Unazen e dikujt tjeter ne gisht po e mbaj
SA her qe e shoh me mall per ty qaj
Ti me mungon krejt cka je
Une te kerkoj por askunds`je
Tjetren ne krah e ty ne zemer
Jam mbush me mekate qe s`ju ve dot emer
Po mekati me i madh per mua mbete ti
Po si cohet jeta me kto marrezi
Tjetra me puth buzen e me perqafon
Une mbyll syte mendja tek ti shkon
Rruges i shoqeruar kur dal me ate
Zemra ndalon rrahjet s1dua te shoh asgje
Une te dua ty me tjeter jetoj
Ajo me flet me mua, une emrin tend shqiptoj
Pse qenka nda me hile keshtu kjo bote
Ne moshen me te bukur me jetu me lot zemer

Deri kur ne vuajtje
Deri kur ne vetmi
Deri kur kjo zemra ime
Do te vuaj per ty
KUr mbi varrin tim
Fillon punimi
Kur mbi koken time
Fillon vajtimi
Kur mbi varrin tim
Vendoset kurora
Ateher dije e dashur
Se perjet te harrova

E dua syrin tende
te me shikoj vetëm mua
E dua zemren tende
te rrahi vetëm për mua
E dua trupin tende
te bjere vetëm mbi mua
I dua buzet e tua
te me puthin vetëm mua
I dua fjalet e tua
te me flasin vetëm mua
I dua te gjitha pjeset
e trupit tende te me
perkasin vetëm mua
Por mbi te gjitha keto
vetëm " TY TE DUA "
---------------------
---------------------
Nga cila fjal ke frik me shum ?
TE DUA apo TE URREJ ?
Cilit veprim i frikesohesh ?
Nga cila ane ke droj ?
Cilen do qe te them ?
Pasi per mua e njejta gje ndodhne te dy rastet
Ne te njejten koh te dua dhe te urrej
Malli per ty shpirtin ma kaplon
E urrejtja per ty syt mu verbon
O zot si mundet te mbaj nje shpirt kaq shum ndjenjave
E si mund te bej ball kaq shum mundimeve
Pse kaq shum t`dashuroj
Kur parajsen n`ferr ma shnderrove
E si mund te urrej
Kur dashurin e pasjonin ma mesove

I ulur mbytem ne mendime
Plot pyetje që rrjedhin ne mendjen time
Si lum pa mbarim
Pyetje që duken pa kuptim

Pyes lotin pse gjumin ma prish
Ai me thot pyet zemren që ta dish
Pyes zemren pse me rreh kaq fort
“Se pa ate që do ti nuk jeton dot”

Pyes shpirtin tim
Pse valle vetëm renkon
“Po si mund te ndjesh gezim
Kur ty ai cdo dite te mungon”

Pastaj neper erresire
Pyes syte e mi
Pse nuk kane me ngjyre
Pse shohin vetëm bardh e zi
Ata te trishtuar kthejne koken te dy
“Sepse ai që na fali ngjyren u largua nga ty”

Pyes buzet e bera llum
Po ju ku e keni embelsine
“Shko pyet ate që do shum
është i vetmi që mund te jape një shpjegim”

Befas ne faqe me rreshket një pike lot
Dhe pyes faqen po ti pse vajton
Ajo e pafajshme ul koken dhe me thot
“Ti e do shume por ty ai s’te don”

Pyes zotin nese faqja ka te drejte
“Nuk e di” ai me thote
Kte duhet ta zbulosh vete
Dhe askush tjeter ne këtë bote

Pyes mendjen a ka ndonje shpetim
Ndonje ilac, ndonje sherim
Ajo me thot “hape zemren pa u druajtur
Ndryshe gjithë jeten ti ke për te vuajtur”

Pastaj kthehem tek qoshja ime e vetmise
E mbuluar me plaget e dashurise
Thjesht veshtroj qiellin e zymte me lot ne sy
Kur do vi ajo dite valle, që te kuptosh sa te dua ty.