Te Urtet e Sionit ose sic njihen ndryshe Priory Of Sion gjithmone kane paraqitur nje interes si historik ashtu dhe misterioz. Shume kane shkruar per kete shoqeri sekrete si dhe misionin e saj por si ne cdo histori ku sundon paqartesia dhe mungesa e sakte e informacionit, te dhenat shtremberohen, ndryshohen duke ndryshuar dhe vete faktet historike. Ka te dhena qe shprehen se vete pjestaret e kesaj shoqerie jane perpjekur te mjegullojne ekzistencen dhe misionin e grupimit te tyre sic ka te dhene qe mund te kete qene kisha ajo qe e ka mbuluar me mister dhe amulli misionin e Te Urteve. Mbasi rilexova librin Holy Blood, Holy Grail te cilin e kam permendur shpesh neper tema te kesaj natyre me lindi kurioziteti te mesoja me shume dhe per nje fare kohe studiova punen kerkimore te Lionel Fanthorpe i cili i ka kushtuar vite te tera studimesh historise se mesjetes se hershme e sidomos kryqezatave. Dhe gjate shfletimit te materialeve te tij arrita ne konkluzionin se ka shume te verteta historike mbi ekzistencen e Te Urteve te Sionit sic ka dhe mashtrime e falsifikime. Ky konkluzion u perforecua mbas rishfletimit, analizimit dhe krahasimit te materialeve te tjera qe disponoj dhe qe jane shkruar nga autore te ndryshem po per te njejtin subjekt. Ka te dhena qe flasin se vete organizata pushoi se ekzistuari te pakten de jure dhe me pas ne mes te shekullit 20-te shfaqet nje tjeter organizate me te njejtin emer jetegjatesia e te ciles ishte vetem per pak kohe. Por ka dhe te dhena qe flasin se organizata ka vazhduar aktivitetin e saj ne fshehtesi te plote. Qellimi i ketij shkrimi nuk eshte te trajtoje anen e misterit te ekzistences ne ditet e sotme por historine e krijimit dhe influencen qe pati ne ngjarjet e kohes se mesjetes. Disa mbase do preferonin ta nisnin kete histori qe ne kohen e sumereve te lashte apo ne periudhen e Krishtit ose kur Franket Merovigniane erdhen ne France. Une personalisht preferoj ta trajtoj nga momenti i Kryqezates se Pare.

Cdo pjese ne kllapa qe do shikoni ne material jane shpjegime te mijat per te mundesuar nje kuptim me te qarte te emrave, termave, shkurtimeve dhe ndonje koncepti tjeter qe nuk eshte hasur me pare nga lexuesi.

1090 - 1188 Urdheri i Sionit
1090 - 1188 Urdheri i Sionit


Sipas “dokumentave te te urteve” nje keshill i fshehte murgjerish Kalabrez te cilet iken nga abacia e Orvalit ne Belgjike ne vitin 1090 ndihmuan ne zgjedhjen e Godfroi de Bouillion si mbretin de facto te Jeruzalemit gjate Kryqezates se Pare (qe sic dihet ai e refuzoi duke pranuar vetem titullin e Mbrojtesit te Varrit te Shenjte), bazuar ne bindjen e tyre se ai ishte nje pasardhers i Merovinjaneve (Merovignians) dhe nga ky fakt, sipas ketyre dokumentave ai ishte po ashtu dhe pasardhes i Mbretit David nepermjet Jezusit dhe Merovekut (Merovech). Si falenderim, Godfroi siguroi instalimin e nje Abacie ne Malin Sion. Keto dokumenta po ashtu thone se Urdheri i Sionit dhe Urdheri i Tempullit (zyrtarisht Kaloresit e Varfer te Tempullit te Solomonit, te njohur me vone si Kaloresit e Tempullit apo Knights Templar dhe zyrtarisht te pranuar si te tille ne vititn 1118) ishin deri ne vitin 1188 nje organizate e njejte dhe me te njejtin lidership. A ka ndonje baze historike per keto deklarata?

Po! Ka patur ne fakt nje Urdher te Sionit me baze ne Malin Sinai dhe sipas nje dekreti papnor ne shekullin e 12-te, ata kishin manastire dhe abaci ne vende te tjere ne Palestine (sidomos ne Malin Karmel), ne Italine e Jugut (Kalabri) dhe ne France. Ne historine zyrtare jepet pak informacion mbi lidhjen e Godfroise me kete urdher por thuhet se ai ka themeluar Urdherin e Varrit te Shenjte (Order of the Holy Sepulchre) marrdheniet e te cilit me Sionin dhe Templaret nuk jane te qarta. Dhe historia zyrtare nuk jep asnje te dhene qe te kete patur perzjerje midis ketyre murgjerve dhe ushtareve murgh te Templareve. Duket se urdheri ka qendruar ne abacine meme te tij, Notre Dame de Sion/St Mary e Malit Zion, ndertuar mbi themelet e apostolise origjinale te Cenacle ose Coelaneum deri ne vitin 1291 kur ashtu sic ndodhi me shume zoterime te kryqetareve, u pushtua nga myslimanet. Per shume kohe me pas (disa shekuj) ajo ishte ne duart e franceskaneve deri sa humbi zoterimin kristian duke u shnderruar ne nje xhami.

Studiuesi Fanthorpe ka gjetur lidhje midis Urdherit te Sionit dhe Karmeliteve te Shen Bertoldit, themeluesi i Karmeliteve po ashtu me origjine nga Kalabria. Frat Lippi, nje mesues i Botticellit i cili eshte rregjistruar si Mjeshter i Madh i Urdherit, jetoi ne Kalabri dhe njihej si “Karmelitja”. Crotone ne Kalabri ishte shtepia e shkolles se Pitagores dhe Pitagora, sipas Iamblichus thuhet se ka vizituar Malin Karmel (Carmel). Kalabria ishte baza e Joachim te Fiores dhe Giordano Bruno. Eshte me interes te permendet se artikujt e fundit arkeologjik sugjerojne se Essenete kishin nje kamp ne te dy malet ate Karmel dhe Zion. Shen Theresa e Liseux na shfaqet ne nje numer te madh kishash te POS (Priory of Sion, po e shkruaj keshtu per shkurtim ketej e tutje), dhe ajo e mori emrin e saj nga Theresa e Avilas, nje karmelite mistike dhe nga Therese e Liodine, nje murgeshe karmelite e cila u vra gjate terrorrit revolucionar ne Compeigne.

Webfaqja e Abacise se Orvalit thote se nje grup misterioz murgjerish nga Kalabria erdhi aty ne vitin 1070 dhe ndonese pak dihet per identitetin e tyre, u mirepriten nga Konti Arnould de Chiny. Keta “pioniere” u larguan mbas 40 vjetesh, rreth vitit 1110. Legjenda e Orvalit thote se emri ju vu nga Mathilda de Tuscany e cila mbasi gjeti nje unaze te humbur e quajti vendin si Lugina e Arit (Val D’Or). Ky emer do shfaqet serisht dhe kerkimet e fundit thone se Nostradamus mund te kete gjetur ndonje nga materialet e Templareve ne Abacine e Orvalit. Ajo qe shfaqet me shume interes eshte zgjedhja qe ben ky urdher ne blerjen e pronave. Sipas nje numri te koheve te fundit (1990) te revistes Biblical Archaeology Mali Sion duket te kete qene shtabi i pergjithshem i Ebioniteve te Jeruzalemit, pasuesit judaik te Jezusit te cilet pretendonin si pasues James ne vend te apostulit Paul.

Te krishteret Pauline ne fakt e evituan kete vend deri ne periudhen bizantine (shekulli i &-te). Duket sikur disa nga keta pasues u perpoqen edhe te ndertonin nje Tempull te 3-te te Solomonit ne ate zone after Revoltes se Madhe te vitit 70 e.s. duke perdoru rrenojat e tempullit te shkaterruar te Herodit, nje perpjekje kjo qe mori fund me humbjen e messiah Bar Kochba ne vitin 135 e.s. Kjo zgjedhje nuk duket te kete qene arbitrare: Ne Testamentin e Vjeter thuhet se Tempulli i Solomonit gjendej ne Malin Zion i cili ndonese per shume shekuj u identifikua si Mali Moriah, gjate periudhes se tempullit te dyte serisht u njoh si nje mal jashte mureve ekzistuese te Jeruzalemit.

Sidoqofte duket se disa nga keta murgj ishin larguar nga abacia perpara boshatisjes se saj ne vitin 1291 dhe ka te dhena qe mjaft prej tyre vajten ne Orleans, France me mbretin Luis ne shek e 12-te. Te tjere shkuan ne Italine e Jugut (Kalabria ishte shtepia e herezive te Joachim te Fiore, nje territor tejet jo ortodoks). Urdheri i Sionit nuk duket te jete zhdukur ne ate kohe ndonese humbi abacine meme ne Jeruzalem dhe sipas Gerard de Sede, vazhdoi per mjaft kohe deri sa u absorbua nga Jezuitet ne shekullin e 17-te. Perpara kesaj shkrirje, “dokumentat e Sioni” deklarojne se ndermjet tyre dhe Templareve pasoi nje ndarje ne nje feste te quajtur ‘prerja e vidhit’ (druri i vidhit) ne Gisors ne vitin 1188. “Dokumentat e te Urteve” thone se mjeshtri i madh i pavarur i Sionit, Jean De Gisors u zgjodh ne ate kohe: Sioni dhe Templaret tashme nuk drejtoheshin me nga i njejti lidership dhe sejcili vazhdoi ne rruge te ndryshme.
Kjo ngjarje si shume te tjera duke se bazohet ne disa ndodhi historike por qe me pas mund te jete mbuluar nga veli i misterit.

Dihet qe ne keshtjellen e Gisors ka ekzistuar nje peme vidhi e lashte, shpesh e perdorur si nje pike neutrale takimi midis monarkeve te Anglise dhe Frances. Dhe aty ne fakt ka ndodhur nje ndarje por jo ajo midis Sionit dhe Templareve. Ne janar te vitit 1188, mbreterit e Anglise dhe Frances bene nje marrveshje tek kjo peme qe te fillonin nje Kryqezate tjeter ne Token e Shenjte. Por ne gusht, takime te tjera tek kjo peme rezultuan ne prishjen e marrveshjes. Njera pale filloi te ankohej per faktin qe pala tjeter po zinte gjithe hijen e pemes dhe acarimi midis tyre solli dhe prerjen e pemes mbas nje beteje te pergjakshme. Nuk ka asnje te dhene qe te tregoje se Jean de Gisors apo Templaret ishin aty por kjo duket paksa si e pamundur qe ata te mos jene perfshire pasi takimi behej pikerisht ne token e tyre morale dhe fizike.

Thomas a Beckett u takua me te derguarit e papes ne pemen e Gisors, mbas ckisherimit qe i beri disa kundershtareve (perfshi ketu Hugh St. Clair) ne Vezelay. Beckett duhet te kete qene nje figure e rendesishme per Jean de Gisors i cili i dedikoi atij ndertimin e disa ndertesave. Ai u ‘martirizua’ ne 28 Dhjetor ne Festen e Te pafajshmeve te Shenjte mbas kembenguljes qe i bente idese se ndarjes se autoritetit fetar e atij mbreteror.

1188 - 1307: Lindja dhe renija e Templareve

Ndonese Urdheri i Sionit dhe Knights Templar u ndane, te pakten sipas ‘dokumentave te te urteve’, ne vitin 1188, ata duket te kene vazhduar nje lloj bashkeveprimi dhe disa prej artifakteve, njohurive, dokumentave etj qe kane lidhje me kete mister mbeten ne pronesi te Templareve. A kane patur ata ndonje lloj thesari? Ishin ata heretike qe praktikonin Ebionizmin, Johanizmin apo Essenismin? A kishin ata ndonje marrveshje me Kataret qe te mos fusnin duart ne Jugun e Frances? A vazhduan ata te mbijetonin ne ndonje menyre klandestine mbas fundit zyrtar te urdherit? Ne lidhje me keto pyetje dihen keto gjera: Gjate periudhes se shkurter por te lavdishme, Templaret u bene te famshem jo vetem per aftesine e tyre ushtarake apo devocionin.

Ata u bene bankiere, diplomate dhe ndermjetes te fuqive te medha. Madje nje pjese elitare e tyre u bene dhe shkollare duke u perpjekur te perkthejne tekstet e Testamentit te Vjeter Cifut (si libri i Maccabees) ne gjuhen e perditshme. Akuzat per herezi dhe pabesi i ndoqen ata prej kohesh, madje qe ne shekullin e 12-te. Disa prej tyre erdhen si rezultat i zilise pasi si bankiere te Europes, Templaret perftuan nje sasi te madhe ari. Dhe sic doli me vone ndersa templaret veriore vazhduan kryqezaten Albigensiane duke masakruar kataret ne emer te papes, templaret jugore ishin me tolerante dhe te pavendosur te sulmonin fqinjet e tyre. Shkollaret kane debatuar vazhdimisht nese ky fakt ka patur te bente me besnikerite politike (ndaj mbreterise se Aragonit) apo lidhjeve familjare por sidoqofte eshte nje fakt misterioz.

Ne vitin 1307, ne diten famekeqe te te Premtes, 13 Tetor, Mbreti Filip urdheroi arrestimin e Templareve nen akuzen e herezise. (Ketu ka lindur dhe supersticioni mbi numrin 13-te si dhe e premtja qe ka daten 13-) Historianet arrijne ne perfundimin se qellimi i tij ishte pasuria e tyre pasi jo me larg se nje vit me pare ai kishte sekuestruar gjithe asetet e cifuteve. Filluan hetimet ligjore dhe Mjeshtri i Madh (Grand Master) Jacque de Molay u fut ne burg. Ne vitin 1312 gjate Keshillit te Vienes, Papa (qe ishte tashme ne doren e Filipit) i shperbeu Temparet si urdher. Me ne fund, ne vitit 1314 mbas mospranimit te fajit, Jacque de Molay u dogj i gjalle si heretik ne turren e druve ne Paris. Jashte Frances templaret u bene objekt i trajtimeve te ndryshme, ne disa vende ata as qe u preken ndersa ne France u torturuan, perndoqen dhe u persekutuan me egersi.

Po ashtu jashte Frances akuzat e ngritura ndaj tyre u pane me mosbesim. Mbreti dhe Papa nuk kaluan shume kohe mbas De Moley dhe vdiqen dhe ata disa muaj me mbrapa. Ndersa mbi besnikerine e tyre, deshmia e vetme kunder Templareve si kalores besnike katolike ishte ajo qe thane ne kohen qe torturoheshin, gje qe nuk mund te merret si faktike. Nen presionin e mashave te nxehta te xhelateve te tyre ata pranuan bashkepunimin me djallin, venerimin ndaj satanit, sodomine, magjine e zeze, akuza qe asnje shkollar nuk i merr seriozisht. Realisht akuza te tilla ishin nje perseritje e merzitshme qe shfaqeshin sa here persekutohej ose torturohej nje grup i caktuar nga inkuizicioni – ato perdoreshin gjate gjykimit te shtrigave dy shekuj me pas dhe gjykimit te heretikeve te tjere gnostike shekuj me pare.

Pra me pak fjale ato reflektojne me shume se cdo gje tjeter mendjen obsesive te pushtuar nga demonet te inkuizitoreve. Sidoqofte ka nje nentekst te fshehte i cili sugjeron qe ndonese shume nga akuzat ishin te sajuara me nje stil Stalinian apo Kafkian nga gjyqi i inkuizicionit (tek i cili do rikthehemi me pas), herezia kishte hedhur rrenje ne mes te Templareve. Ne menyre unikale ata pranuan se ne procesin e te berit rishtare (initiation) nga superioret e tyre i kerkoj te adhuronin G-d Babain por te peshtynin mbi kryq dhe te mohonin Trinitetin. Kjo nuk eshte dicka qe rrefehet normalisht gjate torturave nga dikush qe te kerkon ti thuash ate qe do ne menyre qe tortura te mbaroje. Pse te mos thoshin thjesht qe kishin kaluar ne anen e Djallit ne vend qe te pranonin qe kishin adoptuar nje krishterim jo Trinitarian (mbase Ebionite?) Shume njerez mendojne se Templaret ishin te pafuqishem te benin herezi pasi ishin luftetare jo inteligjente. Por shpesh herezia ne Mesjete shfaqej ne rradhet e fshatareve injorante.

Nje numer i konsiderueshem templaresh jashte Frances, perfshi disa ne Angli, nuk u torturuan asnjehere e megjithate ata pranuan te njejten gje. Shume deklarojne se heretiku kryesor brenda urdherit ka qene Roncelin de Fos, nje Templar i shek te 13-te me prejardhje kataresh. Ne nje moment te caktuar Roncelin filloi te krijonte celula klandestine brenda urdherit per te perhapur mesimet e tij heretike dhe rishtarine. Mesa duket lidershipi nuk kishte dijeni per kete ‘virus’ te brendshem dhe kjo mund te jete arsyeja pse De Moley shkoi ne varr duke protestuar ndershmerisht per pafajsine e tij – ai me te vertete nuk kishte dijeni per herezine brenda urdherit. Po ashtu ekziston mundesia qe disa devijime te pafajashme ne rradhet e Templareve te jene keqkuptuar si heresi nga inkuizitoret dhe me pas ekzagjeruar. Kushdo qofte arsyeja, akuzat qe Templaret ishin heretike kishin filluar qe ne vitin 1140 – ndersa cuditerisht, urdheri sivella i tyre, ai i Knights Hospitaller of St. John asnjehere nuk u perball me akuza te tilla. I vetmi objekt heretik qe u gjet nga inkuizitoret ishte koka prej argjendi e nje gruaje ne nje faltore te Templareve me gdhendjet “Caput LVIIIm”.

Nese templaret kane patur ndonjehere ndonje “thesar” me te madh se nje grumbull florintash, historia nuk e ka rregjistruar kete gje. Natyrisht qe ka nje numer gradash rituale ne Masoneri (si ajo e Arkut te Shenjte Mbreteror) qe sugjerojne se ata bene disa kerkime ne themelet e Tempullit te Solomonit ku mund te kene gjetur ose disa dokumenta ose vete Arken e Marrveshjes (Ark of the Covenant). Disa burime te tjera si Ian Wilson thone se ata kishin “Mandylion” ose Pelhuren e Torinos perpara se te paraqitej ne Lirey ne vitin 1350. Po ashtu jane te shumta zerat qe thone se ata kryen marrveshje te fshehta me Hashisheen ose Assassins (Urdheri afgan i vrasesve) e udhehequr nga Njeriu I Mocem i Malit, Hassan-I-Sabah ose Drizes i Libanit dhe prej tyre moren disa materiale ezoterike.

Ndonese burimet duket se nuk bien dakort nese thesari ishte shpirteror apo material apo dokumentor, kjo nuk i ka ndalur njerezit qe te kerkojne papushim per to ne Kishen Rosslyn (e famshja Rosslyn Chapel), Rennes-les-Chateau, Stenay dhe vende te tjera. Po aq i diskutueshem ka vazhduar te jete dhe fati i vete Templareve mbas shperberjes se tyre ne vitin 1312. Ne shume vende ata u shkrine ne urdhera te “rinj” ushtarake te cilet perbeheshin nga te njejtet njerez vetem se me emra te tjere – per shembull, Kaloresit e Krishtit ne Portugali (Knights of Christ). Ne Angli dhe ne vende te tjera ata ju bashkuan ish rivaleve te tyre te vjeter Hospitallers (kalores i urdherit te spitaloreve ose urdher fetar qe mbron te semuret).

Ky mund te kete qene nje vendim i drejte duke patur parasysh numrin e madh te aseteve qe Templaret i dhane rivaleve te tyre. Ne France shume nga kaloresit lane shpatat dhe u terhoqen ne manastire jo ushtarake ndersa disa te tjere moren rrugen e mercenarit, piratit e kacakut. Sidoqofte ka ekzistuar gjithmone mendimi se urdheri i Templareve “mbijetoi” ne disa forma klandestine edhe mbas shkrirjes se tij (personalisht kam bindjen absolute qe vazhdon edhe sot e kesaj dite). Per shembull, Charter i Larmenius thote se perpara se te vdiste De Moley ai caktoi nje Grand Master klandestin qe te vazhdonte urdherin ne kundershtim me dekretin papnor. Shume nga urdherat neo templar qe ekzistojne sot deklarojne se jane nje vazhdimesi e kesaj mbijetese, shpesh me pak ose fare prova per ta mbeshtetur si deklarate.

Dhe natyrisht ka dhe qe thone se Freemasonet jane pasardhesit e Knights Templar. Sidoqofte cfare do te jete “POS” apo te ishte, duket se ka nje fare interesi ndaj kalvarit te Templareve pasi ne dokumentat e tyre indikohet qarte nje interes ndaj materialeve te Templareve qe mendohet se jane lene ne Gisors ku shume prej tyre u burgosen apo mbajten te arrestuar. Nese pranojme qe rrefimet e dokumentave te te urteve kane vlere atehere Sion dhe Temple duhet te kene ruajtur nje lloj kontakti me njeri tjetrin dhe Urdheri i Sionit duhet patjeter te kete njohuri mbi vendnodhjen e njerezve, pronave dhe materialeve te urdherit sivella.

i kam lexu diku tjeter jan shum interesanteeeee