shkurtër se më parë,ecja si një flutur që fluturon në qiellin e lirë,dora ime shtrëngonte dorën e tij nganjëherë,sytë na shkëlqenin në diell ,zogjët cicëronin ciu-ciu sikur edhe ata na kishin xili lumturinë ton€ ,dielli na shoqëronte çdo hap ,kënaqsia nuk na mungonte vetem ecnim e ecnim pa i verejtur kalimtarët që na shikonin me habi e kurreshtje por ne nuk merziteshim fare vetem vazhdonim rrugen …!Mendonim se bota është e jona ,se asgjeë s`ka për të na ndaluar ,nganjherë edhe ndalesha sikur doja ti thoja:O Beni kam frikë se babai nuk do të lejojë të jemi bashkë ,frikësohem…por zemra ime se pranonte këtë dhe vazhdoja pa u ber fare merak se çdo të ndodhte më pas…!

-Herë-herë Beni mi perkedhelte flokët ,më perçafonte më thoshte:E bukura ime… e unë qeshja qeshja hahaha dhe ja shtrëngoja dorën,ja shupurishja flokët e tij të zeza që i jepnin një pamje interesante e të çuditshme që vërtetë të benin të qeshësh.

-Mori ti mos mi prish flokët,don që babai yt të tallet me mua ëëë?-pyeste Beni

-Hahaha –unë qeshja jo,jo prap filloja ja rregulloja flokët e tij,tash je i gatshem të luftosh me baban tim.

-Po,po i gatshëm të luftoj për ty Lisa…shpresojë të fitosh ti ,të fitoje unë,të fitojmë të dy…

-Shpresojmë,dhashtë Zoti të bëhet ashtu

-Gjendem karshi shtëpis time,të them të drejten dhjete hapa na ndajnë nga shtëpia ashtu disi zemra tash më rrah më shpejtë ,u shqetësova edhe më shumë kur pash Njerkën Nurie aty duke fshirë oborrin jashtë.Sa çudi,pse nuk paska shkuar tek familja e saj mori kjo? –pyeta une e habitur ,mbeta gojëhapur!

-Çfarë? –pyeti Beni

-Njerka Nurie në shtëpi qenka ,nuk guxojmë të hymë brenda,të kthehemi Beni kam frikë ,nuk dua të na shoh-thash unë

-Jo,jo nuk dua të kthehemi do të himë e do të futemi së bashku brenda kështu dorë për dore ,as syrin nuk do ta trembim,në dorë të Zotit jemi,në rregull je e gatshme? –pyeti Beni

-Po,po –thash me vendosje

-Ashtu pra ,do të nisemi ngadalë ,oh Zot më ndihmo ,këmbët mu dridheshin …ç`kam një frikë të madhe uff më ndihmo o Zot.U hap dera e shtëpis time bëm hapin e parë dhe u futem brenda në oborr,ngadalë ecnim që të dy dhe për një momentë Njerka Nurie në der të hymjes,

-Hahaha çfarëe befasie e këndshme –qeshte me zërin e saj të shtirur

-Ku është babai-pyeta unë

-Cili baba,në këtë mënyrë hyn brenda me një njeri të huaj për dore dhe pyet për baban tënd turp, turp për ty.

-Të thash ku është babai im,dhe u ktheva ka Beni ,eja Beni hymë së bashku brenda me siguri babai është në kuzhinë duke ngrën mëngjes,eja të shkojmë Beni? – i thash Beni.

-Ku do të hysh moj e zezë,brenda me një të huaj në shtëpin time jo,jo nuk mundesh.

-Nuk është shtëpia jote por e babait tim,babai im e ndertoi me duart e tij e jo ti-thash unë

-E imja është e imja dhe sa të jem unë gjalle unë do të sundojë këtu ,fjala ime do te zë vend këtu dhe më degjoni ju që të dy:Nuk do të jeni bashkë kurrë kurrë,nuk do t`iu lejojë kurrë dëgjoni kurrë.E qeshura e saj më gërryen trurin uff sa e urrejë me shpirt.

-Babi ,babi mund të dalesh jashtë vetem pak,babi te lutem vetem pak…? –bertitja unë,dikur si vonë u degjua zeri i babait:Po po prit tash vetëm ta perfundojë bukën menjëherë e dashur tash vie- tha babai

-Sigurisht ajo jote shoqe e dashura Jeta të njoftoi me këtë bastard apo jo? – vazhdonte të folte Nëna Njerke me të madhe

-Oh Zot më vinte keq nga Beni ,më zinte toka çfarë fjalë të rënda thoshte,por asgjë as unë as Beni nuk flisnim vetëm e dëgjonim ajo vazhdonte të fliste si një budallqe pa e dëgjuar askush.Koka ime vlonte nga mendimet e shumta andej këndej,a thua si do të më pres babai,çfare do te me thote?Në ato mendime dëgjova zërin e babait që po zbriste nga shkallët :erdha,erdha moj bijë-dëgjohej zëri i tij duke u afruar.

-Ngrita kokën lartë dhe mbetëm sy me sy duke shikuar njëri-tjetrin,babait iu mbushën sytë me lot,njeë hije e zezë i kishte mbuluar fytyrën e tij dhe si i keputur hapi gojëen tha:Ejani brenda,hyni brenda…-tha si i menduar.Shikova Benin në sy dhe i thash eja Beni hyrëm së bashku në shtëpin time e cila sa çudi dukej më ndryshe ,më e qetë,zymtë se herav tjera jo si zakonisht.

-Uluni,uluni-tha babai

-Sa për fillim po njoftohemi –ja preu Beni menjëherë.Unë jam Beni nga Qyteti i Madhe ,jam në vitin e fundit në mjeksi,Lisen e kam njoftuar qe dy muaj ,jam i dashuruar në të dhe kam ardhur të kerkojë dorën e sajë.

-Mirë se erdhe o djale i ri,Lisa është e re e njeh ndoshta mirë nuk kam nevoje të flase për të ,veprat flasin më mirë,mirpo Lisa ka një shkollë të cilen ende se ka filluar ,shkollën e mesem në të cilen është pranuar ka mesime,shkollën gëzohem për ty qe e ke zgjedhur vajzën time nga familja ime,më ke bër mall për mik por…

Njerka Nurie u dëgjua në ato çaste unë po them JO ne jemi fshatar kemi deshire që edhe vajzen ta japim në fshat ,jo tek Qyteti I Madhë largë familjes …jo ,jo kurrë!

-Ahë më vloi gjaku të ngrihem në këmbë e ti them se ti s`më don ,s`të intersojë ty,ti e bënë këtë që unë të mos jem e lumturë por prap u mbajta s`bëra zë.

-Nurie unë jam duke folur të lutem- tha Babai

-Kam degjuar se jeni të varfër edhe pse jetoni në qytetë,nuk keni pasuri ka kohe që unë kam dëgjuar për ju dy-tha Njerka Nurie.Mbetëm me Benin të shtanguar duke shikuar njëri-tjetrin gojëhapur.

-Unë e dua,nuk është me rendsi pasuria unë e dua dhe e pranojë me të gjitha-thash me zë të dridhur e lotet më rridhnin faqeve rrotullimthi.Babai uli kokën poshtë ,s`bënte zë.Dikur mbas një qetësi të bujshme ,dikur vonë babai ngrit kokën dhe si i mendueshem tha:Nuk mund të them asgjë sot,mjaft degjova do të mendohem,nuk kam vajze për të humbur ,do të mendohem dhe do të tregojë dhe doli jashtë.Pas tij u qua edhe Njerka Nurie ,mbetem vetëm unë dhe Beni kokëulur dhe në heshtje pas pak u qua edhe Beni pa asnjë fjalë dhe iku u largu nga shtëpia ime.U ngrita edhe unë ngadalë si nepër mjeglla kaloja,hyra në dhomën time e shkova drejtë e tek fotografia e nënës sime së ndjerë fillova të qaj e të qaj edhe pse ajo s`më degjonte kishte kohë e kohë që s`më degjonte ,s`më shihte…ahë jam mërzitur e mërzitur aq shumë sa s`thuhet me fjalë.Më kishte zënë gjumi ,lotët më ishin thare faqeve të mia që i ngjanin një pusi të kulluar nga shiu e fotografia e nënës time sikur s`donte të më lente vetëm në atë gjendje që isha…!

-Nuk e kuptojë kurrë këtë:Pse njerzit-njerzit të mos i lënë tek lumturia ,pse të shkatrrojnë një dashuri ,ti ndash dy të dashuruar është sikurse të prishesh një xhami(një shtëpi të Zotit).Te ndalemi pak tek Njerka Nurie nuk don të më jap në Qytetë të madhë ngse ne jemi fshatar ,o Zot sa interesante ,çfarë budallallëku…!

-Tak-tak-tak u degjuan të trokiturat e derës ,hape derën jam unë Ela,a je zgjuar nga gjumi? –pershpëertit Ela

-Po,po zemër tash po vie –hapa derën dhe ë morra në përqafim u ulem së bashku.Degjova për Benin moj Lisa i kam degjuar të gjitha ,dua t`iu ndihmojë,dua t`iu bashkoj…!-thoshte Ela e vogël e cila fliste në atë gjuhë që të bënte të ndiesh fëmije sikurse ajo.

-Eh moj motra ime e vogël faliminderit për të gjitha sikur të ishte aq lehtë kjo punë apo sikur të ishte në duart tua do të rregullohej shumë shpejtë.

-Babai po të thërret-se për këtë erdha për të treguar gati sa nuk harrova eja ,eja shpejtë.

-Po,po tash po vie shko ti tash unë po vie .Ela shkoi poshtë mbeta vetëm duke biseduar me veten time:a thua çfare i kan then babait?,pse po me therret?...oh Zot më ndihmo të lutem në dorën tënde jam ,e mbeshtetur vetëm tek ti jam më ndihmo.Mblodha vetën dhe me një forcë u nisa shkalleve te poshte pëer te babai.

-Eja ,eja bije-tha babai kokëulur.

-U ula pran tij ,po urdhero babi?

-Beni më pelqeu , është djalë i mirë,i sjellshëm e edhe qe të dashuron të besojë e edhe pse është i qytetit nuk do të më pengonte me rëndsi është që të dy të duheni edhe pse nganjherë nuk mjafton vetëm të duash apo vetm të të duam .Jeta është e gjatë moj bijë ,mos mendo se nese ndodhë diçka mirë apo diçka e keqe do të marrë aty fund jeta apo do të perfundojë aty jo,jo moj bijë jeta është e gjatë,ajo vazhdone edhe nese ne nuk duam të vazhdoje,koha është ajo e cila i merr me vete të gjitha kujtimet e në fund mendon se gjithçka është veq një ënderr ,një ënderr qe me një të thirrur “Zgjohu” –të del gjumi e qe mundosh prap ta kthesh atë gjumë por i ngjan një gjumi që s`të zë më.Mos ta zgjasë më shumë por po mendoje se më mirë është të vazhdosh shkollën të mendosh për vetën tënde ,per të ardhmën tënde ,ka kohë të mendosh për dashurinë.Çdo gjë ka kohën e vet dhe vie me kohën e vet.S`di a më kupton,mendojë se nuk është koha e duhur as momenti I duhur.

-Ndoshta-thash dhe u ngrita menjëherë ika me të shpejtë drejtë tek Jeta vrapoja,vrapoja me tër fuqin që kisha ,nuk vereja asgjë as njerzit kalimtarët e rrugës ,asgjë ,asgjë s`më interesonte.Kembët mezi më quan tek Jeta ,Jetëë,Jetëëë bertisja sa mundja Jetëë,Jetëëë qaja dënesja nuk dija çfarë po bëja.

-Dul Jeta ,Jeta shoqja ime ,por jo si herave tjera e qeshur,gazmore ,një hije e zezë ia kishte mbuluar fytyrën e saj të bukur ,më beri një shenjë me koke –të hyjmë brenda,e percjella nga pas me trishim e syhapur mezi prisja të kuptoja çfarë kishte ndodhur ,fol tregom çfarë ka ndodhur?-pyeta unë me kurreshtje

-Beni…Beni…-zëri i dridhej

-Fol më ,çfare ka ndodhur me Benin?-pyeta perseri

-Benin jan duke e fejuar ,e kan detyruar të fejohet me një vajzë nga qyeteti ,quhet Zana!

-Po si ashtu ,Beni më don mua ai nuk duhet të fejohet?

-Po ,po ai të don ty edhe ai nuk deshiron të kete fejese mirpo është i detyruar të pranon këtë fejesë ,familja e tij nuk kishte pranuar për ty,kinse je nga katundi.

-Oh Zot sa çudi,lotet më rridhnin pse,pse o Zot ndodhi kështu pse?

-Dëgjom motra ime kështu ka ndodhur kështu Zoti ka thënë ,mundohu ta harrosh s`ke çtë besh ,vazhdoje shkollën.Të kuptojë se si ndihesh edhe une po ndihem fajtore une isha shkaku i njoftimit tuaj,i dashuris tuaj,po të mos kisha njoftuar unë me Benin nuk do të kishin ndodhur këto që po ndodhin tani.

-Jo,jo mos e fajso vetën të lutem…kështu qenka e shkruar ,dashuri e ndaluar dhe u qova në kembë,hapa derën dhe ika fluturimthi pa parë asgjë dhe askënd.E tëra më dukej një ankth që mendoja se do të perfundojë shpejtë mirpo jo,jo nuk ishte ankth i natës ,por realiteti që tash e sot do të më shoqerojë në ditët vijuese.

-Ndërrova rrugën nuk dua të shkojë në shtëpi ,s`dua të shkojë në shtëpi ,s`du të shoh askënd …sikur askush s`më ka mbetur në jetë!U ula pran një lumi që kalon andej nga fshati,lotët e mi bashkoheshin me ujin që rridhte ,bashkoheshin së bashku e ku ta di rridhnin dhe iknin andej e shkonin nga qyteti nga qyteti i madheë ,vendi ku jeton dashuria e jetës sime.

-Ahë more Beni pse s`mund të jemi bashkë ,po na ndan jeta që nga sot tjetër kënd do ta kesh ,do të jetosh për atë jo për mua,çdo ditë që do të vie mua do të më mundoj,do të më merzis më shumë ,do të çmendem nga malli për ty ,s`do të shoh më ty e as s`do të flase më me ty…!

-Mezi u ngrita nga ai vend ku isha ulur qe sa kohë,kishte filluar qielli të errësohej unë fare pa e verejtur.Hyra në shtëpi,porsa hapa derën e shtëpis Njerka Nurie filloi me zërin e saj ngacmues:Erdhe ëëë? Eja e dashur ,ulu pranë meje e di se ndiesh keq ke nevojë për ngushllim ,je e mërzitur eja tek nëna.

-Për çfarë të jem e mërzitur ? – tash sikur doja të mos kuptoja asgjë

-Po e dashur si të mos jesh e mërzitur,kur i dashuri yt të fejohet?

-Nga e din ti ,ai ende nuk është i fejuar-tash unë sikur doja të gjeja arsye

-Hahaha nuk qenke e informuar mirë e dashura ime ai është fejuar sot-tha Njerka me shumë vendoje e bindje

-Unë e tensionuar bertita me të madhe:Nga e din ti moj, nuk është fejuar?

-E nga e di unë ,e di fare mirë unë isha msiti për këtë fejes.

-Çka? Msiti,qysh…???- pyeta vërtetë e trishtuar kësaj radhe

-Vajza e vellaut tim Kadria është e fejuara e tij,kan bër fejese të madhe ,të gjithë kemi vallzuar ishte për mrekulli.

-Çfarë ti ishe msiti për të dashurin tim Benin…Si mundesh ,a ke zemër ti? Si mundesh ta shkatrrosh një dashuri ,a rrjedh gjakë nëpër trupin tënd a helm…oh Zot …oh Zot.

-Hahaha sa çif I bukur dukeshin të gjithë duartrokisnin ,buzeqeshnin …oh sa bukur dukej Kadria ,kishte veshur një fustan të kuq të gjatë,flokët e zeza të gjata i kishte dredhur,dukej për mrekulli,ndersa Beni i veshur me një kostum të bardhë dukej si një dhënderr i vertete.

-Lotët e mi rridhnin faqeve e s`kishin të ndalur ndersa ajo vazhdonte të fliste për fejesën e Benit si një e pashpirtë.

-Të gjithë para Zotit kemi lindur të barabartë dhe të njejtë mirpo virtytet,personaliteti,karakteri krijohen me kalimin e kohës dhe vlerat qe ti i merr gjatë jetës.

-Po të marrim një shembull:Një mjeke dhe nje kriminel ,dallimi verehet menjëherë edhe shumë qart.Qe të dy edhe mjeku edhe krimineli janë njerëz,qenje njerzore të krijuar nga Zoti dhe që të dy jetojnë,mirpo mënyra e të jetuarit është e ndryshme .Njëri shëron njerëz të sëmure ,ndihmonë në raste nevoje ,shumë jetë i shpëton thjeshtë jep një kontribut të papershkruar për mbar njerzimin.

-Tek i dyti krimineli-një njeri i krijuar nga Zoti i cili jeton mirpo mënyra e të jetuarit është plotesisht me virtyte të kunderta dhe të pahijshme.

-Eh kjo Njerka im s`ka fjalë të pershkruhet ky karakteri i saj , është me i rendë se i një krimineli ,si nuk mendon se do të vdes një dite,do të përgjigjet për veprimet e veta .Ti ndash dy zemra pa asnje motiv asnje arsye vetem e vetem nga dëshira është e pahijshme vërtetë!

-Nuk kam ç`të bëj më ,jam pajtuar me fatin tim duhet të vazhdojë më tutje ,as me Jetën më s`dua të takohem ,as Benin më s`dua ta shoh kurrë,as të degjojë për të më duhet t`iu përkushtohem mesimit ,shkollës të fillojë një jetë të re ,jo për jetën time se jeta ime morri fund me atë ditë kur u fejua Beni im,por për hater të babait tim do e bëjë këtë.

-Beni më shkruante prap letra mbas Jetës mi dërgonte u mundonte të më sqaronte gjithçka :si kishte ndodhur fejes e tij,se tash edhe dy muaj ai do të martohet pa dëshirën e tij,se çdo ditë mendon për mua,se nuk më ka harruar,dëshiron të ikim së bashku diku largë…ku ta di unë vetëm largë ku do të mundnim të jemi të qetë dhe të lumtur përgjithmon.

-Ja letra e fundit se ç`shkruan:



-Për Lisen



-E dashura Lisa ime e di se ndoshta po gabojë që po të shkruaj e edhe nuk është e drejtë ndoshta kjo gjë mirpo këtë e thotë vetëm truri im por,jo edhe zemra ime.

-Kam menduar gjerë e gjatë për lidhjen tonë ,takimet tona dhe dashurinë tonë dhe kam vendosur të ikim së bashku ku do që të jetë vetëm largë nga ky vend.

-Nuk dua t`ia fal vetën time,jetën time dikujt qe se dua dhe që nuk do ta dua kurrë.

-Mendo për këtë ,pres një përgjigje të ma dergosh mbas Jetës

-Mos ngurro vrapo drejtë lumturis ,të jetojmë ashtu siç duam dhe meritojmë ne…!





-Me rrespekt:Beni

Përshendetje…















* * *

-Babai ditët e fundit nuk po ndjehet mirë,ka temperature të lartë,zemra po i rrah me të shpejtë po digjet i teri.Shpirti po i kallet që su bashkuam me Benin e ndjejë këtë nga shikimet e tij edhe pse s`ma tha kurr deri tani.

-Benit ja ktheva letren i thash se edhe unë e dua ,dua të vrapoj pas lumtursi time por kerkova nga ai të ma caktojë një datë,orën e sigurt te ikim nga këtu e të shkojmë largë,largë…!Skembenim letra prap me Benin me tregonte se është duke punuar në një fabrikë të rrobave ,po punon shumë tërë ditën ,që t`ia arrij qëllimit të mbledhë të holla sa me shumë që mundet.

-Ditët kështu kalonin fluturimthi e mua më mbante gjallë vetëm shpresa të jem me Benin me padurim e ëndje e prisja ditën të largohem dhe të iknim së bashku ,nga njera anë babai shëndeti i tij po keqsohej dita-ditës , është dopsuar shumë mjekët vinë çdo ditë për ta kontrolluar por siç duket nuk po ka efekt fare,e shikuar prap nga një anë tjeter Ela e vogel është e lidhur vetem me mua flen,zgjohet,ushqehet vetëm me mua ,ma keput shpirtin kur e shoh se si e rrah Njerka Nurie kam frike, më dhimbset ta lë në duart e saja është një perbindesh i vërtetë!

-Babait i ka humbur vetdija ,punën e ka lën,kushtete ekonomike jan keqsuar ,mysafiret po vine çdo ditë për ta vizituar,çdo ditë e më shumë shendeti I tij është edhe më keq.

-Nuk ka pshtim më!-tha si e menduar sot Mjekja

-Si nuk ka pshim,kush? –pyeta me habi

-Babai ytë ,më tregoi emrin e një sëmundje të rënd nga pagjaksia e lartë,temperature Leokemia quhet –tha me shumë keqardhje mjekja

-Trupi më lëshoi,këmbët mu dridheshin mbeta gojhapur ,sytë e mi kishin ngulur shikimin te babai e lotonin pa përtes.

- Mos u merzitë,çmallu me të keto ditë,sa s`është bër vonë…tha dhe iki u largu shpejtë.Shkova iu hodha mbi trup babait bërtisja jo, jo baba nuk guxon të shkosh ,mos më lë vetëm vetëm ty të kam jo,jo të lutem mos…Babai s`bënte zë vetëm më shikonte e mezi qante nga e kollitura e madhe,nuk do të lë e dashur,s`dua të të lë ,je e vetmja që më mban gjallë,unë s`kam e dashura bija ime per kë të jetojë më ,vetëm ty të kam në jetë,s`do të lë…-mezi fliste ngase kolli i rënd ia zinte frymën.Përqafimet tona zgjaten tërë ditën e edhe me të fjeta ,i lutesha Zotit të shërohet babai sa më shpejtë,kishin mbetur vetëm edhe dy ditë që të iknim me Benin.Babai vetëm në gjumë rrinte askënd se njihte më as mua,sikur asgjë se brengoste ,laga do peshqir të vegjël me ujë të ftohët i vendosa në ballë u mundohesha ti largoja atë zjarrë që e digjte flakë.

-Me zbardhte mëngjesi,kalonte dita e nata unë i pregaditja bukën,ushqimin ,i ndërroja çerçafet ,rrobat i pastroja por e shihja se s`ka shpres ,babait tim i kishte ardhur fundi siç duket.

-Beni më dërgoi një leter sot,shkruante të mos merzitem për baban se ai do të shërohet ,se s`duhet të mendoja për vdekjen e tij.Neser në ora 00:00 kishte vedosur të vinte të më merrte me vete me një vetur të një shokut të tij ,të gjitha dokumentet i kishte rregulluar dhe se po priste vetëm guximin tim të ikim së bashku,dhe një përpermisim në shëndetin e babait.Sot mu duk babai më mirë dhe lutjet e tij që sonte të flente vetëm bën që të flejë në dhomën time që me javë se kisha parë.

-Jo,jo babi zgjohu merr frymë,zgjohu…babi-ma nxorri gjumin Elsa e vogël duke bërtitur me të madhe .Pa thënë asnjë fjalë,zbrita shkalleve te poshtë me të shpejtë.

-Vdiç ,vdiç mos u merzit e dashur dhe për herë të parë më përqafoi Njerka Nurie.

-Mbaj mend se jam shtrirë pran babait ,pran trupit të tij të vdekur dhe kam qar e kam bërtitur me të madhe:Babi…babi…kthehu !

-Dhimbja për vdekjën e babait më tronditi shumë,aq shumë saqë nuk isha në gjendje të ikja me Benin ,nuk munda Beni më priti jashtë para shtëpis më bënte me shenjë te dal po nuk munda ,isha e turbulluar humba më të dashurin dhe të vetmin Babain tim dhe ishte per tu dhimbur vërtetë!

-I bëra Jetes një zë të vinte shpejtë në shtëpi dhe shumë shpejtë arriti Jeta e cila mezi merrte frymë më përqafoi dhe me lot në sy më tha:Ngushllime për baban,mos u merzitë motra ime ,kështu Zoti e ka shkruar mos qaj,mos u mërzitë te lutem s`dua të shoh me lot në sy.Zoti në xhenet.

-Zemra më plaste kur dëgjoja këto fjalë nga të gjithë familijaret,kusherinjet që kishin ardh për ngushllime e keqardhje për vdekjen e babait.

-Jeteee…thashë e zeri mu dridhej duke qarë e dënesur

-Po ,po fol e dashur?-u përgjegj me të shpejte Jeta

-Beni është jashtë duke më pritur ,sonte kemi pasur të ikim së bashku e të largohemi…Edhe çfarë ke vendosur-me nderpreu Jeta

-Kam vendosur të mos shkojë,neser është vorrimi i babait tim ,nuk mundëm …Kështu qenka shkruar!

-Kështu-pohoi me kokë Jeta

-Dil thuaj Benit se s`mundem të dal të iki me të ,i trego se neser është vorrimi i babait s`mundem!

-Po,po po nisem menjëherë-tha Jeta

-U largua Jeta,edhe pse zemra ime se pranonte këtë ,më pelciste koka ,sytë e mi ishin ajur e skuqur nga të qarit ,isha mpirë njerzit kalonin andej –këndej rreth meje shkonin më jepnin ngushllimet e tyre:Mos u merzitë Lisa,Zoti në xhenet –kalonin pranë meje e unë s`isha andej fare ,sytë e mi kishin ngulu shikimn tek fotografia e babait tim të ndjere ,trupi i të cilit nesër do ta mbuloj dheu …!

-Beni u largua i zemruar u kthye prapë në shtëpin e tij i kishte ardhë keq për vdekjen e bababit tim dhe më kishte shprehur ngushllime- më tregoi Jeta e cila erdhi menjëherë posa ishte kthyer Beni për shtëpi.

-Mëngjesi më zgjoi pran babait ,mëngjes i cili do të ma rrëmbej baban tim përgjithmonë ,mëngjes i cili s`do të ngjajë me mëngjeset tjera pa ty më i dashuri im Baba.Kur të zbres në kuzhine të vi të të shoh ty do të jetë e pamundur ,që sot trupi ytë do të mbulohet me dhe ,milingonat do të ushqehen me trupin e mishin tënd .Do të shkosh atje ndoshta Nëna e dashur të prêt aty sepse i ke munguar aty, i ke munguar edhe asaj ,ka ndjerë nevojë për ty ,por pse o baba më le të vetëm,çfarë do të bëj tani ,kush do të më mbrojë,kush do të kujdeset për mua ,kush do të më thotë tani”Mjekja ime”, kush o baba kush???

-Erdhe ca burra të medhenje ,fortë e morrën trupin e babait tim për ta dërguar tek vorrezat në atë rrugë të pa kthim ,rruge e cila do të na prêt të gjithëve.U mbulua trupi i tij u fut në dhe,shokët e tij ,kusherinjët,miqët të gjithë ishin në vorrimin e tij,të gjithe qanin,mërziteshin por dhimbja më e madhë ishte tek unë ,ishte babai im i vetmi im ,jeta ime ahë kjo është jeta e një femre si unë qe është për tu rrefyer vërtetë!

-U vorros babai im të gjithë ikën e u larguan,vetëm unë mbeta tek varri i tij mbeta vetëm ,një shi i fuqishëm më shoqëronte sikur s`donte të më linte vetëm me atë dhimbje,sikur edhe qielli qante me shiun që binte e s`kishte të ndalur.Hidhesha mbi dhe qaja ,bërtisja …Babi,babi… pse më le? –pyesja por s`degjoja zërin e tij përveq të rënat e shiut i degjoja,babai s`më shihte më kishte shkuar në rrugën e vdekjës tashmë.Isha e vetmuar,pikelluar ,frikësuar,ndjeja çdo gjë perveq gëzimit.

-Lisa…-dëgjova një zë , përseri Lisa…

-Nuk ktheja kokën mbrapa kisha frikë ,prapë ai zë:Lisa,Lisa unë jam Beni

-Ktheva kokën pash Benin se njihja mu duk më ndryshe ,flokët ia kishin mbuluar fytyrën ,ishte i lagur s`I ngjante fare Benit –ishte dopsuar me shëndet ,dukej krejtësisht ndryshe.

-Çfare ke ik,ik… lermë të qetë,s`më sheh si jam,pse erdhe? –bertisja unë

-Mi kapi Duart e dita që je këtu edhe në vorrim isha por ti s`më vërejte –të kuptoj ishe e hutuar ,mos u merzitë Lisa bëhu e fortë nuk je vetëm jam këtu me ty edhe për ty ,nuk do të lë kurrë më-më fliste Beni ngadalë dhe qetë

-Si nuk do të më lësh ,edhe një muaj do të martohesh ,s`ka kthim më Beni,kështu qenka e shkruar-thashë unë

-Si e shkruar,nuk mund të jetojë me dikënd qe nuk e dua ,nuk mundem- bërtiste Beni si i çmendur!

-Te lutem ik,s`dua më të të takoje ,nuk është mire të takohemi prap…të lutem mos më kerko më…Ika vrapoja me të shpejtë ,kurse nga pas leja zërin e Benit duke më thirrur:”Të dua”…”Të dua”… kthehu Lisa!

-Ecja me të shpejtë kurse Beni vazhdonte:Pse nuk mund të jemi bashkë,pse e shkatërroni një dashuri,çfarë njerëz jeni ju?...Zemra më pelciste kur i dëgjoja këto fjalë e shiu sikur për inat s`kishte të ndalur ,dridhesha nga të ftoftit ,isha zverdhur e tëra isha mbetur si një zog i vrarë e i plagosur rënd që s`din nga t`ia mbajë ,kerkon një strehim ,një vend dikun por se gjen është i humbur dhe pa shpres ka mbetur.

Trokiti dera zgjohu,zgjohu kemi sonte musafirë nga një fshat i largët nga Mahalla e Madhe zgjohu-më zgjoi Njerka Nurie.

-Mendova me vete a thua kush janë këto musafirë ,Njerka Nurie është përplot me befasira ,gjithçka pritet nga ajo shumë interesante është.Mezi u ngrita u vesha shpejtë e shpejtë dhe zbrita poshtë,pyeta:Kush vie sot?

-Vjen një familje nga Mahalla e Madhe për të na shprehur ngushllime e edhe për një punë tjetër.

-Çfarë pune?-pyeta unë me kurreshtje

-Do ta kuptosh vete, është për të mirën tende –tha Njerka Nurie

-Asgjë s`fola,vetëm kuptova se ka të bëj me mua diçka ,por po pres të shoh çka?

-Trokiti dera ,hyri një grua me një tubë lule të madhe në dorë me një burrë koxha në moshë dhe me dy vajza të reja.

-Ejani,ejani?-mirsërdhet,dëgjoheshin përshendetjet ,por nuk e kuptova pse atë lule ,babai s`kishte dy javë që kishte vdekur,sa çudi,mezi po pres ta kuptojë të vërtetën!

-Bëri kafet gati –u dëgjua zëri i Njerkes Nurie

-Shkova në kuzhinë,bëra kafet gati dhe u nisa për ti dërguar musafireve të panjohur:nusja, nusja erdhi shiko-degjoheshin shushurima nusja sa e bukur qenka,shiko shiko!

-Ju fola të gjitheve,u ofrova kafet dhe u ula afër Njerkes Nurie dhe me kokeulur thashë:Ju bëftë mirë

-Faliminderit-thanë të gjithë

-Mbas një heshtje të shkurtër filloi bisedën gruaja më e moshuar :Kjo është nusja mori Nurie,duke më shikuar gjatë gjithë kohës mua ,hapa sytë me habi ,duke shikuar gojen e Njerkes Nurie se çfarë po thotë:

-Po kjo është nusja –tha duke më shikuar mua dhe duke qeshur me të ,mbase nuk është për shkollë kjo, mund ta quani Nuse

-U qova shpejtëe dhe ika lartë duke qarë në zë :Unë jam nusja ,çfarë po bën kjo e mallkuar spo kuptojë asgjë.Jo ,jo Zot të lutem të mos jetë ajo që po mendojë ,nga kjo e marr pritet çdo gjë nuk është çudi!

-Tak-tak-tak-trokiti dera

-Kush eshte? –pyeta

-Jam une ,hape moj budallaqe-u degjua zëri i Njerkës Nurie

-Hapa derën ,hyri me të shpejtë Njerka brenda dhe më urdhëroi që ta vesh një fustan ngjyrë të kuqe që nxori nga një qantë e bardh e bukur.

-Pse ta vesh këtë? –pyeta unë

-Si pse ta vesh,ende se kuptove moj budallaqe mendove se si te vdiç babai do ta vazhdosh shkollën hahaha,sepse që nga sot je e fejuar kjo është dhurata për fejesë ,sot do ta marrin dorën për ty veshe dhe mos bë zë përndryshe e din ti më njeh mos më shtin të flas më tepër se e din ti çfarë jam në gjendje të bëj.Veshu rregullohu pak dhe eja poshtë,të gjithe po të presim –mi tha këto fjalë përplasi derën iku dhe u largua si një e çmendur.

-Fillova të qeshem ,unë e fejuar hahaha s`mund të besojë unë e fejuar e as që di per ke jam fejuar ,kush është ai ,nga është as që e njoh.Çudi dikush të vendos për fatin,jetën tënde e pakuptimt vërtetë çudi!

-Hapa atë qantë ,shikova çfarë ka brenda ,nxorra nga aty një fustan të kuq të gjatë ,vërtetë i bukur me ca lule të bardha rreth e qark – e vesha ,leshova flokët kurse ajo nga poshtë më thërriste:Eja më Lisa ,po të presim të gjithë ,eja mos u vono.Nervat mi shkatërronte ai zë i neveritshëm që edhe në ëndërr më trishton kur e dëgjoj ahë po të mundja të bërtitja:Nuk dua ta vesh atë fustan por s`mundem s`kam guxim jo ,jo s`mundem!Hyra në sallon të gjithë u ngriten në këmbë ,filluan të më këndojnë të vallzonin bertitnin:Nusja jonë oj drëndafile … më e bukura në ketë nahie,shikoja rreth vetës të gjithë dhe e tera më dukej vetëm një ëndërr më vinte të qaja të them :E dua dikë tjetër ,nuk e dua ketë fejese ,mos ma shkatërroni jetën ju lutem mos e bëni këtë …por jo ,jo ishte vendosur më fati im s`kishte kthim më ,s`kisha tjetër rrugedalje,ashtu kështu Beni do të martohet ,babai më vdiç,me Njerkën Nurie s`mundem të vazhdojë më ,ky qenka fati im ,fati i një femre e shihni çfarë është të jesh femër,lindë ,jeton ndoshta e edhe vdekë duke vendosur të tjerët për ty,sikur ti të ishe një hije e padukshme,sikur të mos ekzistoje ti fare. Është më mirë të mos jetosh fare,të mos egzistoje sesa të tjerët të të shohin të tillë të përdorin dhe të trajtojnë të tillë.

-Pëlhura e jetës përbëhet nga fije të mira e të këqija të ngatërruara mes vete,disa njerez siç është Njerka ime nuk din ti ndaj fijet e mira dhe ato të këqija nga pëlhura e ngatërruara.Nata s`është gjë tjetër veqse nata e botës ,ligesia është nata e shpirtit ,nese ke një shpirt të zi si nata të errët ,mos pritë të ardhme ,jetë mos pritë se do te kesh ditë të mira sepse s`do ti kesh kurrë,kurrë…!

-Ata këndonin,vallzonin në mënyrë që ata dinin për nusen e zënë ,për nusën e vëllaut të tyre ,ndoshta për atë është një fillim i një jete të re ,një nisme e re mirëpo për mua një fund i botës sime të hidhur e të mbushur përplotë, çdo ditë e më shumë me vuajtje,dhimbje e mërzi perveq atyre ditëve të pakta që i kalova me Benin ,për shpresën tonë , ëndrrat tona të jemi bashkë mirëpo nuk ndodhi ashtu ,ishte një e kaluar e bukur qe s`pati diellë e dritë të jetonte më gjatë.

-Qaja,qaja dhe vetem qaja,mallkoja këtë botë ,këta njerëz-të banuarit e sajë gjithçka tjetër që ishin kunder meje ,dëshirës time dhe të cilet pa asnjë fije mëshire vendosnin për fatin tim.

-Benit po i afroheshin ditët e martesës së tij e e dhe ai i gjori qante,vuante ,qante i pelciste zemra njesojë si mua këndej ,por çfarë të bënim edhe po të iknim si do të jetonim vetëm ne të dy ,në një vend të panjohur me njerëz të huaj,nganjëhere nuk mjafton vetëm të duash dikë apo të të dojë dikush ,ka shumë gjëra që i nevojitën një jete të lumtur dhe të qetë.

-Kurse unë nuk dija as ku po martohesha,me kënd,si duket ai njeri,çfarë bën…oh Zot askush s`më pyet a don?…ata vendosin fatin për mua ,merrnin vendim për jeten e dikujt tjetër ,sa marrëzira!

-Dita e martesës së Benit është sot,sot do të martohet Beni im ,dashuria e jetës sime ,po me ik nga dora ai që e dua më shumë se vetën ,dy zogjë të rinjë po ndahen pa të drejtë.A ka kush këtë natë ta ndal ,ta ndal kohën mu në këtë çastë dhe vend të mos hy dhënderr ai që e dua ,ndalo o kohë në vend ,ndaluni o ju tupana e mos bini se dy zemra po i ndaloni e nuk po i bashkoni.

-Lisa…Lisa –u dëgjua zëri i Jetes

-Lisa moj Lisa –mezi merrte frymë

-Po fol,fol çfarëe ke pse qan…pse?

-E zeza ditë moj Lisa ,ç`na ka gjetur mallkim është ky e zeza ditë…!

-Çfarë ,pse mallkim ,çfarë ka ndodhur ?-pyeta vërtetë e habitur

-Beni…Beni ka bër vetëvrasje sot në mëngjes-më tha me të shpejtë

-Sytë e mi u terruan dhe u mbyllen për një moment ,asgjë më s`mbaj mend vetëm di se zemra ime vdiç përgjithmonë kësaj here dhe më s`do të ngjallet kurrë gjatë gjithë pjesës tjetër të mbetur të jetës,dite të cilat do të jen pa diellë ,pa dritë ,pa gëzim pa të gjitha gjërat që bëjn të ndiesh gjallë.

-Të gjitha këto mu kujtuan gjersa nga këllapa më zgjoi një kove ujë fytyrës e hedhur nga Jeta…hapi sytë më shiko-tha Jeta

-Po ,po mirë jam thash dhe dy pika loti më rrodhën faqeve teë mia sikur s`donin më pyetje as asgjë ato donin vetëm donin të rridhnin ashtu të lirë pa penges faqeve të mia ,ato ishin ngushllimi i veteëm që i kam tërë kohën prandhe afër.

-Beni im ka bërë vetëvrasje ,ai ka vdekur më s`ekziston ,kush është fajtori këtu? ,a kam faj unë a ka faj Beni?,përse u desht të ndodhte e gjithë kjo ,Njerka Nurie është fajtori i kësaj ngjarje,mëkatet e saja s`kan fund e edhe po të binte shiu më i madhë në botë s`do ti lante mëkatet e saja.

-Jeta ime e zemra ime vdiç me sot, më e keqja që kurrë se mendoja ndodhi ,ditët më të bukura për mua shkuan ato s`do të kthehen kurrë ,më keq nuk pres të bëhet e vetmja gjë që dua është të martohem sa meë shpejtë që të jetë e mundur,vetem të ik dhe të largohem nga shantazhet e planet e ndyra të Njerkës Nurie. Lotët e mi s`kishin të ndalur ato rridhnin si një lum i gjatë por kot s`ndryshonin asgjë ,s`ma kthenin Benin tim ,shpresën për jetëe por më shtonin më shumë dhimbjen e mërzin.Sytë e mi do të shohin në ëndërr vetëm ,s`do të takohemi më tek Jeta,s`mund të besoj të gjitha ëndrrat dhe shpresat u shuan përnjëher,që nga sot botës sime iu vu pëlhura e zeze që edhe drita e rrezet më të forta s`do të mund ta ndriqojne më.

-Po të kishte dhimbja fjalë do të flisnin edhe malet,fushat,luadhet e terë bota të fliste ,s`do të mjaftonte për ta shuar dhimbjen që e ka kjo zemër përmbrenda.

-Ditët kalonin unë e mbyllur në dhomën time as nuk haja,as nuk pija asgjë jam dopsuar shumë ,lotët më shoqërojnë gjatë gjithë kohës më ngushllojnëe ata i kam të vetmit ngushllim.Nganjëherë më vie edhe të qesh me këtë botë të mallkuar me njerzit e saj që edhe shpesh herë mund ti quash edhe kafshë.Nuk e di pse po jetojë më kur nuk kam asnjë motiv për jetë,Beni im iku kalbet në tokë në vend se të ishte dhëndrri im ,dasma jonë, ëndrra jonë, kjo i ngjanë një lule që s`kishte ujë,dritë e u vyshk shpejtë ohh sa shpejtë.

-Sikur të ishte babai gjallë,nëna sikur të ishim një familje ,ndjenjat dhe zakonet që e përbejnë lumturinë e përgjithshme formohen në familje.Të vetmet gëzime të pastërta,shumë herë të përziera edhe me hidhërime që shijojnë njerzit në këtë botë janë gëzimet familjare.Një familje e shkatërruar do të thotë:Një jetë e shkatërruar.

-Kur të mungojnë më të dashurit ,prindërit dashuria amnore ,të mungon një pjesë e jetës ,një pjesë e trupit ,një dorë e zgjatur në ndihmë ,një mbrojtje ,një shtytje për të vazhduar përpara,një vullnet…të tjerët luajn me jetën tënde sikur të mos ishe ti fare.

-Lotët tani sikur më janë hidhëruar ata s`po më bëjnë më shoqeri ata sikur janë thahur ,jan shterrur i ngjajnë një kroi që më s`ka fuqi të qes pikë uji …vetëm mendimet e kujtimet e të kalueres s`më len të ec përpara ,sikur kujtimi për Benin ma zë frymën më ngulfat e smë le të qetë asnjë natë!

-Çudi është puna e kësaj bote ka shumë Pse-he që i takojnë jetës dhe njeriut për ti ditur ,por nuk ka mundesi për ti ditur,zbuluar kurreë…sa çudi!Nganjëherë nuk din a je gjallë apo ke vdekur a jeton??? Ndjen nganjëherë se të jetosh është detyrim apo sikur jeton për të tjeret jo për vete kur ata vendosin për ty,jo ti për veten,jetën tënde …por prap nga ana tjetër jeta të buzëqesh ,ajo të buzeqesh edhe ti kur qan …!

-Ditet më sillnin vetëm më shumë dhimbje ,vuajtje,merzi ishin po të njejta ditë edhe keto që vinin çdo ditë po të zakonshmet ,njejtat vetëm se tash u shtohej edhe një detyrim i ri-Martesa-një proces që vie nga vullneti ,dashuria ndërsa për mua një detyrim ,obligim.

-Erdhi dita e martesës sime edhe pse për mua ishte fillimi i edhe një vdekje tjetër pas të gjitha vdekjeve tjera që përjetova.

“Njeriu është më i fortë se guri”-me një te goditur nuk thyhet lehtë ,as nuk kriset si guri ,ka një fortësi më të madhe bilem shumë më të madhe sa që mendojmë ne.

-Filluan pregaditjet peër dasëm dhe pse mua asgjë s`më ndryshonin ,e zakonshme sikur ditëve tjëra ,vetëm se më bënte kurreshtare të dija se cili ishte burri im,i zgjedhuri im nga të tjerët por që unë s`e njihja fare.Pash fustanin e bardhë ma kishin sjllur sot,këpucat dhe duvakun e gjëra të tjera qe i nevojiten nuses.I bardhë si bora,kurdelat e punuara të fustanit vërtetë kishin bukuri,shyhret siç themi ne ,mandej duvaku ishte i gjateë të mbulonte fytyrën të tërën…E shikoja me pëlqente shumë të them të drejtën mirpo vetëm kutimi për Benin sikur të tërën atë bukuri e ajo ngjyra e bardhë shëndrrohej në të zeza në shëmti e pikëllim.

-A thua si do të dukej Beni im i veshur ne të bardha? Mendoja për Benin si dhënderr unë si nusja e bukura e tij ,mendoja për çastet qe do të ishim të lumtur …ahë po ti përjetoja dhe ti ndjeja vetëm një herë,po të ishte gjallë Beni vetëm edhe një herë të ndjehesha e lumtur vetëm njëe çast lumturie me të …por kur i kthehesha jetës reale,realitetit që tash më shoqëronte ai thoshte krejt diçka tjetër,dukej krejtësisht ndryshe.I ngjane një dite me plotë fytyra të ndryshme ,nga një anë dielli të buzëqesh shkëlqen nga gëzimi mirpo nga ana tjetër vransirat,shiu sikur të qojnë në zi e terr në pafundsi…!

-U mblodhën shoqet ,kusherirat e të gjitha më ndihmonin rreth pregaditjeve, vetëm Jeta rrinte si anash më veshtronte nga larg ,vetëm ajo dinte vuajtjen ,dhimbjen e mërzin time ,ajo ishte një kujtim i vetem i dashur sime me Benin ,te tjerat vajza qeshnin ,kendonin me uronin për fatin tim duke u kapur në valle më dëshironin jetë të gjatë ,unë bëja fytyrën,qeshja nganjëherë me zor…dhe për pak momente prap syt e mir leshonin shikimn tek Jeta ,shikoja sytë e saja të mbushura me lot ,ata sy te groposur thell në merzi,ahë sikur ti shihja sytë e Benit e nganjëherë më dukej sikur Beni më thoshte:Paq fatë,jetë të gjatë e të lumtur moj e bukura ime…!

-Vesha fustanin e bardhë,floket mi rregulluan disa shoqe tjera ,jo Jeta.Duvakun e bardhë ma vunë fytyrës, i ngjaja një nuse të bukur të mbuluar me bardhesi nga pamja e jashtme ,por brendsia fliste ndryshe zi,errësire e pa shpres.Me të vertetë dukesha bukur ,por bukuri me fytyrë tjeter nga brenda.

-Erdhën daullet,brohersite kenga,vallet s`kishin të ndalur e mua më zinte toka më përbinte nga pak ,s`doja nuk doja te shkoja ,më dhimbset ta lë shtëpine e babait ,në këtë shtëpi ku tash e tetëmbedhjet vite u rrita,me dhimbset vajzëria ime e kaluara ime ,me djegë zemra që po e lë Elen e vogël si ta lë në duart e Njerkës Nurie ,Zoti i ndihmofte e mos e past fatin tim të mjer …o Zot ndihmoj moter sime të vogel…të lutem!

-Lotët më rridhnin faqeve të mia gurrim sikur shiu ,rridhnin pa pushim të tjerët mendonin ndoshta edhe flisnin: ”Po merzitet për Njerken Nurie”,”Ishte si nënë për të”-por merzia ime ishte ndryshe ,kishte tjeter kuptim e ai ishte Beni ishte ai që më mbyti mua ,tash e tutje do të vazhdojë kështu qenka e shkruar,fati i një femre asnjë vajze tjetër mos I takoftë,asnjërës në botë.

-Që nga sot të iku rinia ,beqaria

Neser në derën tonë oj Lulie

U bane e jona oj Lulie

…………………………

-Këndonin vajzat këngen e tyre ,daullet binin pa pushim ,dëgjoheshin valle britma …unë hypa në kerrin e zbukuruar mirë e bukur me lule shumëngjyrshe qe po më dërgonin në rrugën drejtë martesës sime ,rrugë e cila e di ku po më qon ,por nuk e di se si do të më qon!Vaji im,lotët s`kishin pushim ,ktheva kokën mbrapa edhe një herë shikova Elen e vogël që bërtiste:Mos më le moter,kthehu …kthehu –vetëm ajo kishte mbetur vetëm jasht para shtëpis ,të tjerët ishin larguar bënte me dorë qante e qante…Motra ime-bëra me zë

-Do ti vizitosh shpesh ,mos u bej merak –tha një grua në moshë ,ajo që kishte ardhur për të marrë dorën time që mesa duket ishte vjerra ime.Vetem i buzëqesha ,ula koken poshtë dhe qaja e qaja…!

-Oj Lulie o llokum

-Llokumi me arra

-Çka ka nuse ne mahall tonë

-Ti je ma e para

-Ti je ma e para

-Dëgjoheshin ,ishim afruar afër shtëpis ashtu disi dukej ,mua s`më bënte fare për ta ,s`më interesonte asgjë…!

-Zbritem nga vetura ,duartrokitjet s`pushonin,dëgjohesin britma :Erdhi nusja erdhi…ngado qe shikoja fytyra të panjohura ,shikimet neë çdo anë s`pushonin e unë ashtu e skuqur nga të qarit ,hapja sytë shikoja dhe s`mund të besoja me vetën time që ky është vedi që tash e tutje do ti takojë unë jo,jo s`mund të besoj dot!

-Eja ,eja dhënderr he burrë,mos të vie marre hahaha-dëgjoheshin zëra të shumtë përreth meje.

-Eja Sabri eja bre dhënderr –më rrodhi një zë kalimthi …Sabri-mendova me vete qenka emri i tij dhe për pak çaste një burrë i cili dukej sikur një baba në moshë afër tridhjetë vjeqare besoj u afrua afër meje dhe kapi dorën time ,unë mbeta e shtangur s`kisha guxim ,kisha frikë ta ktheja kokën anash të shikoja burrin tim prandaj heshta sikur s`ndodhi asgjeë me rëndsi.



-Eja nuse,eja dhënderr

-Ta ndertojmë një jetë të re

-Sa të bukur që na jeni

-Oh sa të bukur që na jeni

;Këndonin vajzat(moshataret e mia),disa plaka me fytyrat e tyre të rrudhura më shikonin me keqardhje sikur edhe ato kujtonin jetën e tyre të kaluar në këtë vend e sikur u vinte keq ,oborri dukej i madhë ,shtpitë dy katëshe sikur kullesha dukeshin të ndërtuara me gurë e lloq tamam Mahallë e Madhe siç edhe mbante emrin.Nuk kam tjetër zgjidhje vetëm ti përshtatem këti rrethi,ambienti “Të jetoj vetm sa mos të vdes”-keshtu është jeta ime

-Vajzeria ime do të marrë fund që sot edhe pse pa deshirën time do të ndodhë kjo ,trupi im do ti takoje këti njeriu që më mban tani për krahu e edhe pse se njoh,as fytyrën s`guxoj t`ia shoh kam frikë ,një njeri si ky do ta ketë fatë vajzërin time ,trupin tim por jo zemrën time jo,jo zemra ime do të takojë vetëm ty Beni im,ndjenjat e mi të zemrës time s`do të tradhtojnë kurrë ty,ato të perkasin vetëm ty deri sa të pushon pergjithmonë ajo!

-Fakti që jam gjallë tregon se jam e fortë prap të mundohem të jetojë edhe pse të jesh gjallë s`do të thotë nganjëherë se s`ke vdekur .Ditët dhe njerzit që unë i doja kan ikur ,ka kohë qe si shoh,shpirti im si ndjen gëzimet me ta e ditët të mira s`pres më…ahë sikur tër ky popull i mbledhur këtu te dinte vetem pak dhimbjen time jam e bindur se gjithë kjo buzëqeshje përnjeherë do të leshohej në lot e dhimbje…!

-Ora shënoi 00:00 të mesnatës ,u futëm në dhomën të cilen që sot e tutje do të bëhet dhoma jonë,unë rrija kokëulur më vinte turp ta shikoja në sy ,s`mundja kisha frikë e dikur si vonë degjova këto fjalë:Mos të vie turp tani je gruaja ime-tha Sabriu burri im tash e tutje.Për një moment ngrita kokën lartë dhe shikova drejtë në sytë e tij ,sytë e tij ishin të zi ,i gjatë më i gjatë se unë,mbante mjekërr në fytyrën e tij që i jepte një pamje më serioze e më të moshuar.

-Po,po –bera me zë të ulet

-Jam Sabriu tridhjet e dy vjeqar ,kjo është shtëpia ime ,dukem ky që jam siç më sheh tani,por me kalimin e kohës do ta njohesh familjen më shumë, rrethin ,kusherinjët vetëm dhashtë Zoti të kemi fat,të na priftë e mbara –tha Sabriu dhe pëer njeë momentë pushoi ,sikur donte të dëgjonte ca fjalë nga unë.

-Po,po dhashtë Zoti të kemi fat e shëndet –thash unë kokëulur

-Ai vazhdoi:E di që nuk ke nënë ,ngushllimet edhe për vdekjen e babait më vjen keq sinqerisht e di si ndihesh ,nuk e njeh askënd këtu,mahalla jonë është e madhe ka tradita e zakonte të cilat duhet rrespektuar ,por besoj që do t`ia dalim së bashku.

-Vajzëria ime morri fund që nga mbrëme tani me s`jam një vajzë e virgjër e lirë dhe e paprekur,por një grua e martuar sikur çdo grua tjetër në botë me të vetmin ndryshim e martuar pa deshirë,vullnet dhe dashuri.

-Sipas zakoneve të tyre,u zgjova herët në mëngjes më dhanë një fshisë të madhe sa se mbaja dot dhe puna e parë ishte të fshija oborrin ,ama vërtetë oborr i madh ishte qe s`shihej me sy, më vlonin djersët isha e mbuluar e tëra në pluhur…mbas kësaj pregaditja mëngjesin ,ngrënim mëngjes të gjithë e pastaj veshja një fustan të zgjedhur nga vjerra ,më rregullonin flokët dhe rrija ulur ,bëja hyzmet presnim mysafirë qitja kafe,qaj…këto ishin detyrat dhe punët që i bëja çdo ditë të njejtat dhe pa ndryshime.

-Mërzitesha fortë për shtëpin time ,Elën e vogël e cila më mungon vërtetë shumë.Ditët ecnin ,iknin…iknin merrnin ditët e hidhura të jetës sime me vete ,ditët kalonin disi shkonin mirpo ajo që s`hecte ishte nata,kur vinte nata vinte mallkimi im …nuk e doja zemra ime nuk e pranonte edhe pse sillej mirë,më rrespektonte Sabriu si grua më nderonte mirpo unë nuk e doja,s`më rrahte zemra per të ,martesa pa dashuri është sikur pranvera pa lule që s`ka jeshi e as bukuri.

-Shpesh herë doja të hapja gojen të thoja:Nuk dua,nuk mundem më…mirpo prapë duroja prisja më dhimbsej Sabriu i gjori është shumë njeri i mirë ,ka një shpirtë tmireofron gjithqka qka i nevojitet një gruaje ,rrespektin ,nderin,ndihmën te gjitha përpos dashuris të cilen edhe këtë ma ofron mirpo zemra ime se pranon ,e di e di se Sabriu s`ka faj,fajin e ka kjo zemra ime që s`pranon njeri tjetër të futet në të perpos Benit i cili ia vuri drynin asaj dhe s`lejon më benda askënd.Nuk jetohet me dikend nga dhembshuria apo keqardhja jo,jo as mos t`iu shkoj mendja të veproni ashtu.

-Sabriu ban dru dhe i shet ato, zgjohet shumë herët ende pa aguar mëngjesi e kthehet diku vonë në mbrëmje punon,punon nuk perzihet neunet e shtëpis kurrë,vetem më thotë:Puno,ndimoj nënës mundohu tsillesh sipas zakoneve tona mos me korit-jan keto fjalët qe i dëgjoj çdo ditë nga ai,keqardhja për të dhembshuria më bën tdurojë gjithçka e edhe une mundohem tarrespektojë në mundësit e mia.

-E gjithe jeta është sprove për boten tjeter –thonë e edhe unë nganjëherë mendoj se Zoti më solli këtu vetëm të më pyet sa po mbahem ,sa kam durim, sa jam e fortë…sprove e gjitha!

-Tani më kam filluar të mesohem me këtë jetë,zgjohem në ora 05:00 të mëngjesit ,pregadis mëngjesin Sabriut e kur ai niset për punë i bëj punët e shtëpis që më takojnë mua ,ndoshta nuk është një jetes si dua unë por këtu kam rehati e qetësi,këtu më shumë sesa tek Njerka Nurie e cila që nga dita e martesës sime s`është lajmruar mkurrë,as për Elën më s`kam dëgjuar vetëm di se të gjorën e kam lën në një dorë tëperbindeshi të vëertetë!

-Kam dhimbje barku,nuk mundem as në kembë të ngrihem,ligeshtohem shpesh herë e nganjëherë edhe të vjellurat s`mungojnë - i thash Sabriut sot,i cili sapo kishte ardh nga puna i lodhur.

-Neser shko te mjekja me Nënën Selvete(Nëna e Sabriut ,vjerra ime pra quhet Selvete) të ciles i tregova edhe ma preu menjëherë:

- Qenke mbetur ishalla,dhashtë Zoti ishalla moj bijë,Sabriu do të gezohej shumë.

Mbeta e habitur se kuptova çfarë tha dhe pyeta persëri:

-Pse moj nënë të gezohet Sabriu që jam e sëmur a?

-Hahaha-qeshte me të madhe Nëna Selvete

-Pse po qesh moj Nena Selvete? –pyeta persëri

-Si mos qsh moj e bekuar ,mendova po them mos ke mbetur shtatëzenë!

-Hapa sytë unë me erdhi befasi jo,jo s`besojë-thashë me nervoz

-S`dihet moj bije,ndoshta do Zoti të na sjellë një engjull që tën a gezoje të gjithëve,por nesër shkojmë te mjekja e Mahalles që të kuptojmë sigurt e mirë.

-Po,po do të shkojmë –thashë unë e turbulluar

-Gjëja e fundit që më kishte rën ndër mend ëeshtë kjo “Shtatzania”-kurrë në jetë nuk e kisha menduar këtë më parë… sa çudi!

-Sabriut nuk i tregova asgjë mbase nuk e dija sigurtë ,mezi po pres te vie e nesërmja të kuptojë teë vërtetën se ç`po ngjan me mua.Nuk dua ë mbes shtatzënë ,s`dua e mendojë vetëm se Beni mund të ishte babai i tij ,lotëet më rrëshqasin mërzitem e mërzitem por kur kthehëm nga një anë Beni ka vdekur ,s`kthehet më e nese bëhem nene do të ndryshojë pak a shumë ,do të ma jek merzinë ,do të më largoj pak nga dhimbja ,mendimet se paku do et më sjellë një fije shpresë.Të gjithë flenin,ndoshta gjumi u sillte ëndërra shumë të bukura qeë flenin aq ëmbël ,e sytë e mi nuk mbyllen atë natë deri sa zbardhi mëngjesi e mezi prisja ta kuptoja:A do të mbetëm shtatzënë,a do të bëhem nënë a thua i bëj pyetje vetes deri sa u zgjua edhe Nena Selvete dhe u nisem për te mjekja.

-Gjatë gjithë rrugës bëme biseda të ndryshme rreth shtatëzanisë më tregonte ajo për jetën e saj,martesën se si ishte gëzuar ajo kur kishte kuptuar se është shtatëzenë e shumë e shumë biseda të tjera.

-Femija ta ndryshon jetën ,moj bijë-tha nëna Selvete

-Si ta ndryshon…?- pyeta unë

-Degjom:Një pemë pa frute nuk vlen dhe nuk ka asnjë rëndsi ,ashtu si dhe një grua pa femijë…ndjenja e nënës për fëmijë është e madhe sa tërë bota.

-Erdhëm –tha me të shpejtë ,kjo dera me ngjyrë të kuqe

-Të hymë brenda …u futem se bashku

-Hazbie ,oj Hazbie je aty-bërtiste Nëna Selvete ,dhe pas pak dul një grua me një shami të bardh mbi kokë :

-Po ,po ejani mos tu vie keq –tha Mjekja Hazbie

-U futem brenda se bashku

-Çë e mirë ju solli moj Selvete-pyeti mjekja

-Nusja…nusja –tha Nena Selvete, nusen e kam pak të semure e erdha të shoh se çka?

-Ama nuse të bukur paskeni marrë moj Selvete ishalla perhajr e kan fat dhe me bëri me kokë ti afrohem asaj:

-Eja nuse,eja këtu…

-U afrova afër saj ,shpalosa këmishen dhe u shtriva në një shtratë të gjerë e të rregulluar bukur.Ajo filloi më pyeste për vend,martesën ,biseda grash edhe unë i tregoja pa përtes vetëm se doja ta kuptoja sa me shpejtë të vërtetën.

-Eh moj nuse,qenke me fat-qeshte mjekja

-Hë fol moj-pyeti Nëna Selvete

-Nusen e paskeni te mire e edhe këmbën e paska të mirë ,është shtatëzenënusja urime moj Selvete ,urime!-tha mjekja e goja i qeshte kah fliste

-U ngrit Nena Selvete në këmbë përqafoi mjeken,të faliminderit mjeke,Zoti të ruaj,faliminderit shumë.

-Unë i shikoja dhe me dukej si një ëndërr”Unë do të behem NËNË”-habitesha kishte kohë qe s`kisha dëgjuar lajme të mira,kishte kohë që sytë e mi s`ishin mbushur me lot gëzimi ,qaja, qaja kësaj here nga gëzimi ,përqafoja Nënën Selvete “Do të bëhem NËNË”, “Do të bëhem NËNË” e lotët s`më pushonin.

-Mjekja më përqafoi mi shtrengoi fortë duart ,popo do të bëhesh një Nënë e mirë besoj-qante edhe mjekja ,Nena Selvete, unë të gjitha qanim nga gëzimi ,erdhi gezimi që moti se kisha parë”Do të bëhem NËNË”-perseri bertitja…!

-Gezimi e festimi zgjatën deri në orët e vona,deri atëherë kur të gjithë i zuri gjumi ,perveq syve të mi që ishin hapur deri orët e vona diku.Me së shumti u gëzua Sabriu i cili qante tërë kohën,qante e bërtitëte”Do të bëhem BABA”- e të gjithë të tjerët qeshnin ,qeshja edhe unë edhepse nganjëherë më kujtohej Beni në vend të Sabriut ,ahë po të ishte ai atëherë ky gëzim do të rritej edhe më shumë,edhe më shumë do të isha e gëzuar e e lumtur.

-As Nëna Selvete, as Sabriu s`më lenin të punoja asgjë edhepse nuk po mundem të rri ulur tërë ditën,prap po qohem po bëjë ndonjë punë të lehtë.

-Oj bijë ulu po të them-thoshte Nëna Selvete

-S`jam duke punuar punë të rënda moj Nënë-thosha unë

-Qeshte hahaha ishalla na gëzon Zoti me një djalë-thoshte Nëna Selvete

-Ishalla moj Nënë ,kam menduar edhe për emër nese lind djalë-thashë unë

-Çfarë emri moj bijë fol,fol?-pyeti me nxitim Nëna Selvete

-Nese lindë vajzë do ia vë emrin Jeta(emri i shoqës time të ngushtë),por nëse lindë djalë do ia ve emrin Beni ,emri i një…në këto fjalë Nëna Selvete më ndërpreu si për inat dhe vazhdoi :

-Po si jo mori bijë ,fëmija ytë është ti vendos për emer ,mua s`më prishet qejfi vetem le të jetë shëndosh e mirë.

-Po,po të jetë shëndosh –pohova unë

-Ishte gëzimi i vetëm që përjetova gjatë jetës sime ky i fundit pra Shtatëzenia ime-gëzim i cili mendoj se do të zgjas tërë jetën time ,të lind mezi po pres ,një pjesë e trupit tim,gjakut tim …shpresa ime, ky fëmije është shpëtimi im,gjithë jeta ime…!

-Çdo ditë zgjohesha më e gëzuar ,ishin këto ditë qe i jetoja vërtetë-me shpresën më të madhe

-Ishte terr,errësire binte shi ,murmuronte qielli dukej i turbulluar asnjeri aty perveq meje dhe Benit…qante ai,qaja unë më shikonte ai e shikoja edhe unë ,që të dy vetëm unë edhe ai në një natë me shi.Sytë e tij ishin të lodhur,mezi më shikonin kishte veshur rrobe të bardha i rrinin mjaftë bukur ,vetem se ishte dopsuar shumë në trup ,unë e veshur më një fustan të bardhë me duvak mbi kokë ,një fëmijë i bukur me syqka të mëdha më sillej andej-këndej nga këmbët qante,qante thërriste:Babi,babi… prap vazhdonte qante e thërriste :Babi,babi…!Beni më shikonte drejtë në sy dhe qante ,më shikonte drejtë në sy ende dhe me zgjati doren tha:

-Eja…

-Unë duke i zgjatur dorën ,por për pak nuk munda …!

-Lisa,Lisa …zgjohu moj më-tha Sabriu dhe hapa sytë dhe pash se e gjitha ishte një ëndërr,një ëndërr e cila më kishte djersitur e cila më kishte kthyer në kohën e jetës dhe lumturis sime.U zgjova pregadita mëngjesin Sabriut e mendet i mbaja vetem tek ëndrra ,më kishte marr malli ta shoh Benin tim,ia kisha pas harruar fytyrën ahë Beni im aq shumë ishte dopsuar .A thua ende meritesh për mua e di,e di Beni ende më do e shihja këtë në syt e tij ,i mungojë shpirtit te tij

e edhe Beni qante shikonte fëmijen tim i cili siç duket e donte Benin ,por kërkonte një baba tjetër Sabriu –është babai i tij ,këtë e deshmonin edhe lutjet e fëmijes sikur donin të thoni Benit “Pse ti nuk je babai im” qajta e qajta tërë ditën e gjatë e lotet s`mu ndalen .Ndoshta shpirti i tij e ndjen shtatzënin time ,dëshiron të jetë babai i ketij femije që po pritet të dal në jetë,ashtu më thotë ëndrra!

-A ka kush që e kupton këtë dhimbje ?- kishin kaluar gjashtë muaj martesë unë ende pa e harruar Benin as edhe një moment ,dashuria të shkatërron vërtetë të shkatërron ,i ngjan sikur uji i detit po të pish një gote ,sa më shumë që pin për ta shuar etjën aq më shumë etje ndjen.

-Prekja barkun me dorë dhe lutesha sa më shpejtë të vie në jetë ky femijë të më kthente gjallërinë dhe shpresën për jetë.Shpetimi i vetem për mua ishte ky fëmije ,gëzimi i vetëm që më mban edhe pak në jetë gjallë.

-Një vajzë pa kukull e quan vetën aq fatkeqe sa edhe një nënë pa fëmije-një thënje shumë e bukur nga Hygo me kuptim domethënes dhe mjaftë të bukur.Një grua pa famijë s`mund të jetë e lumtur,dashuria e vërteteë është të bëhesh NËNË.

-Atë mëngjes mezi u zgjova,pash shumë ëndrra të këqija ,ca gjarprinjë mi lidhnin këmbët e mu silleshin vërdall …Sabriu ishte zgjuar më herët atë ditë e shikoja sillej andej-këndej nëper dhomë endej pa bë zë ,vetëm shikonte dhomën ,shtëpin ,oborrin…Eh moj grua se që mu ka bërë kjo zemër dhe-tha Sabriu

-Pse çfarë ke? –pyeta shpejtë unë

-Më dhemb shpirti ,shikojë shtëpin ,dhomën,oborri dhe me vie të qaj ,kurrë më parë nuk jam ndier kështu në jetë si sot ,më janë këeputur këmbët…

-Bjer pusho ,mos dil sot në mal –thash unë dhe me të vërtetë mu dhimb

-Jo,jo po dal, më duhet të dal por besoj që do të kthehem më herët në shtëpi sot.

-Pse me herët-pyeta unë persëri

-Se di por besoj që më herët ,sot s`kam edhe shumë punë ,vetëm ca dru ti ngarkoj në traktor dhe një list e madhë me duhet ta pre … edhe të nisem për në shtepi ,kaq.

-Ti e din Sabri –thash dhe s`bera më zë

-Perfundoi mëngjesin dhe u nis,ishte hera e parë që qajti kur dul nga shtepia dhe nuk e kuptova pse?!

-Ditën e mirë moj grua ,mos puno le të lind ky femije shëndosh e mirë dhe iku duke shikuar shtëpinë rreth e rrotull…!

-Selvie ,Selvie…moj Selvie-u dëgjua një zë nga jashtë ,u ngrita jashtë për të dal jashtë të shoh se kush po thërret,mirpo Nëna Selvet u ngrit para meje.
-Fol vogëlush,ç`je mbushur fryme? – pyeti Nëna Selvete

-Axha Sabri ,i dridhej zeri mezi fliste fëmija

-Ku është Sabriu,mos të kërkoi ndonjë mjete për punë,shko tek garazha poshtë kerko çfarë të duhet ,ajt me nënën dhe i thua të mos vonohet-tha Nëna Selvete

-Oj Nëna Selvete posa dëgjova edhe unë më dergoi babai të lajmeroj se axhes Sabri i kishte rën një lis për mbi dhe kishte vdekur....!

-Çfarë,vdekur djali im ka vdekur-pyeti e shashtrisur Nëna Selvete… jo , jo!

-Unë vazhdoja të haja bukë brenda kur për një çastë dëgjova Nënën Selvete e cila bërtiste:Djali im,zogi im …jo,jo e pamundur –zëri i saj dëgjohej largë e britmat e saja s`kishin të ndalur.

-Lash kafshatën e bukës në gjysmë dhe u qova me të shpejtë ,kur mberrita te shkallet se që më rrëshqiti këmba dhe u rrëzova shkallëve zhgup-zhgup-zhgup e ndjaeja trupin tim duke u rrotullosur shkallëve si një topth… e dikur më në fund tek shkalla e fundit ndalova aty ku s`kishte më shkallë dhe s`kisha nga të shkoja më ,sytë mu mbyllen menjëherë dhe mu leshua gjakëderdhja.

-Sikur në mjeglla dëgjoja vaj,të gjithë qanin:Djali im shkoi, i vetmi biri im –thoshte Nena Selvete e deneste me të shpejtë …mezi hapa sytë dhe menjëherë pyeta:

-Çfarë ndodhi?

-E zeza dite moj bijë ,çfarë ndodhi mos pyet fare!

-U ngrita pak,pash mjeken(mjeken Nurie) afër meje ,të gjithëe qanin …dikur fillova të bërtas :

-Çfarë ndodhi,ku është Sabriu ,pse je ti këtu Mjeke?

-Nëna Selvete ngriti kokën lartë dhe me sy të mbushur me lotë tha:

-Sabriut i ra lisi i mallkuar dhe vdiç në vend…ahë i gjori biri im …ahë mjera unë e mjera unë!

-Çfarë?- mbeta e habitur ,buza më dridhej e zëri s`më bënte më mezi që flisja .U mblodhën burrat e Mahallës shkuan për ta marrë në mal trupin e Sabriut…ahëe mjera unë more biri im për ty, e mjera unë e mjera!-qante Nëna Selvete nëe zë

-Ndoshta Sabriu nuk më kishte ofruar “Dashurinë”-atë që më ofroi Beni ,mirpo rrespkti,sjellja ,ndihma që më kishte bërë Sabriu e bënë të jetë një person i rendsishëm për mua ,qe të me vinte keq për të e që sot të derdhja lot e të merzitesha aq shumë për të!
-Më pas pyeta mjekën:Po ti çfarë kërkonë këtu?

-Askush asgjë s`fliste kur bëra këtë pyetje të gjithë kokëulur dhe rrinin në heshtje …folni-bërtita unë me zë tëlart dikur vonë

-Nëna Selvete mu afrua pranë ,më përqafoi fortë dhe më tha ngadalë:

-Ke humbur foshnjën-mos u merzitë

-Çfarë kam humbur foshnjën time, ëndrrën time ,shpresën,shpëtimin tim?...jo ,jo –bërtisja unë shkulja flokët ,shaja këtë botë të mallkuar,qaja e dikur u ula në një qoshe të asaj dhome dhe që nga ajo ditë e deri më sot s`leviza nga aty ,nuk haja ,nuk pija ,nuk dëgjoja asgjë dhe askënd!

-Humbje e madhe ishte për mua humbja e burrit tim Sabriut dhe foshnjës sime të cilat më shkaterruan me mish e shpirtë të tërën .Që nga ajo ditë nuk shoh më dritë por vetëm terr ,errësirë është bërë jeta ime e cila në momentin kur mbeta shtatëzenë mendova se morri një hov të ngritjes dhe gjallërimit,por ishte lumturi që zgjati shumë pak…oh sa pak!

-U zgjova me një mengjes të errët për mua,mblodha rrobat e gjërat e mia ,kujtimet e të gjitha i mbështjella me një qerqaf të zi u përshendeta me Nënën Selvie dhe morra rrugën e pakthimt për mua ,u nisa për në Manastir atje ku shpirti im do të digjet në errësirë e me s`do të shoh dritë kurrë ,do ti sherbejë vetëm ati që më ka krijuar Zotit,do të kem vetëm tek ai besim ,ishte ky fati im ,”fati i një femre”-që nuk ka asnjë ndryshim por trajtohet më ndryshe se ajo e një mashkulli.

-Dy qenje të krijuara nga Zoti :Një mashkull dhe një femer -të barabartë nga Zoti dhe natyra ,por të dalluar nga njerzit egoist të cilët pushtojnë këtë Bote të madhe e qe mua nganjëherë më duket shumë e vogël dhe pak interesante!



-Pas disa muajsh dëgjuan të gjithë për vdekjen e një femre në Manastir ,nuk denim si apo çfarë kishte ndodhur ,vetem një leter e kishte shkruar para vdekjes e cila thoshte: Po e lexojë ,dëgjoni me kujdes dhe vëmendje…!







-Kujtimi i fundit nga Lisa-







-Po e ndjejë se vdekja më është afruar .Me mallin më të madh po shkruaj,dhimbja më e madhe është dhimbja që se pash lumturin,dritën as edhe një moment të jetës time.

-Dashurova dikë në këtë jetë që kurrë s`munda të jem me të shkaku ishte:Pasuria,dallimi fashati apo qyteti!,deshta të bëhem një mjeke tu ndihmojë njerzëve në nevojë por edhe kjo ishte një ëndërr shkaku se femres nuk i duhet shkolla(ashtu siç thoshte Njerka Nurie),u martova pa dashuri e më e rëndsishmja tek nje vajzë (Virgjinitetin) tim ia fala një nejriu të panjohur e jo ati që dashurova ,u linda e u rrit pa me të shtrejtën Nënë ,kisha një Baba qe e doja shumë por me kalimin e kohës edhe ai me la iku atje largë tek Nëna ime,Njerka –njeriu më i ligë i kësaj Bote më shoqëroi gjatë një pjese të madhe të jetës e ku ligësit dhe të këqijat e saja ma helmuan një pjesë të shpirtit e mu atëherë kur mendova se e gjeta qetësin dhe rahatin edhe pse jo dashurin burri im vdiç së bashku me shpëtimin tim “Foshnjën time”-që e prisja më shumë se çdo gjë në jetë ,mirpo edhe ajo iku siç duket edhe ajo u frikësua të dal në jetë nga unë nuk e di ndoshta jam aq e keqe që të gjithë ikin ,largohen nga unë!

-Përderisa jeta e të gjithë të tjerëve po vazhdon e mirë dhe e bukur ,jeta ime po merr fund në një dhomë të vetme ,pa njerëzit më të dashur të jetës time.



-Mezi po pres të takojë më të dashurit e mi,shpirti i të cilëve prehet largë në qiellin e kalter me yje:Nënën,Babain,Benin,Sabriun dhe foshnjën time e cila mezi po më prêt në atë botë e cila shpresojë të jetë më ndryshe se kjo që po e lë përgjithmonë.

-Kjo ishte Jeta ime ,”Jeta e një femre”-fati i një femer si unë ,mos i takoftë asnjë femer tjetër në botë.

Një mesazh për të gjitha femrat:



-Jetoni dhe vetem jetoni

-Mos qani.,por qeshni

-Mesohuni,punon ,shkollohuni

Bëhuni dikushi e jo askushi

-Mos bëni keq ndihmoni,

Rrespektoni,jeta është të jetoni

-Bëhuni të zonja o femra

kërkoni të drejta ,luftoni

jeni të forta ,prandaj kërkoni

-Dashuroni dhe vetem dashuroni

por,kujdes mos lëndoni

-Me familje jetoni të gjithë së bashku

mos ngurroni

-Shoqeri të bukur krijoni

të paktë por,të zgjedhur formoni

-Mos gabo ,je femer

prandaj duro

-Kërko gëzimin e

gjen shpëtimin

-Lutu çdo natë

do të jepet çdo ditë

-Vendso për vete

mos ngurro

-Mos thuaj”Jo nuk mundem”

Sepse ti mundesh

di ,dhe do të dish t`ia dalesh sepse

JE FEMER!

shkrime tej mase tbukra kto

po,Qendresa eshte nje shkrimtare qe premton

esht shum e vertet mfal qe po te them por kur pash te forumi xxxxxx thash se mos esht ndonjera qe ke fiksim ti por jo se qenka kjo shkrimtarja

jo,jo fiksim,por jam i perkushtuar te sjell vlera ne kete forum