gritem pa u trembur, pa u friguar,
Kam mall një herë me të pa e imja nanë
Mos derdh lotë, jam gjallë nuk jam vrarë.
***
Të kujtohet nanë sa isha fëmijë
më thoje "nuk jetohet dot pa liri",
për liri me ambleme te UÇK-s po luftoj
s' kalon një qast që unë ty s'të kujtoj.
***
Ti e di nanë, se s'ka le shkina shka
mua që del aq leht e kot me m’ vra,
të premtoj edhe njëherë oj loqka nanë
se kurrë s'do t'i bie ndermend
shkaut të sundon më n’Kosovë e Dardanë.
***

Të shkruaj për dëshmorë, jam më tepër se krenar
Të këndoj për deshmorët ç’ndjenjë e veçantë vall,
Por tani kur librat me histori i shfletoj unë,
Për dëshmorët e lirisë s'pushoj së vepruari kurrë.
***

Besnikun si shumë djemë të shqiptarisë
Krismat e gjejnë në tokë të Gjermanisë
Me vrap u kthye në Kosovën e tij
Që Shqiponjet t’flutorojnë të lira në ajri.
***

Ndër beteja si luan, Besniku me këngë të shtëna zjarrë
Luftonte armikun breg në breg e iu hapte varrë,
Me një dëshirë për të III-tën herë në shtëpi ka shkuar
Deshirë e prindërve, ta shohin të uniformuar.
***
Rrefejnë babai, nëna dhe e motra
që at ditë ishte gëzuar qielli edhe toka,
Plot tri netë n' shtëpi kënga , hareja s’kan pushuar
Ishte i fundit takimi , krenarë sot për ta kujtuar.
***
Më kujtohen fjalët thot nëna Shukrije me plot krenari
Besnikun tim e rrita që Kosova sot të ket' liri,
E babai thot s’është ba kurrë shumë për atdhe e vatan
Amanet të parët Rama , Zeqiri, Xhafer Maroca e lan.
***
Në betejen e fundit me 21 prill '99 pikërisht në mesnatë
Besnik Maroca qante rrethimin e acarit të thatë
Th'rret shokët, Musli, Ibrahim, Bahtir me zërin deri në ajri
ATA kishin rënë dëshmorë që Kosova t' ketë liri.

zmadhon sytë Besnik Maroca , shtrengoj bombat n'duar
automatikun perpara në betejë është drejtuar
Bashkë me krismat këngen kurrë s'e ndali
“ Oj Shqipri mos thuj marova” sa mirë i shkonte zani.
***
Ju bisha barbare o derra o shki
Jeni dehur me raki rrushi, s’ka luftë me gra e fëmijë
Shkoni n' shumadi dhe tregoni ç’ju ka ndodhë me ne
Kurr'më s’durojmë hordhi endacake mbi këtë dhe.
***
Ju ende jetoni me mitet tuaja të ndyta që keni
La për tokë shumë armiqë, u tregoj se shqipëtarë jemi
Vdesim për këtë tokë që Dardani i themi plot krenari
Kjo ishte fjala e fundit amaneti i tij.